Ik heb dit mijn opa meegemaakt. We wisten dat het de laatste keer was dat het grootste deel van de familie hem zou zien.
Hij voelde zich goed, was actief en praatte veel.
Ik heb toen naast hem gezeten en hij vroeg veel over mn toekomst, ik vertelde zoveel ik kon. Wat herinneringen opgehaald en eigenlijk met de hele familie een hle gezellige dag gehad.
Toen kwam het afscheid. Ik zei "doei opa"... meer niet...
Daarna stond ik in deuropening met het besef dat het in eens de laatste keer was, ik keek hem aan, ik zwaaide terug, hij ook...
ik ging weg, en heb buiten de deur flink staaan janken, ik woude dag niet verpesten. 3 dagen later was ie dood.
|