zelfmoordgedachtes

[Fade of Light]

*dark*fairy* schreef op 25-10-2003 @ 13:52:
vind dat je nu heel zwart-wit aan het denken bent, je ouders gaan waarschijnlijk toch eerder dood dan jij, dus als je bv. nog maar 15 bent en je ouders gaan dood, nou ja, ze gaan toch eerder dood als jij, dus wat maakt het uit. en wij hebben goede opvang in nederland dus je komt altijd wel ergens terecht

Nee ik zie het niet te zwart-wit. JE ouders gaan dood <punt> de kans is ook nog eens erg erg groot dat het voor je eigen dood is. Ook al gebeurt het op je 15de, die mogelijkheid is er gewoon, DEAL WITH IT. HEt kan lastig zijn, dat snap ik ook wel, maar je zult er nu eenmaal mee om meoten gaan....mja je kan natuurlijk ook zelfmoord plegen...In dat verband vind ik het niet zwak, je moet het immers zelf weten, maar van mezelf zou ik het wel zwak vinden, want dat is nou eenmaal het leven.

verder, zelf ben ik 11 jaar lang mishandeld geweest door mijn vader, tot wurging toe, maar ik kon nooit ergens naar toe, vind
dat je hier geen oordeel over mag geven, want ten eerste, je hebt het niet meegemaakt en ten tweede, zo denk je er veel te makkelijk over.
goede hulpverlening lost niet alles op.

En nu ben je oud genoeg om weg te lopen o.i.d. Hoeveel komt zelfmoord bij -14 jarigen nou voor? vrij weinig dacht ik zo, daarna heb je de mogelijkheid weg te lopen. Er is na zo'n periode altijd wel _iets_ van te maken, en het dus een positieve richting in te duwen. JE zult er natuurlijk wel last van hebben, maar je kunt er nog wel wat van maken, tenzij je alles negatief inziet, dan niet....maar dan ligt het dus aan de manier waarop je tegen 'het leven' aankijkt.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:44:
Lieve schat, opvang vervangt ouders toch niet?! Bovendien kunnen professionele opvangers niet wat ouders voor hun kind (kunnen) zijn. Ook mishandelde en verwaarsloosde kinderen houden vaak ondanks dat van hun ouders, het blijven toch hun pappa en mamma en dat kan niemand anders opvangen. Voor een klein kind zijn ouders btw vaak wèl hun leven, dat is kenmerkend voor kinderen en heeft te maken met de ontwikkelingsfase waarin ze verkeren, daar kun je niks aan veranderen. Ook het feit dat er goede hulpverlening is, gaat lang niet altijd op. De hulpverlening is er niet altijd en helpt ook lang niet altijd. Bovendien kan het niet wegnemen wat er is gebeurd.

Ehm ja juist...maar hoe kun je het nou over kleine kinderne hebben? Vrijwel geen kleine kinderen plegen zelfmoord. HEt kan idd de ouders niet vervangen of wegnemen wat er gebeurd is, maar.. <zie boven, 2de alinea>

Het is bovendien heel anders of je ouders dood gaan wanneer jij 45 bent of als dat gebeurt wanneer je 10 bent (ik zeg maar wat), dat is niet te vergelijken "je ouders gaan waarschijnlijk toch dood voordat jij dood gaat, dus dat moet je wel accepteren" vind ik dus onzin en er niet toe doent.

Dat dient er wel zeker toe. (zie 1ste alinea boven)

Een kind kan niet zo een, twee, drie weg gaan bij zijn ouders. Verder geldt mijn eerste stukje. Bovendien veranderd ook weggaan niks aan wat er al is gebeurd. De eigenwaarde zal daar iig niet per se enorm groeien ofzo. Integendeel denk ik misschien zelfs wel.

Waarom kan een kind niet zomaar weggaan? En hulpverlening hoeft de ouderlijek functie ook niet op zich te nemen. Hoe eerder het beesie zelfstandig ken lopen, hoe beter.

We wonen idd niet in Afrika, we wonen in Nederland. Het heeft dus geen zin alles maar te vergelijken met landen aan de andere kant van de wereld of tig jaar terug.

dat zei ik


Overigens zie ik wel in dat ik mij waarschijnlijk te hard opstel tegenover de mensen die zelf in zo'n situatie zitten. Ik kan mij niet inleven in mensen die geen controle hebben over hun eigen leven, dat vind ik zo . Voordat hier een flame uitkomt, die is nutteloos, ik kraak je niet als persoon af en zeg ook niet dat je er iets aan kan doen.

M.a.w. je zult wel gelijk hebben, alleen zo zie ik het niet

Op 'dit is nou eenmaal het leven' kun je dan alles wel af gaan schuiven, alles is immers 'nou eenmaal het leven'.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 16:30:
Op 'dit is nou eenmaal het leven' kun je dan alles wel af gaan schuiven, alles is immers 'nou eenmaal het leven'.

Correct, maar de dood is niet zoals "alles"...de dood is immers het enige dat echt vast ligt, dus...je moet het iets anders opvatten

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 16:49:
Correct, maar de dood is niet zoals "alles"...de dood is immers het enige dat echt vast ligt, dus...je moet het iets anders opvatten

't is maar hoe je er naar kijkt.

[Kazanka]

Het is jammer dat aardig wat mensen er last van hebben.

