Heren wat zouden jullie doen als je vriendin onverwacht zwanger blijkt te zijn???

ieneminie schreef op 04-06-2003 @ 11:13:
IK ZOU HET KINDJE HOUDEN!!!!!!!
Ben ik dan de enige???

neej hoor, je bent niet de enige, want ik zou het kind ook houden!!!
hier hebben mijn vriend en ik het ook vaak over gehad. Ik ben absoluut tegen abortus dus ik hou het kind no matter what! En gelukkig denkt mijn vriend er ook net zo over. Ook al hebben we niet zoveel geld en wonen we niet samen, toch zal het heus wel goedkomen als het toch gebeurt. En wij zijn ook niet zo jong.

[ieneminie]

nou ja, ik heb ook wel een reden daarvoor.. en kweet niet of ik er ook zo over dacht als ik die reden niet had, maar ja...
GEEN ABORTUS

MissKiss1985 schreef op 04-06-2003 @ 10:26:
jullie denken hier bijna allemaal alleen maar aan je zelf. Maar als je sex hebt ben je met zn 2en dus moet je ook met zn 2en beslissen wat je doet.

en ik ben degene die de meeste lasten er van heeft.. ik bedoel: ik moet door die hele zwangerschap heen. hij niet. hij wordt niet zwanger..

[japie]

II_Duce schreef op 03-06-2003 @ 19:48:
kzou mezelf verantwoordelijk nemen, eigen fout,
ik kan een creatie van God niet vernietigen dus geen abortus!
en ik blijf bij haar..

tja, vindt jij. ik geloof in God en respecteer ieder voor wie die is...

En toch is het dan nog steeds je eigen creatie, weliswaar samen met je vriendin/vrouw. Of anders moet je me overtuigen dat je vriendin/vrouw onbevlekt onbevlekt bevangen is. En dat gaat je veel moeite kosten, dat kan ik je nu al zeggen

Fly-girl schreef op 03-06-2003 @ 20:56:
wat zijn jullie een stelletje slappelingen zeg. ennuh mannen, ik vind het echt BELACHELIJK dat jullie net doen alsof het de schuld is van het meisje, jij bent toch gvd ook mede verantwoordelijk! ennuh abortus kan ook wel consequenties hebben in de zin van onvruchtbaarheid etc. ik denk dat het echt niet zo makkelijk is voor een meisje om abortus te laten plegen en die jongens moeten daar maar wat meer respect voor tonen! tss alsof zij er nix meer mee te maken hebben

Dat is helemaal niet slap, dat is gewoon verantwoordelijk. Het is juist asociaal om zo'n kind te houden wetende dat je het nooit zelfstandig kunt opvoeden. Je bent immers zelf nog een kind.

Weet je wát pas slap is? Geen abortus laten plegen, en vervolgens je ouders of grootouders met dat kind opzadelen omdat je zelf óók niet bereid bent je school te laten vallen om dat kind fulltime bij zijn éigen moeder te laten zijn.

[PardonMe]

nare man schreef op 04-06-2003 @ 17:49:
Dat is helemaal niet slap, dat is gewoon verantwoordelijk. Het is juist asociaal om zo'n kind te houden wetende dat je het nooit zelfstandig kunt opvoeden. Je bent immers zelf nog een kind.

Weet je wát pas slap is? Geen abortus laten plegen, en vervolgens je ouders of grootouders met dat kind opzadelen omdat je zelf óók niet bereid bent je school te laten vallen om dat kind fulltime bij zijn éigen moeder te laten zijn.

ben ik met je eens nare man

Ik vind het erg oneerlijk om mijn ouders (die het zelf al druk genoeg hebben) met een kind op te zadelen (want dat doe je dan toch, je wilt zelf nog studeren, nog uitgaan.. ) omdat ik er zelf geen tijd voor heb, niet genoeg geld voor heb en er nog helemaal niet aan toe ben om een kind op te voeden..
En voor zo'n kind is dat toch ook niks; ouders die niet voor hem kunnen zorgen en hem misschien liever nog niet gewild hadden..

En dan valt natuurlijk te betwisten of zo'n mini vruchtje al een kind te noemen is of niet? Wanneer is het echt een mensje..? Is dat vruchtje ook al een baby omdat dat toch een potentieel leven is, of is het nog maar een vruchtje en omdat het nog niet volgroeit is (nog nauwelijks herkenbare vormen) nog geen baby?
Is ook maar net hoe je daar over denkt..

Precies...en ik kan me indenken dat het voor dat kind nou ook niet echt leuk is, wanneer het later groter wordt te horen krijgt dat het eigenlijk een foutje was, dat zijn ouders hem eigenlijk nit wilden maar dat ze het niet weg wilden laten halen...

