Het grote gedichtentopic #4

een paar dingen heb ik nog
herinneringen

spullen
van jou

en alles van mij
is doordrongen

van jou
gevoelens

en ik weet dat je
mij,net als ik jou

nooit zal vergeten


niet mooi maar wilde m toch plaatsen

dit gedichtje heb ik zelf geschreven

de weg naar vrijheid?!

Met het wapen voor me op de tafel
De gedachte door mijn hoofd
Ik ben niet ik
Maar mag niks doen want dat heb ik beloofd

Ik kan de belofte niet nakomen
De druk te dichtbij
Ik heb mezelf niet meer in de hand
Mag het gevoel niet overheersen
Maar dan pas voel ik me vrij

Dan pak ik toch maar het ding wat me vrijheid geeft
Even zoek ik dat gevoel op
Maar dan kom ik weer terug op aarde met mijn gedachte
En zet het uit mijn kop
Het is geen weg naar vrijheid..
Het is een moment van korte duur
Maar het schuldgevoel duurt lang
De angst van terugkeer dat maakt me bang

[rare kwast]

Het piekeren
Begint s’nachts in bed
Ik ben dan alleen
En er is niemand die nog op mij let

Ik kijk door mijn tranen heen
In de duisternis
Ik vergelijk mijn leven
En zie wat ik allemaal mis

Ik denk dan steeds;
“ik ben overbodig”
Ze hebben genoeg aan elkaar
en hebben mij niet nodig

Ik word dan zo bang
en weet het gewoon niet meer
Het heden zo onzeker
en het verleden doet nog zo een zeer

Ik probeer mijn tranen te drogen
en de gedachten te stillen
En smoor de laatste kreten
door in mijn kussen te gillen

Heb hem niet zelf geschreven, weet ook niet of hij de revue al is gepasseerd, maar vind hem erg mooi...

Vriendschap

Een been ben ik verloren,
een been hangt er aan.
Ik moet het nu gaan zoeken,
anders kan ik niet meer gaan.

Er kwamen vele benen.
Een paste er, god zij dank.
Die mocht ik gelukkig lenen.
Nu loop ik alleen nog mank.

Het werd me steeds aangeboden,
als ik niet meer goed kon staan.
Maar na een periode,
zal alles beter gaan.

Ik wil het been nog voorstellen.
Echte vriendschap is de naam.
Die kunnen we altijd bellen.
Als we weer wat wankel staan.

Hans Verstappen, 05-12-2001

[Droyd]

To commmute anxiously
back and forth
Is
To languish silently
into words

From now on,
You're my playdoll
I'll Sting you, Pin you
onto the wall
you're my pawn
Hunt you down

I'll Tear you
until you

Stop.

Excavate, hollow
You're the bait, others follow

[Eend]

Twee oude gedichten:

Als ik het kon zeggen, dan deed ik dat
Maar ik weet, het is niet waar
Ik kan niet zeggen 'ik sta alleen'
Want er staan altijd mensen voor me klaar

Als ik kon huilen, dan deed ik dat
Maar ik weer, ik heb geen reden
Ik kan niet zeggen 'ik heb veel pijn'
Want veel mensen hebben erger geleden

Als ik kon vluchten, dan deed ik dat
Maar ik weet, het heeft geen zin
Ik kan niet zeggen, 'ik kan het niet'
Want er is altijd kans dat ik win



Als je mijn woorden kan verdraaien
Waarom dan niet mijn verdriet
Van een traan een glimlach maken
Of kan je dat niet?

Als je mijn hart kan verdoven
Waarom dan niet de pijn?
Als je mijn tranen kan geven
Waarom mag het dan
Geen glimlachje zijn?