Laf is het zeker niet, ik zie het juist als zeer dapper, een moedig besluit. Er bestaat niet zoiets als een foute keuze, dus is zelfmoord ook niet fout, maar ook niet goed.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 16:55:
't is maar hoe je er naar kijkt.

waarschijnlijk ja en zoals ik al aangaf, zal het aan mij liggen. Soms leef ik me niet in (of kan ik het niet), en geef ik toch mijn mening (zoals in dit topic misschien)... te weinig rekening houdend met andere houdingen

en we leken het nog wel met elkaar eens te zijn

[metallica]

Ik had een heel stukje geschreven, maar had iets fout gedaan en nu is het weg, heel vervelend.

Maar wat ik wou zeggen. Ik laat mensen om me heen ook merken dat ik aan zelfmoord denk. Ik zeg nooit dat ik het ga doen, maar dat ik het niet nooit zal doen. Ik heb jaren rondgelopen zonder iets te zeggen en ik wou ook dat ik dat was blijven doen, want nu maken mensen zich zorgen terwijl dat niet mijn bedoeling was.
Ik snap best wel dat het stom is als iemand uit je klas zegt dat ze dood wil en liever niet leeft, vooral als ze overkomt als een vrolijk iemand. Maar dat vrolijk zijn kan ook gespeeld zijn. Zoals ik vaak doe. Ook kan ik me best vrolijk voelen met anderen om me heen, maar zodra ik alleen ben voel ik me rot. Ik wil geen aandacht trekken, ik wil mensen laten weten hoe ik me voel. Hoewel dat ook wel over kan komen als aandachttrekkerij.

[Kazanka]

metallica schreef op 25-10-2003 @ 21:12:
Ik had een heel stukje geschreven, maar had iets fout gedaan en nu is het weg, heel vervelend.

Maar wat ik wou zeggen. Ik laat mensen om me heen ook merken dat ik aan zelfmoord denk. Ik zeg nooit dat ik het ga doen, maar dat ik het niet nooit zal doen. Ik heb jaren rondgelopen zonder iets te zeggen en ik wou ook dat ik dat was blijven doen, want nu maken mensen zich zorgen terwijl dat niet mijn bedoeling was.
Ik snap best wel dat het stom is als iemand uit je klas zegt dat ze dood wil en liever niet leeft, vooral als ze overkomt als een vrolijk iemand. Maar dat vrolijk zijn kan ook gespeeld zijn. Zoals ik vaak doe. Ook kan ik me best vrolijk voelen met anderen om me heen, maar zodra ik alleen ben voel ik me rot. Ik wil geen aandacht trekken, ik wil mensen laten weten hoe ik me voel. Hoewel dat ook wel over kan komen als aandachttrekkerij.

Kan je je afvragen of niet alles aandachttrekkerij is en of dat negatief is.



vb 1.
A] Ey dude, hoe gaat 't nou met je?
C] Best goed man, ik heb net een nieuwe gitaar gekocht. Heb ook een nieuwe auto, zelfs nog complete surround-set enzow
A] Tof gast

vb 2.
A] Ey dude, hoe gaat 't nou met je?
C] Best goed man.
A] Wat doe je zoal?
C] Niet zoveel, ik wil wel graag dood.
A] Ow, tof gast

Wat is er realistisch, waarom wel of niet?

[verwijderen_aub]

DeVeroorzaker schreef op 24-10-2003 @ 19:02:
laf, want je kiest de makkelijkste oplossing.

ik kan het niet meer aan dus spring ik maar van de flat

Kies jij dan altijd de moeilijkste oplossing?

Een normaal mens denk ik niet Maar ik vind dat je hier héél kortzichtig doet en je kunt je duidelijk niet voorstellen hoe sommige van die mensen zich voelen. Als je het allemaal wel gehad hebt.. en je hebt er geen zin meer in, waarom ZOU je verder gaan?

Familie vind ik daar niet echt een goede reden voor.. Je leeft uiteindelijk voor jezelf en je familie zal het je naar verloop van tijd wel vergeven..

Klinkt nu wel heel erg alsof ik het goed vind allemaal, als iemand ZM pleegt.. Maar dat is niet zo.. Ik kan me gewoon wel voorstellen dat mensen die écht heel diep in de put zitten en nix meer hebben, geen zin meer hebben. Daarentegen een meisje van 14 wat schoolverprutst heeft en die het uit heeft met d'r vriendje, geen idee heeft wat echte ellende is..

Vind dat je beter wat goeds met je leven kan doen, bijvoorbeeld voor andere mensen, dan het zo weg te gooien door zm te plegen..

r0bert schreef op 26-10-2003 @ 12:14:
Ik kan me gewoon wel voorstellen dat mensen die écht heel diep in de put zitten en nix meer hebben, geen zin meer hebben. Daarentegen een meisje van 14 wat schoolverprutst heeft en die het uit heeft met d'r vriendje, geen idee heeft wat echte ellende is..

Voor dat meisje ís dat misschien wel echte ellende (en wie weet wat ze verder mee heeft gemaakt, maar goed, er vanuit gaand dat dit alles is). Ellende is relatief.

[CoveredEyes]

Lieve Wen, als je mijn gedachtegang niet begrijpt, pm me dan of lees m'n cu2

[Brenda_88]

soms denk k wel was k maar dood, zal k t doen?maar hoe, waar en wanneer?
aan de ene kant vind k t laf want je loopt je problemen uit de weg en je durft er nie meer tegen te vechten. n tijd geleden d8 k echt om zelfmoord te plegen. de laatste tijd nie meer. k wil vechten, k wil hieruit komen. het is alleen zo verdomd moeilijk..