De vraag wanneer je iets niet meer kunt aanmerken als klompje cellen en wanneer het echt een levend wezen wordt, is niet te beantwoorden. Dat is een kwestie van subjectiviteit. Ik weet zelf eigenlijk niet wat ik er van vind: in ieder geval zou ik proberen het niet op die vraag te laten aankomen en ervoor proberen te zorgen dat ze het zou laten weghalen duidelijk vóór het echt iets
'concreets' is. Waar dat punt ligt is dus niet te bepalen, maar na enkele weken is het zéker nog niet zo.

[PardonMe]

Beter nog; voorkomen dat je zwanger raakt..

[alpha]

Als ik zwanger zou raken op deze leeftijd (17 jaar) dan is het niet moeilijk: een abortus.
Is het over ongeveer 5 jaar dan weet ik het nog niet... Helemaal niet als ik dan een vriend had...
Ach, eigenlijk kun je zoiets nooit voorspellen. Misschien heb ik over een poosje een vriend en ben ik zo gelukkig dat ik helemaal happy zou zijn als ik zwanger was! Je weet het nooit!
Maar toch vind ik dat je moet denken aan je eigen toekomst. Je hele jeugd zou weg zijn. En ook moet je je bedenken dat het nog erg zwaar zal worden, niet alleen voor jou maar ook voor je familie en natuurlijk het toekomstige kind. Want dat zal later genoeg opmerkingen krijgen als goh, je was vast een ongelukje he Daarnaast weet je niet of je wel in staat bent een kind op te voeden, de verantwoordelijkheid te nemen.

Als mijn vriend zou reageren als GRRR dan kan hij meteen vertrekken! (sorry GRRR, ik heb niet iedereen gelezen, er zullen vast meer hebben gereageerd als jij maar jij was een van de eersten, vandaar.) Het gaat toch niet alleen om hem?! Er zijn in zo'n situatie altijd (minstens) drie personen betrokken: de vader, de moeder en het (misschien toekomstige) kind.
En dan nog: de moeder is altijd degene die de meeste verantwoording af zal moeten leggen. ZIJ zal met een giga-buik over straat moeten. ZIJ zal alle opmerkingen en blikken naar haar toe geworpen krijgen. Jullie jongens zitten ook in een lastig parket maar nooit niet zo lastig als die van het meisje! Dus hoe dan ook, het meisje zal toch echt de doorslag moeten geven in haar keuze.

Ik ben dus niet tegen abortus.

PardonMe schreef op 04-06-2003 @ 18:04:
Beter nog; voorkomen dat je zwanger raakt..

Klopt, maar er bestaat altijd een kans dat er iets mis gaat: dat de condoom scheurt, dat de pil niet zwaar genoeg is.
En je hebt natuurlijk ook nog situaties als verkrachting... Alhoewel dat natuurlijk een ander verhaal is.

[~Black Rose264~]

MissKiss1985 schreef op 04-06-2003 @ 10:26:
jullie denken hier bijna allemaal alleen maar aan je zelf. Maar als je sex hebt ben je met zn 2en dus moet je ook met zn 2en beslissen wat je doet.

Dat ben ik niet met je eens. Je hebt er dan weliswaar met z'n 2en voor gezorgd dat het meisje zwanger raakt, maar het is haar keus.Als ik zwanger zou raken zou mijn vriend willen dat ik het hou, ik zou dat waarschijnlijk niet doen. Moet ik dan mijn hele leven vergooien omdat mijn vriend wel denkt dat hij het aan zou kunnen?
Hij wordt niet zwanger, hij hoeft niet noodzakelijk met zijn school te stoppen. Als hij denkt het toch niet aan te kunnen kan hij weg, ik niet. Hij kan als het kind hem na een tijd toch meer problemen bezorgt dan verwacht nog steeds weg, ik niet.
Natuurlijk vind ik zijn mening belangrijk, maar het is puur mijn beslissing. Je gaat toch geen kind nemen omdat je vriend dat wil als je daar helemaal niet klaar voor bent..
Trouwens denk ik ook niet dat je vriend zou willen dat je een kind houd als je er niet 100% achter staat dus lijkt me op zich al een situatie die zich niet snel voor zal doen.

[js0-]

uhm als ik t nooit zonder condoom had gedaan en me vriendin opeens zwanger is is de keuze niet moeilijk

en anders vragen of ze abortus wilt doen.

