verwerken van je ex

[juno]

Ieder topic moet dus beginnen met een hoofdstukje definities, net als wetten en verdragen.

[Bloem]

Thee Muts schreef op 01-10-2006 @ 15:41 :
alsof mensen elkaar bewust zo verkeerd mogelijk willen begrijpen, aangezien dat hier toch geen consequenties heeft.

Ik denk dat daar ook wel een grote kern van waarheid inzit, het is lekker lomp discusseren zo en dat is af en toe best leuk.

Hoewel ik het echt echt echt niet snap wbt dat danstopic, maar dat komt misschien inderdaad wel weer door een verschil in betekenis van bepaalde termen.

[Thee Muts]

juno schreef op 01-10-2006 @ 15:43 :
Ieder topic moet dus beginnen met een hoofdstukje definities, net als wetten en verdragen.

Dat zou een hoop schelen ja

Bloem schreef op 01-10-2006 @ 15:44 :
Ik denk dat daar ook wel een grote kern van waarheid inzit, het is lekker lomp discusseren zo en dat is af en toe best leuk.

Hoewel ik het echt echt echt niet snap wbt dat danstopic, maar dat komt misschien inderdaad wel weer door een verschil in betekenis van bepaalde termen.

Ik denk dat daar gewoon een sfeer is ontstaan waarbij die reactie heel erg versterkt en gevoed wordt. Men heeft nu ook geen zin meer om daar uit te stappen en wél fatsoenlijk te reageren, omdat dan al het andere gezegde totaal geen waarde meer heeft en daar weer om gezeurd gaat worden. Het is gewoon een zeur en zeiktopic geworden en zal waarschijnlijk wel ophouden als hij sluit bij 500 posts.

[juno]

Hij is nu al niet meer leuk...

Chimera schreef op 01-10-2006 @ 15:20 :
Dat denk ik niet eerlijk gezegd, maar ik ga gewoon die periode zo kort mogelijk laten zijn. Die ex van 2 jaar hakte er nogal in, maar ze had ook een paar 'nadelen', ze was enorm jaloers namelijk. Nou, lekker de beest uit hangen in vrouwelijkestudentenoverschotstad Utrecht werkt dan prima Het punt is dat je je leven in eigen hand moet nemen, en het niet laat beheersen door een relatie die gewoon over is. Tuurlijk, het blijft kut, maar je verwerkt het niet als je er op een ongezonde manier mee omgaat.

Hey, ik heb ook zitten snotteren om "Komt een vrouw bij de dokter", emoties zijn mannen niet vreemd hoor Maar ik ben wel benieuwd wat jouw definitie van liefdesverdriet is. Natuurlijk steekt het na maanden nog wel als je aan iemand terugdenkt, da's hardstikke normaal, maar (vooral voor een jongen) weken later nog zitten janken en je vastklampen aan een relatie die gewoon over en uit is, is volgens mij absoluut niet normaal.

Ellendig niet. Het is afhankelijk van hoe lang de relatie was (vorige was 6 maanden, en ik heb het zelf uitgemaakt, dus daar was ik vrij snel overheen), maar ik begrijp best dat 't pijnlijk is soms om aan die persoon terug te denken. Maar ellendig? Fysieke klachten? Lijkt me niet normaal na maanden.

Je pakt het in ieder geval op de juiste manier aan, daar gaat 't me tenslotte om

Hm, bij mij was het denk ik ongeveer de eerste maand dat ik gewoon wel nog zomaar kon gaan huilen enzo, letterlijk dus, dat ik het ook gewoon helemáál niet los kon laten. Vanaf het moment dat ik hem niet meer zag, ging het steeds beter, en op een gegeven moment niet lang daarna was er heel duidelijk een punt waarop ik merkte dat ik gewoon gelukkig kon zijn, ookal had ik er nog steeds verdriet om. Toen kon ik hem ook uit mijn gedachten zetten als ik het zat was, had ik de knop gevonden om het verdriet uit te schakelen. Dat is denk ik wat jij ook bedoelt met 'je leven in eigen hand nemen', maar het koste wel tijd voor ik daar was.

Maar ook daarna hield hij en onze relatie me wel veel bezig, van jaloezie (iig angst om 'm met iemand anders tegen te komen) tot de vraag waarom ik niet goed genoeg zou zijn... Ik heb niet het idee dat ik na drie maanden al over hem heen was, dat ik geen verdriet meer had. Maar dat echte kapotte was na anderhalve maand oid wel voorbij.