Hoe ik erover denk als mensen met zelfmoordgedachtes rondlopen? Tja ik vind het er jammer dat het zo is. Ik zal er voor de personen zijn die ermee rond lopen, maar dan moeten ze wel naar mij toe komen. Het hangt er van af wat mijn relatie met die persoon is, maar ik zal ze zeker niet laten zitten. Ik zal overigens ook niet alles doen wat die persoon nodig heeft. Ik zou ze aanraden hulp te zoeken e.d. En ze mogen best hun hart legen bij mij, maar ik zal proberen niet teveel betrokkken te raken. Ik ben zelf op dit moment niet depressief, en zoals Eend al gezegd heeft: Depressieve zijn energie-vreters. Hoe aardig enzo ze ook zijn, ze vreten zoveel van je energie.

Ik vind het zeker niet laf als iemand zelfmoord pleegt, of het serieus overweegt. Sterk vind ik het overigens ook niet (behalve dan in het geval van aids of een andere ongeneeselijke ziekte).

Ik vind pogingen tot zelfmoord/roepen dat je zelfmoord gaat plegen geen aandachttrekkerij. Zelfs als het dat wel is zal ik dat nooit tegen die persoon zelf zeggen. Ik zou die personen gewoon dringend aanraden hulp te zoeken..

r0bert schreef op 26-10-2003 @ 12:14:

Klinkt nu wel heel erg alsof ik het goed vind allemaal, als iemand ZM pleegt.. Maar dat is niet zo.. Ik kan me gewoon wel voorstellen dat mensen die écht heel diep in de put zitten en nix meer hebben, geen zin meer hebben. Daarentegen een meisje van 14 wat schoolverprutst heeft en die het uit heeft met d'r vriendje, geen idee heeft wat echte ellende is..

Jij weet niet wat er verder met dat meisje aan de hand is. En daarnaast wie ben jij om te zeggen van ja, die heeft wel echte ellende en die niet? Niemand weet hoe het voelt behalve die persoon zelf.

En je vergeet dat iedereen anders met gebeurtenissen omgaat. Je kan het niet echt met elkaar vergelijken dus.

[Big Brother]

zelfmoord is wel een moeilijk onderwerp.

je kan zoiets hebben van "ik doe het" en er meteen voor gaan en het doen, niemand wist ervan en iedereen is even geschokt.
of je kan eerst nog verder leven en overwegen.

wat je dan krijgt is dat je het gaat vertellen en om advies gaat vragen. nu kom je alleen op het punt dat je eigenlijk geen zelfmoord meer zou kunnen plegen, omdat er mensen vanaf weten. als je het op zon moment wel zou doen, dan is dat een hele, hele harde klap voor de personen met wie je er over gesproken hebt. die personen hebben je immers nog geprobeert te overtuigen en dachten misschien wel dat ze je er vanaf hadden gepraat.

ook kan je op zon moment dat je het verteld te impulsief overkomen en dan kunnen die mensen denken dat je het niet echt meent, en dan kunnen ze het aandachttrekkerij noemen.
als je dán zelfmoord zou plegen, denken die mensen dat het hun schuld is, en dan is dat ook weer zo naar.

dus je verteld het wel, of niet.
als je het wel vertelt, kan je misschien op andere gedachtes gebracht worden en anders tegen het leven aankijken, maar je kan daarna eigenlijk niet meer zelfmoord plegen, omdat je die personen er dan eigenlijk bij betrekt.
als je het niet vertelt, kan je het doen en is vor iedereen de schok even hard. je bent dan alleen voor altijd weg, geen keuzes, geen leven. naar.

beetje duidelijk wat ik bedoel of niet?

[Big Brother]

******** schreef op 26-10-2003 @ 14:41:
Jij weet niet wat er verder met dat meisje aan de hand is. En daarnaast wie ben jij om te zeggen van ja, die heeft wel echte ellende en die niet? Niemand weet hoe het voelt behalve die persoon zelf.

En je vergeet dat iedereen anders met gebeurtenissen omgaat. Je kan het niet echt met elkaar vergelijken dus.

maar in sommige gevallen kan je voor je gevoel zo in de put zitten, dat je gewoon niet verder wil.
als je het dan de volgende dag, realistisch bekijkt, weet je dat dat onzin is.
vooral bij heel erge woede en (tijdelijk) verdriet heb je dat.

als je op 1 dag hoort dat je niet over gaat en dat je vriend(in) het uitmaakt, dan voel je je kut. heel kut. een maand later is dat gevoel echter verdwenen en denk je heel anders.

dit is wel een makkelijk voorbeeld, want er zijn mensen met onvergelijkbare problemen. maar dan nog kan tijd wel wat uitmaken (denk ik)...

Big Brother schreef op 26-10-2003 @ 14:48:
maar in sommige gevallen kan je voor je gevoel zo in de put zitten, dat je gewoon niet verder wil.
als je het dan de volgende dag, realistisch bekijkt, weet je dat dat onzin is.
vooral bij heel erge woede en (tijdelijk) verdriet heb je dat.

als je op 1 dag hoort dat je niet over gaat en dat je vriend(in) het uitmaakt, dan voel je je kut. heel kut. een maand later is dat gevoel echter verdwenen en denk je heel anders.

dit is wel een makkelijk voorbeeld, want er zijn mensen met onvergelijkbare problemen. maar dan nog kan tijd wel wat uitmaken (denk ik)...

