Waar gaat dit over?

[lovetear]

Ah, ik zat er weer naast, nou ja, misschien doe ik het bij deze goed:

Onbeschreven cel

Zoetgehouden door de klakkeloze donaties
werd zij snerpend meegesleurd
richting zijn saltenrende reis.

Tot aan het punt waarop zij brak.

Pure realisatie van een intens gemeen gezwel
deed de gevoelens hevig verstarren,
de band voor eeuwig verpest.

Laat me nu je droom weer vinden.



Van clantestino(eindelijk ), de volgende wordt van Sue1. Kom maar met die verklaring .

[lovetear]

Zo, het hele forum wordt drukbezocht als ik even druk ben, maar op dit topic wordt door niemand gereageerd .

Mijn poging:


Zoetgehouden door de klakkeloze donaties --> de relatie tussen een man en een vrouw blijft in stand doordat de man het geld verdient en de vrouw het geld nodig heeft.
werd zij snerpend meegesleurd
richting zijn saltenrende reis. --> het gaat niet goed met de man, eigenlijk wil de vrouw weg, maar ze blijft toch bij hem terwijl hij het alleen maar erger maakt. Saltenrende is geen woord volgens mij.

Tot aan het punt waarop zij brak. --> op een gegeven moment kon ze niet meer.

Pure realisatie van een intens gemeen gezwel
deed de gevoelens hevig verstarren,
de band voor eeuwig verpest. --> gezwel is onderhuidse ergernis, het koppel krijgt ruzie, en uiteindelijk gaan ze uit elkaar.

Laat me nu je droom weer vinden. --> deze regel is verwarrend, omdat deze in de ikvorm is, misschien is de ikpersoon iemand die verliefd is op een van de twee mensen uit de relatie, en nu wil weten wat de droomvrouw/man van de je-persoon is, zodat hij/zij aan dat beeld kan voldoen. Ofzo.

De titel zou dan kunnen slaan op een cel als in een groepering, de groepering zou dan het koppel kunnen zijn, en onbeschreven omdat het koppel eigenlijk niet meer te beschrijven is omdat ze uit elkaar zijn.

Maar het kan natuurlijk ook gewoon over kanker gaan

[Sleepingsun]

Onbeschreven cel

Zoetgehouden door de klakkeloze donaties
werd zij snerpend meegesleurd
richting zijn saltenrende reis. >
Hij sleurt haar mee naar wat hij wil en doet de dingen die hij wil,
zij krijgt er af en toe wat voor zodat ze niet begint te zeuren

Tot aan het punt waarop zij brak. >
Ze kan er niet meer tegen

Pure realisatie van een intens gemeen gezwel
deed de gevoelens hevig verstarren,
de band voor eeuwig verpest. >

Kan wat van binnen verstopt zit niet meer onderdrukken,
krijgen ruzie idd waarschijnlijk of iets dat er op lijkt en gaan uit elkaar..

Laat me nu je droom weer vinden. >
Nu moet ze haar eigen droom weer terug vinden en niet wat die man wou, in de je vorm omdat de schrijver verliefd is op de zij waarover ie het heeft ?!

ghehhe klopt volgens mij niks van

[Sue1]

Onbeschreven cel

Zoetgehouden door de klakkeloze donaties
werd zij snerpend meegesleurd
richting zijn saltenrende reis.

Tot aan het punt waarop zij brak.

Pure realisatie van een intens gemeen gezwel
deed de gevoelens hevig verstarren,
de band voor eeuwig verpest.

Laat me nu je droom weer vinden.

