Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #65

[coopergirl]

wann schreef op 30-07-2006 @ 18:18 :
Ik ook niet, na een maand of 8 peploos geweest te zijn is het verlangen eigenlijk alleen maar sterker geworden. Maar 8 maanden is natuurlijk een redelijk korte tijd in zo'n geval (en toch alweer te lang wat mij betreft ).

ik ben dus in principeal 1,5 jr zonder en mijn hoofd staat op knappen ^

Fijn om mensen weer te zien die je hebt gemist.
Morgen weer terug naar mijn beste vriendin. Zo zie ik haar 1x per 2,3 maanden, zo zie ik haar twee dagen niet en ga ik alweer naar d'r toe

[girl-in-trouble]

Een dag zonder depressie bestaat geloof ik niet meer, zucht...

[darkfairy]

girl-in-trouble schreef op 31-07-2006 @ 01:18 :
Een dag zonder depressie bestaat geloof ik niet meer, zucht...

herkenning *schud hand*

[Redhair]

Bij M. waren P. en T. er ook.
T. had ik echt al lang niet meer gezien. Een paar dagen na de brand voor het laatst.
P. zag er goed uit. Mager, maar hij was op de wereld. Eerst zeiden we niet veel tegen elkaar, een beetje onwennig. Langzaam kwamen de droge opmerkingen weer. Uiteindelijk zaten we te ouwehoeren zoals toen. Best gek, ik zou bij die twee jongens wonen. Nu, een half jaar na de brand, zag ik voor het eerst weer P. zoals ik hem leerde kennen.
M., P. en ik namen wat pep, we keken een film.

Om tien uur fietste ik tevreden richting huis, naar J. en K.
J. lag al op bed, ik ging even bij hem zitten, gaf hem een 'nachtkusje' en ging naar K.'s kamer.
Met K. wat pep gehad, biertje gedronken. We zapten wat, maar zaten vooral te praten, zoals gewoonlijk.
We hadden het over verkrachtigers, pedofielen en dergelijke. Wat er gedaan moest worden om meer van hun op te pakken en wat een goede straf was.
Hij zei dat het heel gewoon moest worden dat ouders aan hun kinderen duidelijk maken dat ze zulke dingen altijd moesten vertellen, angst en schaamte niet nodig waren.
Ik zei dat het makkelijk gezegd was, angst en schaamte blijven altijd een grote blokkade.
Als ouders duidelijk lieten blijken dat je bij ze terecht kan, moest het helpen, was zijn mening.
Ik schudde mijn hoofd, hield vol dat je dan alsnog achter die blokkade kan blijven. Hij keek me even ernstig, een beetje onderzoekend, aan. Voelde hij dat ik uit eigen ervaring vertelde? Het leek er wel op, maar hij liet het niet merken.

Nu voel ik me nog steeds goed, huilen en bang. Wederom vooral goed, met dank aan P.

[moon]

Ik wil niet eten
Ik wil niet slapen
Ik wil niet actief bezig zijn
Ik wil niet meer
Ik wil niet
Ik wil niks

depri. bui vandaag. Moet ik nou?

[snoopy]

oke, ik heb besloten. Ik ga op mezelf wonen (mag ook wel eens op m'n 23e ). Als ik moet blijven wachten tot m'n vriend s een keer wil samenwonen blijf ik misschien wel tot m'n 80e thuis wonen. Behalve dat krijg ik echt behoefte aan een plekje voor mezelf.

Oh, en ik wil over een jaar voor 3 maanden naar Barcelona!

[darkfairy]

fuck

[kroot]

ik groet u allen vanuit Zwitserland!

[darkfairy]

kroot schreef op 31-07-2006 @ 12:31 :
ik groet u allen vanuit Zwitserland!

*gegroet terug hoe ist daar¿

[LiefsvanHier]

En nu ga ik in alle rust lezen hoe een van de hoofdpersonen sterft aan aids.

Mooi boek .

[rare kwast]

ik wil geen nieuwe dag meer, ik wil niet meer opstaan ben al tijdje uit bed hoor..

ik wil gewoon niet meer..

