Advertentie | |
|
![]() |
|
Ik heet Dana maar toen ik geboren was en m'n moeder me voor het eerst vast had vond ze dat een veel te grote naam voor zo'n klein meisje (ik was 6 weken te vroeg) waardoor ze er toen Daantje van gemaakt heeft wat iedereen in de familie en m'n vriendenkring ook tegen me zegt dus daar reageer ik ook meer op dan op m'n naam
![]()
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Mijn nichtje van 2,5 reageert nu tijdelijk ook even niet meer op haar naam; ze heeft besloten dat ze Zwarte Piet of Sinterklaas genoemd wil worden
![]() ![]() ![]() Kinderen zijn meesterlijk ![]() Succes testout en Wammus!! |
![]() |
||
Citaat:
![]() ![]()
__________________
Er zal altijd van jullie gehouden worden, en gek genoeg heb ik daarvoor geen toverstaf nodig, al is het de meest mysterieuze magie die er bestaat.
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
En logsich toch eigenlijk dat een kindje van 6 maand haar naam nog niet kent... duhh. Zolang ze wel op je reageert en mjah, loopt allemaal wel los dunkt me... ![]() |
![]() |
|
Ik volg dit topic eigenlijk al vanaf het begin, maar heb nog nooit gepost.
Mijn vriend en ik zeggen al vanaf het begin van onze relatie dat we kinderen willen en het komt nu steeds dichter in de buurt. Het is zelfs zo dat ik bijna niet meer kan wachten ![]() Ik heb altijd gezegd dat ik jong moeder wil zijn, en wil beginnen met proberen zodra we alles helemaal op orde hebben (ik besef nu dat dat opzich al wel zo is). Wij wonen nu een tijdje samen, maar nu sinds kort in een ruim appartement. Mijn vriend werkt fulltime met veel zekerheid en ik heb ook net een baan. We willen niet meer studeren en mijn vriend is alweer 30. Nu alleen de stap nog zetten om met de pil te stoppen. Maar we willen eerst alles goed bespreken en ik wil eigenlijk nog wat meer zekerheid in mijn werk (omdat ik nog maar net begonnen ben). Hadden jullie ook (moeders, zwangeren), dat als je besluit dat je het samen wilt, je eigenlijk bijna niet meer kan wachten? En heeft gevoel de doorslag gegeven echt die keus te nemen of stond het leven er ook gewoon naar? En hoe belangrijk is het om je leven 'perfect' op orde te hebben voor jullie aan kinderen beginnen (en anderen natuurlijk ook ![]() |
![]() |
|
Verwijderd
|
ik ben nog niet zo ver, maar ik denk dat er altijd wel een reden is om nog niet aan kinderen te beginnen.
Als ik n baby krijg is het een kwestie van impulsiviteit of ongelukje owso. T kan best besproken zijn owso, maar bedoel te zeggen dat je leven vast nooit helemaal in orde is voor een baby. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik vond het heel moeilijk om te wachten...ik was er namelijk eerder aan toe om er voor te gaan dan mijn man: hij wilde wel kinderen, maar 'later'. Op het moment dat hij er voor wilde gaan, vond ik dat natuurlijk het beste plan dat ik ooit gehoord had.
![]() Mbt je leven 'perfect' op orde hebben: Je heb je leven, denk ik, nooit 'perfect' op orde, er is altijd wel iets dat beter kan. En al zou het wel 'perfect' op orde hebben, dan kan het volgende maand of volgend jaar weer compleet anders zijn. Ik denk dat het het belangrijkste is dat je allebei volledig achter de keuze staat om er voor te gaan. Als er iets niet ideaal is, dan zoek je wel naar oplossingen. (Maar natuurlijk zijn dingen als ruimte en voldoende geld wel erg praktisch. ![]() |
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik heb eigenlijk een stomme vraag, en ik weet ook niet goed of het hier moet, maar here goes: Zelf ben ik als de dood voor de bevalling. Ik wil heel graag kinderen, maar ik heb toch al wel meer dan tien jaar echt een fobie als het om bevallingen gaat. Ik heb nachtmerries, word soms schreeuwend wakker. Als ik het op TV zie ofzo, dan moet ik rennen naar de WC want dan ga ik letterlijk over m'n nek. Ik zit hier echt heel erg mee, want ik heb dus ook geen idee hoe ik dat nou allemaal moet doen. Weet iemand of hier therapie voor is? Of dat ik 'preventief' kan laten vaststellen dat het kind met een keizersnede te wereld komt?
Ik zou het namelijk vreselijk vinden als ik hierdoor geen kinderen zou kunnen krijgen, want de angst voor een bevalling houdt mij letterlijk tegen om überhaupt zwanger te (willen) worden. Iemand een idee? Of ervaring? |
![]() |
||
Citaat:
![]() ![]() Ik vroeg me af.. gaat ze inderdaad een natuurlijke bevalling tegemoet? Of wordt er wel een keizersnede gedaan? (ik had in m'n hoofd dat ze liever normaal wilde bevallen?) En hebben jullie daar zelf voor gekozen/kunnen kiezen of..? |
![]() |
||
Citaat:
|
![]() |
|
Je kunt sowieso poliklinisch in het ziekenhuis bevallen en vragen om pijnstilling. En ik geloof dat je ook wel kunt vragen om een keizersnede.
