Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #66

[Tink*]

Ik wil niet meer.

Ik ben ongelukkig, ik heb een gigantisch slaaptekort en ik voel me echt verschrikkelijk. Ik maak de hele tijd alles kapot en ik weet het gewoon maar ik kan er niets aan doen, het gaat vanzelf. En elke keer als ik in de spiegel kijk kan ik wel janken, ik heb zo'n een hekel aan mezelf. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel maar dan is het gewoon wachten tot het volgende dal.

Masker weer op, vrolijk doen. Niemand die iets merkt.

[~*kar*~]

Anneka schreef op 08-08-2006 @ 15:26 :
opa ligt toch wel erg slecht denk niet dat ie het haalt. Heb al genoeg stervende mensen gezien op mn werk, en hij lijkt gewoon zo afwezig. Denk echt niet dat dit goed gaat komen.

*geeft knuffel*


ook aan de rest die dat nodig hebben...

[Flip!]

Op dit moment is het allemaal een grote puinhoop in mijn hoofd.
Allerlei verschillende gevoelens denderden als treinen door mijn hoofd heen, totaal ontspoord.
Wat moet ik vanavond nou tegen hem zeggen, en als ik al iets zeg, wat heeft het dan voor een nut, of invloed. Maakt het überhaupt wel iets uit of ik iets zeg.
Wat moet ik vanavond doen bij mijn vrienden. Moet ik vrolijk doen alsof er niets gebeurd is, alsof ik me super voel?
Of hou ik me op de achtergrond met een fles Passie die ik leegzuip in mijn eentje.
Fiets ik dan stilletjes naar huis? Of babbel ik vrolijk mee met een vriendin van me die mee naar huis fietst.
Wat moet ik morgenmiddag doen, in de uren waarin hij bij mij zou MOETEN zijn maar niet IS.
En waarom... Waarom huil ik de laatste tijd zoveel, om kleine dingen.

Nothing more than feelings..

kutdag. kuthumeur. godverdomme, luister dan! ben je nou zo blind? het gaat slecjht, het gaat verdomd slecht, waarom zie je dat nou niet?

[Flip!]

Rasmusje schreef op 08-08-2006 @ 18:51 :
kutdag. kuthumeur. godverdomme, luister dan! ben je nou zo blind? het gaat slecjht, het gaat verdomd slecht, waarom zie je dat nou niet?

Same here

Ik ben nieuw op dit topic, maar wat ik zo lees kan je hier vanalles over je huidige state of mind kwijt...

Ik voel me down, zie er tegenop om in september weer te gaan studeren en blijf enorm in passiviteit hangen. Doe op het moment gewoon bijna niks, maar zou ook niet weten wat ik moet doen...

en ik walg soms echt van mezelf

[Hawahaai]

Pfff, even 'thuis', om spullen in te pakken en weer naar huis te gaan. Hard gewerkt de afgelopen dagen. Het wordt wel wat, al blijft het kleinig... (het is niet echt klein, maar natuurlijk wel een stuk kleiner dan Vriendje en ik 'thuis' gewend zijn)

[Redhair]

Blablabla gebazel, maar alles is zo raar. Dus ik typ maar weer vol, het gaat nergens over, maar zit bij mij hoog.

Om half elf was ik weer bij J. en K.
We namen alle drie wat lijnen pep, K. en ik deden voorzichtig tegen elkaar, maar wel vertrouwd.
Op weg richting de stad moest J. even bij de bank iets regelen. K. en ik wachtten buiten. Ik vroeg wat we nou moesten. Vertelde dat ik verliefd ben op J., hem niet kwijt wil, maar ik het verder niet weet. Het gewoon eng is, wat er tussen hem en mij speelt. In twee maanden is hij zo belangrijk geworden, ik niet weet wat ik voor hem voel, maar het niet zomaar vriendschap is.
Hij zei dat hij weet dat ik J. heb, hij ook niets gaat proberen, maar dat het inderdaad eng is. Stiekem ook leuk, maar eng. Want dat gevoel is zo sterk. Maar we blijven gewoon vrienden, hij accepteert dat ik met J. ben, verder kunnen we niets.

