SPOOKVERHALEN(op waarheid gebasseerd)

[JCG]

Da_fRise schreef op 18-04-2004 @ 14:43 :
Ik kan de foto niet zien, en wil hem zo graag zien

alstu, ik heb nogal veel problemen met webspace te behouden. dus kan zijn dat hij binnen kort weer offline is

[Xabzof]

JCG schreef op 18-04-2004 @ 21:34 :
[afbeelding]

alstu, ik heb nogal veel problemen met webspace te behouden. dus kan zijn dat hij binnen kort weer offline is

Helaas pindakaas Ik zie hem nog steeds niet

[Paulo Nuñez]

jah dat van die engelen lach is de chelsea smile ik had dat flapdrollen verhaal al een x eerder gelezen
daar waren de daders zelfs demonen....

Mijn moeder ging onze hond een keer uitlaten. Ik woonde toen nog in Heerde, een klein plaatsje precies tussen Zwolle en Apeldoorn in op de Veluwe.
Ze liep langs het apeldoorns kanaal en het was mistig. Op een gegeven moment hoorde ze voetstappen. Onze Bop (de hond dus), was schijtersbenauwd en had zijn staart tussen zijn benen, al grommend.
De voetstappen kwamen dichterbij en vanuit het niets kwam er een man van rond de 40 tevoorschijn en voorbijlopen.
Mijn moeder besteedde er niet veel aandacht aan omdat je bij mist langs het kanaal wel vaker iemand niet ziet aankomen. Ongeveer een seconde nadat de man voorbijwas en niet groette (terwijl mijn moeder dat altijd wel doet, maar hij gaf zelfs geen knik en dat is niet de mentaliteit in dat kleine dorpje ), verdwenen plotsklaps de voetstappen. De hond was ondertussen zo bang dat hij jankte en piepte. Mijn moeder keek om en zag niemand meer. Terwijl het op die plek niet zo extreem mistig was.

Ze is maar snel naar huis gegaan. De hond voorop...

p0m schreef op 20-02-2004 @ 12:43 :
Het was een benauwde windstille Nederlandse zomeravond. Ik had een lekke band, en had mijn fiets bij mijn vriendin laten staan, die zou ik de volgende dag met mijn vader wel op gaan halen. Op de fiets zou dit tochtje niet meer dan 20 minuten geduurd hebben. Ik voelde me kut, ik had het zojuist uitgemaakt met m’n vriendin.
Een stuk tussen Berlicum en Rosmalen gaat door een bos. Er staan een aantal grote huizen waar het licht al brandde. Met mijn discman op liep ik rustig, zo nu en dan bukte ik om een tak te ontwijken, en ik sprong over de sloot. Bruggetjes zijn voor mietjes.
Het begon al te schemeren toen ik langs de put kwam. Vroeger was die put geweldig, maar sinds Ringu, de originele versie van The Ring, ontwijk ik die liever.
Opeens hoor ik door het geluid van mijn discman heen een meisjesstem, ik kijk om me heen en ik zie hoe het touw dat aan een tak van een van de bomen op een neer gaat. Een straaltje koud zweet glijdt over mijn rug naar beneden waardoor mijn nekhaar recht overeind komt te staan. Ik loop snel door. Ik moet denken aan een gesprek dat ik ooit had met de vriend van een meisje uit mijn klas. Schommels die bewegen zonder dat er iemand in de buurt is. Dan hoor ik opeens dat meisje weer, wat ze zegt klinkt als een kinderliedje, ik zet mijn discman nog wat harder en ik skip verder naar een andere cd, een hardere.
Ik loop nu over een half bestraat pad, het is nu bijna donker, en in de verte zie ik de lichten van een van de grote huizen. Terwijl ik met de muziek begin mee te zingen zie ik in mijn linker ooghoek een klein figuur naderen, ik draai me om en ik kijk een in donker bos. Als kind vond ik het hier altijd leuk, maar nu waardeer ik de bomen een stuk minder. Ik wil zo snel mogelijk naar de weg, dan is het nog een klein stukje. Ik zet de muziek nog wat harder en ik ren naar het licht toe. Dan struikel ik over een steen, een steek gaat door mijn knie heen, duizelig blijf ik even zitten. Er komt bloed uit mijn broek gelopen.
Ik rol mijn broek omhoog en zie een wond, met de mouw van mijn T-shirt haal ik wat bloed weg. Het prikt, ik zet mijn tanden op elkaar, doe mijn ogen dicht. Dan hoor ik het meisje weer zingen, maar van veel dichterbij. Als ik mijn ogen open doe staat er opeens een meisje naast mij, ik schrik en kruip weg. Met mijn rug zit ik tegen een boom aan, en het meisje komt huppelend dichterbij. Dan gaat ze naast me zitten, ze legt haar hand op mijn been. Een heerlijk tintelend gevoel gaat door mijn been.
Dan springt ze op, kust mijn wang en rent dan weg. Ik blijf zo even zitten, ik kijk om me heen en besef dan dat mijn been geen pijn meer doet. Huilend sta ik op, ik besef dat ik gelukkig ben, ik haal diep adem en loop verder.

Langs de zuidwillemsvaart gefietst?