Maar de eerste twee weken toen het uit was, ben ik ook wel letterlijk ziek geweest van ellende. De stress sloeg in mijn geval ook op mijn lichaam - ik kon geen eten verdragen, ik kon niet slapen, ik voelde me gewoon lichamelijk ook enorm brak. Dat verergert elkaar ook - ik merkte heel goed dat als ik moe was, ik ook spontaan verdrietig werd. En andersom, toen ik me weer vrolijker voelde, kon ik ook weer slapen.

Dus tja, wat is mijn definitie van liefdesverdriet... Alles, wel, denk ik, alle verdriet die je voelt om een verbroken relatie, al is het drie jaar later omdat je per toeval even weer teruggeslingerd wordt in een herinnering. Alleen het blijft niet altijd zo lang.

En na meer dan een maand er nog fysiek van zijn, dat vind ik ook wel ... opvallend. Maar goed, dat ik het op een bepaalde manier ervaar, wil niet zeggen dat anderen dat ook zo doen. Kan me voorstellen dat mensen er minder last van hebben en ook dat ze er meer moeite mee hebben.

[thegoodlife]

Mevrouw is zwanger na een avondje neuken met een vreemde, heeft in de laatste 2 weken 5 kerels versleten en gebruikt ondanks haar zwangerschap nog steeds sigaretten, wiet en sterke drank.

Kut om iemand zo af te zien sliden, over 5 jaar ligt ze in de goot. En het leek zo'n nette meid

[shoebiedoe]

ik heb na een relatie van 2,5 jaar ook een goede vriendschap opgebouwd met mijn ex.
we hadden het samen uitgemaakt omdat het klaar was en we allebei niet meer verliefd waren, maar we zochten elkaar dan toch nog wel op om een beetje samen te zijn. zeker toen er een heel naast familielid van mij overleed, leek het even alsof we weer verkering hadden. ik had hem toen ook heel hard nodig en hij was er voor me. precies in die tijd heeft hij een nieuwe vriendin gekregen en ondanks dat wij niets meer hadden voelde dat echt als verraad. ik heb hem de huid vol gescholden en ben gillend en huilend weggerend (ik was natuurlijk sowieso labiel in die tijd).
Ook wij hebben toen een tijdje afstand genomen (omdat hij een maand op reis ging en ik daarna bij een studentenvereniging ging). Na een maand of drie hebben we elkaar weer opgezocht en waren we gewoon vrienden. het is heel natuuurlijk zo gegaan. en hij is mijn grote vraagbaak als ik eens problemen heb met een vriendje. (ik vertel hem trouwens lang niet over alle jongens waar ik mee ga) Heb wel sinds hem geen 'echte' relatie meer gehad. alleen dingen van een paar maanden max. en hij heeft sindsdien nog steeds met datzelfde meisje.
Voor mij was de grote opluchting trouwens dat zij een groter probleem met mij had dan ik met haar. Nu kan ik het wel aardig met haar vinden, maar zij vind mij altijd nog zo-zo en volgens mij een beetje eng.

dus, een kortje afstand nemen heeft in mijn geval wel geholpen bij het opbouwen van een vriendschap met mijn ex.

[Neill]

Ik heb ook het probleem dat het nu een half jaar uit is.
We hebben kort conflicten gehad. Helaas hebben we toch 1,5 jaar een relatie gehad. Daarbij hebben we elkaar vaak geholpen in moeilijke momenten.

Nu zijn we al een tijd uit elkaar, en zien we elkaar niet meer.
Ook spreken we elkaar niet meer, dat is wel vreemd.

Helaas kom ik er maar niet overheen, zelfs niet na het verbreken van alle contact.

Ik eet slecht, slaap laatste tijd minder oke,ritmes gaan er soms een beetje uit, en voel me niet zo lekker in mijn vel laatste tijd. Ook al heb ik andere afleidingen gekregen.

Ik weet dat ze nu een ander heeft. Hoe ga ik dit verwerken?
Ik moet toch verder? Gaat dit nog heel lang duren?

Ook helpt het contact met andere meiden me niet echt heel erg...