In de stad gingen we eerst naar Tactus. Ik was rustig. J. en K. bleven buiten, ik liep naar binnen. Daar begon mijn hart als een gek te kloppen, het was zover.
Ik vroeg aan de receptioniste hoe ik een intakegesprek kon krijgen.
ze vroeg of ik problemen had met middelen of drank. Ja.
'Ben je verslaafd?' Boem, godverdomme. De meest logische vraag, maar hij was zo confronterend, zo direct. Ja.
Het hoge woord was eruit. Ik ben een achttien jarig meisje en gaf bij een verslavingszorginstelling toe dat ik verslaafd ben.
Er werd meteen iemand gebeld, hij zou even een gesprek met me hebben, waar ik vragen kon stellen en zou horen hoe het in z'n werk ging.
Snel even naar buiten, zeggen dat J. en K. maar hun dingen moeten regelen, ik belde wel als ik klaar was. Ik moest voor K. langs buigen om J. een kus te geven, dat was ongemakkelijk.

Het gesprek was fijn. Even kwijt kunnen bij iemand die me kan helpen, die niet schrikt, weet wat het is. Ik ben nu ingeschreven. De man die me hielp wilde het intakegesprek voor de 22e, zodat ik, zodra ik stop, gelijk met therapie kan beginnen. De houding van die man was zo fijn. Interesse, echte interesse. Gelijkheid, geen medelijden, eerlijk, open, confronterend. Het riagg was zo anders.
Volgende week woensdag de intake. Wat snel, wat fijn.

Met J. en K. naar M. gegaan, daar wat gehangen. Toen we later naar huis liepen pakte J. mijn hand vast. Het was fijn, lief, maar het voelde raar tegenover K.
Thuis ging J. klussen in zijn kamer. Ik begon gelijk weer een gesprek met K.
We zeiden dat we blij zijn dat het uitgesproken is. Dat het fijn is dat we er over kunnen praten, we precies zeggen wat we denken. Dat het eng is, dat het fout is, dat het moet stoppen, maar gevoel is niet te stoppen. Maar ook dat het stiekem spannend en leuk is. Maar het blijft spelen met vuur, het is zo verwarrend.
We zaten dicht bij elkaar, keken elkaar steeds aan. K. zei dat deze momenten zo gevaarlijk waren. Het zijn van die 'bijna zoenen' momenten. Hij vertelde dat het begon vlak voor ik naar Noorwegen ging, hij toen meer ging voelen. Hij snel het idee had dat het wederzijds was, maar werd verward door J. en mij.
Ik zei dat ik het eng vind, echt eng. Dat ik nog nooit iemand als hem heb gehad, waarmee het zo goed klikt, waar je je zo vertrouwd voelt. Het is zo verwarrend. Ik wil J. niet kwijt, weet niet wat ik moet doen. We blijven op deze weg doorgaan, niet meer, niet minder. J. hoeft niets te weten, dat geeft alleen maar onrust, en als je wat kwijt wilt moet je gewoon naar de ander stappen, blijven praten is goed. Dat is wat we nu hebben afgesproken. Ik ging naar huis. Om de spanning te doorbreken vroeg ik een knuffel. Voor het eerst knuffelden we elkaar, we hielden elkaar echt stevig vast. Dat was fijn, dat was veilig. Vriendschap.
Maar we moeten oppassen, dit mag niet fout lopen.

jaaa nou is mijn kamer weer netjes en jaaaaa er komt een vriendinnetje logeren en jaaaaaa ik ben helemaal happy

hahahaha

ik heb alleen wat veel gegeten, of er is iets anders met mijn buikje aan de hand. hmmmz ik ga eens ff lekker schijten en scheten laten . tsss, genant zoals ik me gedraag ... oooh... oeps... ik geloof dat ik een hyperbui krijg !

