Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #66

[wann]

Mephisto schreef op 09-08-2006 @ 03:41 :
Volgens mij heb ik een sluimerende depressie die verpletterd wordt door een dikke laag rationalisme.

Ey, soulmate.

[moon]

Owwww ik ben helemaal hyper! Ze heeft een vriend!!!! Ik ben zoooo blij voor haar, zo blij, ik vind het echt zo leuk voor haar! Ik zit echt met een glimlach van oor tot oor, nooit gedacht dat ik zo blij zou kunnen zijn voor iemand anders. Het lijkt wel alsof ik zelf net aan een relatie ben begonnen, ik vind het echt zo leuk voor haar! Ik hou gewoon niet meer op met grijnzen, ik gun het haar zo!
Zij heeft het zelfde verlegen karakter als ik en ze was altijd een beetje onhandig in de omgang met jongens (misschien wel omdat ze net als ik geen broers heeft). Maar het is zover, we hebben allebei een relatie nu! Ik al weliswaar 1,5 jaar, maar toch. Ja ik ben echt blij! Blij voor haar!

[Flip!]

Gisteren was het toppunt. Ik heb me nog nooit, maar dan ook nóóit zo rot gevoeld.
Op msn zei hij dingen tegen me, en dat was het. Ik sloot alles af, legde mijn shag terug op tafel, dronk een slok water en ben huilend maar rustig naar buiten gelopen, met het idee dat ik nooit meer terug zou komen.
Niet veel later belde hij me, en ik nam totaal overstuur op met een agressieve ;'WAT?!'
Hij vroeg wat er was, wat hij moest doen.
Ik kon alleen maar huilend zeggen ;'Ik weet het niet meer..'
Blablabla over de telefoon wat erop neer kwam dat ik maar naar hem moest lopen, dan zou hij me tegemoet fietsen, en dan zouden we bij hem thuis praten.

Maar dat hebben we niet gedaan.
Nee, ik zat weer in de zoveelste ruzie tussen hij en zijn moeder verstrikt. De hoofdpijn werd heviger maar ik vond het niet erg.
Ik luisterde naar de onzin die hij uitkraamde, ik luisterde naar de onzin die zij uitkraamde. Ik luisterde naar al die stomme dingen die zij aan het opsommen waren, wat overigens helemaal níets te maken had met het werkelijke probleem tussen hun.
Ik wilde het liefst weggaan daar, maar ik had geen eens zin meer op om te staan.

Na dat geruzie heeft hij me thuisgebracht, ik heb mijn spullen gepakt om een avondje met vrienden door te brengen in Veghel.
Hij reed nog een stukje met me mee.
Ik reed naar mijn plaats van bestemming toe, luisterend naar de muziek, naar de woorden die door mijn hoofd heen werden geschoten en ik begon te denken.
Even later, toen ik naar de supermarkt ging om een fles Passie te halen, dacht ik niets meer.
Ik kwam twee vrienden tegen die ook zouden komen, en samen reden we naar het huis waar we zouden gaan zitten.
Het liefste wilde ik de terugweg alleen naar huis, ik wilde tijd om na te denken. Maar dat kon niet. Achja.
Ik heb vandaag genoeg tijd gehad om na te denken.
Er kon vandaag geen glimlach vanaf.
Waarom moet ik lachen. Er valt niet veel te lachen.

Jezus Christus, ik kan niet wachten tot volgende week.
Ik heb het gehad met deze week.

ok internet doet niet lief
hoop dat mn smsjes aankomen
allemaal lieve voicemailberichtjes

hvj lieverd

[Yana]

Ik doe zo sterk en ik probeer zo sterk te zijn, maar het kost me zoveel kracht. Iedere keer weer moet ik mezelf motiveren, moet ik weer leven met die schuldgevoelens en dat dikke gevoel. Ik weet niet meer wat normaal is, of ik normaal eet. Volgens mij eet ik echt veel en er zit ook echt totaal geen goede structuur in.

