waarom leven?

[Mark Almighty]

Screaming Slave schreef op 02-12-2003 @ 23:21:
waarom niet?

Da's geen antwoord, da's een wedervraag.
En 'n knullige ook

[Benumbed?]

parapluutje schreef op 02-12-2003 @ 20:29:
Hmm ik vind het een beetje kortzichtig van veel mensen hier om te zeggen dat het een ´fase´ is. Ten eerste hoeft dat niet zo te zijn: er zijn mensen die aan (manische) depressies of (persoonlijkheids)stoornissen lijden, dat soort dingen gaan niet ´over een tijdje´ weer over. Ik denk niet dat je elke puber met zelfmoordgedachten onder het kopje ´puberteitsproblemen´ kan plaatsen. Ten tweede helpt het iemand in een rotsituatie absoluut niet. Sterker nog, iemand kan zich er alleen maar wanhopiger door gaan voelen..

verder.. tjsa, misschien is het leven redelijk zinloos. Het leven is wat je ervan maakt, cliche maar waar. Als je je echt zo verschrikkelijk voelt moet je hulp gaan zoeken. Ik weet niet of je die op dit moment al hebt (kan ik nergens uit opmaken) maar dat lijkt me stap één. Het lijkt me nl sowieso belangrijk erachter te komen wat er precies mis is, en als dat niet kan-nodig is kan het nooit kwaad iemand te hebben om mee te praten. Iemand die buiten je leven staat, die er met een objectieve blik tegenaan kan kijken en er verstand van heeft.
Doe jezelf niet tekort: scheld jezelf niet uit voor aansteller. Dat ben je niet. Je hebt problemen, hoe die ook ontstaan zijn, ze zijn er. Probeer ze op te lossen en er niet zover in verstrikt te raken dat je zometeen echt geen andere uitweg meer ziet dan de dood.
Het leven is zwaar, het doet vaak pijn en veel dingen in deze wereld kloppen van geen kant. Maar wees blij dát je leeft en maak er gebruik van. Ik weet zeker dat je mensen in je omgeving hebt die van je houden (vaak meer nog dan je zelf beseft, trust me) en in hun leven heb je een verschil gemaakt. Dát is al de zin van jouw leven, jij kunt nog niet gemist worden.
Natuurlijk kan je niet je hele leven voor anderen leven. Maar tijdelijk kan dat wel. Ookal lijkt dat een eeuwigheid, hou het nog maar even (een paar maanden, jaren) vol tot je het weer voor jezelf kan doen. Zoek in de tussentijd steun en professionele hulp.
Heel erg veel sterkte, geef niet op!!!

~you should know, whatever your dilemma may be, you´ll learn life is worth it, WATCH THE TABLES TURN~

xxxPlu


ps, als je wilt praten, laat het me maar weten..

bedankt. ontzettend lief antwoord. ik weet ook wel dat er mensen van mij houden maar ik voel steeds minder voor de mensen om me heen. ik praat sinds kort met een leerlingenbegeleider, maar dat is te kort om er nu al iets aan te hebben.

[ValliantWarrior]

Benumbed? schreef op 02-12-2003 @ 15:29:
suusjuh ik he het tog al een keer geprobeerd!! en ValliantWarrior, misschien was het een grapje, misschien geloof je eht in god maar dan had hij me wel iets leukers kunnen geven. ik ga niet meer voor anderen leven dus ook niet voor hem

Je moet niet vergeten je leeft ook DOOR God, hij heeft je geschapen en hij hoeft maar met zijn vinger te wijzen en je bent dood! Je moet maar eens de bijbel lezen en naar de kerk gaan of met een dominee of pastoor erover praten

[JinxParis]

Benumbed? schreef op 02-12-2003 @ 20:07:
ja ik weet dat veel mensen oowk problemen hebben maar ook zo opgestapeld? ik weet dat er veel ergere prolemen zijn maar ik kan er niet mee om gaan

*aanranding-daardoor zelfhaat. ik haat mijn lichaam.
*boulimia (vreten en kotsen)-nog meer zelfhaat
*snijden
*beste vriend kwijt. de enige jongen waar ik me eht op me gemak heb gevoeld. ookal was dat voor de aanranding, was altijd veel terughoudener bij jongens.

nouja kutgezeik. ben gewoon een doos. een aansteller.

but im a freak. im a weirdo. what the hell am i doing here? i dont belong here. dat spookt door me hoofd

Ik ken het gevoel van dat dat door je hoofd spookt.. en snijden en beste vriend kwijt is mij ook gebeurd.. Ik kan niet tegen je zeggen dat je door MOET leven, maar ik kan je wel hoop geven. Ik zal je mijn verhaal eens vertellen.