[Eend]

Nog meer oudjes:

Ik wete het wel
Maar laat niets zien
Ik voel het wel
Maar hou mijn mond

Ik huil nu wel
Maar verberg het
Ik lijd nu wel
Maar ik lach

Ik denk het wel
Maar zeg wat anders
Ik weet het
...
Dondersgoed

++++++++++++++++

Nooit gezegd
Nooit geschreven
Niemand wist
Waar ze bleven

Nooit gehuild
Nooit verteld
Deze woorden
Nooit geteld

Deze woorden
Die nooit golden
Nooit verteld
Nooit over gescholden

En nu de dag is uitgebroken
Heb ik ze voor je opgesteld
En heb ik de woorden
"Ik mis je"
Nu verteld

+++++++++++++++++++++++++

Ik zeg ja
Jij zegt nee
Ik wil alleen
Maar jij wilt mee

Ik wil vluchten
Jij houdt me tegen
Ik heb gesproken
Jij hebt gezwegen

Ik zeg ja
Maar jij zegt nee
Ik wil alleen
En jij gaat niet mee

+++++++++++++++++++++++++

Even is even
Dus niet zo lang
Het is even leven
Dus wees niet bang

+++++++++++++++++++++++++

Niks gezegd
Niks laten merken
Niet gehuild
En toch begrepen

+++++++++++++++++++++++++

Mag ik met je komen praten
het hoeft heus niet elke dag
Mag ik op je schouder huilen
Maar alleen als dat echt van jou mag

Mag ik bij je langskomen
Als het eventjes niet gaat
Mag ik je in nood opbellen
Al is het nog zo laat

Mag ik om een knuffel vragen
Al lukt het even niet
Mag ik je mijn gevoelens tonen
De pijn en het verdriet

Mag ik bij je komen
Ook gewoon voor de gein
Mag ik je nog 1 ding vragen?
Zou jij een vriendje willen zijn?

++++++++++++++++++++++++++++++
Misschien komen er nog meer

[marrel]

eigenlijk mijn eerste

Rozen huilen
Huilen tranen van bloed
Wonden van hun eigen dorens
Pijn veroorzaakt door zichzelf

Er vormt zich een plasje
Een plasje van bloed
De rozen verdorren langzaam
Voor eeuwig dood in hun graf

Verschrompelde rozen
Slaphangend en alleen
Verlaten door de rest
Hun leven over en verlaten door iedereen

En welk recht heb ik te huilen, als jij niet kunt zien waarom,
in deze wereld van logica is alles te begrijpen, te grijpen,
alles is mogelijk, alles mag, zolang ik het jou bewijzen kan,
maar mijn huilende tranen kleuren niet zwart op jouw wit.

- Dus vlinder ik door het leven, verscholen in mijn cocon,
enkel dromend over een leven waarin ik in het licht vliegen kon.
Mijn vleugels zullen breken, maar jij ziet enkel de kleur
van het licht, niet het donker waarin ik mij bevind. –

Jij bent egoïstisch blind, gelooft wat in jouw wereld past,
ziet wat je wilt zien als koning, heerser van jouw heelal,
maar de nacht komt op en de dag, die jij bemint, sterft rozerood.
En met haar heb je al jouw lievelingskleuren gedood.

Open nu je ogen voor mijn nacht en zie het gedwongen zwart,
Zij kleurt de inkt in mijn ogen en met mijn stille tranen
schrijf ik in het zand dat ik zo graag onder de zon vliegen wilde,
maar jij hebt mij veroordeeld tot een vlinder van de nacht.

Ave9 schreef op 04-11-2004 @ 14:36 :
(..)

meer kan ik door mijn bewondering niet zeggen

[bracelance]

sint zat te denken...

[~**lichtfee**~]

alleen

Als het maantje zich verscholen heeft achter de donkere wolken,
Als het vogeltje ophoud met fluiten,
Voel ik de pijn van vele dolken,
In mijn hart en in mijn ogen die sluiten.

Alleen sta ik buiten te beven
Er rolt een traan over mijn wangen,
Is dit nog wel mijn leven?
Ben veroordeeld tot de bangen....

[Fleebee]

Geprikkeld

Kleine prikkels vallen als regen
Uit een inktzwarte lucht
Dwars door kaalgevallen bomen
Dwars door de mist van mijn zucht

De zucht waarvan ik het bestaan niet weet
De prikkels die mijn slaap verstoren
De angst die mij in tweeën spleet
De wereld draait als nooit tevoren

Mijn gevoel heeft nog nooit gelogen
Ik probeer trillend om te staan
De angst geeft mij het vermogen
Ik moet uit de regen vandaan

--------
Stilte

wat me
bezighoudt
soms
is de angstwekkende
stilte
in het woord
zo luid
meestal
zo angst en
aanjagend
het geluid
van de stilte

-------------

Wat ik dacht

Wat ik dacht
is nu een gedachte.