Ik roep wel hard dat ik het wel allemaal alleen zal doen, maar in feite doet het iedere dag opnieuw pijn van binnen. Hij had me beloofd dat we het samen zouden doen. Hij had het beloofd en ik vertrouwde hem. Waarom laat hij me dan alsnog in mijn eigen sop gaar koken, wil hij er amper over praten? Waarom moet ik alsnog iedere dag vechten met mijn eigen gedachtes?
Soms wil ik het er allemaal uitgooien. Heel hard schreeuwen en gillen en vervolgens alle tranen en al het opgespaarde verdriet loslaten. Ik zou gewoon eens willen zeggen.. "Ik heb je hulp nodig". Tegen mn beste vriendin. Tegen mn moeder. Maar ik zie ze te weinig om echt steun van ze te kunnen krijgen. En het vertrouwen in mijn moeder, heeft ze zelf meegenomen toen ze me zo hard liet vallen.

...En we praten over het weer, de bezigheden en de liefde. Maar nooit praten we over wat ik denk, en wat ik voel. En hoe jij mijn leven op zijn kop hebt gezet. Hoe ik me verraden voel door jou. Er is een spanning, een afstand tussen ons. Ik vertrouwde je, maar jij wilde me niet meer. Soms zie ik je, maar nooit meer zie ik wie je was.

Ik heb een keuze gemaakt. Ik koos ervoor gelukkig te worden. Ja, veel dingen doen van binnen zo ontzettend pijn en geregeld voelt het alsof mijn hart het niet waard is om te kloppen. Maar ik heb een keuze gemaakt. En ik ga me er aan houden. Ik vecht voor mijn geluk. En morgen vecht ik gewoon weer opnieuw.

"It's choice - not chance - that determines your destiny"

[Roosje]

Yana schreef op 09-08-2006 @ 19:58 :
*knip*

Ik weet niet, maar denk je niet dat jouw vriend zelf ook bang is om erover te beginnen? Heel veel mensen denken dat iets over is als je er niet over praat, of in elk geval, dat het niet de moeite is om erover te praten. Laat je hem wel merken dat het je zo zwaar valt? Ik denk dat dat al heel veel zou kunnen helpen. (Maar dan niet al te subtiel, want dat snappen de meeste jongens niet. ) Nu ja, ik vind het in elk geval al heel knap van je dat je die keuze hebt gemaakt. Maar je hoeft het niet alleen te doen, ècht niet.

[Daantje_0705]

Bah, mijn astma ligt weer lekker overhoop. Dit weer en de vakantie is er niet goed voor geloof ik. Ik haat vocht maar je kan er niets tegen doen. Ik voel me zo gefrustreerd. Ik puf echt netjes elke dag mijn medicijnen en nog lig ik dan 's avonds in bed naar lucht te happen en krijg ik het overal benauwd van. Soms heb ik het idee dat het allemaal niets uitmaakt wat ik doe. En meer dan ik doe kan ik er ook niet tegen doen Straks maar weer een pufje ventolin en dan lekker op de bank tv kijken. Hopelijk kan ik dan vanavond wel slapen.

[Yana]

Roosje schreef op 09-08-2006 @ 20:06 :
Ik weet niet, maar denk je niet dat jouw vriend zelf ook bang is om erover te beginnen? Heel veel mensen denken dat iets over is als je er niet over praat, of in elk geval, dat het niet de moeite is om erover te praten. Laat je hem wel merken dat het je zo zwaar valt? Ik denk dat dat al heel veel zou kunnen helpen. (Maar dan niet al te subtiel, want dat snappen de meeste jongens niet. ) Nu ja, ik vind het in elk geval al heel knap van je dat je die keuze hebt gemaakt. Maar je hoeft het niet alleen te doen, ècht niet.

