Ik vond het begin erg fijn, de flarden van Clares jeugd waarin Henry haar bezoekt en hoe zij hem tegenkomt in de bieb, terwijl hij haar natuurlijk nog niet kent. Daarna mis ik iets in het verhaal, ik mis een bepaalde diepgang tussen de Clare en Henry in het 'nu', het lijkt bijna alsof alle diepgang die ze hebben voortkomt uit het feit dat Clare hem al kent uit haar jeugd en Henry haar nog zal gaan leren kennen. Met kleinere dingen vind ik die cirkel wel leuk (zoals dat Henry zichzelf dingen leert in het verleden), maar ik kon zelf moeilijk echt in die connectie tussen Henry en Clare komen, mja, misschien ook wel realistisch... Misschien had ik dat stuk in het 'nu' waarin ze elkaar net leren kennen (of waarin Henry Clare net leert kennen) wat uitgebreider gewild.
Verder vind ik dat sommige punten te gehaast worden aangestipt; de dood van Clares moeder, dat deed me niks, dat vond ik heel jammer. Ik had zo graag gehad dat ik mezelf ook had afgevraagd of ze wel echt van Clare hield, en dan de opluchting wanneer Clare dat gedicht vindt waaruit de liefde van haar moeder voor haar blijkt... Maar het bleef zo vlak...
Bij de miskramen heb ik wel moeten huilen, daar ontbrak die diepgang dan weer helemaal niet.
Alba... Mja, ook daar mis ik weer diepgang. Je leeft zo lang toe naar de komst van hun baby, met al die miskramen er tussen, en dan is ze er en dan blijft het weer heel vlak. De tienjarige Alba die in het museum uit gaat leggen wat een bepaald kunstwerk betekent, vond ik trouwens heel irritant
De dood van Henry. Ergens hoopte ik echt dat hij toch zou blijven leven, dat Kendrick iets zou vinden waarmee Henry - hetzij half verdoofd ofzo - toch zou kunnen stoppen met tijdreizen. Maar helaas. Ik vond het wel mooi hoe Henry naar de 82-jarige Clare gaat, maar weer zo zielig dat zij dus al die tijd heeft zitten wachten... Mja, ook daar mis ik de diepgang; ik snap niet goed dat ze op hem wacht, ik snap niet waar ze op wacht... Ik had gewoon niet echt een band met Clare en Henry, geloof ik...
Al met al een heel fijn boek, ik heb 'm razendsnel gelezen en het spookte ook regelmatig door mijn hoofd. Het gegeven vond ik ook echt heel leuk, alleen.... Mja, meer diepgang