U zeggen.

Ik spreek bijna iedereen aan met 'u', tenzij het bekenden, leeftijdsgenoten of mensen jonger dan ik zijn, of als men aangeeft zich comfortabeler te voelen als ik 'jij' gebruik of als het. Mijn ouders zijn overigens 'pap' en 'mam'.

[Cherry Springs]

Ik geloof dat een van mijn brugklaskinderen ook u tegen me zegt, ahw <3

[Eye of Sauron]

Ik zeg eigenlijk tegen vrijwel niemand u.

Balance schreef:

Ik vind caissières die mij met 'jij' aanspreken ook verschrikkelijk. Ik ben een klant, geen vriendin! Net zo goed vind ik 'doeg' als afscheidsgroet ook niet kunnen in een winkel.
Het heeft er mee te maken dat ik 'u' als een beleefdheidsvorm zie en de caissière in mijn ogen dus onbeleefd is door mij te tutoyeren.
Ik ben alleen weer niet zo dat ik het dan ga eisen.

wat een onzin. zeg jij ook u tegen iedereen in winkels? als mensen die jonger zijn dan ik mij aanspreken met "jij" dan ga ik hen niet met u aanspreken.

[Balance]

sterrenmeisje schreef:

wat een onzin. zeg jij ook u tegen iedereen in winkels? als mensen die jonger zijn dan ik mij aanspreken met "jij" dan ga ik hen niet met u aanspreken.

Als iemand mij (als klant) met 'jij' aanspreekt, antwoord ik ook met 'jij', omdat ik diegene onbeleefd vind.

Als ik zelf aan het werk ben, zeg ik tegen alle klanten 'u', ongeacht hoe oud ze zijn en hoe ze mij aanspreken.

Ik zeg eigenlijk tegen de meeste mensen je. Sowieso tegen mijn ouders. Ik moet er niet aan denken om daar u tegen te zeggen. Echt verschrikkelijk ouderwets en afstandelijk. Tegen mijn oma zeg ik je, tegen mijn opa ben ik sinds een paar jaar u gaan zeggen.
De meeste docenten spreek ik aan met je en hun voornaam (zijn nog redelijk jong).

Ik werk niet in een winkel/restaurant ofzo, maar als ik dat zou doen, zou ik gewoon U zeggen tegen mensen boven de 25 (hoewel ik dat natuurlijk niet altijd goed in zal schatten).

Ik zelf werk als oppas en zeg gewoon je. Dat formele gedoe is (nog) niets voor mij.

[Uice]

Balance schreef:

Als iemand mij (als klant) met 'jij' aanspreekt, antwoord ik ook met 'jij', omdat ik diegene onbeleefd vind.

Je bent 21.

Balance is al 3 jaar 21 ofzo

Tegen vrienden/kennissen/familie zeg ik je, tegen de rest u. Tenzij het kinderen zijn. Maar ik praat nooit met kinderen. Caissieres mogen mij best 'je' noemen, dan doe ik dat ook bij hen, meestal voel ik me oud als ze u zeggen ;x

Balance zou blij moeten zijn dat men haar niet aanziet voor de oude taart waarvan je wel vermoedt dat ze het is, aan dit soort reacties te zien.

[Balance]

Katje schreef:

Balance is al 3 jaar 21 ofzo

Lisaaah schreef:

Balance zou blij moeten zijn dat men haar niet aanziet voor de oude taart waarvan je wel vermoedt dat ze het is, aan dit soort reacties te zien.

Als ik een oude taart ben zouden ze me júist met u moeten aanspreken

Oke wat snap je niet aan 'niet aanziet'?

[Balance]

Lisaaah schreef:

Oke wat snap je niet aan 'niet aanziet'?

Oh jeetje, chill. Ik ga mee in hoe het zou zijn als ze me er voor aan zouden zien.

balance oefent nu alvast voor zuur oud vrouwtje

[Uice]

Ik zou echt in geen enkele situatie iemand onder de dertig u noemen. Kom op zeg.

[Balance]

sterrenmeisje schreef:

balance oefent nu alvast voor zuur oud vrouwtje

Zuur allerminst
Oud vrouwtje valt wat van te zeggen, ik ben erg van de oude tradities.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie (bijvoorbeeld ook Uice, die zich er niks voor kan stellen u te zeggen tegen iemand jonger dan 30) ermee om zouden gaan als je werkgever dat wel van je verwacht. Ga je daar dan tegenin of kan het in werkverband wel?

[Uice]

Balance schreef:

Ik ben wel benieuwd hoe jullie (bijvoorbeeld ook Uice, die zich er niks voor kan stellen u te zeggen tegen iemand jonger dan 30) ermee om zouden gaan als je werkgever dat wel van je verwacht. Ga je daar dan tegenin of kan het in werkverband wel?