[moon]

Paar daagjes weg geweest. Was fijn, even weer die rust terug vinden. Voel me een stuk beter dan vorige week nu.
Vandaag vrijwilligerswerk gedaan in het dierenasiel, het was zooo gaaf! Ik mocht bij de katten werken en ik vond het zo leuk! Op het begin vond ik het vreselijk want ik deed zo'n beetje alles fout wat je fout kan doen...maar uiteindelijk ging het gewoon heel goed!
Wel een flink aantal agressieve katten er tussen, dat vond ik best wel eng . maar goed...nogmaals...het was leuk.
*begint een beetje verslaafd te raken aan vrijwilligerswerk*

[coopergirl]

Redhair, hartstikke knap!

[ScheleKameel]

Ik ben het zoooo zat. Ik zit in een psychiatrische instelling nu een jaar, en ik heb er genoeg van. Op zich ben ik klaar om weg te gaan, maar ik moet wachten op een plaatsje in mijn volgende instelling. Omdat ik heel moeiljik mijn gevoelens per mond kan uiten, alles vervolgens opkrop en het verkeerd er uit komt, heb ik dagelijks een gesprekje om 16.45. Nou, ik zat gister met alles hoog maar kreeg het er niet uit, toen is de betreffende groepsleidster gehéééél uit haar dak gegaan. Ik ben de hele dag shagerijnig en werk niet mee aan behandeling. Blabla, allemaal onzin, ze had zó'n groot rood hoofd . En als ik weg wilde ging ze voor de deur staan om me tegen te houden. Belachelijk. Uiteindelijk kon ik weg komen. En vandaag ging mijn moeder de orthodontist bellen, want na 3 jaar is mijn draadje achter mijn tanden om mijn tanden recht te houden kapot. En mijn moeder zegt er even ter verduidelijking bij dat het niet altijd kan omdat ik maar afentoe thuis ben omdat ik opgenomen ben, zegt die vrouw.... jaa kan ze dan niet beter over 2 weken komen, dan kunnen we haar met z'n 3en vasthouden. ???? De vooroordelen komen weer eens uit de lucht vallen.

[rare kwast]

gezocht:
- een bed
- asprine

in de aanbieding:
- hoofdpijn
- kut gevoel
- en een lading knuffels voor diegene die er een wil..

[ScheleKameel]

Ik heb wel een bed en aspirine voor je, heb jij dan een vriendelijk meelevend persoon voor me.

Net gesprek met mijn nicht Sahina gehad..
Heb bijna geen contact met de familie van mijn moeder, omdat hij het ons verbied..
Nou.. ik weer wat gehoord,, (( geroddel zoals altijd..)) Dus ik vraag het na om misverstanden te voorkomen.
Sahina,, enige mens op de wereld die ik vertrouw, word pissig, vind dat ik te veel zeur, te veel klaag en al veel te sneel een woordje terug weet te zeggen..
paar maanden geleden, toen mijn moeder nog leefde, had ik het goed.
Contact met iedereen, geen gezeur, niks..
En nu ben ik het pispaaltje..
zegt ze zo :: ik heb / had een goede band met jou, net als met je zus, ik bel andere nichten op om contact met jóu op te nemen zodat jij je niet alleen voelt. en dan kom je erover klagen! en dat terwijl ik het alleen maar goed bedoel!

ik meten reageren:: ik stelde maar 1 vraag en jij word daar meteen pissig om, vind dat ik zeur, klaag en te veel praat.

Njaa.. wat is dat voor onzin.. zij heeft het helemaal gehad met mij.. terwijl ze wel mijn vertrouwen heeft verloren, en mijn hart heeft gebroken...

ik kan niet zeggen dat ik haar haat.. ze is altijd al mijn lievelingsnicht geweest, zelfs toen ze had gevochten met mijn moeder...

ze weet dat ik niemand meer in mn leven heb die mij zo dierbaar is.. en toch doet ze zo..

pff... ik word helemaal gek..
tot vorig jaar, heb ik alles opgekropt.. ben er depri van geweest en heb er veel problemen door gehad..
uiteindelijk was alles goedgekomen.. tot mn moeder me verliet.. nu krop ikw eer heel veel.. ondanks dat ik veel praat en schrijf..
ik ben gewoon bang dat het weer verkeerd me me zal aflopen,, zoals toen..