p0m schreef op 20-02-2004 @ 12:43 :
Het was een benauwde windstille Nederlandse zomeravond. Ik had een lekke band, en had mijn fiets bij mijn vriendin laten staan, die zou ik de volgende dag met mijn vader wel op gaan halen. Op de fiets zou dit tochtje niet meer dan 20 minuten geduurd hebben. Ik voelde me kut, ik had het zojuist uitgemaakt met m’n vriendin.
Een stuk tussen Berlicum en Rosmalen gaat door een bos. Er staan een aantal grote huizen waar het licht al brandde. Met mijn discman op liep ik rustig, zo nu en dan bukte ik om een tak te ontwijken, en ik sprong over de sloot. Bruggetjes zijn voor mietjes.
Het begon al te schemeren toen ik langs de put kwam. Vroeger was die put geweldig, maar sinds Ringu, de originele versie van The Ring, ontwijk ik die liever.
Opeens hoor ik door het geluid van mijn discman heen een meisjesstem, ik kijk om me heen en ik zie hoe het touw dat aan een tak van een van de bomen op een neer gaat. Een straaltje koud zweet glijdt over mijn rug naar beneden waardoor mijn nekhaar recht overeind komt te staan. Ik loop snel door. Ik moet denken aan een gesprek dat ik ooit had met de vriend van een meisje uit mijn klas. Schommels die bewegen zonder dat er iemand in de buurt is. Dan hoor ik opeens dat meisje weer, wat ze zegt klinkt als een kinderliedje, ik zet mijn discman nog wat harder en ik skip verder naar een andere cd, een hardere.
Ik loop nu over een half bestraat pad, het is nu bijna donker, en in de verte zie ik de lichten van een van de grote huizen. Terwijl ik met de muziek begin mee te zingen zie ik in mijn linker ooghoek een klein figuur naderen, ik draai me om en ik kijk een in donker bos. Als kind vond ik het hier altijd leuk, maar nu waardeer ik de bomen een stuk minder. Ik wil zo snel mogelijk naar de weg, dan is het nog een klein stukje. Ik zet de muziek nog wat harder en ik ren naar het licht toe. Dan struikel ik over een steen, een steek gaat door mijn knie heen, duizelig blijf ik even zitten. Er komt bloed uit mijn broek gelopen.
Ik rol mijn broek omhoog en zie een wond, met de mouw van mijn T-shirt haal ik wat bloed weg. Het prikt, ik zet mijn tanden op elkaar, doe mijn ogen dicht. Dan hoor ik het meisje weer zingen, maar van veel dichterbij. Als ik mijn ogen open doe staat er opeens een meisje naast mij, ik schrik en kruip weg. Met mijn rug zit ik tegen een boom aan, en het meisje komt huppelend dichterbij. Dan gaat ze naast me zitten, ze legt haar hand op mijn been. Een heerlijk tintelend gevoel gaat door mijn been.
Dan springt ze op, kust mijn wang en rent dan weg. Ik blijf zo even zitten, ik kijk om me heen en besef dan dat mijn been geen pijn meer doet. Huilend sta ik op, ik besef dat ik gelukkig ben, ik haal diep adem en loop verder.

Langs de zuidwillemsvaart gefietst?

p0m schreef op 20-02-2004 @ 12:43 :
Het was een benauwde windstille Nederlandse zomeravond. Ik had een lekke band, en had mijn fiets bij mijn vriendin laten staan, die zou ik de volgende dag met mijn vader wel op gaan halen. Op de fiets zou dit tochtje niet meer dan 20 minuten geduurd hebben. Ik voelde me kut, ik had het zojuist uitgemaakt met m’n vriendin.
Een stuk tussen Berlicum en Rosmalen gaat door een bos. Er staan een aantal grote huizen waar het licht al brandde. Met mijn discman op liep ik rustig, zo nu en dan bukte ik om een tak te ontwijken, en ik sprong over de sloot. Bruggetjes zijn voor mietjes.
Het begon al te schemeren toen ik langs de put kwam. Vroeger was die put geweldig, maar sinds Ringu, de originele versie van The Ring, ontwijk ik die liever.
Opeens hoor ik door het geluid van mijn discman heen een meisjesstem, ik kijk om me heen en ik zie hoe het touw dat aan een tak van een van de bomen op een neer gaat. Een straaltje koud zweet glijdt over mijn rug naar beneden waardoor mijn nekhaar recht overeind komt te staan. Ik loop snel door. Ik moet denken aan een gesprek dat ik ooit had met de vriend van een meisje uit mijn klas. Schommels die bewegen zonder dat er iemand in de buurt is. Dan hoor ik opeens dat meisje weer, wat ze zegt klinkt als een kinderliedje, ik zet mijn discman nog wat harder en ik skip verder naar een andere cd, een hardere.
Ik loop nu over een half bestraat pad, het is nu bijna donker, en in de verte zie ik de lichten van een van de grote huizen. Terwijl ik met de muziek begin mee te zingen zie ik in mijn linker ooghoek een klein figuur naderen, ik draai me om en ik kijk een in donker bos. Als kind vond ik het hier altijd leuk, maar nu waardeer ik de bomen een stuk minder. Ik wil zo snel mogelijk naar de weg, dan is het nog een klein stukje. Ik zet de muziek nog wat harder en ik ren naar het licht toe. Dan struikel ik over een steen, een steek gaat door mijn knie heen, duizelig blijf ik even zitten. Er komt bloed uit mijn broek gelopen.
Ik rol mijn broek omhoog en zie een wond, met de mouw van mijn T-shirt haal ik wat bloed weg. Het prikt, ik zet mijn tanden op elkaar, doe mijn ogen dicht. Dan hoor ik het meisje weer zingen, maar van veel dichterbij. Als ik mijn ogen open doe staat er opeens een meisje naast mij, ik schrik en kruip weg. Met mijn rug zit ik tegen een boom aan, en het meisje komt huppelend dichterbij. Dan gaat ze naast me zitten, ze legt haar hand op mijn been. Een heerlijk tintelend gevoel gaat door mijn been.
Dan springt ze op, kust mijn wang en rent dan weg. Ik blijf zo even zitten, ik kijk om me heen en besef dan dat mijn been geen pijn meer doet. Huilend sta ik op, ik besef dat ik gelukkig ben, ik haal diep adem en loop verder.

Langs de zuidwillemsvaart gefietst?

Sorry daar ging iets mis

[Paulo Nuñez]

deadlock schreef op 10-05-2004 @ 12:52 :
Mijn moeder ging onze hond een keer uitlaten. Ik woonde toen nog in Heerde, een klein plaatsje precies tussen Zwolle en Apeldoorn in op de Veluwe.
Ze liep langs het apeldoorns kanaal en het was mistig. Op een gegeven moment hoorde ze voetstappen. Onze Bop (de hond dus), was schijtersbenauwd en had zijn staart tussen zijn benen, al grommend.
De voetstappen kwamen dichterbij en vanuit het niets kwam er een man van rond de 40 tevoorschijn en voorbijlopen.
Mijn moeder besteedde er niet veel aandacht aan omdat je bij mist langs het kanaal wel vaker iemand niet ziet aankomen. Ongeveer een seconde nadat de man voorbijwas en niet groette (terwijl mijn moeder dat altijd wel doet, maar hij gaf zelfs geen knik en dat is niet de mentaliteit in dat kleine dorpje ), verdwenen plotsklaps de voetstappen. De hond was ondertussen zo bang dat hij jankte en piepte. Mijn moeder keek om en zag niemand meer. Terwijl het op die plek niet zo extreem mistig was.