Niet bij iedereen zal dat gevoel na een maand verdwenen zijn, zeker niet als er bv. al meer mee speelt.

Tijd maakt altijd wat uit, ook bij ergere problemen. Denk ik.

[metallica]

Big Brother schreef op 26-10-2003 @ 14:43:
zelfmoord is wel een moeilijk onderwerp.

je kan zoiets hebben van "ik doe het" en er meteen voor gaan en het doen, niemand wist ervan en iedereen is even geschokt.
of je kan eerst nog verder leven en overwegen.

wat je dan krijgt is dat je het gaat vertellen en om advies gaat vragen. nu kom je alleen op het punt dat je eigenlijk geen zelfmoord meer zou kunnen plegen, omdat er mensen vanaf weten. als je het op zon moment wel zou doen, dan is dat een hele, hele harde klap voor de personen met wie je er over gesproken hebt. die personen hebben je immers nog geprobeert te overtuigen en dachten misschien wel dat ze je er vanaf hadden gepraat.

ook kan je op zon moment dat je het verteld te impulsief overkomen en dan kunnen die mensen denken dat je het niet echt meent, en dan kunnen ze het aandachttrekkerij noemen.
als je dán zelfmoord zou plegen, denken die mensen dat het hun schuld is, en dan is dat ook weer zo naar.

dus je verteld het wel, of niet.
als je het wel vertelt, kan je misschien op andere gedachtes gebracht worden en anders tegen het leven aankijken, maar je kan daarna eigenlijk niet meer zelfmoord plegen, omdat je die personen er dan eigenlijk bij betrekt.
als je het niet vertelt, kan je het doen en is vor iedereen de schok even hard. je bent dan alleen voor altijd weg, geen keuzes, geen leven. naar.

beetje duidelijk wat ik bedoel of niet?

Ik denk dat je het heel goed verwoord hebt.

[Kazanka]

Leonoor schreef op 26-10-2003 @ 15:14:

Tijd maakt altijd wat uit, ook bij ergere problemen. Denk ik.

Tijd kan altijd wat uitmaken, ook bij ergere problemen. Denk ik.

[Horror Kitty]

zelfmoordgedachtes neem ik niet meer zo serieus.
veel mensen om me heen zeggen constant dat ze het leven haten en dat ze dood willen, terwijl dat maar puberaal gezeur en aanstellerij is. daar kan ik dus niet tegen.

Persoonlijke berichten mogen via pm/mail/enz. Voor zo ver ik heb kunnen lezen waren er ook nog geen namen gepost, jezelf in de topic verdedigen was ook niet per se nodig geweest. Bovendien is het onderwerp am niet toegestaan op het forum.

Dat het ontbreken van een eigen wil en zelfrespect asociaal en egocentrisch is, is btw de grootste onzin die ik de afgelopen jaren heb gehoord...

[Grooveline]

Een jongen in mijn klas word ontzetten gepest, en zeg vaakt dat hij zelfmoord wil plegen. Ik (en veel anderen) nemen die gast alleen niet serieus, omdat hij bekend is voor liegen en bluf.

[Quiana]

En nu weer naar msn/mail ed, ik ga aan het verwijderen.

[edit]Voor zover ik weet zijn nu alle ongewenste verwijzingen ed verwijdert.[/edit]

[De Veroorzaker]

r0bert schreef op 26-10-2003 @ 12:14:
Kies jij dan altijd de moeilijkste oplossing?

Een normaal mens denk ik niet Maar ik vind dat je hier héél kortzichtig doet en je kunt je duidelijk niet voorstellen hoe sommige van die mensen zich voelen. Als je het allemaal wel gehad hebt.. en je hebt er geen zin meer in, waarom ZOU je verder gaan?

Familie vind ik daar niet echt een goede reden voor.. Je leeft uiteindelijk voor jezelf en je familie zal het je naar verloop van tijd wel vergeven..

Klinkt nu wel heel erg alsof ik het goed vind allemaal, als iemand ZM pleegt.. Maar dat is niet zo.. Ik kan me gewoon wel voorstellen dat mensen die écht heel diep in de put zitten en nix meer hebben, geen zin meer hebben. Daarentegen een meisje van 14 wat schoolverprutst heeft en die het uit heeft met d'r vriendje, geen idee heeft wat echte ellende is..

Vind dat je beter wat goeds met je leven kan doen, bijvoorbeeld voor andere mensen, dan het zo weg te gooien door zm te plegen..

nee maar ik beslis ook niet iedere dag over leven en dood

zoals je het nu stelt klinkt het nog wel goed, ben ik het misschien wel mee eens...lastig onderwerp

Wat vinden jullie eigenlijk ervan, als iemand zijn of haar beslissing omtrent zelfmoord heeftg genomen en ervan overtuigd is dat het zijn haar enige oplossing is. Moet hij of zij het dan aan zijn of haar vrienden e/d bekendmaken. Zodat je net als bijvoorbeeld bij kanker je kunt voorbereiden, afscheid nemen e/d?
Of gewoon doen, en de rest ziet het wel. Daar is vind ik ook wel wat voor te zeggen.