[rare kwast]

ScheleKameel schreef op 08-08-2006 @ 20:41 :
Ik heb wel een bed en aspirine voor je, heb jij dan een vriendelijk meelevend persoon voor me.

ik ben meelevend en een persoon, en sommige vinden mij ook vriendelijk..
meer kan ik niet bieden

[dwight88]

Vanmiddag gesprek met arts gehad.
Er is geen achteruitgang; maar ook geen vooruitgang, die er nu eigenlijk al wel had moeten zijn. "Het baarde hem zorgen", maar we mochten er nog geen conclusies uit trekken. Hate to say it, maar ik ga er maar vanuit dat hij ervoor geleerd heeft enzo, en het wel weet (heb het niet zo op doktoren enzo..)

Daarna nog even langs haar bed gelopen. Aan de monitoren kon ik zien dat ze niet meer zo diep sliep als normaal, en toch begon ik te praten. Het onvermijdelijke gebeurde: ze kwam half bij. Ondanks de morfine, de beademing en de hartbewakingspiepjes die blik in haar ogen, en die ene traan. Dat maakte diepe indruk... ze is dus, ondanks de coma, meer bij dan we allemaal dachten. Natuurlijk is haar bewustzijn niet te vergelijken met het normale, maar we dringen dus wél door, en ze hoort ons wél, en ze voelt de handen wél.

Toen ook voor het eerst zelf doormidden gebroken... en dat terwijl de arts zei, dat we nog minimaal op nog één zo'n week moeten rekenen.

[Droomvlucht]

Ik ben weer een sticker rijker. Chronische Posttraumatische stress stoornis . En het mooiste eraan.. het nieuws dat als ze me vier jaar geleden gewoon fatsoenlijk behandeld hadden ipv het dood te zwijgen, het nooit chronisch had hoeven worden. en dan is dit nog maar het begin van de onderzoekshit.

En bedankt. I wish I could drop dead right now.

Aragnabite schreef op 08-08-2006 @ 21:00 :
Ik ben weer een sticker rijker. Chronische Posttraumatische stress stoornis . En het mooiste eraan.. het nieuws dat als ze me vier jaar geleden gewoon fatsoenlijk behandeld hadden ipv het dood te zwijgen, het nooit chronisch had hoeven worden. en dan is dit nog maar het begin van de onderzoekshit.

En bedankt. I wish I could drop dead right now.

pff.. Wat erg voor je.. Veel sterkte ermee..!!

I wish I could drop dead right now

ik ook..

[rare kwast]

kut, kut, kut, kut..

stomme verjaardagen ook

@dwight88: Ik denk ook dat ze meer merkt dan in eerste instantie misschien lijkt...en jullie (haar familie) zijn degene die dat het beste merken, denk ik. De situatie waarin je zit is (heel) moeilijk, denk ook goed aan jezelf, dat is belangrijk...maar dat weet je zelf vast ook wel. Heel veel sterkte. (})

[girl-in-trouble]

Ik heb echt een hele leuke dag achter de rug. Zwemmen met m'n beste vriendin =). Mijn tegenslagen vielen mee, het kan niet beter! Echt iets om trots op te zijn =).

Auwa?

gvd AUW!

[Stefanie]

Zo'n enorm leuke vakantie gehad en nu ik thuis ben voel ik me zo down... Ik wil terug, het was zó leuk en gezellig daar!

*in bedje kruipt*

[LiefsvanHier]

Ik vind jongens heel stom, mijn broodtrommel van Flub met Doris erop en mijn Nijntjeknuffeltjemetpyjama heel erg lief en morgen wordt vast wel leuk .

[Daantje_0705]

Het is uiteindelijk toch gelukt met mijn studieboek geloof ik. Ik heb iig een boek voor een van de twee prijzen en met een van de twee ISBN-nummers dus ik geloof wel dat het goed zit.

Verder ging het shoppen best goed. Vaak merk ik juist dat dat ik mezelf heel eenzaam en alleen enzo voel als ik tussen alle blije, gezellig samen winkelende mensen loop maar de laatste twee keer nu is het goed gegaan, doet me wel goed Ik heb nog een leuk, nieuw cd'tje voor mezelf gekocht en nog wat prulletjes.