[PardonMe]

alpha schreef op 04-06-2003 @ 19:34:

Klopt, maar er bestaat altijd een kans dat er iets mis gaat: dat de condoom scheurt, dat de pil niet zwaar genoeg is.
En je hebt natuurlijk ook nog situaties als verkrachting... Alhoewel dat natuurlijk een ander verhaal is.

ja ik weet ook dat het nooit echt voor de volle 100% safe is.. maar als je aan de pil bent is de kans om zwanger te raken al een stuk kleiner en als je een condoom gebruikt is de kans helemaal minimaal.
Je kunt er dus veel aan doen om het zo veel mogelijk te voorkomen..

[alpha]

PardonMe schreef op 04-06-2003 @ 20:26:
ja ik weet ook dat het nooit echt voor de volle 100% safe is.. maar als je aan de pil bent is de kans om zwanger te raken al een stuk kleiner en als je een condoom gebruikt is de kans helemaal minimaal.
Je kunt er dus veel aan doen om het zo veel mogelijk te voorkomen..

Das waar, ben ik het mee eens. Maar ik moest gewoon ff reageren...

[PardonMe]

ieneminie schreef op 04-06-2003 @ 11:13:
IK ZOU HET KINDJE HOUDEN!!!!!!!
Ben ik dan de enige???

ik denk dat het voor veel mensen ook afhankelijk is van de situatie..
als ik nu zwanger zou zijn dan zou ik kiezen voor abortus.. Gebeurt het me over een jaar of 4 dan zou ik het misschien houden

Ik heb nu geen geld voor een kind, ik wil nu nog helemaal geen kind, ik ben er nog niet aan toe om een kind op te voeden en ik wil mn ouders daar niet mee belasten (die werken ook allebei fulltime) Dus wat moet je dan? Alles aan de kant zetten omdat je per ongeluk zwanger bent geraakt (er vanuit gaande dat je de pil slikt en/of condooms gebruikt)

Over een jaar of 4 dan heb ik mn studie waarschijnlijk afgerond, heb ik of mn vriend werk, ben ik ouder en hopelijk wijzer, kom ik een beetje in de richting van de leeftijd waarop ik zelf aan kinderen zou willen beginnen, dan ben ik ook op een leeftijd dat ik niet meer elke week uit wil gaan.. en ga zo maar door..

Ik vind het te makkelijk om te zeggen ''je hebt zelf seks gehad, je bent dus zelf verantwoordelijk dus moet je het ook houden'' Ik vind dat je de keuze wel overwogen moet maken, dat je de voors en tegens tegen elkaar afweegt, en dat je ook moet kijken of je wel in staat bent om een kind op te voeden.. want het houdt niet op bi het baren zal ik maar zeggen; je zit er de rest van je leven aan vast!

@ Ieneminie; ik wil je niet zozeer van gedachten doen veranderen hoor, maar ik wil eigenlijk wel weten waarom jij het kindje zou houden, wat zijn jouw argumenten daarvoor..

[ieneminie]

Het zijn niet echt argumenten, het is meer persoonlijk PardonMe..
Ik wil er niet teveel op ingaan, maar ik raakte ook ongewenst zwanger (terwijl ik de pil slikte) en ik kwam erachter net nadat mijn vriend (ex nu) het uit had gemaakt.. Ik durfde het hem niet te vertellen en op het moment dat ik het wel durfde kreeg ik een miskraam.. En ook al is dat kindje nooit geboren, ik mis het heel erg.. Daarom zeg ik, als ik nu nog een keer ongewenst zwanger zou raken zou ik het houden!! De dood van je kindje is niet niks.. Ook niet bij abortus denk ik.. Zoiets doet ECHT pijn..

[psychobunny]

zou het hoogst waarschijnlijk houden,hangt ervan af hoe hij er op reageert.... maar het is iets van hem en mij,ik zou het denk ik niet over mn hart kunnen krijgen om het weg te laten halen... denk nu al heel veel aan kinderen,alhoewel ik weet dat ik veel te jong ben,maar zie ze wel heel graag

[ieneminie]

Ik denk dat het altijd wel goed komt als je dat kindje wel laat komen.. Ik denk dat je emotioneel & psychisch erg in de knoop raakt na een abortus, misschien niet direct, maar later wel..
het blijft toch je kind..

[PardonMe]

ieneminie schreef op 04-06-2003 @ 21:00:
Het zijn niet echt argumenten, het is meer persoonlijk PardonMe..
*knip*

gohh sorry..
daarom vind ik de kwestie rond abortus altijd zo moeilijk; er zitten zo duidelijk 2 kanten aan..
En ik zeg nu ook wel dat ik abortus zou laten plegen, maar als het eenmaal zo is, dat je daadwerkelijk zwanger bent, dan weet ik niet hoe ik zou reageren, misschien dat ik het, ondanks alles wat ik hier in dit topic gezegd heb, toch zou houden.. Ik weet het niet..