Ik wil te veel en ik doe te weinig. Ik heb ook helemaal geen zin meer om me ervoor in te zetten, of om uberhaupt iets te doen. Laat die kerel ook maar roepen dat het aan mij ligt. Het maakt niet uit. En het maakt hem ook niet uit, dus hij kan me ook gewoon met rust laten. Nog vier weken. Ik hoop dat ik droom, dat het gewoon allemaal een droom is en dat ik wakker word en alle problemen weg zijn. Geen angsten meer, geen zelfmoordgedachtes meer, geen.. alles. Word wakker!

Goed. Volgens mij heb ik mn eerste echte kater achter de rug. Niet voor herhaling vatbaar

En ik wil wel en ik wil niet, ik weet niet wat ik wil en ergens wil ik het ook niet weten maar ik zou wel eens willen weten wat hij wil en wat ik wil als ik weet wat hij wil.
Vaagheid.

Daarbij: eenentwintig blauw plekker zijn wat veel.

[darkfairy]

gaap

[darkfairy]

en nog voel ik me klote
en het word steeds erger

[Mlou]

dat is toch helemaal nergens voor nodig dark?

[darkfairy]

Mlou schreef op 31-07-2006 @ 17:06 :
dat is toch helemaal nergens voor nodig dark?

hmmmmm

[Mlou]

darkfairy schreef op 31-07-2006 @ 17:09 :
hmmmmm

toch?? of niet..

[darkfairy]

Mlou schreef op 31-07-2006 @ 17:19 :
toch?? of niet..

da ist wel

[Mlou]

oh..

[Nijn*]

Gisteravond met J. en T. naar een avondfilm gegaan in Utrecht. Was supervet, daarna naar T. d'r huis gegaan, daar blijven pitten, vandaag beetje voor de tv hangen, koekjes bakken, slapen.. Ik hou zo van deze roes..

Hell yeah, I'm back. Wil nooit meer uit bed komen tenzij ik me zo kan voelen. Ik heb zo'n zin in die twee weken en in lowlands.. ik kan echt bijna niet wachten. Ik wil me altijd zo voelen, en genieten terwijl ik weet dat ik te ver ga. Waarom zou ik nuchter blijven als dit zoveel leuker is

[darkfairy]

verdomme werd ik net gebeld door men beste vriend vertelt ie dat ie alweer zelfmoord heeft proberen te plegen 50 pillen ingenomen moes naart ziekenhuis ze hebben zen buik leegmoeten pompen en daarna heeft ie een dag daar moeten blijven in het ziekenhuis daarna heeft ie 5 weken in een crisis opvang gezeten en nou sinds een paar dagen in een psyghiatrishe kliniek waar ie 3 maanden moet blijven

een tijd terug had ie ook al 2 keer zelfmoord proberen te plegen
ik kan wel janken en nou zak ik helemaal door de grond heen

[IcedEarth]

darkfairy schreef op 31-07-2006 @ 22:09 :
verdomme werd ik net gebeld door men beste vriend vertelt ie dat ie alweer zelfmoord heeft proberen te plegen 50 pillen ingenomen moes naart ziekenhuis ze hebben zen buik leegmoeten pompen en daarna heeft ie een dag daar moeten blijven in het ziekenhuis daarna heeft ie 5 weken in een crisis opvang gezeten en nou sinds een paar dagen in een psyghiatrishe kliniek waar ie 3 maanden moet blijven

een tijd terug had ie ook al 2 keer zelfmoord proberen te plegen
ik kan wel janken en nou zak ik helemaal door de grond heen

wat kut
sterkte ({). Maar waarom hoorde je dat eigenlijk pas na 5 weken?

[darkfairy]

IcedEarth schreef op 31-07-2006 @ 22:31 :
wat kut
sterkte ({). Maar waarom hoorde je dat eigenlijk pas na 5 weken?

ik denk dat ie niet eerder mogt belle en ik kon hem nie bereiken zen telefoon stond uit

[Nijn*]

Ik ga weer helemaal naar de tering and I couldn't care less. Het enige waar ik nog aan kan denken is aan haar. De teleurstelling, hoeveel ik haar mis. Hoe weinig ze nog van me zal kennen, hoe weinig ik nog leef. Hoe ik langzaam afscheid neem, en het zal afsluiten. Hoe snel ik haar los moet laten. En die pijn, breekt me op. Het maakt me kapot, en ik kan niets anders meer dan the easy way out. Ik wil eeuwig slapen en nooit meer wakker worden. Help, ik ga kapot en ik kan het niet meer tegenhouden.