Vanavond ook even mijn familie gebeld dat ik weer terug ben van vakantie. Mijn opa klonk goed en vrolijk. Mijn moeder is nu op vakantie dus nou gaat er niemand bij hem langs en is het extra eenzaam. Hij klonk goed en voelde zich zo gezond als een vis, zijn eigen woorden. Mijn nichtjes gaan er het weekend logeren dus ik ga volgende week wel langs als mijn OV weer geldig is. Ik ben echt blij dat het goed gaat want was toch wel bezorgd. Met mijn oudoom en oudtante ging het ook goed en met mijn oma ook.

Ik heb alleen wel weer ruzie met mijn oma. Zegt ze zo 'vergeet je je vader niet' mens waar bemoei je je mee, als ik geen contact meer wil is dat mijn keus. En het kan best zijn dat ik daar later spijt van krijg maar ik krijg er NU spijt van als ik wel weer contact zoek. Pfff, ik word zo moe van dat gezeur en geslijm van haar. Het blijft natuurlijk wel haar zoon maar dan nog ligt niet alles aan mij alleen en het is mijn eigen keuze en daar verandert ze toch niets aan.

@Daantje_0705: Alleen winkelen is soms heerlijk. En als je eens met iemand samen wilt en Michel is niet in de gelegenheid: je weet me te vinden.

Maar, Whaaaaah, ze is terug!!!

Niemand interesseert het dat ik hier langzaam weer de depressiviteit invaar... de harde realiteit, helaas.

[dwight88]

hoe later het wordt, hoe slechter ik me voel. En ik kan niet slapen, soort cirkeltje dat zich elke dag herhaalt. Maar die wekker gaat morgenochtend wel weer.........

[Mephisto]

Volgens mij heb ik een sluimerende depressie die verpletterd wordt door een dikke laag rationalisme.

[Serinay~]

Oma dood.
Nouja.
Zo gaat dat toch?
Nee tuurlijk nie'! Je hoort haar te missen! En dat uit je dan door, pakweg, zo'n 2 maanden lang het snot heen en weer je neusuitgangen en je neusholte te banjeren en met elke nacht, van die 2 maanden wel te verstaan, met die neus, jezelf in slaap huilen!
Ja, "want anders hou je niet van haar en heb je ook nooit van haar gehouden!"
Er vrede mee hebben omdat je afscheid hebt kunnen nemen en geen losse einden hebt laten rondslingeren kan tuurlijk niet.
Nee want dan ben je een gevoelloze trut.
Die familie af en toe.

Misschien wel een klein beetje vreemd dat ik geen traan heb weg hoeven pinken, maar moet dat dan? Ik kon geweldig met m'n oma overweg! Natuurlijk zal ik haar missen. Het einde was al een hele tijd in zicht en nu is het gewoon haar tijd, niet? Zelf vond ze het ook wel mooi geweest en ze zou niet graag de oorzaak zijn van verdriet lijkt me zo.
Zo gaan die dingen nou eenmaal, toch?

Serinay~ schreef op 09-08-2006 @ 04:47 :

Oma dood.
Nouja.
Zo gaat dat toch?
Nee tuurlijk nie'! Je hoort haar te missen! En dat uit je dan door, pakweg, zo'n 2 maanden lang het snot heen en weer je neusuitgangen en je neusholte te banjeren en met elke nacht, van die 2 maanden wel te verstaan, met die neus, jezelf in slaap huilen!
Ja, "want anders hou je niet van haar en heb je ook nooit van haar gehouden!"
Er vrede mee hebben omdat je afscheid hebt kunnen nemen en geen losse einden hebt laten rondslingeren kan tuurlijk niet.
Nee want dan ben je een gevoelloze trut.
Die familie af en toe.

Misschien wel een klein beetje vreemd dat ik geen traan heb weg hoeven pinken, maar moet dat dan? Ik kon geweldig met m'n oma overweg! Natuurlijk zal ik haar missen. Het einde was al een hele tijd in zicht en nu is het gewoon haar tijd, niet? Zelf vond ze het ook wel mooi geweest en ze zou niet graag de oorzaak zijn van verdriet lijkt me zo.
Zo gaan die dingen nou eenmaal, toch?