Zon verhalen willen we horen creepy en mysterieus.
Ik heb ook wel es zoiets meegemaakt. De verklaring is ooit heel simpel je tijdsbewust zijn stoort het lijkt net of je meteen reageerd maar er zit een tijdje tussen heb het een x meegemaakt met een vriend van me hij liep de hoek om en een andere vriend en ik zouden hem achterna gaan dus we gaan de hoek om weg wassie....... voor onze belevenis kon dit gewoon niet zo snel.....

Ze is maar snel naar huis gegaan. De hond voorop...

[demongrl]

Ik ben de gelukkig eigenaar van een "iets" op mijn kamer.
Deze lieve, aardige geest doet je midden in de nacht wakker maken door met boeken te gooien of gasten die slapen in mijn kamer bang te maken. Ook ploft hij ook wel eens gezellig naast me op bed of raakt mijn schouder aan. En als hij chaggie is, lopen de rillingen over je rug en kan je niet meer slapen..

btw, dit is serieus..

[JCG]

demongrl schreef op 18-05-2004 @ 19:57 :
Ik ben de gelukkig eigenaar van een "iets" op mijn kamer.
Deze lieve, aardige geest doet je midden in de nacht wakker maken door met boeken te gooien of gasten die slapen in mijn kamer bang te maken. Ook ploft hij ook wel eens gezellig naast me op bed of raakt mijn schouder aan. En als hij chaggie is, lopen de rillingen over je rug en kan je niet meer slapen..

btw, dit is serieus..

Mijn iets is veel liever, het doet weinig, behalve af en toe met me versterker klote als ik hem ben vergeten uit te zetten. Dan hoor ik een soort ruis (niet 1 die normaal uit versterkers komt) door me kamer. Een vriendin van mij is doodsbang voor het, maar mij doet die niets dus mag die van mij blijven .

dit is ook serieus

[Maija]

ow, is dat een geest, ik dacht dat het uit mijn luidspreker gwam!!

shit,

dit heeft niet veel te maken met geesten, meer met het "lot" ofzo.
heeft mijn moeder me verteld, echt zon vrouw die zulke dingen aantrekt.

op een dag in september zat mijn moeder alleen thuis, en had ze niks te doen. uit verveling trok ze de kast open om te kijken of daar iets in lag wat haar een beetje bezig kon houden. haar blik bleef rusten op haar oude poezie-album, die ze al in tijden niet had gelezen. ze deed het boekje open en wou gaan lezen, maar ze liet hem vallen. het boekje viel open op een verhaaltje van een schoolvriendinnetje van haar, geschreven op 23 oktbober.
ze las het verhaaltje en dacht nog even terug aan de leuke tijden die ze beleefd had met dat meisje. de tijd ging voorbij en op 23 oktober ging ze op weg naar haar werk. ze reed langs een weg met veel bomen, vlakbij nieuw amsterdam. opeens raakte ze de controle over haar stuur kwijt en knalde tegen een boom. mijn moeder was niet gewond, alleen de auto had een flinke deuk.

de volgende dag ging mijn moeder naar haar moeder om het verhaal over het ongeluk te vertellen, en tussen neus en lippen door vertelde ze ook dat het wel erg vreemd was dat het juist op die datum was gebeurd, vanwege het voorval met het poezie-album. haar moeder keek opeens heel vreemd, en zei toen langszaam; "ik wil je verder niet bangmaken, maar het meisje van je poezie-album is net hier in nieuw- amsterdam komen wonen..omdat ze een ongeluk heeft gehad"


haha niet barre sterk, maar natuurlijk wel weer heel toevallig. de datum en woonplaats weet ik niet meer, dus heb ik zelf maar wat ingevuld. voor de rest klopt het wel.

als een goede vriendin van haar zwanger was, kreeg ze tijdens die zwangerschap altijd een voorspellende droom, over wanneer het kindje werd geboren en van welk geslacht het zou zijn. het klopte altijd precies, 3 keer achter elkaar...

lizzyxxxie schreef op 20-05-2004 @ 20:26 :
dit heeft niet veel te maken met geesten, meer met het "lot" ofzo.
heeft mijn moeder me verteld, echt zon vrouw die zulke dingen aantrekt.

op een dag in september zat mijn moeder alleen thuis, en had ze niks te doen. uit verveling trok ze de kast open om te kijken of daar iets in lag wat haar een beetje bezig kon houden. haar blik bleef rusten op haar oude poezie-album, die ze al in tijden niet had gelezen. ze deed het boekje open en wou gaan lezen, maar ze liet hem vallen. het boekje viel open op een verhaaltje van een schoolvriendinnetje van haar, geschreven op 23 oktbober.
ze las het verhaaltje en dacht nog even terug aan de leuke tijden die ze beleefd had met dat meisje. de tijd ging voorbij en op 23 oktober ging ze op weg naar haar werk. ze reed langs een weg met veel bomen, vlakbij nieuw amsterdam. opeens raakte ze de controle over haar stuur kwijt en knalde tegen een boom. mijn moeder was niet gewond, alleen de auto had een flinke deuk.

de volgende dag ging mijn moeder naar haar moeder om het verhaal over het ongeluk te vertellen, en tussen neus en lippen door vertelde ze ook dat het wel erg vreemd was dat het juist op die datum was gebeurd, vanwege het voorval met het poezie-album. haar moeder keek opeens heel vreemd, en zei toen langszaam; "ik wil je verder niet bangmaken, maar het meisje van je poezie-album is net hier in nieuw- amsterdam komen wonen..omdat ze een ongeluk heeft gehad"


haha niet barre sterk, maar natuurlijk wel weer heel toevallig. de datum en woonplaats weet ik niet meer, dus heb ik zelf maar wat ingevuld. voor de rest klopt het wel.

Net of ze herrinert dat als ze op 23 october een ongeluk krijgt dat ze dan denkt aan een inschrijving in haar poezie-boekje dat ook op 23 october was, vind het knap dat ze dat herrinert, en het heeft totaal niks met elkaar te maken. Een volwassen vrouw die een poezie boekje in de kast heeft liggen zie ik ook niet echt vaak, en als ik een boekje laat vallen dan herriner ik met toch ook niet op welke bladzijde hij openviel, dus waarom wel wanneer er iets ingeschreven zou zijn?

En twee, hoezo zou je verhuizen omdat je een ongeluk hebt gehad?

Bullshit...

[Xymox]

lafjuh schreef op 14-03-2004 @ 01:10 :
Te eng topic, voor dit tijdstip. En ik moest het natuurlijk weer helemaal lezen.