Er is een "zij" en een "hij".
Er is een situatie die eigenlijk een grote sleur is en die aan ze voorbij gaat doordat hij zijn eigen dingen doet, bezig is met zijn "saltenrende reis" (al zou ik niet weten wat dat betekend), en hij daarin meetrekt terwijl hij haar zoet houdt met "klakkeloze donaties" oftewel nietszeggende dingen. Misschien zijn ze wel heel rijk en krijgt zij steeds meer dingen om te hebben terwijl hij er niet is.
En dan is het genoeg, ze is het zat, ze breekt, ze laat zien dat dit niet genoeg voor haar is, dat ze niet tevreden is met zo'n leven.
En dan wordt ineens duidelijk wat er al die tijd al als een gezwel aan het groeien was maar nooit besproken werd en waarvan de man niets wist. Het loopt mis tussen ze.
De laatste zin staat helemaal los van de rest, gaat ineens over de "ik", alsof hij nu de rol van de "hij" vervult in het leven van de "zij", en haar oorspronkelijke doel/droom (waarschijnlijk ware liefde) probeert te vinden en bereiken.

[lovetear]

Clantestino, ben benieuwd naar je uitleg .

[clantestino]

okidoki
nou daar komt ie dan:

Zoetgehouden door de klakkeloze donaties
werd zij snerpend meegesleurd
richting zijn saltenrende reis:

Het gaat hier om een relatie vader-dochter.
"Salterend" wordt ook wel gebruikt om de manier waarop zand zich voortbeweegt aan te duiden bij erosie, namelijk huppelend. Het is luchtig, ongecompliceerd. Reis staat hier voor het leven van de hij-persoon. Hij ziet het leven is dus ongecompliceerd en nuchter, huppelend. Zij wordt hierin meegesleurd terwijl ze dat eigenlijk niet wil (snerpend), toch gebeurt dit omdat zij wordt zoetgehouden met simpelweg geld ( klakkeloze donaties.)


Tot aan het punt waarop zij brak:

Dit is logisch, ze kan niet meer, wil niet meer, ze breekt.


Pure realisatie van een intens gemeen gezwel
deed de gevoelens hevig verstarren,
de band voor eeuwig verpest:

Ze realiseert zich dat ze wordt zoetgehouden met geld om het werkelijke probleem te onderdrukken en dat terwijl de ernst van het probleem alleen maar toeneemt. ( intens gemeen gezwel). Dit probleem is de manier waarop de hij-persoon met haar omgaat. Door dit realiseren schakelt ze haar gevoel uit, en verbreekt het contact. De band is voor eeuwig verpest.


Laat me nu je droom weer vinden.
De ikpersoon, is dezelfde als de zij-persoon. Echter voelt ze nu weer. Vandaar de verandering in perspectief: eerst beschrijvend, alsof ze zich alles niet werkelijk realiseert. Daarna opeens in ik-persoon omdat ze dit nu wel doet. Eigenlijk verandert dit al in de derde strofe, (pure realisatie), echter wordt dit hier nog niet duidelijk doordat hier niet van "hij", "zij", of "ik" wordt gesproken. Ze kan het verleden achter zich laten, en probeert nu in te zien hoe de hij-persoon het leven ziet: als een droom. Laat me nu je droom weer vinden staat ook symbool voor het verlangen weer een band op te bouwen.

[Sue1]

Nou ik zat er minder ver vanaf dan gewoonlijk
Ik vond het een leuk gedicht!

[lovetear]

clantestino schreef op 14-06-2004 @ 10:54 :
De ikpersoon, is dezelfde als de zij-persoon. Echter voelt ze nu weer. Vandaar de verandering in perspectief: eerst beschrijvend, alsof ze zich alles niet werkelijk realiseert. Daarna opeens in ik-persoon omdat ze dit nu wel doet. Eigenlijk verandert dit al in de derde strofe, (pure realisatie), echter wordt dit hier nog niet duidelijk doordat hier niet van "hij", "zij", of "ik" wordt gesproken. Ze kan het verleden achter zich laten, en probeert nu in te zien hoe de hij-persoon het leven ziet: als een droom. Laat me nu je droom weer vinden staat ook symbool voor het verlangen weer een band op te bouwen.

oooh, was dat het, daar had ik niet echt aan gedacht.

En dan nu dames en heren, de (voorlopig) laatste in de serie, geschreven door ons enthousiaste nieuwe lid Sue1:

Nu en dan

Als nergens regen de droogte verbreekt
en ik steeds alleen maar ronddraai.
Het hoge roepen van de kant,
maar het water is zo lekker nat.