Iedere keer als ik er iets over wil zeggen, kapt hij het af of verandert hij het onderwerp. Het is net alsof hij het er niet zo over wil hebben omdat het "de sfeer naar beneden haalt". De vorige keer had hij me beloofd dat we er de volgende dag samen eens over zouden praten en een "plan van aanpak" zouden maken, maar vervolgens wilde hij niet meer omdat het de sfeer zou verpesten. En ik vind het sowieso al heel moeilijk om aan te geven dat ik ergens mee zit, laat staan als hij me niet wil helpen en de (spreekwoordelijke) deur voor mijn neus dichtgooit. Ik weet best dat hij geen verantwoordelijkheden heeft en hij is in feite niets verplicht. Ik moet het zelf doen en dat weet ik echt wel. Maar het kost me heel veel moeite om mezelf steeds gemotiveerd te houden, om om te gaan met het gevoel dat ik zo ontzettend slecht ben geweest zónder te gaan compenseren. Ik wil niets van hem vragen wat hij blijkbaar niet kan geven, ik wil het hem ook niet moeilijker maken dan het is. En ik wil ook niet de sfeer naar beneden halen, nog moeilijker doen etc. etc. Ik weet best dat ik uiteindelijk, ook met heel veel moeite, ga overwinnen. Zolang ik iedere keer mijn doel (gelukkig worden & mezelf een waardig leven geven) maar scherp voor ogen houd, dan lukt het wel. Maar toch steekt het dat ik eigenlijk alleen dit forum heb om mijn werkelijke gedachtes mee te delen.

[Stefanie]

Hij is zo lief en ik ben zo lastig...

*zucht* *kriebels voelt*

[girl-in-trouble]

Ik voel me niet heel goed, voel me niet heel slecht. Gewoon eigenlijk.

[Redhair]

Oooh, het is allemaal zo verwarrend, zo dubbel.

Allebei zaten ze op K.s kamer. Naast J. gaan zitten, hem kussen, zijn arm achter mij langs. Allebei onderuit gezakt, mijn hoofd op zijn schouder, onze handen spelen met elkaar.
Ik kijk naar K., hij kijkt naar mij. Snel kijkt hij weer weg, het doet hem pijn.

Ik had een overvloed aan vlinders in mijn buik, was helemaal verliefd op J., maar toch knaagde iets. Wat voel ik toch voor K.? Geen verliefdheid, maar ook niet zomaar vriendschap. Het zit mij in de weg, ons in de weg.

Na een uur kwamen M. en T. langs. Ik zie T. vaak de laatste tijd. Leuk dat we goed met elkaar kunnen opschieten, voor de brand sprak ik hem nauwelijks in het kraakpand. Al snel vertrokken ze weer.

J. ging naar zijn kamer, ik verdeelde mijn tijd. Om half vier ging J. naar bed, ik nog even naar K.
Langzaam begon K. zijn hart te luchtten. Het was zo moeilijk om ons te zien, om te weten wat we op J.'s kamer doen, om er niet over te kunnen praten behalve met mij, om het niet aan J. te vertellen. Hij zat er echt door heen, wilde dat hij het niet aan mij verteld had. Dan wist hij ook niet dat ik ook meer voelde, kon hij zichzelf nog zeggen dat het verbeelding was. Hij was neerslachtig, vroeg hoe ik ermee omging.
Gewoon, doorgaan, Doorgaan met verwarring, met een goed gevoel, met een kutgevoel.

Half vijf ging ik weg. Besloot hem weer een knuffel te geven. Net als gister was hij weer zo stevig, warm. Rustgevend en verwarrend tegelijk. Ik word gek van die verwarring, het mag er niet zijn. Ik ben met J., ben er zo blij mee, we zijn zo gek op elkaar, het mag niet!
Wat voel ik toch voor K.? Was hij er maar niet over begonnen, het was zo makkelijk.

Kreeg net weer een sms, verwarring, stiekem even denken aan afstand nemen, maar dat gaat niet lukken.

Ik voel me goed, verliefd, heerlijk met J.

Het verleden zit in de weg. Niemand die het weet, misschien hebben mensen vermoedens, maar geen zekerheid. Ik wil meer met J., maar kan het niet. Wanneer kan ik het? Wanneer hoef ik geen 'niet doen' meer te zeggen, omdat angst me bedwelmd?

