Oh mijn droom was echt te vreemd.
Eerst kwam ik er achter dat ik geadopteerd was. Mijn biologische moeder kwam me opeisen, ik moest me melden in een portiek van een of andere flat. Eenmaal daar bleek dat ze nog een hoop kinderen had, er stond daar echt een groep van twintig mensen.
We stonden dus allemaal een beetje te wachten, toen kwam ze er opeens aan en het bleek echt een schreeuwerig naargeestig wijf te zijn. Ik besloot dat ik daar niets mee te maken wilde hebben, dus ik ging weg.
Toen zat ik ergens met een vriend, geen idee waar. Een of ander feest? In een groot gebouw midden in een soort.. weiland? Het was in elk geval donker en laat, dus we besloten naar huis te gaan. De oprit van dat huis was echt gigantisch en verlaten, het duurde heel lang voordat we eindelijk bij de voorkant waren. Toen was het zaak dat we de tramhalte zouden vinden, de laatste tram ging om 00:20. Het was tegen die tijd een uur of elf en het was een flink stuk lopen.
We strompelden een beetje door Amsterdam, het was donker en we wisten niet echt waar we heen moesten. Opeens zaten we in een of ander restaurant, met allemaal zware houten banken en spierwitte lakens over de tafels. Daar was een.. bejaardensekte? Ze hadden allemaal kleine chocoladetaartjes/gebakjes en for some reason gingen we die gebakjes proberen op te eten. Ze waren echt heel klein, van die rechthoekjes van hooguit twee centimeter oid. Die bejaarden waren ondertussen heel boos aan het doen. Ik ging ergens ongemakkelijk aan een tafel zitten terwijl die vriend heel hard ging schelden en met gebakjes ging smijten en keihard ruzie ging maken met het personeel. Echt urenlang. Op een gegeven moment kwam er nog een kok langs, met een scheve koksmuts en een roodaangelopen gezicht, hij zat te zwaaien met een vleesmes en boos te doen. Eigenlijk vond ik het allemaal erg onverstandig, ik was van mening dat we 't beste heel stilletjes weg moesten gaan. Maar goed, ik kon me op de een of andere manier niet in de discussie mengen. En sowieso mochten we daar ook niet weg.
Toen bleek op de een of andere manier dat die vriend al jaren getrouwd was met mijn biologische moeder van eerder uit de droom, maar dat hij nooit van haar gehouden heeft en dus vreemdging met iemand anders. Huh. Hij mocht ook niet scheiden, ofzo. Of hij was getrouwd met iemand anders en ging vreemd met die biologische moeder, ik heb geen idee meer. Het was in elk geval heel raar.
Op een gegeven moment vielen alle bejaarden een beetje in slaap, sommigen waren ook al verontwaardigd weggelopen omdat ze het gesmijt met gebakjes niet konden waarderen. Het was stil en donker, de zaal was een puinhoop. Die vriend zat ergens op een stoel, voorovergebogen, met z'n hoofd zo tussen z'n handen. Ik knipoogde naar de enige bejaarde die nog wakker was, want hij was goedaardig. Het was de bejaarde naast mij. Toen kroop ik hééééél zachtjes van mijn stoel en over de grond, richting uitgang. Op mijn weg tikte ik die vriend even aan, om aan te geven van 'zeg, wakker worden, nu kunnen we wegsluipen'. Hij sprong met heel veel kabaal op en probeerde ook heel stilletjes naar de deur te sluipen, alleen lukte dat totaal niet, hij maakte allemaal lawaai. De bejaarden werden gelukkig niet wakker, we bereikten veilig de uitgang. (De deur stond open en er scheen licht doorheen, maar eenmaal buiten bleek dat het nog steeds even donker was. Het was 't licht van een lantaarnpaal met daglicht.)
We gingen weer lopen, op zoek naar een tramhalte. Ik had geen idee hoe laat het was, misschien was de tram al weg. Uiteindelijk vonden we een sleazy metrostation, het was er heel smerig en echt alles was van beton. Behalve een grote klok. Op de klok stond dat het 25:10 was, dus ik had de tram gemist. We liepen weer naar buiten en toen kwam net tram 9 aan, die ging naar het huis van die vriend. Ik kon daar blijven slapen als ik wilde, maar ik had eigenlijk helemaal geen zin, want ik wilde gewoon naar huis.
Toen was ik opeens in een soort.. kelder, waar twee meisjes woonden waar ik in de droom bevriend mee was. Er stonden iets van vier/vijf enorme slaapbanken in die kelder en het plafond zat onder de TL-buizen die allemaal heel fel licht gaven. Oja, haha, afgezien van die TL-buizen stond er ook nog één heel oude sta-lamp met oude lampenkap. Ik snapte niet echt hoe ik daar terecht was gekomen, want ik was nog bezig met nadenken over of ik in tram 9 zou stappen met die vriend. Toen bleek dat er niet eens een deur in die kelder zat, dus was het nog vreemder. Het was gewoon een grote betonnen ruimte met banken en rare lappen stof en heel veel TL-buizen, zonder deuren of ramen.
En toen werd ik wakker, geloof ik.