Ja, als het echt expliciet gevraagd wordt zou ik dat wel doen. Alhoewel, op het moment werk ik af en toe in een Kiosk, en daar zou ik niet snel iemand van mijn leeftijd met u aanspreken, ook niet als het gevraagd wordt. Ik zou het zelf namelijk heel raar vinden met u aangesproken te worden op zo'n plek.

[mepsteen]

ik zeg je tegen mijn ouders. Mijn vader heeft zelfs de bijnaam "Oie" (ouwe in het limburgs)

[Balance]

Noemen jullie je ouders ook bij voornaam?

[Uice]

Ik wel. Dat is er met de paplepel ingegoten, of moet ik zeggen, de Hugolepel.

[Lethe]

Ik niet, ik zeg pap of mam (het ligt eraan tegen wie ik het heb).

[Dinalfos]

Ouders bij hun voornaam noemen vind ik zo mogelijk nog ernstiger dan ze met U aanspreken :X

Ik zeg tegen weinig mensen u. Ouders en familie zijn gewoon je en jij. Verder, vrienden of kennissen van mn (schoon)ouders ook. Ik zeg zelfs je tegen de opa van mijn vriend terwijl hij u zegt.
U zeggen schept zo'n afstand vind ik, dan kan je niet gezellig praten.
Docenten op de universiteiten noem ik vaak in hoorcolleges wel u, maar de docenten van de werkgroepen zijn vaak je of jij,m aarja dat zijn een hele hoop aio's die misschien 5 jaar ouder zijn dan ik en daar zeg ik geen u tegen.
Op mijn werk zeg ik tegen klanten waarvan ik denk dat ze het prettig vinden om met u aangesproken te worden u. Maar als ze mij tutoyeren zeg ik ook je terug. Mensen die de vijftig niet gepasseerd zijn tutoyeer ik meestal wel, op mijn werk.
(bij IKEA nemen ze het allemaal niet zo nauw) Ook tegen mijn baas is het gewoon je en jij en voornamen.
Ik vind u zeggen een beetje suf, ik voel me dan onderdanig ofzo, geen idee hoe ik dat moet noemen. Zeker als ze daarna je terug zeggen voel ik me toch een beetje stom. Daarom begin ik vaak maar met je. Niet op een lullige manier ofzo.
Op de middelbare school trouwens sprak ik alle leraren met je aan en de meeste bij hun voornaam en niet meneer of mevrouw.

Dinalfos schreef:

Ouders bij hun voornaam noemen vind ik zo mogelijk nog ernstiger dan ze met U aanspreken :X

qft.

Dinalfos schreef:

Ouders bij hun voornaam noemen vind ik zo mogelijk nog ernstiger dan ze met U aanspreken :X

ik vind 'mama' en 'papa' ook gewoon lief klinken

[Trimm Trabb]

Balance schreef:

Noemen jullie je ouders ook bij voornaam?

Ik denk dat ik dan héél raar zou worden aangekeken en dat ik vriendelijk doch streng verzocht word dat nooooit meer te doen.
Het zijn m'n ouders, niet m'n vrienden. Enige vorm van gezag mag er ook wel zijn.

Ik heb heel erg het beeld dat mensen die hun ouders bij de voornaam mogen noemen, verder ook alles mogen en dat de ouders zich veel meer opstellen als 'leuke maatjes' dan als opvoeders. Ik weet wel dat dat niet zo hoeft te zijn (m'n beste vriendin doet dat ook bij haar ouders), maar zo'n beeld blijf ik er toch bij houden.
Oh ja, Ik kan ook echt niet tegen moeders die de beste vriendin van hun dochter (willen) zijn. bleegh.

[Uice]

"Bij de voornaam mogen noemen", mja, het was bij ons zo dat mijn ouders nooit naar zichzelf en elkaar refereerden als papa en mama, dus ik leerde dat ook niet aan. Er is niet echt bij nagedacht. Het staat dan ook geheel los van de aanwezigheid van ouderlijk gezag.

[Fantôme]

AllureV schreef:

Zo staat het ook op wikipedia.

wtf mn ouders waren hun tijd ver vooruit

Ik heb mijn ouders nooit "papa" en "mama" o.i.d. genoemd, dat doe ik dus nu ook niet. Ik noem ze gewoon bij hun namen.

Kazet! Eindelijk iemand hier die z'n ouders ook gewoon bij de namen noemt!
Edit; oh, Julius ook!

Trimm Trabb schreef:

Ik denk dat ik dan héél raar zou worden aangekeken en dat ik vriendelijk doch streng verzocht word dat nooooit meer te doen.
Het zijn m'n ouders, niet m'n vrienden. Enige vorm van gezag mag er ook wel zijn.