[Fantôme]

DeVeroorzaker schreef op 26-10-2003 @ 20:53:
nee maar ik beslis ook niet iedere dag over leven en dood

zoals je het nu stelt klinkt het nog wel goed, ben ik het misschien wel mee eens...lastig onderwerp

Wat vinden jullie eigenlijk ervan, als iemand zijn of haar beslissing omtrent zelfmoord heeftg genomen en ervan overtuigd is dat het zijn haar enige oplossing is. Moet hij of zij het dan aan zijn of haar vrienden e/d bekendmaken. Zodat je net als bijvoorbeeld bij kanker je kunt voorbereiden, afscheid nemen e/d?
Of gewoon doen, en de rest ziet het wel. Daar is vind ik ook wel wat voor te zeggen.

weet niet.
als je het zegt... zullen je vrienden het niet accepteren, over het algemeen, een je zo naar een psychiatrisch ziekenhuis sturen.
daar zit zo'n iemand ook niet op te wachten.
ik zou (alweer) voor de makkelijkste oplossing kiezen
en het gewoon doen

[moenbase]

*dark*fairy* schreef op 24-10-2003 @ 17:56:
1) hoi,

2) hoe denken jullie hierover?

1) Hoi

2) Ik vind dat je enkel een einde aan je leven mag maken wanneer het zodanig ondraagbaar wordt en bij niemand, maar dan ook helemaal niemand terecht kán.
Bij het ondraaglijke ik denk aan traumatische bijna-doodervaringen.
Bij niemand terecht kunnen bedoel ik: geen mogelijkheid je te wenden tot hulpverleners, vrienden, familie, etc.

[afgezien van ziektes waar veel pijn bij komt kijken, en/of de kans om te overleven zonder aandoeningen zeer gering is.]

[moenbase]

DeVeroorzaker schreef op 26-10-2003 @ 20:53:

Wat vinden jullie eigenlijk ervan, als iemand zijn of haar beslissing omtrent zelfmoord heeftg genomen en ervan overtuigd is dat het zijn haar enige oplossing is. Moet hij of zij het dan aan zijn of haar vrienden e/d bekendmaken. Zodat je net als bijvoorbeeld bij kanker je kunt voorbereiden, afscheid nemen e/d?

Ik heb weleens gehoord dat het gedaan wordt.
Persoonlijk vind ik zoiets heel erg triggeren bij mensen die er niet goed tegen kunnen wanneer "dood" als onderwerp wordt gebruikt.

Ik vind niet dat je het bekent moet maken, immers je bij die bekendmaking de mogelijkheid heb om te praten met iemand. Dat zou tegenstrijdig zijn met m'n vorige reply.

[afgezien van ziektes waar veel pijn bij komt kijken, en/of de kans om te overleven zonder aandoeningen zeer gering is.]

[moenbase]

Kazanka schreef op 26-10-2003 @ 18:20:
Tijd kan altijd wat uitmaken, ook bij ergere problemen. Denk ik.

Kan, maar hoeft niet, je kunt ook jaren/levenslang in een traumatisch spectrum zitten.

"Je kunt het kind uit de 'oorlog' halen, maar hoe haal je de 'oorlog' uit het kind?"

[Big Brother]

DeVeroorzaker schreef op 26-10-2003 @ 20:53:
nee maar ik beslis ook niet iedere dag over leven en dood

zoals je het nu stelt klinkt het nog wel goed, ben ik het misschien wel mee eens...lastig onderwerp

Wat vinden jullie eigenlijk ervan, als iemand zijn of haar beslissing omtrent zelfmoord heeftg genomen en ervan overtuigd is dat het zijn haar enige oplossing is. Moet hij of zij het dan aan zijn of haar vrienden e/d bekendmaken. Zodat je net als bijvoorbeeld bij kanker je kunt voorbereiden, afscheid nemen e/d?
Of gewoon doen, en de rest ziet het wel. Daar is vind ik ook wel wat voor te zeggen.

zoals ik in mijn eerdere lange lulverhaal al had verteld, is het totaal niet slim om het aan anderen te vertellen dat je zelfmoord gaat plegen, als je het dan doet dan denken die mensen dat het hun schuld is omdat ze je niet gestopt hebben...
als je het echt van plan bent, moet je het gewoon doen.

ik denk trouwens dat als je in een bepaalde mate van ongelukkigheid zit en je echt dood wilt, je niet over "laf" kunt spreken, dan weet je namelijk niet wat laf betekent. voor sommige dingen moet(!) je gewoon vluchten.
maar die dingen zijn meestal niet te vergelijken met dingen die je meegemaakt hebt op je 16e of 17e.

sommige mensen zoeken echt puur aandacht end ie gaan aan iedereen vertellen dat ze "zelfmoord willen plegen". degenen die het echt van plan zijn zoeken hulp bij slechts 1 of 2 personen of ze melden het helemaal niet. daar tussen in zit weer een ander soort. geen aandrachtstrekkerij, maar ook geen zekerheid: een stukje onzekerheid.

[Duckhunt]

Zelfmoord is naar,
know it better than you will notice,...

[moenbase]

Duckhunt schreef op 28-10-2003 @ 21:07:
Zelfmoord is naar,
know it better than you will notice,...

Oja?

Oh, al die stomme oordelen die ik hier al gelezen heb.

'Zelfmoord is laf!' 'Zelfmoord is sterk!'

Wat zijn dat nu voor uitspraken?
Hoe kan je nu gaan weten of het laf is of net sterk??