Woran hält sich die liebe,
Wenn da keiner mehr ist.

[Hawahaai]

Aargh, ik ben echt zenuwachtig nu. En toch zul je zien dat het morgen nog veel erger kan worden. "We zien het wel", zou dan de goede reactie zijn. En meer valt er nu ook niet te doen, dan gewoon te gaan slapen, want de planning begint om 9.15u morgen (en dan moet ik alles in huis al gedaan hebben).

[moon]

fijne ochtend 2 mensen vergeten allebei hun afspraak met mij...leuk...fijn...dan weet je weer waar je staat. Hoe verdomd weinig je eigenlijk waard bent.

moon schreef op 01-08-2006 @ 09:55 :
fijne ochtend 2 mensen vergeten allebei hun afspraak met mij...leuk...fijn...dan weet je weer waar je staat. Hoe verdomd weinig je eigenlijk waard bent.

Niet zo denken, alsjeblieft! *Knuffel geeft*

Ik heb vandaag enkel nog luxeprobleempjes: slapen met lenzen in, aaaarch. En stomme moeder, maar ik moet natuurlijk ''genieten" van mijn laatste weken met haar in één huis

16 dagen. 16 dagen pas, en het moeten er minstens 26 zijn. Nog een keertje dan maar, om het af te leren? Nee dat mag niet. Het gaat juist zo goed. Nou, eigenlijk helemaal niet, maar als ik het maar vaak genoeg zeg misschien wel. Nog een keertje. Ik wil het, en het mag niet. Maar het moet. Vanavond. En dan er niet meer aan denken. Niet boos worden, het is goed, voor een keer. Om het af te leren.

[Nijn*]

Ik mis haar verschrikkelijk veel. En net dat ene mooie liedje doet me zoveel aan haar denken! Het liefste wil ik haar nu een mailtje sturen, maar dat is ook weer zo opdringerig. Al mijn dromen, al de scènes die zich in mijn hoofd afspelen gaan over haar. Omdat ze de enige is die me kan blijven bereiken. Omdat ze een van de weinigen is die iets om me geeft. Wat een kutnacht, zometeen maar weer m'n bed in kruipen denk ik. En daar blijf ik de hele dag in liggen, geen zin om m'n haar te doen, geen zin om me aan te kleden. Geen zin meer om m'n ogen open te doen en weer te beseffen hoe kut ik me voel. Laat mij maar achter.

[darkfairy]

de hele dag in me bed blijven dat wil ik en meer niet

[Redhair]

Fijn.

Vannacht hadden J. en K. ruzie over K.'s drugsgebruik, wat uit de hand loopt.
Daarna zaten ze allebei op msn tegen mij te kankeren over de ander. En ze hebben allebei gelijk, ik snap ze allebei. Ik probeerde een beetje tegen hun te vertellen wat de ander bedoelde.

Het was zo fucking confronterend. Wat J. allemaal zei over K.'s gebruik, had net zo goed over mijn gebruik kunnen gaan.
Wat K. allemaal zei waarom hij het bleef gebruiken, bleef vluchten, alle excuusjes, alle smoesjes, ik had het allemaal kunnen zeggen. Dat is niet leuk.

K. en ik hadden al afgesproken vandaag te gaan pokeren, met A. erbij. Toen vroeg J. wat ik vanmiddag ga doen. Hij was er niet blij mee, dat wordt weer veel pep, weet hij. Ik heb gezegd dat J. er bij kan komen zitten en ik ook wel bij hem op de kamer zal komen.

Maar K. neemt niet op en is niet online, J. reageert niet. Handig hoor.

[rare kwast]

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh

ik lijk nu al op mn moeder
die vergeet ook regelmatig zeep in de wasmachine te doen en dan staat t wasbolletje nog boven op en dat doe ik nu ook al en er zit 38 jaar tussen ons

[Nijn*]

Die fucking kutmongolen van een ouders ook!! Gaan ze nu even het weekend waar ik al maanden voor moet sparen, waar ik al maanden naar uit kijk, verbieden. Drie dagen lowlands is blijkbaar te veel in 'dat soort publiek',, serieus loop naar de hel!! Willen ze nou echt het gene waar ik al zo lang naar uit kijk, wat ik al zo lang wil gaan verbieden? Ik ga toch wel, of ze het nou goed vinden of niet, ik ga. Stelletje debielen!

