[verhaal] Afspraak op Utrecht CS

[Fladdergeval]

Ik geloof dat ik de enige ben die het hele vervolggebeuren doodzonde vindt? Het eerste stuk was leuk, echt boeiend, en vooral een afgerond geheel. Het had door kunnen gaan voor een kort verhaal met open einde dat je eigenlijk als iets heel moralistisch zou kunnen opvatten.
Het vervolg verpest het goede einde. De teksten van het vervolg zelf zijn redelijk slap van inhoud, en het stoort me dus ontzettend dat je niet gewoon gestopt bent op het hoogtepunt. Het wordt nu een ja-neeverhaal, komt ze of komt ze niet, wat inderdaad een hoog rommantjes-gehalte heeft, zoals Hero_zero al zei.
Kortom: het eerste deel vond ik echt leuk, maar de rest had voor mij absoluut niet gehoeven.

[jinx]

K'vond het laatste deel een heel goed vervolg. Ik kan me goed voorstellen dat ie een nachtmerrrie had. Dat komt in boeken ook wel regelmatig voor, een beetje cliché misschien, maar wel goed geschreven.

[dark_poetry]

Dit verhaal is leuk.
Hoop dat het vervolg er snel aankomt.

[Een Tweeling]

Fladdergeval schreef op 15-04-2004 @ 15:52 :
Kortom: het eerste deel vond ik echt leuk, maar de rest had voor mij absoluut niet gehoeven.

Dan lees jij gewoon alleen dat eerste stuk, vergeet de rest! Want als het je ontzettend stoort, zal het vast ook niet goed voor je hart zijn.
Nee maar, de bedoeling is dat er nog meer gaat komen dan alleen of hij haar nou wel of niet gaat ontmoeten. Geloof ik.

[Jenneke.*]

I think it's cool

[Fladdergeval]

Een Tweeling schreef op 16-04-2004 @ 02:55 :
Dan lees jij gewoon alleen dat eerste stuk, vergeet de rest! Want als het je ontzettend stoort, zal het vast ook niet goed voor je hart zijn.

Zit wat in

[Een Tweeling]

Er komt binnekort een 4e deel hoor, moet alleen nog even bedenken wat ik met die droom ga doen...

[duivelaartje]

whaaauw mooi verhaal! Ik heb, nadat ik hier voor het eerst op had gereageerd, nooit meer naar dit topic gekeken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er een vervolg op zou komen, maar nu ik het lees!!!!

Mooi!

[Little Phoebe]

Ik dacht al dat het een soort droom was, aangezien een heleboel bekenden daar liepen en ze hem bijna allemaal negeerden enzo...Maar voor een moment d8 ik dattie echt was vermoord

oeh, ik wil echt meer

[Jenneke.*]

I still think it's cool!

[Hyphen]

Een Tweeling schreef op 09-04-2004 @ 16:38 :
De opluchting verdeen als ijs in de zon.

haha! boeiende variatie op 'als sneeuw voor de zon'..

[Gaea]

Waar blijft het vervolg?

[lotjesnotje]

uhmzz wel oke dit verhaal... wil wel meer lezen...

[Een Tweeling]

