Dit gevoel duurde dus voort totdat ik me gisteren echt een beetje zielig en vergeten voelde. Ik snapte gewoon niet dat hij er helemaal geen behoefte aan leek te hebben om even wat van zich te laten horen. Ik hoef echt geen intensief contact, maar één smsje kan er toch wel vanaf? Ik werd er helemaal onzeker van en tegelijkertijd moest ik wel om mezelf lachen wat die verliefdheid allemaal me me doet; daar gaat mijn
independant woman-gevoel.
En toen werd ik vanmorgen vroeg in de ochtend wakker uit een onrustige droom en zag ik dat hij me gisteravond laat een smsje had gestuurd waarin hij zei veel zin te hebben om me weer te zien. En daarna sliep ik eindelijk rustig verder

.
Best erg dat aandacht van hem zo'n invloed op mijn gemoedstoestand heeft. Maar ik ben zo gek op hem.