Het verhaal van mij en mijn mama :'(

[Roos]

Alsnog veel succes! Fijn om te lezen dat je probeert om je leven weer op te pakken!

[Orpheo]

ik wil eerst zeggen dat ik t heel sterk moedig en knap vind dat de t.s. t verhaal zo openlijk verteld aan ons. en ook dat ze na 1.5 en na 3 jaar nog eens wat van zich laat horen. ik weet hoe rot t met je kan gaan opeens, na een schokkende gebeurtenis. de manier waarop je opgevangen wordt door je omgeving, familie, vrienden, kennisen, etc etc, is cruciaal. dit zeg ik uit eigen ervaring.

ik wens de topicstarter veel kracht toe, veel sterkte. opdat het licht weer gaat schijnen, en de duisternis verdreven kan worden.

Denyse schreef op 30-04-2006 @ 22:47 :
Daar ben ik weer..
Ik weet dat ik een oud topic naar boven haal, maar er is me welleen sgezegd dat je alles in 1 topic moet houden, dus vandaar.

Ik heb in de tijd dat ik hier kwam en me verhaal heb geplaatst, enorm veel gehad aan dit forum en de mensen met wie ik buiten dit forum via msn e.d. heb gesproken.
Ik kan nog steeds niet praten face to face met mensen, maar via dit wel.

Ik mag wel eerlijk toegeven dat ik zo'n beetje mijn hele leven heb verknald in de tijd dat ik hier niet kwam.
Ik ben uit huis gevlucht door problemen met me vader, gaan samenwonen met een 'verkeerde' jongen, van school gestuurd, en enorme schulden gemaakt.
Om een lang verhaal kort te maken, ik zat echt in de shit.

Ik werk nu fulltime bij mcdonalds.. om maar aan te geven hoe diep ik ben gezonken, mijn schuld is 2500 euro, aan mijn vader bij wie ik intussen weer woon.
Ik ben weer bezig op het rechte pad komen, ik ga in september weer naar school en ik woon weer thuis.

Ik vertel dit, omdat ik het verlies toch enorm heb onderschat. en ik wil de mensen in die hetzelfde hebben meegemaakt waarschuwen om niet te verdrinken in het verdriet.. ga alsjeblieft met een profesioneel iemand praten ook al denk je net als ik dat je dat niet nodig hebt ( ik ga het binnekort doen, maar ik ben nog te bang voor alles wat naar boven zal komen)
Leer praten, leer rouwen

Nu nog hopen dat ik dat ook nog mag leren.

Heb dit verhaal al eens eerder gelezen en het was me ook bijgebleven, vandaar dat dit me bekend voor kwam.

Maar iig, succes en sterkte met het verwerken, zelfs al is het al 3 jaar geleden.

[Kleintjeyakult]

Orpheo schreef op 30-04-2006 @ 23:30 :
de manier waarop je opgevangen wordt door je omgeving, familie, vrienden, kennisen, etc etc, is cruciaal. dit zeg ik uit eigen ervaring.

.

Dit ben ik helemaal met je eens..

Goed om te horen dat je je leven weer op de rails probeert te krijgen. Toch gaat dit topic op slot 2003 is wel een beetje boel ver weg Mocht je nog steeds een probleem ofzo hebben kun je daar een nieuw topic over openen.
Succes en sterkte nog verder.