De lucht boven het station van Joran’s woonplaats kleurde grijs op de zaterdag dat zijn langverwachte afspraakje met zijn blind date was. De trein richting Utrecht reed glimmend van de regen het station in, weinig mensen stapten uit – veel in.
Joran zocht een plekje bij het raam, genietend van de muziek op zijn mp3-speler en de spanningen in zijn maag. Hij had er zin aan, deze keer zou ze er beslist zijn! Ze hadden elkaar de afgelopen week meerdere keren via MSN gesproken, en hoewel hij haar af en toe niet helemaal begreep, was hij er wel de volle honderd procent van overtuigt dat ze op de afgesproken tijd tegenover hem zou staan.
De nachtmerrie die hij de nacht van vorige week zaterdag op zondag had beleefd, had hij aan een vriendin van hem verteld, die veel van dromen afwist. “Je vreest voor het ergste,” had ze hem gezegd: “en op deze manier beleef jíj dat in je dromen. Het ergste wat jou kan overkomen aanstaande zaterdag is dat ze wéér niet op komt dagen. Dat zal een steek in je hart zijn, hetgeen het mes van die jongen je duidelijk probeerde te maken.”
“Maar, de manier waarop onze nieuwe afspraak tot stand kwam, ik droomde precies hetzelfde als in werkelijkheid gebeurde! Dat moet toch iets betekenen?”
“Ik denk dat het puur toeval was, of dat je nu alleen maar denkt dat je dat zo droomde! Of je moet natuurlijk helderziend zijn, of iets dergelijks,” lachte ze. Hij had haar een glimlachje terug gegeven, maar helemaal snappen deed hij het niet.
Hij was er nog steeds over na aan het denken. Hij had toch niet verzonnen dat ze hem in de droom precies dezelfde tijd had gezegd als die zondag erna over MSN? Of toch wel? Veel tijd om er nog over na te denken had hij niet meer, zijn reis was zonder oponthoud vlug verstreken – hij was weer op Utrecht Centraal.
De trap die hij op moest was niet veranderd, en ook de gevoelens – een mengeling van zenuwen en niet-durven - waren ongeveer hetzelfde. Tijdens de laatste paar meters naar de telefooncellen bonsde zijn hart in zijn keel – angstzweet begon zich op zijn gezicht te vormen: ze was er nog niet. Hij keek op zijn horloge. ‘Gelukkig, het is nog geen tijd,’ dacht hij: ‘ze heeft nog een paar minuten. Voor je het weet staat ze nu echt voor je! Maak je nou maar niet zo zenuwachtig, nergens voor nodig!” Hij probeerde zichzelf moed in te praten, wat niet echt lukte. Per minuut die verstreek begonnen zijn knieën meer te knikken. Het was nu wel zo ongeveer tijd, toch?

Een meisje met lang, blond haar kocht bij de Pizzahut tegenover de telefooncellen een pizzapunt en liep naar de telefooncel naast hem. Ze ging er tegenaan staan en begon de pizza te verorberen, alsof het haar ontbijt was en ze gewéldige trek had.
Joran bekeek haar gefascineerd, tot ze hem – toen ze de pizza weggewerkt had – een paar seconden aankeek. Toen bedacht hij zich dat hij had afgesproken met een blond meisje, bij de telefooncellen. ‘Zou dit haar dan zijn?’ dacht hij verrast: ‘dan is het nu, of nooit.’
“Hoi. Ik ben Joran, dit klikt misschien een beetje raar maar … ben jij mijn blind date?”
Ze nam hem van top tot teen op en keek hem daarna een paar seconden aan.
“Of ik het ben weet ik eigenlijk zelf ook niet, maar zijn wil ik het wel.”
“Hoe bedoel je? Om elf uur, tegenover de telefoons. Zeg je dat niets?”
“Hmm… ja. Nu je het zegt, ik weet het weer,” glimlachte ze hem toe. “Maar, zullen we verder praten onder het genot van een kopje koffie? Daar heb ik nu wel behoefte aan, eigenlijk… Kom je?”
Ze pakte hem bij de hand en trok hem mee, richting de stationsrestauratie. Toen hij naast haar liep keek hij opzij, en was blij dat zij zijn blind date was. Haar blonde haren reikten tot over haar schouders en vielen in lokken op haar donkerrode jas, haar blauwe ogen schitterden alsof ze reuze blij was. De hand die zich om de zijne had gesloten voelde zacht en vertrouwd aan. Even kreeg hij een gevoel alsof hij haar al kende, maar besloot het niet te vragen.

Ze hadden een geweldig gezellige middag gehad samen. Na twee kopjes koffie en een leuk gesprek waren ze richting stad gelopen, waar ze een lunchcafé binnen waren gegaan. Daar hadden ze samen gegeten en gelachen, gelachen alsof de illusie dat ze elkaar al maanden kenden, genoeg was.
“Ga je mee, een wandeling maken door het park? Ik weet de weg,” had ze hem op een gegeven moment gevraagd.
“Ik dacht dat je niet bekend in Utrecht was, toch maar wat voorstudie gedaan?” plaagde hij haar. “Ja,” lachte ze, terwijl ze hem een beetje geschrokken aankeek, alsof hij haar erop betrapt had. In het park bloeiden de bloesems in de bomen, en vlogen de eerste bijen er al omheen. Maar hun bloemetjes en bijtjes waren al verdwenen, en hadden plaats gemaakt voor een serieus gesprek, zo’n gesprek dat je alleen met iemand hebt waarmee je een soort band begint te krijgen. Ze hadden elkaar goed aangevuld, ze had gelachen om zijn grappen en hij had naar haar geluisterd alsof hij per woord meer in haar betovering kwam.