Ik voel me kut, wil dood, het is te veel.

Verwarring.

[Xonzo]

ik ben verliefd!

Ik voel me weer wat beter dan gisteren!

[Moustache]

Oké, mijn vader heeft net de uitslag van het ziekenhuis gehad. Bepaalde waardes in zijn bloed die afgelopen maand zouden moeten zijn gedaalt door de medicijnen zijn niet gedaalt, oftewel: het is vrijwel zeker dat hij prostaatkanker heeft. Het speelt al jaren, en nu lijkt het dan tot de conclusie te komen waar hij zo bang voor was.
Godverdomme, hoe reageer je op zoiets? Goh pa, klote? Moet ik in tranen uitbarsten? Het is zó'n vreemd gevoel als je gewoon echt niet weet wat je moet zeggen. Ik ben bang.

[Balance]

Doavid schreef op 10-08-2006 @ 11:35 :
Ik ben bang.

Waarom zeg je dat niet tegen hem?

Sinds maandag voel ik me al behoorlijk rot. Wil naar huis, maar ook het idee thuis, klinkt niet fijn. Ik wil dat school weer begint en mn studie. En praten, kan me bijna niet schelen met wie. Maar dit gaat niet zo.

*Knuffel voor rare kwast*

[Moustache]

Balance schreef op 10-08-2006 @ 11:39 :
Waarom zeg je dat niet tegen hem?

Dát heb ik wel gezegd.

Ik ben zo mooi míj. En vreselijk gelukkig. De wereld is zo fantastisch. Je moet het alleen maar even zien.

Als ik nou eens iets kon doen..

[LiefsvanHier]

Ik ga echt gillen als mijn computer weer normaal is. Het lijkt er dan toch eindelijk van te komen. Kutcomputer. En ik heb weer eens nieuwe kleren .

[Nijn*]

Gisteren ging m'n werk eigenlijk voor het eerst vrij kut. Stond opkamer samen met E. en eerder vond ik haar altijd maar streng en kortaf. In het begin ging het dan ook heel slecht, omdat ze steeds met me meeliep naar tafels om te controleren of ik het wel goed deed, terwijl ze wíst dat ik al eerder opkamer had gestaan. Doordat ze steeds meekeek ging ik van zenuwen juist extra fouten maken..
Daarna ging het eventjes redelijk, totdat ik Ew. buiten zag lopen. Ik schrok me dood en had het al verwacht omdat ik zijn achternaam op de lijst had zien staan. Meteen ging het onwijs slecht, al die gemene blikken, al dat gepest het kwam meteen weer boven. Ik ben vrijwel meteen naar E. gegaan en heb tegen haar gezegt of ze me wilde helpen met die tafel omdat ik zwaar zenuwachtig van hen werd.

Rond een uur of 8, toen alle tafels binnen waren, ging het eigenlijk wel goed. Toen had ik eindelijk goed overzicht, en kon ik me meer ontspannen. Uiteindelijk wel goedgekomen dus, maar moet vanavond ALLEEN gelagkamer staan, en die wordt het meest gecontroleerd. Dus ben benieuwd.

Ben nog steeds doodmoe, al heb ik bijna 12 uur geslapen. Moet straks weer naar therapie, en o mijn god, wat zie ik er wéér vreselijk tegenop. En eigenlijk nergens voor nodig, want het vorige gesprek ging hartstikke goed! Ik ben alleen zo bang voor die stiltes en vind het daarom nog moeilijker dingen uit mezelf te vertellen.. Nou ja, het komt vast wel goed. Hoef dit weekend niet te werken, dus ga lekker weer naar J. toe, kamer van T. helpen verven, mijn eigen kamer weer verder restylen etc etc.. *Positive Thinking!*

[Stefanie]

Ik mis het Gelukkig ben ik er in oktober weer! Dat wordt echt supergezellig, net als deze vakantie.

[duivelaartje]

Ik doe echt de hele dag niets nuttigs.

[Gothic]

het heeft veel tijd gekost, maar hopelijk is het de moeite waard geweest ...