Toen ik 12 was, had ik geen vrienden en met hoop ging ik naar de middelbare school, hopend op vrienden. Nou, het komt erop neer dat ik het pispaaltje van de klas werd, met EEN uitzondering. Die jongen werd ook gepest, ontzettend zelfs. Nou, toen het schooljaar voorbij was en ik naar een andere school zou gaan (i.v.m. verhuizing..) kreeg ik een telefoontje: Hij had zelfmoord gepleegd. Ik was dus mijn enige vriend kwijt.

Ik voelde me kut, vond dat ik hem achterna moest, en heb de hele tweede klas met automutilatie en suicidale neigingen geworsteld. Niemand vond me aardig. In de derde klas ontmoette ik een jongen, met wie het meteen klikte. We praatten in het begin nog niet zoveel, maar het was een begin. Het ging steeds beter en beter, en nu (in de vierde) is hij mijn beste vriend.

Daarnaast heb ik in de zomervakantie mijn eerste vriend gehad. Ik was in de wolken. Maar ik kwam met een klap terug in de realiteit toen hij me vroeg dingen te doen waar ik nog helemaal niet aan toe was (lees: aftrekken, pijpen, enz.). Hij had het al helemaal uitgepland, met nieuwjaar zouden we 'het' voor het eerst doen. Nou, toen hij me vroeg hem te pijpen heb ik het uitgemaakt, met pijn in mijn hart, maar toch was ik blij hem kwijt te zijn. Nu blijkt hij homo te zijn.

Dat is mijn verhaal. En hoewel ik nog af en toe suicidale neigingen heb, worstel ik er niet meer zo mee als vroeger. Ik heb na een tijd weer iets gevonden om voor te leven. En nu heb ik vrienden, en dat zie ik als een wonder. En als het mij al gebeurd, die haar hele leven gepest is, moet het jou toch ook kunnen gebeuren? Gun jezelf wat tijd, en zoek contact met nieuwe mensen. Ik weet zeker dat ze je aardig zullen vinden!

Groetjes, Janou.

[Fantôme]

omdat je niet weet hoe de dood is, en je van de dood toch wel verzekerd bent, dat die toch wel komt... maar je niet weet of die beter of slechter is. en als die slechter is, is het een verkeerde beslissing geweest, die niet meer is terug te draaien, als hij beter is, tja, de dood komt toch wel...
áls je de dood als bewust meemaakt dus

[Brenda_88]

tjah..da vroeg k mezelf ook erg vaak af..ma toch blijven er dingen waardoor je wilt blijven leven..tenminste hier wel..was da nie zow gweest was k er ook al lang nie meer gweest..waren er al veel mensen nie meer gweest..

[flowgirl49]

Nou als ik zo lees wat jij allemaal niet hebt meegemaakt vind ik het niet gek dat je je heel heel erg down voelt!!!!!!!!!

Het is niet kwetsend bedoelt, maar je moet ECHT HULP GAAN ZOEKEN! Dit kun je niet oplossen op een forum, dit is een ernstige zaak. Hulp zoeken doe je niet alleen als je gestoord bent, maar ook als je het gewoon ff (effe heeeel lang bedoel ik) niet meer ziet zitten!!!

Veel succes (en plies blijf leven en geef de moed niet op!)

[lennuzz]

waarom leven?

wat zou je anders moeten doen?

[marloesie]

lennuzz schreef op 03-12-2003 @ 18:49:
waarom leven?

wat zou je anders moeten doen?

nou..k zou zegge...DOE S EEN GOK

[lennuzz]

marloesie schreef op 03-12-2003 @ 18:52:
nou..k zou zegge...DOE S EEN GOK

doodgaan? en dan wachten tot je weer gereïncarneerd bent, en het hele truukje nog eens overdoen

face it, je kúnt alleen maar leven, en wees er blij mee

[marloesie]

lennuzz schreef op 03-12-2003 @ 18:55:
doodgaan? en dan wachten tot je weer gereïncarneerd bent, en het hele truukje nog eens overdoen

face it, je kúnt alleen maar leven, en wees er blij mee

goed, t is maar net wat je onder "dood" verstaat...op de manier die jij beschrijft zou er niet eens een dood bestaan, maar dr is altijd een beeindiging van dit leven..tada