En ook aan degenen die zo hoog oplopen met hulp van anderen.
Eerst moet de persoon in kwestie nog durven/kunnen hulp zoeken en als hij er dan al zou gevonden hebben, dan is het nog de vraag of hij nog kan/wil geholpen worden.

Ook vind ik niet dat je het recht hebt om boos te zijn op iemand die zm pleegt. Je kan natuurlijk van die ondoordachte uitspraken doen als 'hij heeft geen rekening gehouden met zijn gezin, vrienden...'
Iemand die op het randje staat verzorgt zichzelf al niet meer, niets raakt hem nog (NIETS!!dus ook geen familie en vrienden).
Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar.

Stel je voor (ik hoop dat je het nooit echt (hebt) moet(en) voelen) dat je je totaal leeg voelt. Je hebt geen zin meer om nog uit te gaan, zelfs niet naar de bakker. Je hebt geen zin om nog je bed uit te komen. Je kwijnt in verdriet en kan het niet kwijt. Je voelt je eenzaam en verlaten. Alles is donker en je wordt geleefd.
En je kan bij niemand terecht...

Stel je voor dat je dit niet enkele dagen hebt, maar reeds weken, maanden, jaren...

Opeens heb je een uitweg gevonden, waardoor je reeds enkele dagen met een flauwe glimlach op je bedrukte gezicht rondschuift...

Ik hoop dat niemand die uitweg ooit kiest of zelfs maar overweegt te kiezen.

Denk altijd dat het nog erger kan. Als je dan toch dood wil, waarom niet alle regels/onzekerheden overboord gooien en even een poging wagen om een gesprek met iemand aan te knopen of andere hulp? Ook al is het nog zo moeilijk, ook al krijg je het zowat niet over je lippen...schrijven is ook een mogelijkheid.
Anoniem op het internet kan ook.

Sterkte aan degenen die zich nu eventjes wat minder voelen en even geen einde in zicht zien...tijd heelt wonden.

phensic schreef op 29-10-2003 @ 02:45:
Ook vind ik niet dat je het recht hebt om boos te zijn op iemand die zm pleegt. Je kan natuurlijk van die ondoordachte uitspraken doen als 'hij heeft geen rekening gehouden met zijn gezin, vrienden...'
Iemand die op het randje staat verzorgt zichzelf al niet meer, niets raakt hem nog (NIETS!!dus ook geen familie en vrienden).
Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar.

Ik vind het geen kwestie van recht hebben. En ondoordachte uitspraken? Misschien denkt iemand daar wel over na, maar denkt hij er alleen anders over dan jij.

En je zegt "Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar." Ja, dus? De personen die achterblijven zouden dan dus niet meer mogen voelen en eventueel boos worden? Waarom hij/zij wel en de rest niet?

Leonoor schreef op 29-10-2003 @ 07:35:
Ik vind het geen kwestie van recht hebben. En ondoordachte uitspraken? Misschien denkt iemand daar wel over na, maar denkt hij er alleen anders over dan jij.

En je zegt "Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar." Ja, dus? De personen die achterblijven zouden dan dus niet meer mogen voelen en eventueel boos worden? Waarom hij/zij wel en de rest niet?

Hoe moet je het dan anders zeggen?

Voor mij is het een ondoordachte uitspraak, mss dat ik hem zelf zou uitspreken, maar toch, als ik dan wat langer er zou bij stilstaan zou ik beseffen dat die persoon niet meer aan anderen dacht.
Ik zou het erg vinden als iemand de mening heeft dat zm laf is na er goed over nagedacht te hebben.

Tuurlijk mogen ze boos worden, omdat de persoon overleden is, niet om zijn daad. Als die woede samenhangt met het grote verdriet, de machteloosheid tegenover het feit, ja, dan is het de doodnormaalste zaak van de wereld.
Maar als die woede samenhangt met het feit dat de persoon geen rekening hield met familie en vrienden, nee, dan vind ik het ondoordacht en van weinig empathie getuigend.

Sommige personen zullen idd niet meer aan anderen denken (wat dus idd betekend dat ie daar geen rekening mee heeft gehouden), maar ik denk dat er ook een aantal zijn die dat nog wel doen of juist nog wel doen.

Waarom zou je het erg vinden als iemand zm laf vond? Misschien zit er wel een hele logische redenering achter.

Maar als die woede samenhangt met het feit dat de persoon geen rekening hield met familie en vrienden, nee, dan vind ik het ondoordacht en van weinig empathie getuigend.

Waarom zou het ondoordacht zijn? Dat snap ik nog steeds niet. Iemand die een andere mening heeft, kan daar ook heel goed over nagedacht hebben.

Leonoor schreef op 29-10-2003 @ 12:07:
Sommige personen zullen idd niet meer aan anderen denken (wat dus idd betekend dat ie daar geen rekening mee heeft gehouden), maar ik denk dat er ook een aantal zijn die dat nog wel doen of juist nog wel doen.

Waarom zou je het erg vinden als iemand zm laf vond? Misschien zit er wel een hele logische redenering achter.


Waarom zou het ondoordacht zijn? Dat snap ik nog steeds niet. Iemand die een andere mening heeft, kan daar ook heel goed over nagedacht hebben.

Okee, het kan idd zijn dat sommigen wel nog rekening houden met anderen, hoewel ik dat ten zeerste betwijfel eigenlijk.