Droogte en water zijn niet bevriend,
maar toch zijn ze verbonden.
Forel in de zee is een gek gezicht,
hoge bomen vangen de donder.

"Klinkt als" is maar een uitdrukking,
verzonnen en vergeten ooit.
Dalijk is anders en ook nieuw,
maar levend zijn blijft hetzelfde

Ga de weg af het pad op,
zelfs als de vogels niet vliegen
is er bevriend zijn en verbonden zijn.
Onlosmakelijk samen, toch alleen.



Maak er wat van mensen .

[xineof]

Ik heb per strofe geprobeerd op te schrijven waar ik aan dacht/hoe ik het interpreteerde .

Nu en dan
Als nergens regen de droogte verbreekt
en ik steeds alleen maar ronddraai.
Het hoge roepen van de kant,
maar het water is zo lekker nat.

De ik-persoon staat midden in een grote open ruimte, terwijl zijn/haar naasten veilig beschut langs die 'arena' staat. De ik-persoon laat zich rustig nat regenen (neemt dus van alles op zich/doet roekeloze dingen), en de naasten kunnen haar wel waarschuwen, maar dit heeft geen effect.

Droogte en water zijn niet bevriend,
maar toch zijn ze verbonden.
Forel in de zee is een gek gezicht,
hoge bomen vangen de donder.

Droogte en water zijn als twee tegenovergestelde dingen, maar toch zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden; net zoals er licht en donker is enz. Water kan er niet zijn zonder dat droogte bestaat, en ook droogte heeft een tegengestelde nodig. Zo gaat dit in het 'echte leven' ook; alles is in verbondenheid, hoe tegenovergesteld ook; zonder elkaar bestaan we niet. De twee laatste regels zie ik al een leuke taaltechnische verwerking, en verder een aanduiding voor die gekke/vreemde tegenstellingen.

"Klinkt als" is maar een uitdrukking,
verzonnen en vergeten ooit.
Dalijk is anders en ook nieuw,
maar levend zijn blijft hetzelfde

Een veronderstelling over de veranderlijkheid van alle dingen; hetgeen wat we zien is niet 'echt', maar gewoon onze interpretatie. Leven is echter het centrale punt waar alles om draait; dit is er altijd.

Ga de weg af het pad op,
zelfs als de vogels niet vliegen
is er bevriend zijn en verbonden zijn.
Onlosmakelijk samen, toch alleen.

Een aansporing om eens iets anders te doen dan alleen maar die veilige natuurwetten te volgen; je kunt ook méér doen, meer dingen verbreken enzo, net als de forel een gek gezicht in het water is, en net als de ik-persoon in de eerse strofe lekker in de regen ging staan. Laat je leiden door hetgeen waar mee je verbonden bent, maar wordt daar niet van afhankelijk; leef je leven, zegmaar .

Ik vind het een supergedicht, dat wilde ik er nog even bijzeggen !

[Sue1]

Goed gedaan Xineof, je zit in de goede richting!
De hele uitleg geef ik wel als er wat meer mensen hun interpretatie hebben gegeven (als dat nog gaat gebeuren )

[lovetear]

Ok, even een poging gedaan.



Nu en dan

Als nergens regen de droogte verbreekt
en ik steeds alleen maar ronddraai.
Het hoge roepen van de kant,
maar het water is zo lekker nat.

de ik zit in het water, het zou met sleur te maken kunnen hebben, de wereld wordt eentonig maar jij zit in je eigen water, je eigen wereld, waar de sleur nog niet heef toegeslagen.

Droogte en water zijn niet bevriend,
maar toch zijn ze verbonden.
Forel in de zee is een gek gezicht,
hoge bomen vangen de donder.

Mensen zijn bang voor vernieuwing, maar verbonden in de zin van dat het onvoorkombaar is dat de wereld verandert en dat eentonigheid net zo wordt verafschuwd als vernieuwing.

