Jouw stijl van schrijven

[Issun]

Vogelvrij schreef:

@Issun: O, ik heb echt precies hetzelfde, ik probeer elk stukje minimaal duizend woorden te laten zijn, maar soms haal ik zelfs dat niet. We zullen zien

Ik heb het niet eens over duizend woorden, maar één A4-tje voor een stukje.

[KIET]

Als jij denkt dat het voldoende is om over te brengen wat je wil vertellen dan is dat zo Je moet het niet langer maken alleen omdat in jouw optiek de verdeling niet eerlijk is, maar als je daar toch over twijfelt kan je het geheel door iemand anders laten lezen die wat objectiever is. Wanneer een lezer vindt dat een verhaallijn niet genoeg (of juist teveel) is uitgewerkt kan je altijd nog terug naar de schrijftafel gaan

Ik heb dat zelf ook wel hoor. Dat ik een stuk schrijf wat veel meer ruimte in beslag neemt dan ik verwacht had, en een stuk waarvan ik verwacht had dat het veel tijd zou kosten veel sneller klaar was. En in beide gevallen ontdek ik dat ik toch datgene heb overgebracht wat ik wilde overbrengen.

[Vogelvrij]

Issun schreef:

Ik heb het niet eens over duizend woorden, maar één A4-tje voor een stukje.

Ja, hm, duizend woorden beschouwde ik als een pagina en wat meer, maar het is misschien eerder twee volle pagina's inderdaad. Maar ik denk dat je in één pagina ook al veel kunt vertellen en het hangt ook van de stijl af of het ergerlijk is.

[Changshan]

Ik schrijf te vaak omslachtig, zeker als ik het even niet meer gedaan heb. Eigenlijk hoef ik bijna nooit terug te lezen voor fouten, omdat ik de zinnen de eerste keer zo correct mogelijk opschrijf. Teruglezen is voor mij echter alsnog een aanrader om een hoop komma's in punten te veranderen e.d.

[Issun]

Vogelvrij schreef:

Ja, hm, duizend woorden beschouwde ik als een pagina en wat meer, maar het is misschien eerder twee volle pagina's inderdaad. Maar ik denk dat je in één pagina ook al veel kunt vertellen en het hangt ook van de stijl af of het ergerlijk is.

Maar neem nou bijvoorbeeld het stukje dat ik op de eerste pagina heb gezet, dat is dus één stukje van een verhaallijn. Vind jij dat ergerlijk kort? Gewoon even ter informatie. (dit stukje is trouwens zelfs nog korter dan mijn andere stukjes, maar toch even een voorbeeld van wat ik bedoel. EDIT: En het is trouwens het eerste stukje uit die verhaallijn, dus vandaar dat er niet zoveel gebeurt. Weet je, dit is eigenlijk helemaal niet zo'n goed voorbeeld. Ik zet later nog wel wat neer.)

[KIET]

Nou ja, in de context van een boeklengte is het aan de korte kant ongeacht of het een goed voorbeeld is of niet, maar het hangt er een beetje vanaf: zijn het vrij verbonden verhaallijnen die door elkaar heen lopen, of zijn het echt meerdere losse verhaallijnen? In het laatste geval moet je dan opletten dat één verhaallijn niet verzuipt in het hele werk. Anders volstaat het zo nu en dan losjes aan te halen zodat mensen het wel in het achterhoofd blijven houden en herkennen zodra het er echt toe doet.

Op zichzelf is het geen ergerlijk kort stukje. Ik heb niet het gevoel alsof er informatie ontbreekt of iets dergelijks. Maar als je van plan bent om daarmee je werk te beginnen zou ik je toch willen adviseren iets te nemen dat beter blijft plakken en de lezer met wat meer spanning lokt, zeker als je na dat stukje met een heel ander stuk begint. Het beste voor de lezer is namelijk dat je absolute begin of spannend genoeg is om geïnteresseerd te raken, of direct gerelateerd is aan de rest van het materiaal zodat je weet dat het nut gaat hebben.

Even los daarvan: je hebt een erg nette en pakkende schrijfstijl met een fatsoenlijke woordenschat. Het verbaasde me zelfs om te zien dat je nog maar 15 bent (als je eerlijk bent met je leeftijd ). Als je nou ook een goed plot weet te fabriceren en het geduld op kan brengen om je werk op dat niveau af te maken zie ik veel potentie voor een stuk erg fatsoenlijk leesvoer

[Issun]

Ik ben echt vijftien hoor.