[.:: Poohbeartje]

Ik zou ten eerste heel blij zijn !!

Ik zou het kindje houden, zelfs al zou men vriendin niet willen.
Ik denk wel dat ze het zou willen bijhouden hoor!

Het kind is dan een deel van ons, dat voor geen geld van de wereld weg mag, of vervangen kan worden.

Ik ben nog steeds heel negatief over het begrip "abortus" !!

Laat het kindje gelukkig zijn, en geloof me, als ouder zullen jullie ook gelukkig zijn...

grtz Kjistoke

[Psychickje]

Another Way schreef op 03-06-2003 @ 21:16:
Emotioneel hoe dan??

Het is snel en pijnloos zeggen ze, gewoon niet denken maar doen

ok sorry, maar ik erger me een beetje aan jou oppervlakkige antwoorden.
Het lijkt net of je over een pop bezig bent die je zomaar ff weggooit...
Een echt kind is wel heel wat anders...zeker als je over je eigen kind praat.
Ik vind het vrij gevoelloos van jou dat je blijkbaar enkel jezelf wil redden en dat het kind je weinig of nix kan schelen.

abortus is NIET gemakkelijk... het is niet pijnloos en zeker niet op emotioneel vlak.


Om op de vraag te antwoorden...ook al ben ik geen jongen dan...
als ik zwanger zou raken zou ik het kind willen houden.Ik besef best dat ik men jeugd dan zo goed als helemaal zou moeten achter mij laten en dat het niet altijd even gemakkelijk zou zijn, maar als het er is dan is het er en dan is het onze eigen verantwoordelijkheid...daar valt niet veel aan te doen..
abortus is dan enkel een zwakke uitweg
Tenzij je niet de middelen hebt om het kind een goed leven te geven, maar dan nog is abortus niet zomaar een beslissing die je op enkele seconden neemt. Volgens mij kan je zoiets niet zomaar zonder enig schuldgevoel....

[ieneminie]

En anders komt dat schuldgevoel later wel...

[MazeMouse]

ieneminie schreef op 04-06-2003 @ 21:40:
Ik denk dat het altijd wel goed komt als je dat kindje wel laat komen.. Ik denk dat je emotioneel & psychisch erg in de knoop raakt na een abortus, misschien niet direct, maar later wel..
het blijft toch je kind..

Nee, absoluut niet voor je kind kunnen zorgen om financiele en tijd redenen.
Op straat komen te staan eventueel als je op jezelf zit en uiteindelijk de opvoeding van je kind af moeten staan aan anderen omdat je zelf onbevoegd wordt bevonden of gewoon overduidelijk om invloeden waar je zelf geen controle over hebt is wel leuk dan?
Ik zou het nu gewoon financieel, geestelijk (psychische problemen) en met tijd gewoon niet redden. En mijn vriendin zit op school, is ook werkeloos en ook niet een van de meest stabiele mensen.

Dus jij wou een eventueel kind met 2 zulke ouders opzadelen?
Ik zie het bijna als het begaan van een misdaad als mijn vriendin nu zwanger zou worden en we zouden het willen houden.
We zijn geen van beide in staat er voor te zorgen. We wonen te ver van mekaar af. En onze ouders zijn ook financieel en in tijd niet in staat bij te springen.

4 opties:
1: Er gewoon werkelijk alles maar dan ook echt werkelijk alles aan doen om het te voorkomen. (wat we ook doen)
2: Abortus
3: Opgeven voor adoptie (alhoewel dat niet echt optie is)
4: Poging wagen en door alles wat ik net opnoemde erop neerkomen dat anderen ons kind gaan opvoeden.

Tja, welke opties lijken jou het beste (bedenk ook dat ik 2 uur reizen bij mijn vriendin vandaan woon en ik zelfs die reis maar net kan bekostigen per keer)

[ieneminie]

Nou ja, tis jouw mening heh, dan doe jij lekker abortus..
Maar reken er maar op dat jullie (vooral je vriendin) het er later erg moeilijk mee gaat krijgen, dan kan je wel zeggen dat dit het beste was voor je kind, maar dat voelt dan toch wel een beetje anders hoor!!

[PardonMe]

Kijk ieder zn eigen mening.. en ieder zn eigen redenen voor wat ie besluit..

Aan de ene kant kun je zeggen; ik ben niet in staat om een kind op te voeden, het zou niet goed voor mezelf zijn en ook niet voor het kind (en zeker als je de pil en/of condoom gebruikt is het erg ''oneerlijk'' als je zwanger wordt, zou je dan ondanks je voorbehoedsmiddelen jezelf op moeten ''zadelen'' met een kind?)