Ik zou graag dan eens de beargumentering horen van degenen die het laf vinden. Het enige wat ik me meen te herinneren is dat ze vonden dat het laf was omdat de persoon zijn vrienden en familie in de steek liet en niet meer wou vechten.
Wel ja, zoals ik reeds zei, niet meer aan vrienden en zo denken vind ik nogal logisch. Niet meer willen vechten, ook logisch, want die mensen hebben al heel lang zitten vechten en geven het nu op, omdat ze niet meer kunnen.

Het komt voor mij ondoordacht over, of het ook zo is kan ik idd niet weten. Dus bij deze wil ik deze uitspraak gerust terugnemen.
Hoewel ik wel een de denkwijze zou willen weten van andersdenkenden.

Sorry als ik bot overkwam.

[moenbase]

phensic schreef op 29-10-2003 @ 02:45:
Oh, al die stomme oordelen die ik hier al gelezen heb.

'Zelfmoord is laf!' 'Zelfmoord is sterk!'

Wat zijn dat nu voor uitspraken?
Hoe kan je nu gaan weten of het laf is of net sterk??
etc.etc.etc.etc.

Heel vaak volgt er dan een berichtje met "geloof me, ik kan het weten!"
What about you?

moenbase schreef op 29-10-2003 @ 17:43:
Heel vaak volgt er dan een berichtje met "geloof me, ik kan het weten!"
What about you?

Ehm, sorry, maar 'k ben niet echt mee met wat je bedoelt.

[LostChild]

moenbase schreef op 29-10-2003 @ 01:30:
Oja?

ja!

[LostChild]

Phensic zei:
Iemand die op het randje staat verzorgt zichzelf al niet meer, niets raakt hem nog (NIETS!!dus ook geen familie en vrienden).
Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar.

WAT EEN BULLSHIT...

Iemand die op het punt staat zelfmoord te plegen denkt NATUURLIJK wel aan zijn vrienden/familie...
vaak is dat JUIST wat je denkt als je zelfmoord pleegt...
een vriend van me heeft zelfmoord gepleegd... een tijd trug...

hij verwaarloosde zichzelf helemaal niet...
leefde gewoon zijn leven...
hij heeft een afscheidsbrief geschreven voor zijn ouders en familie en 1 voor zn vrienden... dat is alleen maar een teken dat hij juist WEL nadacht over zijn dierbaren!
In die tijd was het ook niet zo dat niets hem raakte...
hij was net zo meelevend als anders met de problemen van mensen om hem heen... hij kon zich net zo gekwetst voelen door andermans opmerkingen als voorheen...
en meer van dat soort dingen... het is dus echt ONZIN wat je zegt!



(excuses voor mijn gefrustreerde andwoord...)




A Lost Child

[saartjeh]

Dark Psycho schreef op 24-10-2003 @ 18:53:
echt laf vind k het niet, maar k begrijp niet hoe mensen op zulke gdachtes kunnen komen. hoe kunnen ze zo fucked up worden dat ze alles om zich heen in verdriet achter willen laten. ze hebben zelf enorme pijn, maar waarom gaan ze andere dan pijn doen? zelfmoord is uit een hoofd te praten. zeker weten. kheb wel respect voor de mensen die zelfmoord gaan plegen/erover denken. dat ze die stap durven te nemen. onwetend wat er zal komen. het is de keus van de persoon.

behalve van dat t uit iemand hoofd te praten is, zelfmoord , dacht ik vroeger prcies hetzelfde, ik vond het ergens misschien wel laf, maar ik vond het vornamelijk vreselijk en ik kon het me echt niet voorstellen, want dood ga je toch wel, die ervaring maak je nog wel mee, kijk als mensen vreselijk mishandeld worden (en dan bedoel ik egt vreselijk erg gwoon, zowel geestelijk als lichamelijk) je hoort wel es van die verhalen, dan heb ik er volle begrip voor, zoiezo wel, maar ik kon me aan de ene kant soms toch best wel moeilijk voorstellen dat iemand die depressief is ofzow, egt ook meteen zelfmoord wil plegen, als t wat minder erg is dan die extreme situatie, btje moeilijk uit te leggen dit stukje, maar dat dacht ik altijd.
Nu snap ik het beter dan ooit , en k vraag me af of k daar wel zo blij mee moet wezen.. ( )

[moenbase]

phensic schreef op 31-10-2003 @ 20:03:
Ehm, sorry, maar 'k ben niet echt mee met wat je bedoelt.

Was ook niet zo heel belangrijk

[moenbase]

LostChild schreef op 01-11-2003 @ 14:02:
1) Iemand die op het punt staat zelfmoord te plegen denkt NATUURLIJK wel aan zijn vrienden/familie...
vaak is dat JUIST wat je denkt als je zelfmoord pleegt...
2) een vriend van me heeft zelfmoord gepleegd... een tijd trug...

3) hij verwaarloosde zichzelf helemaal niet...
leefde gewoon zijn leven...
hij heeft een afscheidsbrief geschreven voor zijn ouders en familie en 1 voor zn vrienden... dat is alleen maar een teken dat hij juist WEL nadacht over zijn dierbaren!

4) In die tijd was het ook niet zo dat niets hem raakte...
hij was net zo meelevend als anders met de problemen van mensen om hem heen... hij kon zich net zo gekwetst voelen door andermans opmerkingen als voorheen...
en meer van dat soort dingen... het is dus echt ONZIN wat je zegt!