Maar het zijn verbonden verhaallijnen, dus geen losse. In deze verhaallijn gebeurt later pas wat dus ik denk dat het wel kort kan doen, tenminste nu nog wel.

En je hebt denk ik wel gelijk dat dit niet zo'n goed begin is om inderdaad geïnteresseerd te raken. Maar ik heb nu eigenlijk al iets in m'n hoofd wat als spannender begin zou kunnen dienen. Bedankt voor je uitgebreide reactie anyway!

[Vogelvrij]

Maar Issun, dat kan natuurlijk niet, een verhaallijn waarin later pas wat gebeurt. Een verhaallijn wordt pas een verhaallijn op het moment dat er iets gebeurt! En ik denk dat dat stukje wat aan de korte kant is, maar als je andere stukjes langer zijn en meer actie bevatten, is er geen probleem. Geef nog maar eens een ander voorbeeld

(Overigens vind ik ook dat je voor je vijftiende wel goed schrijft, hoor. Leeftijd zegt niet heel veel, maar als jij gewoon lekker door blijft schrijven en er echt aan werkt om beter te worden, dan zou het nog wel eens echt wat kunnen worden. Stuur eens wat in naar writenow, zou ik zeggen.)

ggcy8 schreef:

Dit herken ik! Na 30 blz. herinner ik me de kleine detaills, die de lezer wel op zouden vallen, helemaal niet meer en dan moet ik het helemaal teruglezen...

Dat heb ik dus ook, voornamelijk bij naar mijn idee ingewikkelde verhalen als Harry Potter of Lord of the Rings. Daar moet je echt je aandacht bij houden en alles uit vorige delen weten. Daarom vergeet ik ze dus na het lezen altijd direct. Niet dat ik dat erg vind trouwens.

[KIET]

Hm, toch maar besloten om een stukje (ruim 6 pagina's) te uploaden om te laten zien waar ik mij mee vermaak Voor de geïnteresseerden.

[Kitten]

Ik vind 't een goed stuk KIET. Misschien iets te lang naar mijn smaak (tot en met pagina 5 was ik geboeid, daarna niet meer). Hoe bouw je zo'n stuk op? Mijn langste actie scenes zijn veel minder lang (op verzoek kan ik wel een stuk posten)

[KIET]

Hm, ik dacht ook al dat die laatste stoeipartij iets te lang was om er direct achter te plakken. Ik zou de spanning iets op kunnen bouwen door na het crashen van de truck (direct na de zin "Bewegingloos bleef kapitein Harkins op het zwarte plaveisel liggen.") het even te laten rusten en eerst weer terug te keren naar de auto, en daarna die laatste anderhalve pagina pas te doen.

Ik ben er ook nog mee bezig, en afgezien van het inspringen (wat ik standaard doe) en het gebruik van de spellingscontrole heb ook nog niets aan opmaak en aanpassingen gedaan

Hoe ik zo'n stuk opbouw? Geen idee eigenlijk. Ik begin met het uitgangspunt dat ze in de problemen raken, en dan gaat het vaak vanzelf wel. Of ik heb juist een specifiek actiestuk in mijn hoofd en dan zorg ik dat het ergens past (en anders bewaar ik het). Ik kan dat soort dingen vrij goed visualiseren, dus ik zie het vaak gewoon voor me als het ware. Soms 'speel' ik het gewoon zelf na om te voelen of er een soepele vooruitgang in zit, en zo komt het dan ook wel eens dat ik dingen weet toe te voegen zoals korte acties en/of dialogen, e.g. dat HUD-stukje. Ook dat laatste gevecht vloeide daar op die manier soepel uit voort, en hoewel ik nog steeds het idee heb dat als gebeurtenis wel goed en logisch zit blijkt het dus kennelijk in de praktijk wel beter te zijn om het niet dírect erna te doen.
Of zoals één van de personages zei: "Weet ik het. Ik verzin het ook maar terplekke."

En ik wil best wel een stukje lezen

[Battath09]

je hebt, op uitzondering van die hardcore prut zon beetje alles genoemd wat ik wilde typen.

dus je kan deze post als verloren beschouwen

[Kitten]

Bij de post zit een stuk van mij. Het is ongeveer zo lang als dat van KIET. Het heeft geen goede spellings- of grammatica controle ondergaan, dus er zullen nog wat fouten in zitten.