Nou, welk tijdstip dan ook, het blijft eng

36-Crazyfists schreef op 20-05-2004 @ 22:26 :
Net of ze herrinert dat als ze op 23 october een ongeluk krijgt dat ze dan denkt aan een inschrijving in haar poezie-boekje dat ook op 23 october was, vind het knap dat ze dat herrinert, en het heeft totaal niks met elkaar te maken. Een volwassen vrouw die een poezie boekje in de kast heeft liggen zie ik ook niet echt vaak, en als ik een boekje laat vallen dan herriner ik met toch ook niet op welke bladzijde hij openviel, dus waarom wel wanneer er iets ingeschreven zou zijn?

En twee, hoezo zou je verhuizen omdat je een ongeluk hebt gehad?

Bullshit...

alle vrouwen die vroeger een poezie album hadden hebben die nog hoor...dat is een herrinnering aan vroeg.
daar hechten mensen waarde aan. ze wist het nog omdat het gedichtje haar zo opviel, omdat het zo'n goede vriendin was.
verhuizen ---> revalidatiecentrum??

lizzyxxxie schreef op 26-05-2004 @ 22:13 :
alle vrouwen die vroeger een poezie album hadden hebben die nog hoor...dat is een herrinnering aan vroeg.
daar hechten mensen waarde aan. ze wist het nog omdat het gedichtje haar zo opviel, omdat het zo'n goede vriendin was.
verhuizen ---> revalidatiecentrum??

Je verhaal wat ---> duidelijker vertellen?

36-Crazyfists schreef op 26-05-2004 @ 22:19 :
Je verhaal wat ---> duidelijker vertellen?

zal ik volgende keer doen, ben ik niet zo goed in

[Maija]

ik woon al zo'n drie jaar in dit huis, en als je de keuken uitloopt kijk je regelrecht in een heel groot raam, van bijna de vloer tot op het plafon, en s'avonds als ik daaruit loop zie ik altijd allemaal witte bolletjes enzow, wegvliegen, alle kanten op (neej het zijn geen vliegjes ofzow want daar zijn ze veel te grot voor),ze blijven ongeveer 10 sec, heen en weer en dan zijn ze opeens weg, ik ben de enige die dat ziet, ik heb het wel eens aan een vriendin verteld, omdat ik dat zo raar vond, en die zei dat het waarschijnlijk weerspiegeling van het ligt kan zijn, dus ik heb daarna een keer s'nachts alle lichten uitgemaakt, echt alles, maar toen ik daarna dr weer liep was het erweer, en er was nergens een lamp, (ook niet van buitenaf, omdat weer 5 meter verder een hoge muur staat)

Maar toen waren de mensen die hier eerst hebben gewoont een keer op bezoek en die vertelde dat dit huis een hele tijd leeggetsaan moet hebben, omdat er vroeger een soort van harem in heeft gezeten, (een man met veels te veel vrouwen), en het schijnt ook dat een paar van die vrouwen zich aan het balkon hebben opgehangen,

wat blijkt, t balkon hangt recht boven dat raam,

[Banshee]

mmm, heerlijk. ik hou van dat soort verhalen!

[AngelLena]

ziekegeest666 schreef op 18-02-2004 @ 18:44 :
nou om effe een korte maar krachtige inleiding te geven over wat de bedoeling is van dit topic zoals dat me gevraagd is!
ik zou graag spookverhalen met jullie delen die op waarheid gebasseerd zijn....... dit is mijn verhaal at ik ooit gehoord heb en met eigen woorden een verhaal van heb gemaakt zodat het lekker leest........ ik hoop dat jullie hierdoor geinspireerd raken en je eigen verhalen post en of ervaringen! uit je naaste omgeving.

Dit verhaal ken ik van verschillende vrienden die indertijd aan de universiteit van Wageningen studeerden. Wageningen, stadje aan de rivier. *knip* Een onherroepelijke schuld waaraan niemand zich kan onttrekken. Behalve dan door dat pad te vermijden.

PS: Wist je dat dit bijna exact zelfde verhaal ook over het Noorderplatsoen in Groningen gaat? Als je ;s nachts door het noorderplantsoen fietst loop je kans om een hulpschreeuw te horen van een meisje die de bosjes uit komt rennen en je vertelt dat er iemand achter haar aan zit. Als je haar aanbiedt achterop te springen en je kijkt even later achterom is ze weg. Je gaat naar de politie en vertelt wat er gebeurd is. De politie laat je een foto zien van het betreffende meisje en vertelt erbij dat dit meisje 30 jaar geleden verkracht en vermoord is en dat er nu nog steeds meldingen gemaakt worden dat zij gezien is op precies dezelfde manier. Vooral op donderdagnachten omdat dat de nacht was waarom zij was verkracht en vermoord.

Gek he? Dat sommige verhalen zich verspreiden over vele parken in vele steden en een klein beetje vervormd zijn...

[Drez]

AngelLena schreef op 30-05-2004 @ 16:24 :
PS: Wist je dat dit bijna exact zelfde verhaal ook over het Noorderplatsoen in Groningen gaat? Als je ;s nachts door het noorderplantsoen fietst loop je kans om een hulpschreeuw te horen van een meisje die de bosjes uit komt rennen en je vertelt dat er iemand achter haar aan zit. Als je haar aanbiedt achterop te springen en je kijkt even later achterom is ze weg. Je gaat naar de politie en vertelt wat er gebeurd is. De politie laat je een foto zien van het betreffende meisje en vertelt erbij dat dit meisje 30 jaar geleden verkracht en vermoord is en dat er nu nog steeds meldingen gemaakt worden dat zij gezien is op precies dezelfde manier. Vooral op donderdagnachten omdat dat de nacht was waarom zij was verkracht en vermoord.

Gek he? Dat sommige verhalen zich verspreiden over vele parken in vele steden en een klein beetje vervormd zijn...

haha dat verhaal staat hier al 2x ofzo, ik had em ook al es getypt maar wel eng, ik ga nooit snachts door het noorderplantsoen fietsen! (sowieso niet maargoed)

[AngelLena]

dReZ schreef op 02-06-2004 @ 11:47 :
haha dat verhaal staat hier al 2x ofzo, ik had em ook al es getypt maar wel eng, ik ga nooit snachts door het noorderplantsoen fietsen! (sowieso niet maargoed)

Ik vind het daar heerlijk 's nachts Als ik een dagje vrij heb ga ik vaak de avond daarvoor naar het noorderplantsoen lekker chillen tot ongeveer 2/3 uur 's nachts.