Hopelijk weet iemand raad

Neill

[juno]

Het slijt. Na een tijdje vind je het allemaal wel best. In het begin schrik je nog als je hem of haar weer ziet, maar dat went, en dan merk je dat wat je vroeger voelde, er niet meer is. Hij of zij is gewoon "iemand" geworden, niet meer die hele speciale iemand.

En dan is het goed mogelijk om er heel normaal mee om te gaan.

[Saltwater]

Ik lees hier vaak als tip om je ex te vergeten: 'Verbreek het contact'.
Ik denk dat dit voor mij ook het best zou zijn, maar het is zo dat hij mijn huisgenoot is en we allebei niet willen verhuizen.

Toen ik begin dit jaar wat met hem kreeg (na al 2 jaar 'gewoon' huisgenoten te zijn geweest), was het in het begin super, maar doordat ik op dat moment ook last van depressie begon te krijgen, ging het tussen ons ook minder. Ik was te claimerig, hij kon daar natuurlijk niet tegen.

Na 5 maanden aanmodderen heb ik hem uiteindelijk gevraagd wat er nu nog tussen ons is. Ik wilde het eigenlijk uitmaken, maar durfde niet, omdat hij degene was die mij steeds kon opvangen als ik me slecht voelde. Toen heeft hij de knoop doorgehakt en het uitgemaakt.

Ik weet nu dat het beter is om geen relatie met hem te hebben (we verschillen als persoon ook gewoon teveel van elkaar), maar hij was destijds zo'n grote steun voor me en ik denk dat ik dat heel erg mis. Nu kan ik nog wel met hem praten, we hebben ook geen ruzie, maar het is toch anders dan wanneer iemand je vriendje is.

Verder hebben we nog wel regelmatig seks met elkaar. Ik weet dat dit het eerste is dat moet stoppen, wil ik ooit van mijn gevoel voor hem afkomen, maar het is zo moeilijk om daar definitief mee op te houden. Dus niet alleen geen seks meer, maar ook geen kusjes of knuffels of weet ik wat. Dit alles geeft nog zo'n veilig gevoel, maar ik weet dat we het allebei om andere redenen doen en dat voelt gewoon niet goed.

Iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?

[Lieved]

[QUOTE]Reverend schreef op 28-08-2006 @ 13:45 :
* plaatje *

Idd, lekker feesten je eigen dingen doen nieuwe mensen leren kennen en contact met je ex zoveel mogelijk vermijden, alle dingen met herinneringen weggooien c.q verbranden
en dan iets voor jezelf gaan doen, voor jou bv een nieuwe sport, een nieuw kapsel, iets waarmee je aan jezelf laat zien dat je een nieuwe positieve fase ingaat..

Bij mij is het net 3,5 week uit en mijn ex heeft na een week ook met iemand anders gezoend, misschien moeilijk maar des te meer reden om te zien dat het niet meer werkt..

[Nienna*]

Wow, met mij gaat het eigenlijk heel goed. Het is nu ongeveer zes maanden (?) uit en ik denk eigenlijk vrij weinig aan hem. Oké, het doet soms pijn als ik hem zie, ik schrik er dan van, maar het doet niet meer verschrikkelijke pijn. Ik mis hem nog maar zeer zelden. Ik weet dat ik hem liever kwijt dan rijk ben en dat het gewoon een contactgestoorde sukkel is. Ik ben veel gelukkiger zonder hem en dat zie ik steeds meer in. Laat hem maar gaarkoken in zijn sop!
Wel baal ik ervan hoe het is gelopen.
Maar goed, het gaat dus steeds beter: ik kan weer genieten van het leven en denk niet meer de hele tijd aan hem. Eigenlijk vrijwel nooit, behalve als ik het woord 'ex' zie. En de goede dingen van onze relatie komen heel, heel langzaam af en toe naar boven borrelen. Maar dat dat zo af en toe is, komt meer omdat er weinig goede momenten waren...

Ik ben blijer zonder hem .

[Iduna]

Saltwater schreef op 23-10-2006 @ 10:15 :
Iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?

Je wilt niet verhuizen, maar dat hoeft ook niet per se. Als je er maar verstandig mee om gaat. In dit geval, moet je (volgens mij) echt stoppen met de seks. Niet afbouwen, maar gewoon meteen mee kappen. Er zijn namelijk nog gevoelens in het spel van jouw kant en voor hem is het 'just sex', tenminste dat maak ik op uit jouw tekst. Je weet zelf het antwoord al eigenlijk.

Veel sterkte.