Gehandicapte kinderen

[juno]

Violet, jij hebt lichamelijke aandoeningen die niet levensbedreigend zijn, maar met je hersens is niets mis. En mensen passen zich aan, alles went en je maakt er het beste van. Jouw situatie verschilt weinig van die van de meesten van ons, al is het op een ander niveau.

Als je een kwijlend debieltje zou zijn, was je een stuk ongelukkiger, en deze duscussie gaat over kwijlende debieltjes.

[sammydjee]

juno schreef:

Als je een kwijlend debieltje zou zijn, was je een stuk ongelukkiger, en deze duscussie gaat over kwijlende debieltjes.

je hoeft niet per se een kwijlend debieltje te zijn; zelfs lichtverstandelijk gehandicapten leven niet zo gelukkig als ze konden zijn. De mens is een kuddedier, dat ongelukkig wordt als hij/zij afwijkt van de kudde. Zelfs als iemand een bril heeft, ervaart men dit als 'anders zijn' en worden hier meestal onzeker van.
Als je van jezelf weet dat je anders bent dan de rest (omdat je een overvloed van emoties hebt door een erfelijke psychische ziekte ofzoiets dergelijks), ben je altijd bang dat je gepest of weggekeken wordt. Zodra je volwassen wordt neemt dit gevoel natuurlijk wel wat af, maar daarvoor moet je eerst nog door je puberteit enzo heen...