[finger_fish]

in mijn oude huis hoorde ik op mijn slaapkamer snachts altijd mensen praten (kinderstemmen).... maar we zijn verhuisd en nu hoor ik dat niet meer... (ik zit nu ook in een nieuwbouw huis dus daar kan weinig gebeurd zijn)

[Banshee]

finger_fish schreef op 03-06-2004 @ 14:38 :
in mijn oude huis hoorde ik op mijn slaapkamer snachts altijd mensen praten (kinderstemmen).... maar we zijn verhuisd en nu hoor ik dat niet meer... (ik zit nu ook in een nieuwbouw huis dus daar kan weinig gebeurd zijn)

hm, ik weet niet. ik woon ook in een nieuwbouwhuis, maar ik hoor ook stemmen in de keuken.

[finger_fish]

hm, ik weet niet. ik woon ook in een nieuwbouwhuis, maar ik hoor ook stemmen in de keuken.

misschien staat je huis wel op een eeuwen oude begraafplaats ofzo..... dat hoor je ook wel is...

kben blij dat ik dat niet heb... ik weet wel dat er altijd "iets"is op mijn slaapkamer (heb ik in ieder huis nog gehad) ik heb een keer iets vaags gezien.. een schim maar het was vet donker... maar ik ben al een keer naar een paranormaal iemand heen geweest en die zegt dat iedereen iemand achter zich heeft staan (een goed persoon wel te verstaan) duss dat zal het dan wel geweest zijn en als dat zo is dan weet ik ook wie (en nee dit is geen grapje en ik ben niet gek )

[Anteverta]

Om ook maar mee te doen aan deze verhalen zal ik ook eens iets vertellen. Het is voor mijn gevoel echt gebeurd maar kan net zo goed ingebeeld zijn...

Ik was 11 jaar. Mijn zusje van 8 was net een paar maanden geleden overleden. Mijn ouders waren ergens heen, en ik was alleen thuis op de bank Assepoester aan het kijken.

Normaal keken we altijd met zijn 2en films en gaven tussendoor ook commentaar op dingen.
Ik zit dus op de bank die film te kijken, hoor ik in ene vanuit de stoel (die schuin achter de bank staat) iemand lachen op het moment dat er iets leuks gebeurde in de film. Ik draaide me om maar ik zag niemand. Ik heb zelfs de film nog even stil gezet. Na een paar minuten was ik het al weer vergeten. Maar ik heb later nog 3 keer dingen gehoord. En niet alleen lachen, ook specifiek commentaar op de film.
Nu hoeft dit natuurlijk niet echt te zijn. Ik bedoel, ik was 11 jaar oud en mijn zusje was net overleden. Dat zijn geestelijk niet de meest optimale omstandigheden. Maar toch is het me altijd bij gebleven, en die film heb ik daarna ook nooit meer gekeken...

[Banshee]

finger_fish schreef op 03-06-2004 @ 21:26 :
hm, ik weet niet. ik woon ook in een nieuwbouwhuis, maar ik hoor ook stemmen in de keuken.

misschien staat je huis wel op een eeuwen oude begraafplaats ofzo..... dat hoor je ook wel is...

kben blij dat ik dat niet heb... ik weet wel dat er altijd "iets"is op mijn slaapkamer (heb ik in ieder huis nog gehad) ik heb een keer iets vaags gezien.. een schim maar het was vet donker... maar ik ben al een keer naar een paranormaal iemand heen geweest en die zegt dat iedereen iemand achter zich heeft staan (een goed persoon wel te verstaan) duss dat zal het dan wel geweest zijn en als dat zo is dan weet ik ook wie (en nee dit is geen grapje en ik ben niet gek )

hm, nee, die kans is wel oneindig klein!
het is begonnen in mijn wiccaperiode en is nadien niet meer gestopt. ik weet alleen niet of er toen echt pas iets begonnen is of dat ik het toen pas beginnen opmerken ben. maar ik stoor mij er niet echt aan. al is het soms vervelend. als ik alleen thuis ben en ik hoor mensen praten denk ik dat mijn ma thuis is en ga ik kijken en zo. maar voor de rest heb ik er geen problemen mee.

[Energie]

hehe lollige foto photoshop

Broodje aap.

aandacht

[Darvan]

AngelLena schreef op 30-05-2004 @ 16:24 :
PS: Wist je dat dit bijna exact zelfde verhaal ook over het Noorderplatsoen in Groningen gaat? Als je ;s nachts door het noorderplantsoen fietst loop je kans om een hulpschreeuw te horen van een meisje die de bosjes uit komt rennen en je vertelt dat er iemand achter haar aan zit. Als je haar aanbiedt achterop te springen en je kijkt even later achterom is ze weg. Je gaat naar de politie en vertelt wat er gebeurd is. De politie laat je een foto zien van het betreffende meisje en vertelt erbij dat dit meisje 30 jaar geleden verkracht en vermoord is en dat er nu nog steeds meldingen gemaakt worden dat zij gezien is op precies dezelfde manier. Vooral op donderdagnachten omdat dat de nacht was waarom zij was verkracht en vermoord.

Gek he? Dat sommige verhalen zich verspreiden over vele parken in vele steden en een klein beetje vervormd zijn...

Wat zou er dan gebeuren als je hard doorfietst? Komt ze dan achter je aan?.. bedoel als ik iemand midden in de nacht hoor gillen weet ik niet of ik zou kijken of er iemand hulp nodig heeft of dat ik keihard zou doorfietsen....