[WAT]

ik heb zelf veel vrienden die schrijven en die hebben mij door de tijd heen een paar hele goede adviezen gegeven.

- I think it’s safe to say that there is ¼ enjoyment when I write and the other ¾ of it is actually WORK, which I don’t particularly care to do. However, if you have ‘passion’ to write, all the work will not deter you from getting the story finished. - Kikue

Dit is waar vooral als je langere verhalen schrijft, het klaarmaken van het werk om het te kunnen vertonen is vaak meer werk dan het opschrijven van het verhaal zelf.
Veel schrijvers schrijven eerst het algeheel op en gaan pas naderhand bezig dingen als omgeving en uiterlijkheden, oftewel nuances toepassen. Dit is geregeld meer werk dat het 'skelet' van het verhaal schrijven.

Een magisch woord is outlines vooral als je verhalen schrijft van meerdere hoofdstukken lang is het heel handig outlines te schrijven, het lijkt in het begin onbegonnen werk maar ik kan persoonlijk veel plezier vinden in het maken van een outline, je schrijft in het kort op waar een hoofdstuk over gaat, sommigen voegen hier al stukken aan toe die al geschreven zijn eerder zodat ze weten waar het er in komt te passen en sommigen hebben een los document waarin ze de vooruitgeschreven stukken opslaan en de outline (ikzelf heb de vooruitgeschreven stukken boven aan mijn document staan waar alle hoofdstukken in staan en de outline als apart document, en als ik een stukje niet nodig heb of gebruikt heb in zeer aangepaste vorm zet ik dit ook in een apart document zodat het niet in de weg staat). Een outline is ook prettig als je veel spanning gebruikt en al veel gebeurtenissen bedacht hebt, het zorgt er voor dat je minder opgekropt schrijft, de lezer heeft dan ook iets meer tijd om dingen tot zich te nemen. Maar ook om zelf te weten waar je in een verhaal bent of om later terug te kunnen verwijzen of snel iets te kunnen vinden is het erg makkelijk. En het hoeft niet per definitie leesbaar te zijn, als je aan een paar woorden genoeg hebt is het ook goed, want een outline is alleen voor jezelf (en heel misschien een editor/beta-reader).

details zijn handig om op te schrijven of bijvoorbeeld achteraf in de outline te zetten als je een beschrijving van iets/iemand staat in het hoofdstuk.

Een ander iets is een editor/beta-reader, dit kan ook gewoon een kennis zijn. Een editor is iemand die zich voornamelijk richt op spellings en zinsfouten en een beta-reader is vooral voor het geheel, dus of je geen plotbunnies hebt en of het verhaal goed doorloopt. Beiden zijn zeer handig om te hebben, ik heb er zelf momenteel geen maar ik heb een aantal vaste lezers die me er op wijzen als er iets mis gaat in mijn verhaal (of als ze denken als er iets mis gaat ). Vaak kom ik verhalen tegen op schrijvers websites waar niemand anders dan de schrijver naar gekeken heeft en zitten deze vol spelfouten, persoonsfouten (dat iemand in het verhaal iets doet wat totaal out of character is, bijvoorbeeld eerst heel hoffelijk praten en dan ineens in een ander hoofdstuk praat als een straatschoffie in precies dezelfde setting zonder duidelijke reden) en plotbunnies. Dit is voor lezers vervelend en zij zullen snel afhaken, van jouw verhaal, hoe origineel ook, zijn er op het internet 100den te vinden en waarom zouden ze dan jouw verhaal lezen wat slecht is als er ook goeden zijn? En zowiezo kan iemand een andere kijk op gebeurtenissen geven in je verhaal, wat soms erg nuttig kan zijn.

Dit zullen dingen zijn die jullie waarschijnlijk al weten, maar misschien heeft iemand er toch nog wat aan.

owja, deze link heeft mij geholpen toen ik bezig was aan hoofdstuk 6 van mijn verhaal en ik heb toen alles vanaf het begin af aan herschreven tot een stuk degelijker verhaal. onder aan deze pagina staan de links

[Kitten]

Ik schrijf zelf wel outlines, maar die gaan meestal heel snel de prullenbak in. Dingen veranderen bij mij voortdurend, omdat ik me erg aansluit bij het advies dat veel schrijven geven om alles als inspiratie te gebruiken. Ik denk alleen wel dat ik op die manier mijn verhalen te ingewikkeld maak, dus ik ben van plan me eerst weer eens te richten op 1-2 korte verhalen om daarna door te gaan.