Nadat ze uit eten waren geweest had ze gezegd dat ze naar huis moest, omdat ze morgen ook nog druk was. “Wanneer zie ik je weer?” vroeg Joran, hopend dat ze iets in de richting van ‘zo snel mogelijk’ zou zeggen. Misschien betekende de kus die ze hem toen gaf meer dan een antwoord, misschien was het de ultieme ontwijking… Hij wist het niet, maar hij wist wel dat hij haar morgen op MSN zou spreken. Toen hij in de trein zijn mp3-speler opzette wilde hij dat ze nog langer samen hadden kunnen blijven. Chris de Burgh’s Lady in Red liet een glimlach rond zijn mond vormen – toen hij thuis aankwam was hij verliefd.


Joran,

Helaas heb ik de trein naar Utrecht vanochtend gemist, waardoor ik een half uur later aankwam. Jammer dat je er toen al niet meer was, ik had gedacht dat je (omdat je de vorige keer ook nog een tijdje hebt gewacht) wel minimaal één trein zou wachten?!?

Ik vind dit heel jammer, en denk dat we maar niet nog eens moeten proberen iets af te spreken, het lukt toch niet. Succes met je verdere blind date-leven.

Kus, mij.

[duivelaartje]

Oef, ik vind je verhaal steeds mooier worden.

Tis toch gelukt met een vervolg he? Ik vind 'm echt goed! Ben benieuwd hoe het verder gaat.

[lotjesnotje]

hmmm je geeft er zo een leuke wending aan ik ben benieuwd hoe het verder gaat.

[Mindfields]

Hahaha, geweldig! Ik zou het hierbij laten.

[Hyphen]

Nee! Nu moet hij dat zeikmeisje van MSN gewoon afpoeieren en dat andere meisje gaan zoeken.. Dat andere meisje is koel!

[Een Tweeling]

Opzich vind ik dit wel een goed einde, maar ik heb ook alweer ideeën voor het vervolg, dus... ik weet het nog niet.

Hyphen schreef op 28-04-2004 @ 17:35 :
Nee! Nu moet hij dat zeikmeisje van MSN gewoon afpoeieren en dat andere meisje gaan zoeken.. Dat andere meisje is koel!

Sssst!

kweet een goed vervolg

nee, dat ene meisje van msn, bleek eigenlijk een vieze man van 40 te zijn, die zijn dochter op hem heeft afgestuurd, zodat hij joran naar hem toe kan lokken. Enne als Joran met dat meisje naar huis gaat, loopt hij dus in de val van die pedo

[Een Tweeling]

Kenjirro schreef op 29-04-2004 @ 00:35 :
kweet een goed vervolg

nee, dat ene meisje van msn, bleek eigenlijk een vieze man van 40 te zijn, die zijn dochter op hem heeft afgestuurd, zodat hij joran naar hem toe kan lokken. Enne als Joran met dat meisje naar huis gaat, loopt hij dus in de val van die pedo

Hmm nee, ik houd niet van on-orginele pedo-einde's dus helaas. Maar iig bedankt voor het meedenken!

[duivelaartje]

Misschien moet je het verhaal eindigen in een droom...

Een open eind zeg maar. Ik merk aan dit einde dat het te open is... Geen mooi einde. Ik zou nog 1 vervolg doen en daar een mooi einde aanmaken.

[Valentijn]

Ik constateer serieus spanning in het verhaal!!

Ik wil weten hoe die blonde dame eruit ziet trouwens!!


Tataa!

Ps: Grrr volgende keer 06-geven!

[DvoorA]

Het eind is zo sad...ok, hij vindt een ander, hij wordt verliefd, eind goed al goed, maar het is zo zielig voor dat msn-meisje
Maak je nog een eind, dat die andere blonde zijn vriendin wordt en dat ze samen heel gelukkig worden en dat het msn-meisje een man blijkt te zijn, of een homo? Dan is het helemaal perfect

[Spacemonkey]

Goed verhaal hoor, talent heb je wel
Wat was de inspiratie voor dit verhaal ?

Vind vooral het laatste deel leuk bedacht..

Kus mij

[Een Tweeling]

Scootgirl schreef op 06-05-2004 @ 20:34 :
Goed verhaal hoor, talent heb je wel
Wat was de inspiratie voor dit verhaal ?

Vind vooral het laatste deel leuk bedacht..