Ik houwde haar vaardig uit de taal
(de stukken vlogen er vanaf)

en stelde haar op in een stille zaal.
Wordt de onrust mij te machtig

of verdwaal ik in een vreemde stad,
dan vlucht ik mijn museum in.

Met de catalogus in de hand
vind ik alles prachtig.

------------------------
's Avonds laat

Moeder je kwam om elf uur thuis.
Niet later zei je zelf.
Ik zit nog steeds alleen in huis.
Het is kwart over elf.

Ik kwam uit bed om negen uur,
ik hield het niet meer uit:
geroezemoes achter de muur,
figuren langs de ruit.

Straks komen dieven om de hoek
en klimmen door het raam.
Naar geld en klokken zijn ze op zoek,
ze fluisteren mijn naam.

Ze vinden onze klok nog wel:
hij tikt vannacht zo bang.
Als ik mijn Oma nou eens bel?
Maar nee, die slaapt allang.

O, moeder, moeder kwam je maar.
Of ben je soms op reis?
Ik zit te woelen in mijn haar.
Het wordt al grijs.
(WILLEM WILMINK)

---------------

je bent weg
gelukkig

maar voor mij
zal de pijn niet stoppen

omdat je handen overal zijn
en je ogen alles zien

elk geluid,elk hard woord
is een flits,van vroeger

want van me afblijven
nee dat kon je niet

eigenlijk zul je er altijd zijn
in elke minuut van de helse pijn

hoe kan ik me erdoorheenslaan
als ik weet dat jij nog wilt...

[Chaucus]

Repelsteeltjuh schreef op 08-11-2004 @ 12:31 :
je bent weg
gelukkig

maar voor mij
zal de pijn niet stoppen

omdat je handen overal zijn
en je ogen alles zien

elk geluid,elk hard woord
is een flits,van vroeger

want van me afblijven
nee dat kon je niet

eigenlijk zul je er altijd zijn
in elke minuut van de helse pijn

hoe kan ik me erdoorheenslaan
als ik weet dat jij nog wilt...

*knuf*

[rare kwast]

Ik lig in mijn bed
En staar naar het plafon
Ik bedenk bij mezelf
Wat er vandaag allemaal anders kon

De gedachten
Draaien als maar rond
Over hoe ik vandaag deed
En wat men van mij vond

Ik denk altijd
Daar midden in de nacht
“Ik ben niets waard”
En fluister dit heel zacht

Ik word dan zo kwaad
En scheld mezelf verrot
Zie je dan niet wat je doet
Je maakt zelf alles kapot

Op mijn kussen vallen tranen
Ze rollen van mijn wang
Was er maar iemand die me kwam troosten
Ik ben alleen en zo bang…

Bang dat de vriendschap zal verdwijnen
En ik weer niemand zal zijn
Weer helemaal alleen
Die gedachten doen zo een pijn

Ik raak in paniek
En de tranen blijven stromen
Hoe lang zal het nog duren
Voordat die dag gaat komen

[Eend]

Echt

mama slaapt
ze ziet me niet
ze hoort niet wat ik zeg
zachtjes trek ik aan haar oor
mama doe je ogen open
mama word weer echt

-----

Zon kom op

Zon
kom op
zet je stralen aan
stuur de wolken naar de maan

schijn een wak in de wolken
schijn een gat in de lucht

een straaltje zon op mijn gezicht
voel ik met mijn ogen dicht

zon
kom op
zet je stralen aan
dan kan ik naast mijn schaduw staan

Hans&Monique Hagen

Laat me vallen, als een veder zal ik licht zijn,
onopvallend zal ik dwarrelend dwalen in het rond,
te lief om gezien te worden, blijf ik onzichtbaar
- En bijna té zacht bereik ik de grond -

Laat me liggen, wees gerust, ik voel geen pijn,
ik besta enkel om te beamen wat jij net zei,
vrij in wezen, doch geketend en getekend door jou,
heb jij het recht mij uit te vegen, - vervaag mij –

En het slijpsel in mijn hart bedrukt mij vrij te veren.

@ rare kwast: vooral die 3e eerste strofe's: Mooi

[rare kwast]

thanx ave9 ik vind jou gedicht om stil van te worden..