Ik schrijf alles wat in mij opkomt, ik vind het leuk om van korte dingen, lange verhalen te maken. Niet te lang dradig, maar gewoon leuke beschrijvingen bijdoen en heel subtiel alles weergeven, qua omgeving en dergelijke

[Droomz]

Ik vind niet dat ik echt een specifieke schrijfstijl heb eigenlijk. Ja, mijn fantasyverhalen spelen zich altijd in twee werelden af en de hoofdpersonen zijn eigenlijk altijd jongvolwassenen (vanaf 16 tot 23 of zo). Dit omdat ik dat het leukste vind om over te schrijven.

De hoofdpersonen zijn meestal jonge vrouwen die hun mannetje staan en niet overdreven bezig zijn met mode, beauty enzo. Meestal zijn ze ook fel qua karakter en leven ze in een mannenwereld.

Er zijn personages die regelmatig verdomme zeggen en waar het ook bij past. Mijn personages vloeken niet vaak expliciet. Seks beschrijf ik ook meestal niet expliciet. Dan kijk je maar een pornofilm. Een beetje wel, maar niet alles. Ik vind dat zelf ook niet zo heel boeiend om te lezen. Alles dan he.

Ik probeer om zinnen af te wisselen en niet alles te beschrijven wat de hoofdpersonen zien, maar het ze zelf laten vertellen.

Voorbeeld:
Ze liep door de kamer. De vloer was van hout, voor de ramen hingen perzikkleurige gordijnen. Ze dacht: Wie neemt er nu zulke gordijnen?

"De kamer had een houten vloer. En die gordijnen! Tja, wat kan ik daarvan zeggen? Perzikkleur, Isis!"

Heel slecht voorbeeld, maar even snel wat bedacht.

Ik heb normaal een heel droge schrijfstijl, zo ongeveer van dit type:

R voor Razernij
Een inktzwart landschap, opengereten door het striemende licht van een set xeonkoplampen. Met een haast machinale precisie schakel ik de manuele zesbak telkens wanneer de motor zijn maximale koppel heeft bereikt. Een vloeiende doch venijnige acceleratie van nul naar ergens ver boven de toegelaten snelheid van deze eenzaam verlaten landweg. Vanbinnen explodeer ik. Zoals de benzinenevel in de motor. Meer dan tweehonderd brandende paarden. Op een dolle exodus doorheen deze kille nacht.

Op momenten zoals deze schieten er rare gedachten door je hoofd. Nooit vervulde fantasieën en verbleekte herinneringen. Je moet weten, ik ben nooit eerder echt een opvallend excentriek, noch rebelerend iemand geweest. Ik heb een te groot deel van de voorbije 25 jaar van mijn leven doorgebracht in een wereld van ja knikken en politiek correct zijn. Een wereld waarin je braaf je huiswerk maakt, je niet rookt als een ketter en je al helemaal niet als de duivel rond raast in een doodskist op wielen. Het was echter diep vanbinnen dat ik voelde dat ik in een kerker der beschaafdheid leefde. En ik besloot mezelf te worden.

De harde muziek van Killing Joke die mijn autoradio uitbraakt, verzacht de intieme 'wereldpijn' vanbinnen. Een irrationele pijn, niet begrijpbaar voor ieder zinnig mens. Was ik nog 16 jaar, dan zou men het allicht op de pubertijd steken. Was ik 50, en vooral oud en lelijk geworden, dan zou men het allicht steken op het ongenadige stramien van het harde werken. Want dat ben ik uiteindelijk in hun wereld. ‘Zwarte brigadist’ enerzijds. Gediplomeerd bedrijfseconomist anderzijds. Labels en opgedrongen sociologische maskers. Dé reden waarom ik hun wereld haat, maar niet de reden waarom ik nu wegga. Zo dadelijk. Aan het einde van deze razende rit ,tussen mijzelf en nergens.

Maar 't is mij vrij snel beginnen dagen dat niemand zo iets graag leest. en momenteel ben ik bezig mijn stijl om te vormen tot een soort van klassieke Gothic Novel Horror. En na nogal uit de hand gelopen experimenten met gruwelijke verkrachtingsscenes en macabere folteringbeschrijvingen...
... heb ik dus besloten da ik misschien best begin met iets 'kindvriendelijks' te schrijven.