(excuses voor mijn gefrustreerde andwoord...)




A Lost Child

1) Kan, hoeft niet.
Voor sommige mensen is zelfmoord een daad die in een plotselinge opwelling wordt gepleegd. Voor anderen is het een besluit waarover lang is nagedacht en dat gebaseerd is op groeiende wanhoop of ellendige omstandigheden. En voor velen is het beide: een onbezonnen daad, gepleegd tijdens een periode van onafgebroken, suïcidale wanhoop. Een plotselinge dood staat vaak in de coulissen te wachten op mensen wier familiegeschiedenis of hersenchemie hen voorbeschikt voor een impulsieve zelfmoord; ze hebben iets van stapels droog, bros brandhout, onbeschermd tegen de onvermijdelijke vonken die het levren afgeeft.
~Kay Refield Jamison - Night Falls Fast~

2) Dat is naar om te horen. Sterkte ermee.
3) Sommigen schrijven een afscheidsbrief, niet iedereen.


4) Jullie beiden geen ongelijk. Jouw mening is gebaseerd op een persoonlijke belevenis, de hare komt waarschijnlijk voort uit haar 'beleveniswereld.
Alleen stellen jullie het beiden alsof er maar 1 waarheid is. Dat is zonde.

[moenbase]

saartjeh schreef op 01-11-2003 @ 14:08:
als t wat minder erg is dan die extreme situatie, btje moeilijk uit te leggen dit stukje, maar dat dacht ik altijd.
Nu snap ik het beter dan ooit , en k vraag me af of k daar wel zo blij mee moet wezen.. ( )

Maar hij of zij beslist toch wat hij of zij als extreem ervaart, niet jij.

LostChild schreef op 01-11-2003 @ 14:02:
Phensic zei:
Iemand die op het randje staat verzorgt zichzelf al niet meer, niets raakt hem nog (NIETS!!dus ook geen familie en vrienden).
Zo iemand denkt niet meer rationeel, hij voelt enkel nog maar.

WAT EEN BULLSHIT...

Iemand die op het punt staat zelfmoord te plegen denkt NATUURLIJK wel aan zijn vrienden/familie...
vaak is dat JUIST wat je denkt als je zelfmoord pleegt...
een vriend van me heeft zelfmoord gepleegd... een tijd trug...

hij verwaarloosde zichzelf helemaal niet...
leefde gewoon zijn leven...
hij heeft een afscheidsbrief geschreven voor zijn ouders en familie en 1 voor zn vrienden... dat is alleen maar een teken dat hij juist WEL nadacht over zijn dierbaren!
In die tijd was het ook niet zo dat niets hem raakte...
hij was net zo meelevend als anders met de problemen van mensen om hem heen... hij kon zich net zo gekwetst voelen door andermans opmerkingen als voorheen...
en meer van dat soort dingen... het is dus echt ONZIN wat je zegt!



(excuses voor mijn gefrustreerde andwoord...)




A Lost Child

Je moet je excuses niet aanbieden in de situatie waarin jij je bevind, ik begrijp het wel.

Ik denk niet dat mijn standpunt zo'n bullshit is, maar zoals moenbase zei, ik heb hem idd nogal radicaal verkondigd.
Aangezien het bij jou nogal gevoelig ligt (toch?) discussieer ik er niet graag over. Jij hebt het zo meegemaakt en daar ligt dan voor jou de waarheid.

Toch vind ik dat ook jij het nogal generaliseert (ik ook hoor ).
Niet iedereen leeft nog zoveel (mss net té) mee met vrienden en familie wanneer ze suïcidale neigingen hebben en/of depressief zijn.

Ik laat het hierbij, want we hebben beiden een ander perspectief op de zaak en zullen waarschijnlijk wel begrip hebben voor elkaars mening, maar de discussie is nogal overbodig.

Als je hier niet mee akkoord bent en liever verder discussieert, is het voor mij ook ok.

moenbase schreef op 01-11-2003 @ 14:31:
4) Jullie beiden geen ongelijk. Jouw mening is gebaseerd op een persoonlijke belevenis, de hare komt waarschijnlijk voort uit haar 'beleveniswereld.
Alleen stellen jullie het beiden alsof er maar 1 waarheid is. Dat is zonde.

Ik moet je wel gelijk geven op dit punt.
Ik wist niet dat het zo overkwam, 'k ga proberen wat genuanceerder mijn mening te verkondigen.

[saartjeh]

moenbase schreef op 01-11-2003 @ 14:33:
Maar hij of zij beslist toch wat hij of zij als extreem ervaart, niet jij.

ja weet ik, daarom vond ik t ook moeilijk uit te leggen, vind ik ook namelijk. Maar ik bedoelde gewoon: dat wat ik niet vre-se-lijk extreem vond zeg maar (is ook nie egt objectief, maar laat maar even zo) dan kon ik het niet altijd begrijpen, of iig niet de begrip opbrengen om te zeggen dat ik het helemaal begreep zeg maar, dak t zelfde zo doen. Kwou iig gwoon zeggen dak t nu wel snap zeg maar, snappie?

Liefs, Sara.

[Elky]

Iemand die zelfmoord pleegt is te laat geholpen, maar iemand die op tijd is geholpen zien sommige mensen dan gelijk als aandachttrekker, omdat zij of hij het niet heeft gedaan.
Zo oppervlakkig zijn de meeste mensen.