Ik heb heel erg het beeld dat mensen die hun ouders bij de voornaam mogen noemen, verder ook alles mogen en dat de ouders zich veel meer opstellen als 'leuke maatjes' dan als opvoeders. Ik weet wel dat dat niet zo hoeft te zijn (m'n beste vriendin doet dat ook bij haar ouders), maar zo'n beeld blijf ik er toch bij houden.
Oh ja, Ik kan ook echt niet tegen moeders die de beste vriendin van hun dochter (willen) zijn. bleegh.

Wát een onzin, dit verhaal.

Kater noemt zijn ouders ook bij hun voornaam. Hij wil dat onze kinderen dat later ook doen, maar ik vind dat raar. En het is helemaal not done als je je moeder mama noemt en je vader Piet. Dan is het net of het niet je vader is, maar de nieuwe vlam van je moeder zeg maar

Uice schreef:

"Bij de voornaam mogen noemen", mja, het was bij ons zo dat mijn ouders nooit naar zichzelf en elkaar refereerden als papa en mama, dus ik leerde dat ook niet aan. Er is niet echt bij nagedacht. Het staat dan ook geheel los van de aanwezigheid van ouderlijk gezag.

Ja, zo is het bij mij ook zo'n beetje gegaan. En er kwam nog bij dat mijn moeder in een pleeggezin had gewoond en haar pleegouders geen papa en mama wilde noemen omdat ze dat niet waren en ze zich daarom best alleen voelde omdat haar pleegbroertjes en -zusjes dat wel deden. En toen ik geboren werd was er nog de optie om misschien ook ooit een pleegkind in huis te nemen. En dus vond mijn moeder het een fijn idee dat de echte kinderen hen ook gewoon bij de voornaam zouden noemen.
En mijn vader is gewoon rebels en vindt dat papa/mama-gedoe maar irritant. En die had dus inderdaad geen zin om te zeggen 'Vraag maar aan mama'. Dat is ook best achterlijk als je dat doet, vind ik, als ik er zo over nadenk.

[Uice]

Katje schreef:

Kater noemt zijn ouders ook bij hun voornaam. Hij wil dat onze kinderen dat later ook doen, maar ik vind dat raar.

Oh, dan gaan ze waarschijnlijk jou Katja noemen en hem papa, want dan zeg jij 'vraag maar aan papa' en hij 'vraag maar aan Katja' en dat nemen ze dan over. Zo zal dat bij mijn nichtje ook gaan.

[Uice]

Absinthe schreef:

En die had dus inderdaad geen zin om te zeggen 'Vraag maar aan mama'. Dat is ook best achterlijk als je dat doet, vind ik, als ik er zo over nadenk.

Ja idd, ik snap het niet dat ouders elkaar papa en mama gaan noemen voor hun kinderen. Maar toch doet blijkbaar een meerderheid het.

Katje schreef:

En het is helemaal not done als je je moeder mama noemt en je vader Piet. Dan is het net of het niet je vader is, maar de nieuwe vlam van je moeder zeg maar

huhu dat is bij ons thuis zo, ik heb het altijd over mama en Peet en heel veel mensen hebben al gevraagd of dat mijn echte vader dan wel was

[Nona]

Uice schreef:

Ja idd, ik snap het niet dat ouders elkaar papa en mama gaan noemen voor hun kinderen. Maar toch doet blijkbaar een meerderheid het.

Mijn ouders deden dat ook en dat vond ik als kind al raar. Maar het was ook "vraag dat maar aan mama/papa" en dat is logischer, dus dat zouden kinderen toch wel overnemen?

[Trimm Trabb]

Absinthe schreef:

Wát een onzin, dit verhaal.

Ik zeg toch ook dat ik weet dat het niet zo ís, het voelt voor mij alleen zo vreemd.

[Alexis Bledel]

Tegen mijn opa en oma wel, en tegen vreemden behalve personen die in mijn optiek jonger zijn

[Neko*]

Mijn ouders en familie zijn standaard 'je'. Dat is er gewoon ingegoten, en ik zou het eigenlijk ook niet anders willen. Alleen hele verre familie die ik eigenlijk niet ken is wel 'u'. Verder is eigenlijk iedereen die ik niet ken 'u', behalve wanneer ze echt jonger/niet veel ouder zijn dan ik. Vaak helpt het ook niet dat mensen zeggen dat je ook wel mag, want daar heb ik nogal moeite mee.
Ik vind niet dat 'u' een afstand schept, ik vind het gewoon heel beleefd. Mijn rijlesleraar en ik hebben daar laatst een heel gesprek over gehad, omdat ik vond dat hij 'vast nog niet zo oud was' en hij vond dat 'u' zeggen dan wel overbodig werd. Waar ik het dan natuurlijk weer niet mee eens was.
Leraren spreek ik ook niet aan alsof het mensen zijn die ik goed ken, het is gewoon 'u' ongeacht wat zij zeggen.