"Klinkt als" is maar een uitdrukking,
verzonnen en vergeten ooit.
Dalijk is anders en ook nieuw,
maar levend zijn blijft hetzelfde

Mja, de wereld verandert dus, maar toch kan het eentonig worden.

Ga de weg af het pad op,
zelfs als de vogels niet vliegen
is er bevriend zijn en verbonden zijn.
Onlosmakelijk samen, toch alleen.

de eerste twee regels zouden kunnen betekenen dat je toch je eigen leven leuk moet houden, en dat je daar niet afhankelijk van anderen voor bent, dat je niet alleen anderen(vogels) moet volgen.
Die laatste regels zouden kunnen slaan op een relatie, die je eentonig vind, maar waar je niet omheen kunt.



Het valt me trouwens op dat er veel nieuwe leden zijn, maar dat ze allemaal niet hebben gereageerd in dit topic.
Bij deze daag ik de nieuwelingen uit om ook een poging te doen om uit te leggen waar dit gedicht volgens hun over gaat.

Wie durft ?

[lovetear]

Pff, de jeugd laat het een beetje afweten .

Zeg het maar Sue, ik ben benieuwd, en xineof vast ook wel .

[EggeD]

Sorry - m'n koppie is wat chaotisch, misschien binnenkort (:

[Sue1]

De uitleg....

Als nergens regen de droogte verbreekt
en ik steeds alleen maar ronddraai.
Het hoge roepen van de kant,
maar het water is zo lekker nat.
De ik zit in een sleur, een droogte, en er is niets om die sleur te doorbreken, geen regen. De ik draait alleen maar rond en rond in dezelfde situatie.
Daarna is het juist de ik persoon die in het water zit en de rest aan de kant. Het is mens eigen om niet in het water te blijven en op de kant te leven, maar de ik persoon is anders dan de rest.
De ik persoon zit dus in het water maar ervaart een sleur. (Beetje moeilijk uit te leggen..)

Droogte en water zijn niet bevriend,
maar toch zijn ze verbonden.
Forel in de zee is een gek gezicht,
hoge bomen vangen de donder.
De twee manieren van leven (droogte en water) sluiten elkaar uit en zijn dus niet bevriend, maar wel verbonden (goed beschreven door xineof!). Een forel is een zoetwatervis die je dus niet in de zee vind (naar mijn weten, anders is het wel een beetje dom). De ik persoon is als een forel in de zee, het is een mens in het water, de ik hoort daar eigenlijk niet.
Met de laatste zin geef ik een reden waarom de ik persoon in het water wil blijven. Aan de kant (op het droge) is namelijk een leven vol verantwoordelijkheden en nare gebeurtenissen (donder opvangen).

"Klinkt als" is maar een uitdrukking,
verzonnen en vergeten ooit.
Dalijk is anders en ook nieuw,
maar levend zijn blijft hetzelfde
Hiermee bedoel ik dat alles wat er is in het leven eigenlijk allemaal door de mens zelf gemaakt en benoemd is, en dat het allemaal vergankelijk is.
Tegelijk herhaalt alles zich, de toekomst is wel nieuw, maar toch ook hetzelfde als de geschiedenis. Levend zijn zelf blijft ook hetzelfde, uit welke eeuw je ook komt, de behoeftes en wensen zijn allemaal hetzelfde.

Ga de weg af het pad op,
zelfs als de vogels niet vliegen
is er bevriend zijn en verbonden zijn.
Onlosmakelijk samen, toch alleen.
De ik persoon moet dus een ander “pad” kiezen, maar zoals uit de 1e zin van deze strofe blijkt is er eigenlijk niet zo veel verschil met wat de ik nu al doet, een pad of een weg, wat maakt het uit.
Zelfs als alles anders gaat dan normaal, vogels niet vliegen, draait het allemaal om het vinden van liefde. Maar veel mensen vinden vriendschap in plaats van die liefde. Vriendschap is dus een substitutie voor liefde, waarbij je wel samen bent maar toch alleen.