Twee gele ogen kijken Evelyn doodringen aan. Net de duivel die vanuit het diepste zwart van de hel naar haar tuurt. Daarbij ieder hokje van haar ziel in zich opneemt en zich dan klaarmaakt om zijn brandende klauw naar haar uit te steken.
HIJ is er! Hij heeft haar gevonden en nu gaat hij haar meenemen! God wat zijn die ogen angstaanjagend! De onheilspellende gedachte overmeesterd Evelyn. Angst weeft zich als een net om haar. Ze is niet instaat te vluchten, noch zichzelf te verdedigen. Ze wil wel gillen maar alle geluid blijft in haar keel steken. Het enige wat in het nachtelijk woud te horen valt, is een heel obscuur, doch alom bekend en vooral heel dierlijk geluid.

OEH-OEH Gevolgd door het geluid van opslaande vleugels en even later zijn de ogen weer weg. Het dier is opgevlogen. Een zucht van opluchting bevrijdt Evelyn haar lichaam uit de doodsval van angst.
‘Het was slechts een uil! Een doodgewone bosuil!’fluistert Evelyn. Haar panische ademhaling herstelt zich even naar een bijna normaal ritme. Maar veel tijd om weer tot zichzelf te komen is er niet. HIJ zit immers nog altijd achter haar aan. En hij is bovenal niet ver weg meer. Ergens in de verte hoort ze al het kraken van takken en het geschuifel over reeds lang verdorde bladeren. Een in zwarte lompen gehuld gedaante dat zich op onmenselijke snelheid door het dichte woud begeeft. Evelyn haar tijd raakt op. In een laatste adrenaline explosie zet het opnieuw op lopen. Uitstekende takken schaven langs haar blote armen en benen. Haar dunne zomerjurkje scheurt ten gevolge van de vele dorenstruiken die ze slechts rakelings ontwijkt. Haar blote voeten bloeden uit de vele gemene sneeën tengevolge de vele uitstekende stenen op de bosgrond. En de damp die tijdens het hijgen uit haar mond ontsnapt, kleurt even blauw, als het maanlicht dat langs de spitse dennenbomen op het woud invalt.



Er is nog wat werk aan, maar tga te goede kant op heb ik de indruk.

[Giles]

Pfoe, moeilijke.

Mijn verhalen zijn vrij detailloos. In mijn laatste reeks is dat nog wel het meest extreem denk ik. Alleen huidskleur, lengte en haarkleur worden van de spelers genoemd (en de namen dan).
Ik ben heel slecht in precieze omschrijvingen. Waar een vriend van mij schrijft

De kamer straalde iets onheilspellends was. Hij wist niet of het door de beige muren kwam waarvan de bovenranden met schimmel waren bedekt en daardoor een melige geur verspreiden, of door het vuige vloerkleed. Het dichtgeplakte raam droeg alleen maar bij aan dat gevoel. [...]

Ik zou dan schrijven:

Zodra hij de kamer stapte, wist hij dat hij er niet lang wilde blijven. Alles straalde wanhoop uit, iets naars dat zelfs de lucht muffer had gemaakt. Het lijk op de vloer droeg daar zeker ook aan bij.

Oké, dat was héél kort, maar ik kan dat gewoon niet, uitgebreide omschrijvingen.

Giles schreef:

Pfoe, moeilijke.

Mijn verhalen zijn vrij detailloos. In mijn laatste reeks is dat nog wel het meest extreem denk ik. Alleen huidskleur, lengte en haarkleur worden van de spelers genoemd (en de namen dan).
Ik ben heel slecht in precieze omschrijvingen. Waar een vriend van mij schrijft


Ik zou dan schrijven:

Oké, dat was héél kort, maar ik kan dat gewoon niet, uitgebreide omschrijvingen.

Uw vriend zijn zinnen zitten nog niet helemaal in orde, maar het is verder wel mooi omschreven.

Wat details betreft, kies ik ze in functie van de passage. Langzame slepende stukken hebben een behoefte aan een heel gedetailleerde omschrijving, bij snellere stukken -of stukken die gewoon niet bijster veel bijdragen tot het totaal- is het soms beter overtollige woorden te bannen.