Kus mij

Thnx hoor , en wat betreft de inspiratie: het begin is gedeeltelijk waargebeurd, de rest aan komen waaien?

[Ronella]

huhmmm, jeeh..dit verhaal beangstigd me. Utrecht CS, ontmoeting. aaaaah komt me allemaal bekend voor! jeetje.
wowie..haha, daar kan ik zelf ook nog wel een verhaaltje over schrijven!! waargebeurd. maargoed

ciao

[Een Tweeling]

Voor de derde zaterdag achtereen fietste Joran die ochtend richting het station. Hij was veels te vroeg weggegaan, want als hij iets niet kon maken, dan was het de trein missen. Eindelijk, na al dat gedoe, zou hij zijn blind date ontmoeten. Bij de telefoons tegenover de Pizzahut. Wéér. En ook wéér om kwart over elf.
Een paar minuten voor het vertrek van zijn trein richting Utrecht kwam hij bij het station aan, deponeerde zijn fiets in fietsenrek en liep door de schuifdeuren de stationshal in. Midden in de hal bleef hij staan. Zijn geweten twijfelde. 'Moet ik nou eigenlijk wel gaan? Eigenlijk heb ik er nu al helemaal geen zin meer in. Wat zal er deze keer nou weer voor iets gebeuren? Weer een wildvreemd meisje dat zomaar met me op stap gaat? Of eindelijk mijn oorspronkelijke blind date ontmoeten, die me de eerste keer had laten zitten en de keer daarop zei dat ze de trein gemist had - en hem eigenlijk niet eens meer wilde ontmoeten?'
De mail die hij afgelopen zaterdagavond van haar had gekregen had hij eerst totaal niet begrepen. Maar nadat hij hem nogmaals overgelezen had begon zijn verbazing in onwetendheid over te vloeien. 'Wat was dit nou weer voor iets? Als het blonde meisje zijn blind date niet was geweest... wie was dat dan wel? Zomaar iemand? Dat zal toch niet - wie doet nou zoiets?'
Nu hij er zo over na aan het denken was herinnerde hij zich het moment waarop ze elkaar ontmoet hadden. Ze had toen een beetje vreemd gereageerd op zijn vraag of zij zijn blind date was, dat wist hij nog. Maar doordat de rest van de middag zo gezellig was geweest en het einde als zijn droom, had hij er helemaal niet meer aan gedacht. Tot hij die avond thuis kwam en het beruchte mailtje las.
De volgende dag had hij haar gesproken, en was er gauw achter gekomen dat het mailtje geen misplaatste grap van haar was geweest of zo, nee - ze had echt een haar eerste trein gemist en had redelijk boos gereageerd op de vraag of 'haar mail een grap was'.
Joran had haar niet verteld dat hij een ander meisje voor haar aan had gezien, en dat meisje zo goed meegespeeld had. "Ik dacht na een paar minuten dat je weer niet op zou komen dagen, en aangezien na twintig minuten er weer een trein terug ging, ben ik toen gegaan. Het spijt me werkelijk... misschien dat we het nog één keer moeten proberen? Drie maal is scheepsrecht!" Gelukkig was ze akkoord gegaan. 'Zij geloofd er gelukkig ook nog steeds in', had Joran gedacht: 'en dat meisje kom ik toch nooit meer van mijn leven tegen. Ze zal ons uitje wel niet leuk genoeg hebben gevonden, anders had ze haar telefoonnummer - of wat dan ook - wel hebben gegeven. Jammer, maar helaas.'

Onrustig keek hij de stationshal rond. Nog twee minuten, dan ging zijn trein. 'Waarom zou je niet gaan? Ze komt deze keer vast wel opdagen hoor!', probeerde hij zichzelf om te praten: 'en wie weet... loop je háár ook nog wel tegen het lijf, ergens, een keer.' Overtuigd liep hij naar de kaartjesautomaat en kocht zichzelf een retourtje Utrecht CS. Hoe meer deze zaterdag de afgelopen week dichterbij was gekomen, hoe meer iets in hem zei dat hij haar nog eens zou zien. 'Wat dubbel eigenlijk. Ik ga blind daten met een meisje en hoop dat ik een meisje waarmee ik vorige week nog blinder dan blind heb gedate tegenkom, terwijl ík dacht dat zij eigenlijk mijn echte blind date was!'
Per dag die was verstreken voelde hij dat hij meer zin kreeg in het mysterieuze meisje ontmoeten dan zijn oorspronkelijke blind date. Donderdagavond had hij de afspraak van 's middags naar kwart over elf 's ochtends gezet. "Waarom weer dezelfde tijd? Ik vind dat zo vroeg!" had ze gezegd. Hij wist wel beter. De grootste kans dát hij haar tegenkwam was op hetzelfde tijdstip - dezelfde plaats als vorige week. Meer kon hij niet doen.