En je leven helemaal op orde heb je nooit. Er is altijd wel iets dat beter kan, dus een bewuste keuze is voor mij genoeg.
__________________
Er zal altijd van jullie gehouden worden, en gek genoeg heb ik daarvoor geen toverstaf nodig, al is het de meest mysterieuze magie die er bestaat.
|
![]() |
|
![]() |
Naar het schijnt kan een man ook borstvoeding geven.
http://discovermagazine.com/1995/feb/fathersmilk468 Mannen, zouden jullie dat willen? En wat zou je als vrouw ervan vinden? |
![]() |
||
![]() |
Citaat:
![]() |
![]() |
|||
Citaat:
Citaat:
Ik heb nu met dit co-schap meerdere bevallingen gezien en ik moet zeggen dat het me ook niet bepaald aangenaam lijkt. Maar als het kind eruit is en bij moeder op de buik ligt hebben ze nergens anders meer aandacht voor. Daarbij kan je idd pijnbestrijding krijgen, maar ook dat moet je van te voren wel even bespreken (als je zwanger bent)
__________________
Al is de reiziger nog zo snel, de ns vertraagt hem wel.
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
Het is wel goed voor de vader-kindband als de vader ook het kind voedt. |
![]() |
|
![]() |
http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=483
Hier nog een artikel in het nederlands. Er is dus inderdaad geen operatie voor nodig en ook geen hormonentherapie, het wordt namelijk opgewekt door stimulatie/sugestie. Ik heb ook wel gehoord van mijn ouders (die het met hun eigen ogen gezien hebben) hoe in sommige 'afrikaanse stammen' de moeder of grootmoeder begint melk te produceren als de dochter er geen genoeg heeft. Het zou dus een evolutionaire uitleg kunnen hebben? Als de vrouw niet genoeg melk produceert neemt de man het over, ofzo. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Mbt een 'preventieve' keizersnede: Een keizersnede doen ze in principe alleen als het medisch noodzakelijk is, het is immers toch gewoon een zware buikoperatie. Misschien vooraf eens informeren bij een verloskundige/gynaecoloog naar de mogelijkheden voor pijnstilling ed? En wellicht eens bij je huisarts of een psycholoog informeren naar therapie als je dat zou willen?
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Ja ik ga ik er sowieso met iemand over praten, want dit is niet zomaar een kleine angst. I denk niet "Goh, dat ziet er pijnlijk uit." of "Dat lijkt me niet zo fijn." Ik heb er letterlijk nachtmerries over en bijna bij ieder gesprek dat over kinderen gaat word ik al niet lekker, omdat ik dan meteen aan bevallen moet denken. Keizersnede doen ze inderdaad alleen als het noodzakelijk is, en dat is dus ook meteen het grootste probleem. Als ik zwanger zou worden, zou ik mijn hele zwangerschap in angst zitten omdat ik weet 'wat er gaat gebeuren'.
En ik weet ook wel dat vrouwen dit al eeuwen lang doen en dat het altijd wel goed komt, en dat zodra het kind er is de pijn al is vergeten. Maar dit is puur rationeel. Het gaat mij niet om de 'pijn' (al komt dit er natuurlijk wel bij kijken), het is puur de angst voor de bevalling. Iemand met hoogtevrees weet ook dat mensen al jaren levend beneden komen als ze de Eiffeltoren beklimmen, maar dat haalt de angst niet weg. Ik weet gewoon niet goed wat ik hier mee aanmoet, en ik ben bang dat therapie niet gaat helpen en het misschien zelfs erger maakt. |
![]() |
|
Verwijderd
|
@Wammus en Testout.com: Gefeliciteerd!!!
![]() ![]() @Siorin: Je weet van te voren nooit of therapie zal gaan helpen, maar het lijkt me het proberen waard als je graag kinderen wilt, toch? Op dit moment sta je op het punt dat je niet weet of je door die angst ooit kinderen zult krijgen, wat kan er dan nog erger worden? Ik zou op z'n minst eens informeren naar mogelijkheden voor therapie. |
![]() |
|
Gefeliciteerd, heel leuke naam ook
![]() @Siorin: Het lijkt mij ook doodeng (bevallen en de hele zwangerschap eigenlijk), maar ik denk dat jij er te veel op focust, zodat het je alleen maar enger gaat lijken, zeg maar. Daar kan je zelf verder vrij weinig aan doen, het zit nu eenmaal in jouw hoofd van 'grootste angst-> bevallen', maar met een beetje hulp zul je daar denk ik best vanaf kunnen komen. Een huisarts kan je misschien doorverwijzen naar waar je het beste terecht kunt? Het zou toch zonde zijn als je alleen hierom nooit kinderen zou krijgen...
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Gefeliciteerd Wammus en testout!!!
Citaat:
Maar misschien is therapie ook geen slecht idee, want je angst is vrij irrationeel. Ik zou 't toch proberen, wat Leonoor ook al zegt; erger kan het eigenlijk niet meer worden, toch? |
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
![]() ![]() |
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Liefde & Relatie |
Het grote Zwangerschaps- en Babytopic #15 Verwijderd | 500 | 09-03-2012 17:04 | |
De Kantine |
Wat vind jij niet saai? Schrijf een saai voor de forumer boven je! CTRL+SAAI=? #824 Martiño | 500 | 19-01-2010 19:11 |