[rare kwast]

Ik haat het leven
Wil weg van hier
Te veel verdriet
En zo weinig plezier

Ik zou zo graag
Weer vrij willen zijn
Niet steeds maar huilen
Van angst en pijn

Ik wil gewoon
Dat blije gevoel weer in mijn leven
Het hoeft echt niet zo lang
Al voel ik het maar even

Gewoon even lachen
En plezier maken met elkaar
Ik wil eventjes genieten
Dat is toch niet zo raar?

[marrel]

De wereld draait,
maar de mijne staat stil.
Dat probeer ik te veranderen,
toch is dat niet wat lukken wil.

Snap ik mezelf?
Begrijpt de wereld mij wel?
Vragen blijven komen,
die onbeantwoord zullen ze blijven.

Ik ben opzoek,
speel verstoppertje met mezelf.
Het moeilijkste spelletje ooit,
oneindig tot de volwassenheid.

[TinyDancer]

Nu houd ik me stil
verdriet
houden we in
t is maar beter zo,
onzichtbaar

je mist me
en ik jou
ik mis je zo
en jij,
je gaat eraan kapot

ik wil je zo graag helpen
maar dat kan ik niet
en je wilt het niet
of- toch wel?

Wat moet ik doen
zou alles doen
onze vriendschap was zoveel
veel te veel

leegte.






.. ..

zonder zicht
door het raam

mat van de regen
beslagen

van alle uren
dat ik niet gehuild heb

is er een druppel verschenen
buiten,op het raam

verweg
maar ook dichtbij

heel veel druppels
niemand weet het

niemand ziet het
alleen de druppels en ik

[rare kwast]

Waarom twijfel ik zo vaak,
Aan mijn vriendschappen.
En waarom zegt iets in mij,
Dat ik er gewoon mee moet kappen.

Waarom voel ik die steek,
Van verdriet en pijn.
En waarom gebeurt het steeds vaker,
Als mijn vrienden bij me zijn.

Waarom is het zo druk in mijn hoofd,
En blijven de gedachtes komen.
Waarom kan ik niet gewoon blij zijn,
In plaats van dat die tranen blijven stromen.




ben een heel klein beetje kwijt of hij hier nou al stond

rare kwast schreef op 18-11-2004 @ 17:01 :
Waarom twijfel ik zo vaak,
Aan mijn vriendschappen.
En waarom zegt iets in mij,
Dat ik er gewoon mee moet kappen.

Waarom voel ik die steek,
Van verdriet en pijn.
En waarom gebeurt het steeds vaker,
Als mijn vrienden bij me zijn.

Waarom is het zo druk in mijn hoofd,
En blijven de gedachtes komen.
Waarom kan ik niet gewoon blij zijn,
In plaats van dat die tranen blijven stromen.

Herkenbaar... goed verwoord

[rare kwast]

Ik ben zo moe…
Maar blijf vechten tegen mijn dromen
Ik wil niet slapen
Omdat ik weer wat er gaat komen

Ik ben zo moe…
En lig te beven
Ik sla mijn armen om me heen
Heb de moed op gegeven

Ik ben zo moe…
Mijn ogen vallen dicht
Ik kan niet meer wakker blijven
En zweef langzaam in mijn droom naar het licht

Het is in die droom zo mooi
Ik ben er vrolijk en blij
Springt over de wolken
Lachend, want ik ben weer vrij

Nu moet ik wakker worden
Maar dat wil ik helemaal niet
Want zodra ik mijn bed uit kom
Ben ik weer in mijn wereld van verdriet

[-Flip-]

rare kwast schreef op 18-11-2004 @ 19:49 :
Ik ben zo moe… enz..

erg mooi geschreven rare kwast...

Eend schreef op 12-11-2004 @ 14:50 :


Hans&Monique Hagen

ik heb dat boekje gekregen vorig jaar van mn vriend. daar staan zulke lieve gedichten in.

@rare kwast: wat een fantastisch mooi gedicht

[metallica]

My dream.
All these voices fade away
no more insanity.
I will meet you in winter
you're the one who makes me sane.
I will wait forever,
alone, in this darkness.
Till dawn comes
to wake me
And set me free.

run
run away

run fast
don't fall

no noise
just run

run for your life
run away

faster
no panic

go
get out

and run
as fast as you can..