Voor zijn gevoel duurde de reis veels te kort. Piekerend over wat er deze dag nou weer zou gaan gebeuren, muziek luisterend en naar buiten kijkend waren de zeventig minuten in een mum van tijd om. De trap naar de stationshal - die hem steeds bekender werd - liep hij zonder enige vorm van zenuwen op. Alleen onwetendheid spookte rond in zijn gedachten, onwetendheid wat er nu weer gebeuren zal. Dat deze dag compleet vlekkeloos zal verlopen verwachtte hij niet. Hij wíst van niet.
Joran liep richting de Pizzahut en zag, toen hij er nog enige meters van verwijderd was, een meisje tegen de telefoontoestellen staan - om zich heen kijkend, alsof ze op iemand wachtte. Ze was in spijkerstof gekleed, met roze laarzen en een roze schoudertasje. Haar donkerblonde haar had ze in een staart gebonden – ze had heldere, blauwe ogen. Ze keek op haar horloge, en toen Joran naar haar toe liep keek ze hem even aan met een blik van 'ken ik jou niet ergens van?' maar gelijk weer weg. 'Is dit ze? Ze ziet er leuk uit!' dacht hij toen hij naar haar toe liep: Zal ze me soms niet herkennen van de foto die ik haar een tijdje geleden gestuurd heb..?'
"Hoi, ik ben Joran. Ben jij mijn blind date?" Shit, wat klonk dat stom.
"Hoi. Ja, ik denk het! Ben jij het toch? Ik dacht je net al te herkennen toen je aan kwam lopen, maar ik wist het niet zeker. Nou, na twee keer treffen we elkaar eindelijk een keer wél!" Ze lachte: "Ik heet Samira."
"Ja gelukkig! Sorry nog, dat ik de vorige keer weer zo snel weg was..."
"Geeft niet hoor, je bent er nu toch?" Haar glimlach liet hem al een klein beetje smelten. "Zullen we ergens wat gaan drinken?"

Ze hadden samen koffie gedronken, en daarna geluncht. Het had geklikt, ze konden net zo leuk met elkaar praten als dat ze over MSN en de mail hadden gedaan. Ze had haar hand al een keer een paar minuten op de zijne gelegd, en verschillende complimentjes waren over en weer gegaan. Joran was het mysterieuze meisje van vorige week al vergeten, zo gezellig had hij het. Tot ze opeens, alsof ze uit het niets kwam, achter Samira stond. Ze keek hem strak aan, wenkte even en liep vlug richting de toiletten.
"Is er iets?" vroeg Samira hem. "Je kijkt alsof je net Máxima langs zag lopen, of zo. Is er iets niet goed?"
"He? Nee... nee laat maar er is niets." Zijn hersens draaiden op volle toeren. Was ze het echt? Hoe had ze hem dan gevonden? "Ehm, ik moet even naar de wc," stamelde hij, stond op en liep weg. Samira keek heb verbaasd na.