Ja, ik heb wat te zeiken vandaag (alweer), want
- Er zit een gat in mijn mooiste t-shirt
- Het is koud en het régent gewoon. Het is zomervakantie, dan moet je in het park liggen met leuke mensen en genieten van de zon... niet achter de computer zitten van ellende.
- Mijn broertje is een puber en dat laat hij merken ook. Gvd, wat een rotjoch! En ook íedere dag weer van dat geschreeuw en gestier. Hoezo respectloos.
- Ik kan geen goede vrienden worden met een hele leuke jongen, omdat hij meer dan goede vrienden wil zijn en ik niet. Dat is stom.
- Al mn gewrichten doen pijn en niks helpt ertegen.
- Mn geld is nú alweer op, en ik heb nog niet eens mn nieuwe kast betaald.
- Mn vader is nog stééds niet terug, ik mis hem.
- Ik voel me gewoon even hopeloos zielig, om niks?

[Chloe Siere]

Hm, ik ga volgende week in een discotheek dansen en ik ben hartstikke zenuwachtig Straks ga ik hartstikke af en dan sta je daar Straks bak ik er helemaal niets van

[rare kwast]

uitgeput

[Mariposa]

Waarom hecht ik me altijd aan mensen die zo ver weg wonen. Ik voel me helemaal naar omdat het niet meer hetzelfde is. Ik haat afscheid nemen...

[gewoonik]

ik heb t echt gehad, heb t gevoel dat t nooit meer goed komt met mij (ik weet niet eens meer wie ik nou ben en wat ik wil) en dat ik alleen maar een last ben voor iedereen. en ik mis hem nog steeds en dat wil ik niet ( en niemand mag dat weten, want t is stom en onlogisch)

[dark princess]

ik geloof dat ik een beetje verliefd ben geworden op de leuke dame van de leiding van mn vakantie....of het is gewoon weer een van mn obsessies

[Roadrunner]

Je eerst kapotvervelen voor je op vakantie gaat, is je vakantie ook nog ns n ramp. Wat een saaie camping, 30 hectare pure verveling, als mn broer niet meer mee was gegaan dit jaar, was ik gevlucht

[rare kwast]

ik heb dr gewoon al bijna een week niet gesproken, ze heeft niets van zich laten horen en verscheen niet op msn na het laatste nogal vage smsje..
dit is echt nog nooooit zo lang geweest

Ik wil niet weg, ik wil niet weg, ik wil niet weg...

[rare kwast]

ik voel me super down

Chloe Siere schreef op 10-08-2006 @ 18:49 :
Hm, ik ga volgende week in een discotheek dansen en ik ben hartstikke zenuwachtig Straks ga ik hartstikke af en dan sta je daar Straks bak ik er helemaal niets van

Stelt niks voor hoor, 50% van de mensen in dansdingen kan niet dansen en de andere helft is dronken. En je gaat alleen af als je daar mentaal heel erg mee bezig bent, dan straal je namelijk uit van 'omgz wat doe ik hier was ik maar thuis bij de warme kachel gebleven' en dat werkt je tegen. Als je 't maar leuk hebt, je gaat tenslotte niet naar zo'n tent om je te bewijzen tegenover wie dan ook maar gewoon om een toffe avond te hebben.

PS. Extra veel respect voor mensen die volslagen debiele dansjes doen met een air van überheid.

Ik denk dat Chloe Siere een andere manier van dansen bedoelt dan 'gewoon dansen' zoals de gemiddelde mens in een discotheek doet. (Gezien het feit dat ze een dansopleiding heeft gevolgd, enz.)

[Roos]

Ja ze bedoelt op zo'n podium
(maar dan nog kan ze misschien wel wat met de tips van P)

Roos schreef op 11-08-2006 @ 00:42 :
(maar dan nog kan ze misschien wel wat met de tips van P)

Met sommige wel, maar andere tips komen dan heel grappig over.

Paranoide schreef op 11-08-2006 @ 00:30 :
PS. Extra veel respect voor mensen die volslagen debiele dansjes doen met een air van überheid.