[lennuzz]

marloesie schreef op 03-12-2003 @ 19:00:
goed, t is maar net wat je onder "dood" verstaat...op de manier die jij beschrijft zou er niet eens een dood bestaan, maar dr is altijd een beeindiging van dit leven..tada

tom tie dom tie dom. je zult het toch altijd nog met jezelf moeten doen, en je eigen problemen oplossen. dan is het wel heel makkelijk praten als je zegt: het lukt niet in dit leven, ik stap eruit en loop weg voor mijn verantwoordelijkheden.
das wat ik net deed bij patience: opnieuw delen wanneer ik er niet uitkwam

[marloesie]

ja dat is het ook, maar dat weet ze (benumbed) zelf ook wel.

[lennuzz]

marloesie schreef op 03-12-2003 @ 19:12:
ja dat is het ook, maar dat weet ze (benumbed) zelf ook wel.

dan hoef ik me daar al geen zorgen meer over te maken

[marloesie]

lennuzz schreef op 03-12-2003 @ 19:21:
dan hoef ik me daar al geen zorgen meer over te maken

neej

[Kazanka]

Praten over de zin van het leven leidt zelden tot een oplossing. Je moet zelf aan de slag, andere mensen zullen je vrijwel nooit een mooi verpakt cadeau kunnen aanbieden waar de zin van het leven in zit.

Het leven opzich is een zoektocht, een tocht die kan leiden tot een doel. Sommige mensen vinden dat doel al als ze vijf jaar oud zijn, anderen zullen het doel pas op hun twintigste ontdekken, sommige ongelukkigen zullen nooit een concreet doel voor ogen krijgen.

Wat je zelf kan doen is terugkijken naar het verleden. Je zegt dat je in het verleden een persoon had waar je je op je gemak voelde. Dat contact was dus opzich positief. Door omstandigheden waar jij wellicht weinig aan kon veranderen is alles anders gelopen dan je het had willen zien gebeuren. Toch is er een kans dat een soortgelijke situatie zich in de toekomst nog een keer voordoet. Zoals duizenden mensen voor mij hebben gezegt, de geschiedenis herhaalt zichzelf.

Ik kan me ook niet voorstellen dat je helemaal nergens meer van kan genieten. Er is zoveel om van te genieten, alleen kan je dat niet zien als je in een donkere grot van duisternis leeft. Momenteel zit jij waarschijnlijk in een van die grotten. Toch hoeft die duisternis niet eeuwig te zijn. Ga op zoek en verken jouw grot. Na een week zoeken vind je misschien een aansteker, een sprankje licht. De aansteker zal waarschijnlijk opraken, wat een teken is dat je verder moet zoeken. Na een iets langere periode vind je misschien een fakkel. Je kan alles duidelijk zien, er is een doel ontstaan. Mocht het zo gebeuren dan moet je blijven doorgaan. Ga door met het verkennen van jouw grot. Het is al een stuk makkelijker om de weg te vinden, je hebt immers zicht, door het licht van de fakkel. Als je een echte doorzetter bent, wat je alleen kunt worden door dingen te proberen en tegenslagen achter je te laten, zul je misschien gaan inzien dat het leven ook voor jou enig nut heeft. Wanneer die hoop begint op te hopen lijkt alles duidelijker, je zicht is helderder. Dan op een dag vind je ineens een opening, een uitgang, vanuit de grot kijk je verbaasd naar het zonlicht dat door de opening naar binnen komt schijnen. Neem de laatste stap en je kunt jezelf bevrijden uit de gevangenis die je in het verleden zag als jouw duistere grot.

[SilentFairy]

Benumbed? schreef op 02-12-2003 @ 20:07:
ja ik weet dat veel mensen oowk problemen hebben maar ook zo opgestapeld? ik weet dat er veel ergere prolemen zijn maar ik kan er niet mee om gaan

*aanranding-daardoor zelfhaat. ik haat mijn lichaam.
*boulimia (vreten en kotsen)-nog meer zelfhaat
*snijden
*beste vriend kwijt. de enige jongen waar ik me eht op me gemak heb gevoeld. ookal was dat voor de aanranding, was altijd veel terughoudener bij jongens.

nouja kutgezeik. ben gewoon een doos. een aansteller.

but im a freak. im a weirdo. what the hell am i doing here? i dont belong here. dat spookt door me hoofd

Oh, mensen met zulke problemen als jij zijn er zeker...