Als het je helpt: toen mijn oma overleden was, heb ik alleen maar even gehuild toen de kist de oven inging.

Verder was ik eigenlijk wel opgelucht, vooral voor haar, ze vond het maar niks dat ze niet meer zelf kon lopen, ze was een fanatieke wandelaar, en het feit dat ze alleen nog maar met ons, en dan alleen nog maar in een rolstoel de veluwe door kon, was vernederend voor haar.
Het verpleeghuis vond ze helemaal niks.

Ik mis haar wel, want ze was een fantastisch mens, maar ze heeft ons te veel meegegeven, om dat alleen maar huilend te missen. that's life, zou ze zeggen....

Iedereen verwerkt dat gemis anders, das niet gevoelloos.

[zus]

Nu moet ik dus écht mijn best doen! Nog een keer afvallen en ik moet weg bij m'n psych. En ik begin d'r eindelijk (na ruim een jaar) te vertrouwen. Dus nu uitbreiding op mijn lijst gehad, en ik wil er echt voor gaan. Nu nog de motivatie vinden waarvoor ik het doe, maar ik ga het ECHT doen!

[Gothic]

pff alles zit vast, overal spierpijn en dat kan echt niet van het trainen zijn... alles was zo goed losgemaakt ...

toernooi gaat niet door zaterdag, echt superjammer. Nu moet ik de volgende keer meteen preseteren... naja gewoon mn best doen en als het niet lukt, pech toch?

[~*kar*~]

*geeft iedereen een dikke knuffel*

sterkte allemaal...

Gothic schreef op 09-08-2006 @ 10:15 :
pff alles zit vast, overal spierpijn en dat kan echt niet van het trainen zijn... alles was zo goed losgemaakt ...

Als je voor het eerst sinds een tijd weer traint lijkt het me niet meer dan logisch dat je spierpijn hebt...? Daar kan losmaken echt niets aan voorkomen (ja, dat het nog erger wordt, maar meer niet, denk ik).

[Neushaar]

Ik ben zo depressief, dat ik geen gevoelens meer kan oproepen voor mijn vriendje. Vorige maand met hem was de blijste, gelukkigste van mijn leven en ik was nog nooit zo verliefd geweest. Nu ben ik hier weer, depressief en zo nerveus dat ik 's nachts paniek aanvallen krijg en niet eten kan. Mijn vriend zie ik over 3 weken pas weer, en ik ben zo bang dat het gevoel niet terug komt. Plus, ik maak me zorgen over mijn uitblijvende menstruatie en zoals gewoonlijk ben ik totaal buiten proportie nerveus om weer terug naar school te moeten.

Ik voel me zo alleen

Neushaar schreef op 09-08-2006 @ 11:26 :
Ik voel me zo alleen

same here.....

[Nijn*]

Gisteren weer naar J. geweest, de rest van de zooi was er ook. Het was echt supergezellig, alleen echt véél te weinig geslapen. En ik moet vanmiddag werken, ben kapot, doodmoe en ben nog steeds bang dat ik zo moet overgeven. Oké, iets minder feesten kan ook wel, ja. Maar ach.. Aah en ik hoop dat ik volgende week met m'n broer kan werken!!

[Daantje_0705]

Leonoor schreef op 08-08-2006 @ 22:31 :
@Daantje_0705: Alleen winkelen is soms heerlijk. En als je eens met iemand samen wilt en Michel is niet in de gelegenheid: je weet me te vinden.

Ik zal het onthouden Ik ga meestal alleen winkelen want winkelen met Michel is ook lang niet altijd alles en vrienden zijn ook niet altijd in de buurt. Als ik weer eens samen wil zal ik aan je denken.