Dankje, ik heb ook wel respect voor jou hoor

pfff hopeloos wanhopig. Ik heb een hele leuke avond gehad, maar nu heb ik veel pijn. ik geloof dat ik morgen maar zielig ga doen bij mijn ouders.

Respect voor mensen die zichzelf mogen, blij zijn met zichzelf en hun leven. Want dat moet ik duidelijk nog leren.

Klote-onzekerheid. Huilen zuigt.

Ohjanou, ik ben ook maar een n00b wat dit subforum betreft. Wil ik eens een keer iets aardigs doen.. Heh. Maar goed, dan nog heeft Chloe Siere misschien iets aan de wetenschap dat 50% van haar publiek dronken is en de andere 50% te druk bezig is met zich zorgen maken om hun eigen dans-technieken.

[Redhair]

Warboel. Alles is een warboel. Alles door elkaar.

Was even bij J.
Hij uitte zijn zorgen weer. Ik maakte het mezelf zo moeilijk, hij wist niet hoe hij me dat moest laten inzien. Ookal mag ik nog maar anderhalve week gebruiken, van hem krijg ik geen speed meer. Hij wilde mijn ondergang niet sponseren.

We zoenden. Hij zocht mijn grenzen, ik verlegde ze.
Wat we deden heb ik nooit eerder vrijwillig gedaan. Het voelde raar, maar niet slecht. Het is nog niks, maar voor mij een vooruitgang.

Nog even bij K. gezeten. Ik zapte, bleef hangen, schrok me dood. Wat de vrouw op tv zei, patsboem, recht in mijn gezicht. Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Ik ging helemaal terug naar het verleden, zat als een bang vogeltje op de bank. K. kwam bij me zitten. Hij vroeg of er wat was, ik ontkende. Maar jezus, het zat zo hoog, het moet eruit. Het verleden wil verteld worden. Ik hou het niet meer binnen.
Langzaam kwamen de woorden uit mijn mond. Vertelde ik dingen die ruim acht jaar verzwegen waren. K. luisterde, streelde mijn haar, hield mijn hand vast.
Ik moest naar huis. We omhelsden elkaar weer, klampten ons aan elkaar vast.

Thuis op msn verder gaan praten. Hij is nou net naar bed, ruim 3.5 uur gepraat. Wat een gesprek. Vooral over ons. Allebei ziitten janken, allebei manisch gelachen. Ruzie gekregen, ons steeds weer afgevraagt wat we toch moeten doen.
Jezus wat een gesprek, wat een situatie.
De emoties liepen hoog op, echt hoog. Nu moeten we echt oppassen, anders escaleert alles.

Het verleden zit in de weg. Niemand die het weet, misschien hebben mensen vermoedens, maar geen zekerheid. Ik wil meer met J., maar kan het niet. Wanneer kan ik het? Wanneer hoef ik geen 'niet doen' meer te zeggen, omdat angst me bedwelmd?

Dat was gister. Jeetje. Met J. iets meer gedaan. Het verleden er een beetje uitgelaten. Jeetje. Druk in mijn hoofd, heel druk. Nu is het verleden weer diep in mij, maar het is er even uit geweest.
Ik weet het allemaal niet meer.

Weekend wordt vaag. J. en K. gaan allebei weg. D. komt terug, een week eerder da de bedoeling. Heerlijk, kan ik eindelijk over K. praten. Ik ga maandag een nacht slapen bij mijn broer.
Ik weet het allemaal niet meer.