[Paulo Nuñez]

AngelLena schreef op 02-06-2004 @ 12:36 :
Ik vind het daar heerlijk 's nachts Als ik een dagje vrij heb ga ik vaak de avond daarvoor naar het noorderplantsoen lekker chillen tot ongeveer 2/3 uur 's nachts.

in je eentje???

serieus ik vind dat ook wel iets hebben lekker rustig net zoals een begraafplaats

[verzopenkatje]

ik heb ook zo'n verhaal, dit is me vorige week overkomen.

twee dagen voordat ik naar mijn vriend zou gaan (hij woont niet dichtbij, vandaar ) is het gebeurd

meestal voordat ik naar bed ga steek ik mijn kaarsjes an, het geeft me een 'reinigend' gevoel. mijn kaarsen waren op, dus ik besloot nieuwe te gaan zoeken in de oude kast. die vond ik, eengrote rode stompkaars en die nam ik mee naar boven en stak hem aan. ik ben toen naar beneden gelopen om nog iets te drinken, en daarna naar bed gegaan. toen ik op mijn kamer kwam had ik het gevoel dat er iemand bij me was, niet op een beschermengel manier, meer op een kippenvel-bezorgende manier zeg maar. ik liet het maar rusten, maar ben wel onrustig in slaap gevallen. die nacht werd ik om half 3 wakker, het was alsof er iemand tegen me aan het praten was. het was alsof het uit een telefoon kwam.degene was een verhaal aan het houden tegen mmij, ik kon alles goed horen mmaar kon/durfde niet terug te praten. ik kon me niet bewegen.
toen ik dacht dat het weer voorbij was kwamm het trug, het was alsof iemand in mijn kamer stond. het was een beangstigend gevoel.
iedere nacht word ik wakker om half 3 en hoor ik weer degene praten. freaky

[Eend]

Ik heb zelf ook nog twee verhalen die ik meegemaakt heb. Ik heb ze zo ervaren, maar of het er echt is geweest weet ik niet. Ik weet zelf ook niet echt wat ik ervan moet denken.

Ik had net een muur van mijn kamer geverfd, dus er lag plastic zeil op de grond. Daarna kwamen mijn kasten die ik iets van de muur afgeschoven had, zodat ik daar kon verven.

Omdat ik niet kon slapen had ik de radio aangezet. Op een gegeven moment was ik dus aan het meenurriën in mijn hoofd. Tenminste, dat dacht ik. Toen ik doorhad, dat ik het niet was, dacht ik dat het gewoon een jankende kat was, maar het leek er toch niet op. Dan moest het mijn moeder maar zijn, die door het huis heen liep te zingen. Ja! Dat was het!
Maar toch niet... Het was midden in de nacht, dus dat kon niet. Toen ik dat besefte hoorde ik net dat er een meisje al mee zingend op mijn radio naar mij toe kwam lopen via dat zeil.
Ik ben nog nooit zo snel mijn bed uit geweest

Een hele tijd later, toen ik hier niet eens meer aan dacht. Ging ik na een heerlijk rustige dag lekker in mijn bed liggen. Ik vond het heerlijk om na zo'n dag in mijn warme bed te kruipen. Na even met de cavia's gekroeld te hebben heb ik mijn licht uit gedaan en wilde ik gaan slapen. Ik wilde toch maar niet met mijn gezicht naar de muur liggen, dus draaide me om. Daar keek ik recht in de ogen van een 'geest' achtige verschijning. Het was een jongen van niet ouder als 16 jaar. Zijn ogen lagen diep en keken mij vermoeid/bedroefd aan. Hij had een blauwe trui aan, die iets te groot was en droeg een lichtblauwe spijkerbroek. Hij had blond haar tot aan zijn oren zeg maar. Meer heb ik niet van hem gezien want ik had mijn licht aangedaan en mijn ogen dicht gehouden en heb keihard om mijn moeder geschreeuwd

Ik heb toen een tekening gekregen van mijn tekenlerares van mijn levensgids en nog een gids, die alle negatieve stralingen in mijn kamer weghoudt.
Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb nooit meer verder zoiets meegemaakt. Wel heb ik fluitende vogeltjes+jungle achtig geluid gehoord als ik bang was, samen met het geluid was er ook een warm veilig gevoel. Heel mooi was dat

[aapmens]

ik heb ook nog een echt gebeurd ( bij mij dus ) verhaal...

Ik lag een keer rustig te slapen, toen ik plotseling wakker werd, met zo'n gevoel, alsof je bekeken word, plots voelde ik dat er aan mijn voet getrokken werd, heel plagerig, alsof je broertje je wil wakker maken en maar net boven je bed uit kan komen...

ik deed het licht aan, maar zag niks, toen zat de schrik er al flink in...

een paar kwartier of uur later ( weet ik het ), ik sliep in iig weer, toen werd ik in een keer aan mijn voet getrokken, en ik zag iets, ik weet niet wat, ik schreeuwde me longen uit me lijf

was echt zo freaky, 'k heb 3 maanden op het logeerbed geslapen i.p.v. in me eige bed

greetz
aapmens

[th3-shad0w]