En aan de andere kant kun je natuurlijk zeggen dat het wel je kind is wat weggehaald wordt (dan nog de vraag wanneer je het daadwerkelijk beschouwt als baby, ipv hompje cellen) Dat je een leven zomaar weg neemt en de kans dat je er later spijt en emotionele lasten van zult ondervinden..

Ik denk dat je eeuwig kunt discussieren over wat nu het beste is om te doen, maar ieder zo zijn eigen mening

[lieve]

Ik zou gewoon keihard paniekeren, het mijn beste vriendin zeggen... mijn zus en dan m'n vriend. En proberen zo goed mogelijk na te denken over een oplossing!
Ik zou waarschijnlijk zolang ik nog studeer kiezen voor een abortus hoe erg sommige dit ook zouden vinden. Maar ik vind het heeeeeel plezant om met het kindje van m'n zus te spelen en hem te leren stappen *zo schattig* Maar zelf zou ik graag nog een jaar of 8 wachten voor ik aan kinderen begin.
Maar het is natuurlijk de boodschap ervoor te zorgen dat dit allemaal niet gebeurd hé! En ik denk wel dat ik daarvoor voorzichtig genoeg ben...ik zeg nooit nooit, maar ... ik ben veel te grote control-freak op sommige vlakken. En misschien is het op dit vlak, en dan heb ik het wel over het voorzichtig vrijen, wel een goede zaak.

Greets Lieve,xxx

[kastdeur]

hij zou heeeel heeel heeel hard schrikken.

[ieneminie]

lieve schreef op 05-06-2003 @ 10:23:

Maar het is natuurlijk de boodschap ervoor te zorgen dat dit allemaal niet gebeurd hé! En ik denk wel dat ik daarvoor voorzichtig genoeg ben...ik zeg nooit nooit, maar ... ik ben veel te grote control-freak op sommige vlakken. En misschien is het op dit vlak, en dan heb ik het wel over het voorzichtig vrijen, wel een goede zaak.

Greets Lieve,xxx

Er kan natuurlijk ook vanalles fout gaan heh...
Ik slikte ook de pil.. Dat lijkt me toch ookwel voorzichtig genoeg!! Maar niet dus...

[Lilything]

ieneminie schreef op 04-06-2003 @ 11:13:
IK ZOU HET KINDJE HOUDEN!!!!!!!
Ben ik dan de enige???

ik denk dat ik het ook zou houden
ik denk niet dat ik een abortus kan....

maarja wat ik dan van hem verwacht weet ik niet
als t niet zo'n goede relatie (meer) is
hoef ik hem er niet bij te hebben de rest van mijn leven!

[alpha]

Ik wil even zeggen tegen iedereen die hier schrijft over de emotionele kant van het afstaan van een kind (abortus, adoptie): het is niet alleen emotioneel voor jou en voor je partner.
Het kind zal, als het wel ter wereld komt, er op oudere leeftijd ook veel moeite mee hebben eigenlijk niet gewild te zijn. Hij zou het ongelukje zijn en uit zelfbescherming van de ouders ter wereld moeten zijn gekomen. Tenminste, zo zal het gaan denken in de pubertijd. Is dat dan goed? Het kind opzadelen met zulke problemen?

Natuurlijk ga je de voor- en nadelen op een rijtje zetten. En voor de een zijn er meer voordelen en voor de ander meer nadelen, dat kun je hier ook lezen. Ik ben dus niet tegen de een of de ander. Iedereen zit weer in een andere situatie, niet een is gelijk.

Doe wat je hart zegt wat goed is!

[ieneminie]

alpha schreef op 05-06-2003 @ 11:58:

Het kind zal, als het wel ter wereld komt, er op oudere leeftijd ook veel moeite mee hebben eigenlijk niet gewild te zijn. Hij zou het ongelukje zijn en uit zelfbescherming van de ouders ter wereld moeten zijn gekomen. Tenminste, zo zal het gaan denken in de pubertijd. Is dat dan goed? Het kind opzadelen met zulke problemen?

Dat ben ik niet met je eens, ook al is het een ongelukje, dan nog kan je heel blij zijn met je kindje en hem of haar dit laten merken!! En daardoor zal het zich dan ook geaccepteerd voelen!!

[alpha]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 12:04:
Dat ben ik niet met je eens, ook al is het een ongelukje, dan nog kan je heel blij zijn met je kindje en hem of haar dit laten merken!! En daardoor zal het zich dan ook geaccepteerd voelen!!