Het probleem is dat je dénkt er niet mee om te kunnen gaan.
Je moet bij jezelf een knop in je hoofd omzetten en zeggen van: ik laat mijn leven niet beinvloeden door dit soort dingen, ik vecht tegen de pijn.
En dan zul je nu denken van goh, dat kan ik helemaal niet, dat klinkt makkelijk maar is te moeilijk. Maar dat kan je helemaal wel.
Alleen, of je zoekt proffesionele hulp. Maar je kan het wel degelijk.
Ik kon het ook. En op jouw leeftijd dacht ik toch ook echt niet meer uit die dip te kunnen komen en dood te moeten. En toen had ik het ergste nog niet eens gehad!!!
En ik ben er zonder professionele hulp vanaf gekomen.
En mijn problemen waren nou ook niet de minste... (heel erge problemen met mn pa, hij was depressief en reageerde dat op mij af, problemen binnen de kerk waar ik had gezeten (sexueel misbruik, manipulatie), snijden, eetproblemen, werd gepest op school, geen vrienden, en tot overmaat van ramp werd ik ook nog eens heel erg ziek waardoor ik een jaar lang niet naar school kan en thuis op bed lag (en waardoor je een hoop vrienden kwijtraakt) en geloof me, dat is niet fijn... en nu, nu ik weer enigzins beter ben heeft mn school me keihard laten vallen en kan ik daar ook niet meer terecht en kan ik nergens meer instromen en moet ik op mn 17e zonder diploma maar een baantje zien te zoeken en mezelf bezig zien te houden...)
En eigenlijk, nu, op het moment, voel ik me beter dan ik me de afgelopen 5 jaar heb gevoeld.
Het enige is dat je gwoon voor jezelf die knop om moet draaien, en denken van ik ga het goede hieruit halen. En tegenslagen komen, en gaan, geloof me... Ze gaan. En iedere keer kom je er weer sterker uit.
En of dat het nut van leven is, geen idee. Maar het is wel belangrijk: Probeer steeds het positieve in te zien van je situatie. Hoe kloterig die ook is, je kan er altijd uit zien te komen.

En nogmaals: ik weet waar ik over praat.

[idmind]

Waarom blijven leven? Ik vraag me dat ook wel eens af maar er is niemand die de vraag voor mij kan beantwoorden. Ik kan dat dus ook niet voor jou.

Ik weet wel dat er heel erg veel dingen zijn die ik nu kan doen omdat ik nog leef. Als je leeft krijg je de hele “deal”. De rotte dingen en de leuke dingen. Sommige krijgen van het een iets meer dan van het andere en andere mensen denken dat ze helemaal niets krijgen of kunnen geven. Toch is het zo dat als je goed kijkt naar je leven zoals het nu is dat je zal kunnen zien dat er een rede is waarom je er nog bent. Er blijft altijd een uitdaging over al is het maar om er een eind aan te maken.

Je zou het kunnen zien dat je hier als geest op aarde bent in een lichaam en dat je een thema uit dient te werken. Dat thema zou kunnen zijn dat je moet voelen wat het is om een rotleven te hebben maar het zou net zo goed iets anders kunnen zijn.

Een andere theorie is dat je hier bent door adam en eva en het hele verhaal eromheen.

Zelf denk ik dat ieder mens op deze aarde er is om bij te dragen aan de mensheid in zijn geheel. Of misschien groter: om bij te dragen aan het leven op deze aarde. Iedereen is er een deel van, de ene belangrijker dan de andere maar evengoed ben je er. Maak ervan wat je kunt.

Ik zou zeggen neem je leven in je eigen handen en kijk er eens goed naar. Maak die zin van het leven zelf. Draag je steentje bij in liefde en leef.

Mijn motto is: ik leef en ik probeer zo te leven alsof elke nieuwe dag, elke nieuwe seconde een gunst is van het universum. Ik leef niet alsof iedere dag mijn laatste zou kunnen zijn want dan zou ik niets meer plannen voor de toekomst maar ik ben er dankbaar voor.

“And when the night is cloudy, there is still a light that shines on me. Shines on till tomorrow, let it be.”

Quiana schreef op 02-12-2003 @ 16:08:
Ik kan hier zo ontzettend veel redenen opnoemen,
waarom ik zou willen leven. Vraag me alleen af of je
daar wel iets aan hebt. Want wat voor mij een reden is
om te blijven leven, hoeft nog niet voor jou een reden te zijn..