Wil nu bij J. in bed liggen, mijn lieve vriendje.

godverdommekutzooi allemaal. motivatie stijgt veel te laat, om gelijk in te storten bij de realisatie hoe onrealistisch mijn doel is. alles komt ook tegelijk he? nouja, de 25ste gaat in elk geval een heerlijk weekeind zijn

[coopergirl]

omg de garigheid

Zin in slapen, chocola en poes knuffelen heeft <3

Mja over 8 uur ben ik thuis

[Yana]

Aan de ene kant baal ik. Enigszins weinig, maar toch niet héél weinig gegeten (ongeveer 1200 kcal) en toch ben ik niet afgevallen. Ik snap echt helemaal niks meer van mijn gewicht, ben zo instabiel als ik weet niet wat. En dan die dag dat ik voor mn gevoel heel veel gegeten had, en toen was ik wel een halve kilo kwijt. Gek gedoe. Misschien zou het wel in pondjes schelen..maar we hebben alleen een weegschaal die met (halve) kilo's werkt.

Vandaag ga ik weg voor een korte vakantie, met ontbijtbuffet en alles. Ik wil zo graag gewoon kunnen genieten, maar ik vind het wel echt weer eng. Voordeel () is wel dat er geen weegschaal is. Kan ik proberen mijn goede voornemen daar wat kracht bij te zetten, want hier lukt het niet zo goed.

[Chloe Siere]

Paranoide schreef op 11-08-2006 @ 03:49 :
Ohjanou, ik ben ook maar een n00b wat dit subforum betreft. Wil ik eens een keer iets aardigs doen.. Heh. Maar goed, dan nog heeft Chloe Siere misschien iets aan de wetenschap dat 50% van haar publiek dronken is en de andere 50% te druk bezig is met zich zorgen maken om hun eigen dans-technieken.

Haha, dank je voor je leuke peptalk Het is inderdaad dansen op een podium, blok or whatever. Iemand anders zei ook al dat je publiek toch half dronken is dus dat ik nergens bang voor moet zijn Hou dat maar in mn achterhoofd... Anderen zeggen dat je je angsten kwijt bent, zodra je daar staat. Maar ik schijt m echt

Ik krijg een terugval, ik voel m aankomen.
De laatste tijd voel ik me steeds meer zoals net na de aanranding. Ik slaap niet meer, ik eet niks meer en elke dag moet ik 10 tot 15 keer huilen. Elke dag valt me heel erg zwaar, het idee van opstaan en iets gaan doen, staat me al maanden tegen, vooral omdat ik nooit echt uitgerust ben. Deze vakantie werd ik elke dag wakker om 7 uur, maar kon ik pas slapen tegen 2 uur. Wat me nog depressiever maakt (en echt meer dan ik had gedacht) is dat mn vriendje weg is, naar Hongarije. 2 weken is hij maar weg, maar het is veel zwaarder dan ik dacht. Ik mis hem echt, het allerergste mis ik dat ik met hem kan praten, omdat we t altijd zo eens zijn met mekaar. Alles voel in ene goed als ik bij hem ben, alles heeft een reden, maar die doet er niet meer toe.

Maar hij maakt me ook onzeker. Waarom zou iemand zo mooi en echt bij mij willen zijn? Waarom ziet hij niet dat er zoveel mooiere meisjes zijn voor hem, en nog zoveel lievere, en nog zoveel mooiere EN lievere? Hij is te leuk voor me, en zodra hij dat inziet, is hij mij me weg. En dan stort mn wereld in. En in mijn hoofd klopt dat ook gewoon. Ik ben maar een raar kind, met een lelijk hoofd, een raar lijf en rare gewoontes. Hij kan zoveel en zovaak tegen me zeggen dat ik de leukste ben, maar ik geloof dat gewoon niet. Het kan niet zo zijn dat ik de leukste ben. Als ik alleen al binnen mn vriendinnetjes-groepje kijk, zie ik al meisjes die hem gelukkiger zouden maken, dus ik weet echt niet waarom hij bij mij is.

Of ik zeur gewoon weer.

Hij is nog niet eens weg, maar ik mis 'm nu al .

[LiefsvanHier]

Yana schreef op 11-08-2006 @ 10:10 :
Enigszins weinig, maar toch niet héél weinig gegeten (ongeveer 1200 kcal) en toch ben ik niet afgevallen.

Op een gegeven moment gaat je lichaam op de een of andere manier zorgen dat het niet nog meer gewicht verliest, denk ik? En dat is niet zo gezond.