Dat is wel waar maar je weet hoe pubers denken. Iedereen heeft zo zijn momenten dat niks goed is. Dan krijg je echt wel, als ouder, zulke verwijten naar je kop geslingerd. En dat zal ook niet echt bevorderlijk zijn voor de gevoelens van die ouder.

[ieneminie]

alpha schreef op 05-06-2003 @ 12:10:
Dat is wel waar maar je weet hoe pubers denken. Iedereen heeft zo zijn momenten dat niks goed is. Dan krijg je echt wel, als ouder, zulke verwijten naar je kop geslingerd. En dat zal ook niet echt bevorderlijk zijn voor de gevoelens van die ouder.

Kan wel, met dat heb je met pubers sowieso, zijn het niet deze verwijten, dan wel weer andere.. Dus maakt het niks uit of je jong een kind krijgt of niet.. Als je het kind maar laat merken dat het misschien dan een ongelukje was, maar WEL gewenst! En dan daarbij denk ik dat als je het kind besluit te houden, het sowieso wel gewenst word.. Anders laat je wel abortus plegen..

[debieltje nr 1]

ik begrijp niet waarom zoveel jongens snel wegrennen vanaf ze teweten komen dat hun vriendin zwanger is.als ik een vaste,goede relatie had en ik werd zwanger,dan zou ik et toch wel willen houden,het is en blijft tenslotte je kind,en je kunt dan zeggen 'het is ongewenst' als je dan 9 maanden later het resultaat ziet denk ik dat je dolgelukkig bent dat je het kindje niet hebt laten weghalen. een vriend van me had 3 maanden een relatie (hij is 19) en toen opeens werd z'n vriendin zwanger (ongewenst),eerst was ie beetje in paniek maar nu is hij kei blij er mee en hij doet niet anders dan er enthousiast over praten,hij heeft zelfs laatst z'n meisje een cadeautje en een zelf geschreven gedichtje gegeven voor dr moederdag,het kindje is er nog niet en hij is nu al ervoor aan het zorgen,zo zie je dat et ook anders kan,en nee ze hebben ook niet veel geld,maar ze proberen het wel en het is zeker dat dat kind goed gaat terechtkomen.

[vrijgezel]

met mijn eerste ex had ik het er weleens over en dan zei die van ja dan gaan we gelijk naar de abortus kliniek en weg is het, maar dat was zijn idee, die van mij heb ik al niet eens verteld.

2e die zei van bij jou keuze sluit ik me aan, en hij was 23 ik 17 maar ik had het wel gehouden dan.

maar dat komt ook omdat hij al aan het werk zou kunnen omdat ie klaar was met school dan, en dan heb je toch meer materiele zekerheid.
en ik weet zeker dat ik mijn school ondanks dat kindje wel af zou kunnen maken omdat mijn moeder en zijn moeder wel deels geholpen zouden hebben,

en dan heb je natuurlijk ook nog de creche.

maar het is ongelijk hoe de situatie op dat moment is, pas dan kan je er over oordelen wat je doet.

[poesiefox]

Ik zie sommige mensen een onderscheid maken tussen gewoon per ongeluk zwanger worden, in welke situatie abortus echt niet kan, en zwanger worden na een verkrachting, waarna het een heel ander verhaal is.


Die vat ik niet. Een kind is een kind, of de moeder nu van de vader houdt of niet. Iedere vrucht heeft evenveel of weinig recht op leven. Een abortus is niet ethisch verantwoorder als de vader een verkrachter is, NIET VANUIT HET OOGPUNT VAN HET KIND. Dat bestaat, punt. Is ethisch neutraal.

Dus kijken jullie alleen naar de belangen en de schuld of zonde van de ouders.( ook die mensen die zeggen: mijn fout. Fout?
Nou moet ik er voor opdraaien. Huh? Is het een gerechte straf voor sex hebben?)

Ik ben juist van mening dat de belangen van het kind en zijn recht op een goed leven na de zwangerschap de doorslag moeten geven.

Soms is houden van je kindje de reden om het nu niet te laten komen.

[Qimm]

poesiefox schreef op 06-06-2003 @ 10:01:
Ik zie sommige mensen een onderscheid maken tussen gewoon per ongeluk zwanger worden, in welke situatie abortus echt niet kan, en zwanger worden na een verkrachting, waarna het een heel ander verhaal is.


Die vat ik niet. Een kind is een kind, of de moeder nu van de vader houdt of niet. Iedere vrucht heeft evenveel of weinig recht op leven. Een abortus is niet ethisch verantwoorder als de vader een verkrachter is, NIET VANUIT HET OOGPUNT VAN HET KIND. Dat bestaat, punt. Is ethisch neutraal.