[rare kwast]

De tranen blijven stromen
Als ik terug denk aan gisternacht
Wat er daar weer gebeurde
Ik had het niet verwacht

Het was zo gezellig
Alles ging zo goed
Langzaam werd ik vrolijk
En kreeg weer een beetje moed

Ik lachte en deed gek
De gedachten gingen uit mijn hoofd
Jij zou er voor me zijn
En ik voor jou, zoals beloofd

Maar waarom wees je me af
Toen ik zag dat je iemand nodig had
Waarom mocht ik je niet helpen
Toen je daar helemaal alleen zat

Ik twijfel
Over wat je wel wil en wat niet
Maar jou zo ongelukkig zien
Doet mij ook steeds meer verdriet


vind hem niet echt van hoog niveau maar hij stond er zo...het zegt precies wat er in mn omgaat

Met het schepje in mijn hand
en het emmertje nabij
bouw ik mooie luchtkastelen
vol van vreugde en geluk.

Zachte watten van gedachten
vormen wolken in de lucht.
‘k Graaf een gracht om te beschermen
tegen naderend gevaar.

Daar waar ridders draken doden
en mijn hart veroverd wordt,
rest slechts de afdruk van een voetstap
welk mijn droomwereld verwoest.



titel ontbreekt voorlopig nog

[Ruudje]

Loontjuh schreef op 21-11-2004 @ 22:10 :
Met het schepje in mijn hand
en het emmertje nabij
bouw ik mooie luchtkastelen
vol van vreugde en geluk.

Zachte watten van gedachten
vormen wolken in de lucht.
‘k Graaf een gracht om te beschermen
tegen naderend gevaar.

Daar waar ridders draken doden
en mijn hart veroverd wordt,
rest slechts de afdruk van een voetstap
welk mijn droomwereld verwoest.



titel ontbreekt voorlopig nog

crosspost ?

Ruudje schreef op 21-11-2004 @ 22:17 :
crosspost ?

dat heet de aandacht vestigen en t ook hier willen laten lezen en is geen topic en niet helemaal precies hetzelfde..
genoeg argumenten

[rare kwast]

De dood
Het lonkt naar mij
Niet meer gevangen
Maar voor altijd vrij

De dood
Het lijkt zo mooi
losgelaten
Weg uit deze kooi

De dood
Kan een oplossing zijn
Weg van hier
Nooit meer die pijn

De dood
Weg van al dat verdriet
Dat lijkt me wel wat
Maar ik doe het toch maar niet..

*niet helemaal tevree, hij verscheen ook zomaar op papier..*

rare kwast schreef op 23-11-2004 @ 15:40 :


*niet helemaal tevree, hij verscheen ook zomaar op papier..*

ik vind m erg mooi

enne,soms zijn de gedichten die recht uit het hart komen de beste,zoals deze van jou dus

jij vond een paar van mijn gedichten toch ook mooi? nou ik schrijf ze in 20 seconden

[rare kwast]

Repelsteeltjuh schreef op 23-11-2004 @ 18:20 :
ik vind m erg mooi

enne,soms zijn de gedichten die recht uit het hart komen de beste,zoals deze van jou dus

jij vond een paar van mijn gedichten toch ook mooi? nou ik schrijf ze in 20 seconden

thanx..

en ik vind al je gedichten mooi
ik ben meestal ook wel aardig tevree over die van mij, ze verschijnen allemaal vrij snel maar deze tsja kweet nie

[metallica]

Doet het je iets?

Doet het je iets
Dat ik hier nou wacht
In de kou, voor een deur
Die jij niet open doet?

Doet het je iets
Dat ik me overgeef
Terwijl jij maar speelt
En nooit neemt?

Doet het je iets
Dat ik zoek in het donker
Terwijl jij degene bent
Die het licht kan aandoen?

[metallica]

Voor altijd

Voor altijd
De klok tikt door
Terwijl ik wacht op jou
Je komt niet
Maar ik blijf wachten
Voor altijd?
Voor altijd....

[metallica]

Horizon

Voetstappen in het zand,
langs de kustlijn
alsmaar verder.

De sporen achter je
vervagen langzaam
door de golven.