Je weet welke problemen je hebt, zorg dan dat je ermee
om kan gaan, leer bepaalde dingen een plaatsje te geven.
Kan je dat niet alleen? Zoek dan hulp.

En-oh, wat zegt ze dat weer makkelijk, en-oh, wat zijn
de dingen toch oneindig veel moeilijker dan dat het zomaar
even gepost is. Ik denk dat ik best weet dat het niet makkelijk
is, maar ik weet ook dat het absoluut de moeite waard is om
doorheen te gaan... Al voelt dat nu misschien niet zo.

Maar ik denk dat jij (vrijwel ieder mens) ook gelukkig wilt zijn,
zich fijn wil voelen, en wil leven.

Geef jezelf de kans dan ook om daar te komen... En ontdek
zelf waarom het de moeite waard is om te leven.

Hier sluit ik me bij aan.

Natuurlijk weet niemand precies wat jij voelt, net zo min als dat jij weet hoe anderen zich voelen. Iedereen ervaart alles anders, gelukkig maar, anders was iedereen hetzelfde. Maar met alles afdoen met 'jullie weten toch niet wat ik voel' ed schiet je niks op, mensen proberen reageren vanuit hun eigen ervaring en das logisch, daar vraag je ook om, op een andere manier kunnen mensen ook niet reageren.

Wat al vaker gezegd is: als je het niet alleen kunt, zoek dan hulp.

[BadAstronaut]

Daarom!

[//ItsJustMe\\]

Kruimel schreef op 02-12-2003 @ 15:45:
En door ze te doen kom je van je angst af en geniet je juist van het feit dat die dingen kunnen.

ow..

[Charlottetje]

(silent fairy, volwassenenonderwijs kan je vast een stuk verder helpen!!!)

Of het leven wel of niet zinloos is, daar moet iedereen z'n eigen conclusies maar over trekken.

Je praatte al met iemand, toch? Dat is al erg goed. Als je dat fijn vindt, wacht dan rustig af zou ik zeggen. Een fase hoeft dit zeker niet te zijn. Ik ken jouw levensgeschiedenis natuurlijk niet en kan dus eigenlijk ook niet zo goed over jou en jouw situatie oordelen, maar toch, doe je best al lijkt er geen eind aan te komen, maar misschien wordt het ooit nog leuk. Hoop niet op wonderen, maar maak er we het beste van. Heb je vrienden en familie die om je geven? Geef ook om hen. Doe samen met hen leuke dingen! Zorg dat je lol in je leven krijgt, op welke manier dan ook! Leeftijd doet er nu niet toe. Leeftijd heeft overal wel een beetje mee te maken, maar jij bent nog altijd jezelf en probeer wat van jezelf te maken. Zorg ervoor dat je kunt streven naar iets dat je heel leuk vindt! Sparen voor je eigen auto is toch ook een stuk makkelijker dan zomaar sparen voor ooit iets?
Ik zou zeggen, veel succes en probeer wat positiever te denken!

heej benumned...
ik begrijp je wel, ookal hep ik zeker niet hetzelfde meegemaakt... het is wel zo dak jaare gepest ben en dat mezelf hep kunne bespaare ask maar nie zo dom was gweest... en k heb ook jaare geen vriende gehad enzo, en iedereen moet altij mij hebben. nog steeds... en hep nu dus ook vet minderwaardigheids complex, bijna manisch-depressief... op t moment kan k mezelf wel afmaake, maar da doe ik nie omdat er toch nog een doel is om te bereiken. al is de kans heel klein dat ik het ook daadwerkelijk bereik... ik blijf erin geloven... het is NIET negatief bedoeld of iets dergelijks... maar misschien kun jij ook zoiets proberen... zoek iets waar je goed in bent ofzo, waar je denkt dat je nog iets mee zou kunnen bereiken, zodat je daar in kunt geloven. dan hoef je niet te leven voor anderen, maar kun je leven voor jezelf... omdat je dat wil... maarja... dat ben ik dan weer... zo zie ik het...
k hoop da je r wa aan hebt... mzzlz... en "keep on living"

Waarom leven??

Omdat ik een geboren toeschouwer ben, ik hou ervan om het leven om me heen te beleven, me erin te storten, en alle mooie dingen op deze aardkloot te bewonderen.
En omdat ik ooit nog eens ergens in een super orkest wil gaan spelen, om mensen die van muziek houden een mooie avond te bezorgen, om mensen om me heen af en toe eens een handje te helpen als ik daar toe in staat ben.

Voldoende redenen??