Niet helemaal. Stel je bent verkracht, geweldig litteken voor je, je bent zwanger en besluit om het kind toch maar te houden. Het kindje wordt geboren en het is altijd een herinnering aan die verkrachting. Het, waarschijnlijk, verschrikkelijkste in je leven. Niet dat je niet van je kind houdt, natuurlijk wel. maar je wordt er dagelijks aan herinnert!
Niet leuk dus.

Als ik nou zwanger zou raken.... mja, gillend rondjes rennen zou een eerste zijn. Maar als het aan mij lag liet ik het WEL weghalen. Ik heb helemaal niets tebieden voor zo'n hummeltje. Bovendien hou ik helemaaaaal niet van kinderen, na 1 dag met die hummels en ik ben het helemaal ZAT! Moet je ook nog na gaan dat je er 'snachts er voor uit moet. No thanx!
Kinderen... ach over een jaar of 30

[TheOneWhoLeft]

Imke_BF schreef op 03-06-2003 @ 19:09:
Toen ik het aan mijn vriendje vroeg zei hij: nou dat is wel een moeilijke vraag hoor... Natuurlijk mogen dames ook reageren... wat zouden jullie doen als jullie onverwacht zwanger bleken te zijn...? Abortus of niet? En heren zouden jullie bij haar blijven of hard weglopen??

jij bent zwanger maar durft het je vriend niet te vertellen uit angst dat hij je verlaat?

[TheOneWhoLeft]

poesiefox schreef op 06-06-2003 @ 11:01:
Die vat ik niet. Een kind is een kind, of de moeder nu van de vader houdt of niet. Iedere vrucht heeft evenveel of weinig recht op leven. Een abortus is niet ethisch verantwoorder als de vader een verkrachter is, NIET VANUIT HET OOGPUNT VAN HET KIND. Dat bestaat, punt. Is ethisch neutraal.

Het is misschien ook te sadistisch om zo ie zo een kind geboren te laten worden omdat je niet zeker weet of dat het kind weldegelijk wílt leven. Het is maar een simpele aaname uit eigenbelang om het kind op de wereld te zetten. Maar, dat heeft er ook wel weer mee te maken dat het kind niet kán kiezen om geboren te worden.
Dus, wat en wie is er nu slecht? Mensen die kinderen geboren uit eigenbelang. Of abortus laten plegen uit eigenbelang?

[TheOneWhoLeft]

PardonMe schreef op 04-06-2003 @ 20:26:
ja ik weet ook dat het nooit echt voor de volle 100% safe is.. maar als je aan de pil bent is de kans om zwanger te raken al een stuk kleiner en als je een condoom gebruikt is de kans helemaal minimaal.
Je kunt er dus veel aan doen om het zo veel mogelijk te voorkomen..

Aangezien jullie vertrouwen op enkel de pil is het wel een beetje uitlokkend, vind je ook niet?

[alpha]

ieneminie schreef op 05-06-2003 @ 12:15:
Kan wel, met dat heb je met pubers sowieso, zijn het niet deze verwijten, dan wel weer andere.. Dus maakt het niks uit of je jong een kind krijgt of niet.. Als je het kind maar laat merken dat het misschien dan een ongelukje was, maar WEL gewenst! En dan daarbij denk ik dat als je het kind besluit te houden, het sowieso wel gewenst word.. Anders laat je wel abortus plegen..

Okay, dat is waar. Ben ik het mee eens.

En TheOneWhoLeft: we hebben een 'wijzig'-knop om het bericht te wijzigen. Het is niet de bedoeling dat je tig nieuwe posts opent die ook bij elkaar in kunnen. (aangezien er niemand tussen jou door heeft gepost)

abortus.

ik wil geen kinderen meer, dus mocht ik ooit zwanger worden dan laat ik t weghalen

[teddybeer1983]

Het is vervelend als het niet echt geplant is, maar ik denk wel dat ik het leuk zou vinden. Wel samen beslissen of je het kindje wil houden. Maar ik zou het niet erg vinden om de baby te houden. Kleine kinderen zijn nl onwijs leuk, lief en schattig.

[Xanatos]

vrijgezel schreef op 06-06-2003 @ 10:45:

omdat mijn moeder en zijn moeder wel deels geholpen zouden hebben,

en dan heb je natuurlijk ook nog de creche.

jaah! kom... een kind dat niet verwacht is maar wel gewenst ga ik laten komen! en dan kan mijn en zijn moeder er voor zorgen.. wat ik kan dat nog niet, ik moet nog naar school! en als die er niet voor kunnen zorgen dump ik de komende jaren het kind gewoon op een kinderdagverblijf!

denk is na over de omgeving van het kind en daaromheen...
KAN je wel voor het kind zorgen?
heb je daar wel genoeg TIJD voor?
en de FINANCIËLE middelen? OOK om op de creche te komen

denk nou is goed na, jij zegt nu dat je het kind wilt laten komen, maar er de eerste jaren niet voor gaat zorgen.