Er was zon pas getrouwd echtpaar, vrienden van vrienden van mijn ouders, die een leuk huisje zochten om in te vestigen. Veel nieuwbouw was er niet, en ze gingen wat in een ouder huis wonen. Het schijnt dat vroeger daar een seriemoordenaar had gewoond, met de nare gewoonte zijn slachtoffers op te eten. Maarja dat was in de jaren 70, loop der jaren, hadden er gewoon mensen gewoond. Het was al 3 keer goed renoveerd, en het echtpaar, vond het niet zo heel erg daar te wonen. Wat wel heel irritant was, was een hoge trap, voor de ingang/ Als je viel, kon je wel eens lelijk terrecht komen. Maarja, die man had een goeie trapleuning gemaakt, en het was gewoon redelijk veilig. Het echtpaar kreeg 2 kinderen, en waren gelukkig getrouwd. De man kreeg een baan, bij een laboratorium. Zijn grote wens. De vrouw was vaak alleen thuis en zorgde voor de kinderen. Het nare van de trappenhuis was, dat er maar 1 miezerig lampje het daar voor de licht zorgde. Dus als dat lampje kapot was, was het helemaal donker. En zoiets gebeurde ook. Het lichtje viel uit in het trappenhuis. Maarja die vrouw was ff boodschappen doen, en kwam met die boodschappen thuis. Dat het donker was, maakte haar niet zo heel veel uit. De trap oplopend, ziet ze een zwarte schim. Ze schrok zich kapot, en viel achterover, en brak haar nek. De kinderen, ontwetend dat ze waren (eentje was 5 en de andere was 3) waren gewoon binnen rustig aan het spelen. Toen de man thuis kwam, zag hij zijn echtgenote dood onderaan te trap. De man helemal geschokt natuurlijk, en na een paar dagen begraaft hij zijn vrouw. De man is helemaal ziek geworden, en bleef nu alleen maar thuis. Hij bleef maanden thuis, doodziek. Zijn kinderen werden er een beetje onder verwaarloost, maar de man bleef goed voor zijn kinderen zorgen. Op een dag staat die man midden in de nacht op, en ziet voor zich weer diezelfde zwarte schim. Die verteld hem dat zijn kinderen, zijn vrouw van de trap hebben geduwd. De man wilt er niks van weten, en schreeuwt en huilt dat die schim moet weggaan. Na een week komt die schim weer, en weer gebeurt hetzelfde. Maar deze week, begint die man wel steeds meer aan zijn kinderen te irriteren. Ze schreeuwen zoveel, en opzich zouden die kleine ratten wel haar geliefde echtgenote van de trap af hebben kunnen duwen. Derde week, word hij midden op de middag gebelt, en een stem vertelt dat hij eens in de kamer van zijn kinderen moest kijken. Binnengekomen ziet hij een opgehangen barbie, en het jongste kind zegt. Kijk pappa, dat is mamma! De man word helemaal gek en sluit zich op in zijn eigen kamer, huilend en schreeuwend. 3 dagen later komt hij weer naar buiten, hij heeft honger, en ziet dat zijn kinderen dat ook hebben. De man hakt zijn eigen oren eraf, en wilt het aan zijn kinderen voeren. De vierde week, kwam de ziekeninspectie kijken, waarom die man weg bleef van zijn werk. De man weet niet wat hij moet zeggen, en duwt die ziekeninspecteur van de trap. Die inspecteur is ook dood, en die andere man besluit hem op te eten. Hij kan natuurlijk niet alles op eten, en geeft ook wat aan zijn kinderen. Ze kunnen er 2 weken op teren. Na die twee weken, kwam die moeder van de man op bezoek. Die man heeft honger en duwt zijn moeder van de trap, en weer samen met de kinderen eet hij zijn moeder op. kinderen ontwetend dat ze waren, dachten dat het kip was. De zwarte schim liet niks meer van zich horen. Maar nadat zijn moeder op was, kwam hij weer snachts naar de man. Hij evrtelde weer, je kinderen hebben je vrouw vermoord. De man huilde en schreeuwde weer, en wilde er niks van af weten. Maarja na een week, had iedereen honger thuis, en die kinderen klaagde en klaagde. Toen het oudste kind vertelde dat mamma altijd lekker eten voor ze kon maken, sloegen bij de man de stoppen door. Hij besloot zijn eigen kinderen op te eten. Eerst het oudste kind, want die had een grote mond. Hij at het op voor de ogen van zijn eigen kind, en daarna was het kleinste kind aan de beurt. De man moest overgeven, maarja. hij kon natuurlijk niet alles op. Daarna liep die man richting de trap, en gooide zichzelf van de trap. Diezelfde dag vond de politie, de half aangegeten lichaampjes van zijn kinderen. De botten van de inspecteur, en botten van de moeder van het man. En natuurlijk de man met zijn gebroken nek....


waargebeurd verhaal, twas iets van begin jaren 90, gebeurt in Bulgarije.

Uhm, het verhaal, is natuurlijk wat gedramatiseerd, maar het is verteld door de buurvrouw, met de nare gewoonte, haar buren af te luisteren

[aapmens]

the-Rocky schreef op 28-06-2004 @ 17:30 :


Uhm, het verhaal, is natuurlijk wat gedramatiseerd, maar het is verteld door de buurvrouw, met de nare gewoonte, haar buren af te luisteren

heel veel gedramatiseerd, of van un broodje aap site af gehaald?

ik ben behoorlijk goed gelovig, maar dit gaat voor mij iets te ver
( 't zal wel weer an mij liggen )

greetz

aapmens

[lelliey]

ik geloof best wel in geesten..

[aapmens]

lelliey schreef op 28-06-2004 @ 19:22 :
ik geloof best wel in geesten..

ik ook, na mijn persoonlijke ervaring dan eerst was ik nogal sceptisch

** probeert toppic xtra levend te houwden **

greetz

aapmens

[lelliey]

haha..een vriendin van me en ik willen een keer gaan glaasjedraaien, maar ik durf niet zo goed ik heb enge verhalen daarover gehoord dat Satan in je komt enzo (in sommige gevallen dan) duss...

[Expanium]

Toevallig dat ik dit topic tegenkom. Net aan tafel vertelde mijn kamergenoot iets zeer aparts. Eigenlijk best onverklaarbaar.

zaterdagavond zat ze met haar vriend in bad. Het was onheilspellend weer, de bomen hebben problemen met de wind. Het water voor ons (oude) huis is onrustig. Ze zitten gezamenlijk in een donkere kamer enkel verlicht door twee kaarsen, romantisch zou je zeggen. Na een half uurtje neemt de wind erg toe en het wordt akelig koud in de badkamer. Een verklaring kon op dat moment niet gegeven worden. Er stijgt damp op uit de badkuip, meer dan normaal. Mijn kamergenote vraagt aan haar vriend om te kijken of de sigaretten wel uit zijn, misschien is dat een verklaring voor de toenemende rook (damp). Zodra deze jongen zijn hand uitrekt om de asbak te controleren verplaatst deze zich 10 centimeter naar boven.

Ze kon het niet verklaren en ze weet zeker dat ze dat gezien heeft. Ik vond het iig redelijk apart.

Owja, ik woon nu ongeveer een jaar in dit huis en heb pas (bij toeval) een kelder onder mijn kamer ontdekt. Onder het tapijt zit een groot houten deksel. Wanneer je deze optilt kun je via een trap naar beneden, de kelder is ondergestroomd en een lekkage kunnen we niet vinden Verder lijkt het wel of er in jaren niemand is geweest, overal staan kleine potjes waarvan de inhoud me niet bekend voorkomt.

[lelliey]

errug vaag
mij is dit nog nooit gebeurd, maar wel dat ik duidelijk de trap hoorde kraken en voetstappen hoorde boven in huis, terwijl er niemand thuis was..
en m'n hamster deed ineens heel raar
nou schiet me opeens iets te binnen trouwens..

toen ik nog wat jonger was (jaar of 10) had ik van mijn oma een schilderij gekregen...een best wel eng schilderij, een soort van "grijnzende" clown. Als je mijn kamer binnenkwam leek het net of hij je met zijn ogen volgde, ik voelde me nooit op mijn gemak...op een nacht was ik hartstikke bang, en keek naar het schilderij, en ineens knipoogde het! nou lijkt het misschien erg grappig (ik heb er naderhand wel om moeten lachen) maar op het moment rende ik krijsend en jankend naar beneden.
Maar wat bleek: het schilderij was van mijn neefje geweest en hij zei dat het schilderij ook naar hem knipoogde, en hem zo "raar" aankeek de hele tijd.
Het schilderij is dezelfde nacht nog van m'n kamer gehaald en nu zit er (nog steeds!) een hele rand waar het heeft gehangen.
Weet niet waar het nu is trouwens

[aapmens]

weird, heel kewl wel,

schilderijen worden in sommige culturen gezien als "poorten" naar een andere wereld, mischien waar??