Ze stond in het gangetje op hem te wachten. Ze had dezelfde, donkerrode jas aan - haar lippen had ze dezelfde kleur rood gestift. Ze zag er prachtig uit. "Wat... wat doe jij hie..." Ze liet hem zijn zin niet afmaken, maar kuste hem vol en lang, alsof ze hem verschrikkelijk gemist had. Toen stopte ze, keek hem recht in zijn ogen aan en zei: "Dit is de laatste keer dat je me tegenkomt, denk ik. Zo te zien heb je het leuk met haar, is het niet? Dat doet me goed - is het toch nog goed gekomen!"
"Hoe... Wat... Hoe wist je dat ik hier was!?"
"Ik was er ook om kwart over elf. Ik stond een paar meter verderop en ben jullie gevolgd. Ik wist dat je er vandaag weer zou zijn. Ik wil je nu vertellen dat je niet meer aan me moet denken. Vorige week... was eenmalig. Eenmaal heel geslaagd maar eigenlijk niet de bedoeling. Ik wil je niet van haar afpakken. Ze vind je leuk."
"Maar ik... hoe weet je dat? Waarom zei je vorige week dat je wél mijn blind date was! Wat is dit voor onzin!" Joran werd een beetje kwaad. Hoe graag hij haar weer had willen zien. En nu dit!
"Nou rustig maar! Ik kon je daar vorige week niet laten staan, begrijp je? Misschien, als je er nu weer alleen had gestaan was ik wel op je afgelopen. Maar je échte blind date is er dit keer wel! Ga nou maar voor haar, dat gaat goed komen!" Ze gaf hem een kus op zijn wang. "Ik ga nu. Dag!"
"Wacht! Mag ik in ieder geval je telefoonnummer?" Ze schudde haar hoofd. "E-mailadres..? Iets? Of... of wil je de mijne?" Weer schudde ze haar hoofd: "Verleidelijk maar... nee." Ze schonk hem een laatste glimlach en liep het gangetje uit, door het restaurant richting de uitgang. Joran snelde haar achterna: "Asjeblieft, wacht even!" Ze was al door de deur heen. Vlug liep hij naar de deur en… "Joran! Wat ga je doen!?" Vanaf het tafeltje staarde Samira hem aan. "Tegen wie had je het net? En waarom wilde je gaan!"
Hij liep terug naar het tafeltje en ging weer tegenover haar zitten. "Nee, laat maar. Ik… had telefoon, maar hij heeft al opgehangen," loog hij. Buiten zag hij het mysterieuze meisje nog net de hoek om slaan. Hij zou haar nooit meer zien. Een beetje bedroefd staarde hij naar zijn lege bord, niet wetend wat hij nu moest.
"Zeg, zullen we een wandeling gaan maken door het park hier vlakbij? Het is mooi weer!" Samira’s ogen straalden. "Dat lijkt me gezellig, met jou..," vervolgde ze lief. Joran keek haar aan. Zijn bedroefdheid verdween – hij begon in te zien dat het meisje gelijk had. "Ja, goed plan. Kom!" Ze stonden op van tafel, betaalden aan de kassa en pakten elkaar bij de hand. Samen liepen ze de deur uit richting het park. "Wist je," begon ze: "dat het maar anderhalf uur is met de trein, van mij naar jou…?"

[duivelaartje]

Mooi vervolg! Echt goed gedaan.
Dit is nou precies zo'n einde wat ik bedoelde.

Echt top!

[Een Tweeling]

Nog meer mensen die het met Duivelaartje eens zijn - dat het zo een goed einde aan dit verhaal is? Of heeft iemand nog kritiek, of tips voor een ander einde..?

[Junkfood Junkie]

Het is misschien wel een beetje zoetsappig , maar ik vind het wel een goed einde ivm de rest van het verhaal!

[Een Tweeling]

Hmm, ik weet eigenlijk niet of ik dit einde wel zo goed vind... misschien nog een beetje herschrijven ofzo...

[Little Phoebe]

mooi einde

ik raakte btje in paniek toen dat andere meisje er weer was...maar ze had lippenstift op en ze kuste Joran: blijft dat niet zitten? Daar was ik eik bang voor...


Ik zal nu ff gaan mierenneuken

Veels te= veel te
Ze lachte: "Ik heet Samira." --> weet hij dat niet dan???

mjuh verder heb ik er niks op aan te merken

[Giovanna]

leuk verhaal joh!

[Een Tweeling]

Giovanna schreef op 24-05-2004 @ 21:14 :
leuk verhaal joh!

Thnx!

@ Little Phoebe: bedankt voor je kritiek, alleen 'k kan het nu niet meer aanpassen...

[Little Phoebe]

Een Tweeling schreef op 29-05-2004 @ 00:42 :
Thnx!

@ Little Phoebe: bedankt voor je kritiek, alleen 'k kan het nu niet meer aanpassen...

mjuh zit wel goed, ik wees je er alleen ff op

[VirginVampiress]

Echt leuk man! dat laatste stuk had er niet bij gehoeven maar het is nu wel een mooi einde
Het is idd wat zoetsappig maar ik vind het niet storend.

[SiemdeCyper]

He Tweeling!

Op uw verzoek ff een reactie . Leuk geschreven, naarmate het verder gaat wordt het beter, maar dat laatste vervolg had wat mij betreft niet gehoeve.

Na groetjes !

[Hamkaastostie]

mooi! zucht wat romantisch en vaag enzo allemaal!