Voor je ligt het
onaangetaste zand.
Kleine korreltjes zand
worden meegevoerd
door de wind.

De zon laag aan de hemel
geeft alles een gouden gloed.
Als in een sprookje.

Het is stil.
Enkel de golven zijn hoorbaar
en het ruisen van de wind.

De weg is eindeloos,
tot aan de horizon en verder.
Je vervolgt je weg
zonder te weten
wat te vinden.

Het is als het leven.
De toekomst behoort te vervagen.
De toekomst ligt mijlen voor je.

Kijk niet achterom,
maar laat je meevoeren door de wind.
Het eind zal steeds nader komen.

Met de horizon in de verte
ga ik door het leven.
Hopend dat mijn reis
eindelijk ten einde komt
want ik ben moe.

ik weet het, hij is heel kort, maar toch:

Verblind door te tranen van het verleden,
Ben ik weggevlucht voor het heden,
Om nog maar te zwijgen over de toekomst.

da was ie

Aan wie moet ik laten zien,
dat wat ik verberg?
Hetgene wat niet mag,
wat gaat van kwaad tot erg.

Het is niet meer te stoppen,
ik kan niet meer terug.
Hoe kan ik het vertellen?
Iedereen keert me de rug.

Ik kan me niet meer uiten,
alleen op zo'n manier.
Het mag niet en ik weet het,
maar ik wil alleen plezier.

Ik wil me niet verbergen,
achter lachende gezichten.
En zo wil ik me niet uiten,
door negatieve dingen te belichten..

Ik heb geen andere keuze.
Dan zo verder te gaan.
Wat moet ik dan, vertel het mij.
Ik weet niet meer, kan het niet meer aan.

Het is fout en ik weet het,
maar niemand die het merkt...

[stuudjah]

rare kwast schreef op 18-11-2004 @ 17:01 :
Waarom twijfel ik zo vaak,
Aan mijn vriendschappen.
En waarom zegt iets in mij,
Dat ik er gewoon mee moet kappen.

Waarom voel ik die steek,
Van verdriet en pijn.
En waarom gebeurt het steeds vaker,
Als mijn vrienden bij me zijn.

Waarom is het zo druk in mijn hoofd,
En blijven de gedachtes komen.
Waarom kan ik niet gewoon blij zijn,
In plaats van dat die tranen blijven stromen.




ben een heel klein beetje kwijt of hij hier nou al stond

Dat hebk owk
En sow gdraag ik me nu owk..
Of ik nou wil of nie..
Tgbeurt.. Kkan nie meer spelen..en tword er nie beter op

[stuudjah]

Weg, voor even
Gzellig bij elkaar
Gzellig maar niet heus
Ik doe nie gzellig
Glukkig heeft nog niemand et echt door
Maar kwil weg
Weg van die onzin
Weg van die dinge die ze niet menen
Van dat bdrog
Maar kmoe noh lang niej weg..
Kwil weg..
En kga..
Voor even..

[Xonzo]

When I'm laughing at the outside
my tears tastes as sour
I'm swimming in that drops
whitout you I would drown
I would
sinking away
and the bridge would slowly dissappear
out of my sight

To see reflections on the water
of light
light of the stars
and light of the darkness
I saw the reflections
distorted
moving stars
because I was the cold moon

Checking if you were still there
swimming before me
and I had to ignore
the ugly old man who wants to rescue me
because you can't jump
when you're already in the water
in the river of life

And when I stop for a moment
stop swimming
to take a breath
the underflood still drives me
trying to get closer to you

mooie gedichten mensen..

can you feel me
can you hear me

crying
far far away

only deep inside
you know

its not right
it never was

youre the only one
and you knew it

but now that you're gone
there are

no more tears
there's no more love

but it hurts me the most
that you left nothing

[Eend]

Ik probeer zachtjes te lopen, mama
Zodat het je niet stoort
Dan hoef je niet uit je vel te springen
Wanneer je me hoort

Ik probeer mijn best te doen, mama
Want dan krijg je weer wat rust
Ik zal lekker koken
Het maakt niet uit dat je niks lust

Maar wees niet boos, mama
Wanneer het eventjes niet gaat
Blijf maar zeggen wat je wilt
Dan zal ik zorgen dat het er staat

mooi gedicht eend..

[Eend]

dank je