Ik geloof dat ik tijdens het schrijven van dit gedicht nog heel wat andere diepe hersenkronkels had, maar die ben ik inmiddels vergeten
Verder wilde ik even zeggen dat jullie allebei heel goed in de richting zaten. Dat vind ik leuk, omdat alle vrienden die ik dit heb laten lezen er geen bal van snapten .
Jammer dat dit het laatste gedicht was, ik vond het leuk om andermans gedichten te interpreteren (al was ik er niet zo goed in ).

[ILUsion]

Hoewel de verklaring al is gepasseerd, toch één groentje dat wil proberen:

Als nergens regen de droogte verbreekt
en ik steeds alleen maar ronddraai.
Het hoge roepen van de kant,
maar het water is zo lekker nat.
Zoals reeds bij anderen is opgekomen: roekeloos leven, anderen die je willen 'helpen' of 'redden' uit het water' maar dat strookt niet met de levenswijze van de persoon die gewoon verder doet omdat die zich beter zo voelt en omdat het verandeen moeilijk is (je moet uit het water zeer hoog klimmen, wat niet gaat als je nat bent).

Droogte en water zijn niet bevriend,
maar toch zijn ze verbonden.
Forel in de zee is een gek gezicht,
hoge bomen vangen de donder.
Soms heb je ruzie met mensen, omdat ze je levensstijl niet begrijpen omdat de hunne helemaal anders is (droogte/water) maar toch steunen deze mensen je (dit zijn dus je goede vrienden).
Die forel in de zee (sorry, mijn bilogie is niet zo goed, dus heb ik maar even gekeken bij de 'oplossing'): de persoon probeert/probeerde wel om bij de massa (zee) te horen, maar hij/zij hoort daar nu eenmaal niet thuis (forel) en omdat hij/zij zo uitsteekt (hoge bomen) krijgt de persoon vaak kritiek te verwerken omdat die anders is. In het spreekwoord staat wind voor hetzelfde, maar donder is volgens mij iets pijnlijker en lichamelijker terwijl wind ook als positieve aandacht bekeken kan worden.

"Klinkt als" is maar een uitdrukking,
verzonnen en vergeten ooit.
Dalijk is anders en ook nieuw,
maar levend zijn blijft hetzelfde
Ook hier weer dat doen alsof je erbij hoort, je weet dat de volgende seconde een andere seconde is en dat er andere dingen zullen gebeuren, maar het masker blijf je dragen ("Klinkt als") en dat masker is een deel van de dagelijkse sleur.

Ga de weg af het pad op,
zelfs als de vogels niet vliegen
is er bevriend zijn en verbonden zijn.
Onlosmakelijk samen, toch alleen.
Volgens mij is een pad kleiner dan een weg, wat dus zou kunnen slaan op je leven leiden zoals je dat zelf graag doet en niet bij de massa op de weg blijven hangen. Als de vogels niet vliegen, is het waarschijnlijk aan het regenen, en ben je onbeschermd tegen gevaren maar toch heb je steeds mensen die je steunen ook tijdens moeilijke momenten. Je weet dat er mensen zijn die om je geven, maar toch voel je je alleen op je levenspad omdat het helemaal van jou alleen is en je (echte) vrienden tussen de massa zitten of hun eigen levenspad hebben [dat soms wel eens kruist met het jouwe].

Ik wacht op een vervolg ...

[Sue1]

leuk dat je ook meedoet
Goedgedaan hoor! Er zijn inderdaad delen van jouw verhaal ook goed die ik zelf niet beschreven heb. Het gedicht geeft zon lang verhaal en ingewikkelde situaties weer dat ik het in de uitleg niet allemaal heb kunnen vertellen.
Een vervolg alsin een ander gedicht bedoel je? Ik ook!