( weet al niet meer welke, maar het was een zeer onbekende, plaatselijke religie, waar ik me toen der tijd in had verdiept, weet nu al nie meer hoe het heet )

Zo'n schilderij heeft me oma ook gehad trouwus, zo'n ding da je echt de hele tijd eng aan kijkt

greetz

aapmens

[JCG]

Ik heb pas weer een spookverhaal beleefd .

Ik moest "nachtdienst" draaien bij een kaas bedrijf (ik weet niet of ik de naam mag noemen ivm slechte publiciteit) Naja ik hielp een vriend bij daar werkte. We waren wat kazen aan het verplaatsen, toen ik opeens een meisje zag lopen. Ik vroeg aan me vriend joery, hoe heet dat meisje. Tja ik ben vrijgezel, en ze zag er wel leuk uit .

"Welk meisje?" vroeg hij "Die net langs liep, zag je haar niet?" "Er werken geen vrouwen in de nacht dienst" Ik was verbaasd, want ik had echt een meisje zien lopen, ik schat dat ze cup C had en een lekkere kont, donker bruin haar en groene ogen. Die ogen waren speciaal, ik had nog nooit eerder zulke ogen gezien.

"Vaag" dacht ik bij me zelf, maar we moesten nog iets van 100 kazen in kratten leggen, dus maar door werken. Om een uur of 4 hoorden we een gil van een vrouw. We kijken om en zien iets vallen van een verdieping hoger. We rennen allebei snel naar de plaats waar we dachten dat dat iets zou zijn geland. Niets te zien.

De laatste paar kazen in de kratten gemikt en we konden naar huis. Nog even in de kantine zitten en een kop koffie drinken. Dus ik vroeg aan een andere medewerk daar of hij die gilt ook gehoord had. Niet dus, toen vertelden we het hele verhaal, 25 jaar geleden was een meisje van de 1ste verdiepen naar beneden geval precies waar wij dachten dat we die gil vandaan hoorden. In het kantoor hing nog een foto van het meisje, ik bekijk die foto en ze is precies het meisje dat ik zag lopen .

[lelliey]

wow wat creepy!!
dat je ineens die vrouw zag lopen dat is echt eng

[aapmens]

iid creapy

freaky zelfs

greetz

[Paulo Nuñez]

Anteverta schreef op 06-06-2004 @ 14:17 :
Om ook maar mee te doen aan deze verhalen zal ik ook eens iets vertellen. Het is voor mijn gevoel echt gebeurd maar kan net zo goed ingebeeld zijn...

Ik was 11 jaar. Mijn zusje van 8 was net een paar maanden geleden overleden. Mijn ouders waren ergens heen, en ik was alleen thuis op de bank Assepoester aan het kijken.

Normaal keken we altijd met zijn 2en films en gaven tussendoor ook commentaar op dingen.
Ik zit dus op de bank die film te kijken, hoor ik in ene vanuit de stoel (die schuin achter de bank staat) iemand lachen op het moment dat er iets leuks gebeurde in de film. Ik draaide me om maar ik zag niemand. Ik heb zelfs de film nog even stil gezet. Na een paar minuten was ik het al weer vergeten. Maar ik heb later nog 3 keer dingen gehoord. En niet alleen lachen, ook specifiek commentaar op de film.
Nu hoeft dit natuurlijk niet echt te zijn. Ik bedoel, ik was 11 jaar oud en mijn zusje was net overleden. Dat zijn geestelijk niet de meest optimale omstandigheden. Maar toch is het me altijd bij gebleven, en die film heb ik daarna ook nooit meer gekeken...

sorry het spijt me voor je zusje R.i.P
wat was de reden van haar overlijden???als ik vragen mag¿

[Paulo Nuñez]

JCG schreef op 02-07-2004 @ 00:59 :
Ik heb pas weer een spookverhaal beleefd .

Ik moest "nachtdienst" draaien bij een kaas bedrijf (ik weet niet of ik de naam mag noemen ivm slechte publiciteit) Naja ik hielp een vriend bij daar werkte. We waren wat kazen aan het verplaatsen, toen ik opeens een meisje zag lopen. Ik vroeg aan me vriend joery, hoe heet dat meisje. Tja ik ben vrijgezel, en ze zag er wel leuk uit .

"Welk meisje?" vroeg hij "Die net langs liep, zag je haar niet?" "Er werken geen vrouwen in de nacht dienst" Ik was verbaasd, want ik had echt een meisje zien lopen, ik schat dat ze cup C had en een lekkere kont, donker bruin haar en groene ogen. Die ogen waren speciaal, ik had nog nooit eerder zulke ogen gezien.

"Vaag" dacht ik bij me zelf, maar we moesten nog iets van 100 kazen in kratten leggen, dus maar door werken. Om een uur of 4 hoorden we een gil van een vrouw. We kijken om en zien iets vallen van een verdieping hoger. We rennen allebei snel naar de plaats waar we dachten dat dat iets zou zijn geland. Niets te zien.

De laatste paar kazen in de kratten gemikt en we konden naar huis. Nog even in de kantine zitten en een kop koffie drinken. Dus ik vroeg aan een andere medewerk daar of hij die gilt ook gehoord had. Niet dus, toen vertelden we het hele verhaal, 25 jaar geleden was een meisje van de 1ste verdiepen naar beneden geval precies waar wij dachten dat we die gil vandaan hoorden. In het kantoor hing nog een foto van het meisje, ik bekijk die foto en ze is precies het meisje dat ik zag lopen .

zeg maar waar dan ga ik nu solliciteren nachtdienst lekkere toeslag en de kans........op iets mysterieus mee te maken

[JCG]

lelliey schreef op 02-07-2004 @ 11:59 :
wow wat creepy!!
dat je ineens die vrouw zag lopen dat is echt eng

aapmens schreef op 02-07-2004 @ 14:04 :
iid creapy

freaky zelfs

greetz

ziekegeest666 schreef op 02-07-2004 @ 20:57 :
zeg maar waar dan ga ik nu solliciteren nachtdienst lekkere toeslag en de kans........op iets mysterieus mee te maken

Echt creepy was het niet, meer vreemd. Maar zeker doen, ziekegeest666, ik kreeg 150% uitbetaald