OT: Mijn pc is weer gedefragmenteerd en gevirusscant. Ik moet mijn bestanden van vorig jaar nog op cd zetten maar ik heb geen lege cd's meer en ga er thuis of bij Michel wel een jatten Mijn kamer is ook weer lekker schoon dus ik heb op twee dingen na alles van mijn lijstje al gedaan Moet nog naar de fietsenmaker om mijn banden op te laten pompen maar ik ga wel als het weer droog is, als het vandaag niet is dan morgen maar. Ik wil ook nog een keer gaan zwemmen maar heb vandaag niet zo'n zin

[Gothic]

Gelukkig hebben m'n mailtjes gister zin gehad. Er komt een inzage. Helaas niet digitaal, maar met een professor, maar we zullen zien, zolang ik gewoon de vragen + antwoorden mee naar huis kan nemen (desnoods in zelfgemaakte aantekeningen) ben ik tevreden... iig die tijd niet verspild gister...

En nu. Nog overal pijn. Ik moet gewoon niet zo stressen, maar ik doe het wel . Verder baal ik van m'n nieuwe baantje. Het is allemaal wel erg leuk enz, maar die trainingen komen niet uit. Ik mis zo 3 (selectie)trainingen en dat is gewoon niet echt handig als ik geselecteerd wil worden. En dan is er nog een etentje wat vast erg gezellig is, maar ja, die training kan ik al helemaal niet missen, want dan wordt de selectie waarschijnlijk bekend gemaakt ... allemaal lastig. Ik wil beide en dat kan niet. Donderdag maar even overleggen met mn nieuwe trainer, hopelijk heeft ie er begrip voor en heeft het geen consequenties, zeg gewoon dat het voor school is en dat is in feite ook zo.

En nu blijven doorzetten, die kutcasus opnieuw uitwerken. Ik wil gewoon bij de P uitreiking zijn, het zou toch belachelijk zijn als iemand met een 8 gemiddeld die toevallig 1 studiepunt mist (de enige die niet gecompenseerd kon worden) niet erbij kan zijn ...

[Nganon]

Sorry. Het spijt me, echt.

Nee! Dat mag ik eigenlijk niet zeggen, het spijt me helemaal niet, ik had mijn volle verstand erbij. Ik vind het alleen niet leuk dat ik je weer teleurgesteld heb. En ik vind het niet leuk dat ik nu een litteken op mijn heup krijg.

Waar komt die zelfhaat vandaan? Ik heb een hekel aan mijn lijf. Mijn lijf dat niet doet wat ik wil.

Ik heb pijn. Ik wil te veel, moet me rustig houden. Vandaag maar op mijn kamertje blijven. gisteravond was wel super gezellig! leuk tentje, ga ik vaker naar toe!

En nou zit ik weer te twijfelen: zal ik naar de dokter gaan? Hij weet toch niet wat het is en ik heb ook geen zin in weer de zelfde onderzoeken, maar misschien is fysiotherapie of mensendiecktherapie wel goed? Achja, ik wacht nog wel een paar dagen.

[ilse]

uhm... op tijd komen is ook een idee?!

[ilse]

ben ik nou echt helemaal weer terug bij af..??

[Serinay~]

Louis Armstrong schreef op 09-08-2006 @ 08:19 :
Iedereen verwerkt dat gemis anders, das niet gevoelloos.

Juist ja! Dat zei ik nou ook. Ik heb er gewoon vrede mee. Maar nouja, kleingeestige mensen, wat doe je eraan.

[Ruudje]

Tink* schreef op 08-08-2006 @ 16:10 :
Masker weer op, vrolijk doen. Niemand die iets merkt.

behalve jijzelf

[rare kwast]

pff ik ben uitgeput..
eerst drama en beweging toen zou ik met mn neefje (5,5 jaar) met de bus naar schiphol gaan en een ijsje eten..
kom ik daar wil die niet daar heen maar wel met de bus naar het dorp voor een ijsje..

maar zijn broertje wilde ook mee.. (net 3 geworden) dus mijn schoonzus ook mee.. met zn 4en in de bus, ijsje eten en boodschappen gedaan.. wat een drukte spoken zeg.. en nu zwaar uitgeput

had naar de oudste een kaartje gestuurd offie mee wilde en wanneer ik kwam.. en toen vroegie aan zijn moeder wie ik was
hij kende me niet eens