[ILUsion]

Ja, ik kan helemaal niet wachten op iemand die een gedichtje post om uit elkaar te halen Zelf ga ik nog even wachten met gedichten posten (het is heel lang geleden, ik heb wel genoeg om over te schrijven, maar dat is eigenlijk allemaal cliché en ik krijg het allemaal niet verwoord in mijn hoofd) Ik zal de volgende dagen zelf ook weer een beetje herbeginnen met poëzie, heb ik eindelijk wat te doen

[xineof]

Sue, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de precieze betekenis onderhand .

[ILUsion]

xineof schreef op 26-06-2004 @ 12:10 :
Sue, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de precieze betekenis onderhand .

Mja, een precieze betekenis van een gedicht lijkt mij nogal moeilijk, technisch gezien: een gedicht betekent voor iedereen iets anders en vandaag kant het het ene betekenen en morgen kan het iets helemaal anders zijn. Een gedicht is eigenlijk ook maar een manier om je gevoel uit te drukken, maar dat is zo abstract dat het niet makkelijk is om zo'n gedicht later terug om te zetten in een verklaring ofzo.
Sue1 zei ook al dat ze sommige dingen in haar verklaring niet geschreven had, en dat gaat altijd zo. Daar draait een gedicht volgens mij om: over een goed gedicht zou je boeken kunnen schrijven waarom je die woordkeuze maakt, over de keuze van het thema, over de precieze betekenis van woorden; maar wat een gedicht juist is, is zeer kort en abstract samengevat wat je in honderden boeken nog niet zou kunnen uitleggen. Volgens mij kan ze enkel een benadering van de betekenis geven, omdat er zo veel gevoel en persoonlijkheid in een gedicht ligt.

Nu ja, dat is mijn mening, ik ben tevreden met de verklaring die Sue1 gegeven heeft omdat ze waarschijnlijk vond dat die voldoende moest zijn en ze er dus geen boeken over zal schrijven...

[arP-socialist]

dynamische woorden
veranderlijke gedachten
eens komt het tot een
maar nu moet ik wachten

wat is de uitkomst
wat kan ik verwachten
nu jouw beslissing uit blijft
kan ik alleen wachten



moet makkelijk zijn

[Sue1]

xineof schreef op 26-06-2004 @ 12:10 :
Sue, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de precieze betekenis onderhand .

was mijn uitleg niet voldoende? wat mis je nog? dan vul ik het even aan

[xineof]

Sue1 schreef op 26-06-2004 @ 21:14 :
was mijn uitleg niet voldoende? wat mis je nog? dan vul ik het even aan

Jeetje, ik had er gewoon overheen gelezen .

Maargoed, dan gaan we door met het gedicht van arP .

[arP-socialist]

dynamische woorden
veranderlijke gedachten
eens komt het tot een
maar nu moet ik wachten

wat is de uitkomst
wat kan ik verwachten
nu jouw beslissing uit blijft
kan ik alleen wachten



kom op is toch niet zo moeilijk, huh?

[Sue1]

Ik wil niet heel hard zijn ofzo, maar ik denk dat jouw gedicht zelfs zo "niet-moeilijk" oftewel makkelijk is, dat iedereen m begrijpt! En dat je gedicht dus niet echt meer uitgelegd hoeft te worden..
Het idee van dit topic is juist dat mensen gedichten plaatsen die op vele manieren uitgelegd kan worden. Dat kan zo ver gaan dat de een denkt dat het gedicht over de dood gaat, terwijl een ander denkt dat het over de liefde gaat.
Probeer nog beeldender te schrijven, gooi er wat meer hersenkronkels doorheen en post m dan nog een keer

(en kijk ook even naar de gedichten die al uitgelegd zijn, als voorbeeld) (niet na-apen natuurlijk )

[xineof]

up .

arP, ik kan eigenlijk heel kort zijn over mijn interpretatie. De dichter is verliefd op een meisje, en heeft al om haar hand gevraagd, maar wacht nog steeds in spanning op een antwoord.

[(PiTT)]

haha, klats!

[ILUsion]

Het was eigenlijk zo cliché dat ik in het begin dacht: dat kan het nu eens níet zijn... Blijkbaar verkeerd dus