(nou moet je dit niet als een persoonlijke aanval opvatten )


btw zou mijn vriendin van school gekick worden als ze zwanger wordt.

[Yolcu]

Het valt mij toch flink tegen dat er hier zoveel mannen zijn die gelijk roepen: abortus. Zoals idd al eerder gezegd is: denk eens aan de emotionele/psychische gevolgen van zo'n abortus. En sterker nog: denk eens aan dat kleine mensje wat dan in de baarmoeder van je vriendin groeit; je eigen vlees en bloed!

Als ik NU zwanger zou worden, weet ik niet zo goed wat ik zou doen. Volgend jaar rond deze tijd ben ik afgestudeerd, dus tegen de tijd dat het kindje komt, hoef ik alleen nog stage te lopen. Op deze manier zou ik mn studie wel af kunnen maken en zou ik het kindje waarschijnlijk wel houden.

Verder vind ik het een kwestie van verantwoordelijkheid nemen: als je volwassen genoeg bent om seks te hebben, moet je ook volwassen genoeg zijn om met de mogelijke consequenties om te gaan. En je vriendin 'vragen' om een abortus en indien ze dat niet wil doen, dreigen met haar te verlaten, is het laagste wat je kunt doen naar mijn mening. Je houdt toch van je vriendin, het is toch een gezamenlijke beslissing die je maakt?

Mensen; denk eens aan dat kind!

Unique schreef op 06-06-2003 @ 14:13:


Mensen; denk eens aan dat kind!

ow ik denk dat de meeste daar wel aan denken, wat heeft t leven nou te bieden aan zo'n kind, van de 50 mensen ken ik er maar 5 die niet echt iets traumatisch heeft meegemaakt, waaraan ik aan denk:verkrachting,zware mishandeling, bijna doodgeschoten worden, zwaar gepest ect.

en daarbij, wat heeft een kind eraan om geboren te worden bij een stel pubers, die meestal hun school niet hebben kunnen afmaken? helemaal niks

[Laïs]

Ik zou het laten weg halen.
Ik kan het nu niet opbrengen om mijn leven al te laten 'vergooien' door een kind.
Ik kan er nu niet voor zorgen, emotioneel niet en zeker niet financieel.

[Maddan]

ik zou flippen.. heel erg flippen.. en er is een kans dat het nu echt zo is bij mn vriendin (nog steeds geen test gedaan )

Afhankelijk van hoe lang de zwangerschap al duurt, een abortus, maar alleen als dit met anti-biotica kan.
Daarna neem ik mijn verantwoordelijkheid (die ik natuurlijk ook in geval van abortus neem, ook dat doe je toch min of meer samen en ik weet zeker dat ik daar helemaal kapot van zal zijn...)

Ik kan wel een kind opvoeden nu, maar ik wil zo´n kleine meer bieden dan ik nu kan...

[miss_sunshinegirl]

Ik vind trouwens dat veel jongens hier zeer egoïstisch reageren 'als ze zwanger is dan ben ik weg' 'ik zou aandringen op abortus' Ik ben het ermee eens dat 'we' zelf nog kinderen zijn maar ik ben van mening dat als je je verantwoordelijk genoeg voelt om seks te hebben, je daar ook de eventuele consequenties van moet kunnen dragen. Bovendien, het kindje is (als het goed is) uit liefde verwerkt en wie zegt dat het niet kan, een kindje hebben? Tegenwoordig zijn er zoveel mogelijkheden dat je er altijd wel uit komt. En je zal de eerste en zeker niet de laatste zijn!

Abortus zou ik wel overwegen maar ik zou het denk ik niet doen. Het hangt ook heel erg van de situatie af: hoelang ben ik al bij m'n vriend? (als ik ten minste een vriend heb) hoe zie ik de toekomst met mijn vriend? hoe is mijn thuissituatie (waar woon ik, geld enz.)

De nasleep van zo'n abortus is, vooral psychisch, zeer aangrijpend en dat mag je ook niet achterwege laten bij je beslissing. Jongens zullen daar geen/minder last van hebben maar voor meiden is het echt heel aangrijpend.

Ik weet, zo goed als zeker, dat ik het kindje zou houden.

[Doefus]

ik zou denk k geen abortus kunnen doen.....lijkt me egt erg...en zeer emotioneel