[Droomvlucht]

*zucht* please grow up.

[rare kwast]

ik kan niet meer, ik zit er zo doorheen..
wil hele dagen in mijn bed blijven liggen en wachten tot de zon niet meer opkomt..
maar morgen mag ik weer leuk drama therapie gaan volgen gaap..

[coopergirl]

ik ga mn oorgaten stretchen tot 8 mm

[moon]

Hele hele hele hele dikke knuff voor rare kwast, ik wou dat ik iets voor je kon betekenen.

ot: alles voelt slecht. Naar bed en morgen weer een nieuwe dag, hoewel ik daar nou niet zo heel veel beters van verwacht. Ik voel me gewoon weer ff totaal niet goed, soms heb je van die periodes....gaat wel weer over denk/hoop ik. *zucht*

[rare kwast]

thanx moon een hele grote knuffel terug naar jou

[Flip!]

Gisteravond heb ik aller eruit gejankt, en godzijdank was mijn vriend er om me vast te houden.

ik heb weer internet!

[darkfairy]

[Nijn*]

Zit al de hele avond te janken, kom zo wat om van de pijn in m'n buik/rug. En het is allemaal zo kut, ik weet niet waarom, het is gewoon zo nutteloos, zo leeg. Ik wil slapen en nooit meer wakker worden, ik wil gewoon weg zijn. Ik wil niets meer, helemaal niets.

[~*kar*~]

heb al vanaf januari last van mijn rug. allemaal verschillende behandelingen gehad... nogsteeds niet over.

betaal elke week 45 euro voor 5 minuten bij de chiropractor, is mn vader nu zat na 3 maanden en geen resultaat, volgende week ziekenhuis en onderzoeken...


ik wil van die vreselijke pijn af

[Hawahaai]

Ik word niet goed van die stomme IB-groep. Staat er op de site dat je voor het doorgeven van 2 opleidingen een losse bijlage bij je formulier moet doen, omdat hun gestandaardiseerde formulieren geen 2 opleidingen kwijt kunnen, hebben ze heel mijn bijlage niet gelezen. Tenminste, zo lijkt het op Mijn IB-groep. Morgen dus even bellen, want als ik weer een wijzigingsformulier opstuur, krijg ik vast pas weer over een maand een reactie en dan heb ik al een boete voor mijn OV-kaart, dat zul je zien.

Verder ben ik sinds vanmiddag 10 voor half 2 voor de helft eigenaar van een appartement. De overdracht is dus gelukt . We zijn meteen aan het poetsen geslagen en er zitten intussen overal provisorische lampjes, zodat we belichting hebben. Vanavond hebben Vriendje en ik verf gekocht, dus morgen kunnen we aan het witten en schilderen. Wel moet er toch nog wat meer gebeuren dan we in eerste instantie dachten (gebarsten drempels... tja, wie maakt die dan ook van spaanplaat, dat soort dingen). Nu dus gaan slapen, want morgen om 8u staat de taxi weer voor.... *zucht*

Weet je wat, ik fake het wel gewoon allemaal: de lieve, attente, schoonmakende dochter, de goede zus, de vriendin, de ware liefde.. Mezelf kan ik niet zijn, want dat is nooit goed genoeg. En trouwens, wie kan het verrotten dat ik niet ben zoals ik me voordoe? Zo lang ik maar niemand tot last ben.

En dit is vooral van toepassing op thuis. Als ik maar niet laat merken wie ik ben, als ik mar let op alles wat schoongemaakt moet worden en als ik maar vooral niet chagerijnig ben, dan komt er geen ruzie en is er niets aan de hand. Wat maakt het dan nog uit, dat ik mezelf verberg? Dat ik 's nachts in bed of onder de douche sta te huilen omdat het er toch ooit uitmoet? Dat ik mezelf afsluit, langzaam het eindelijk afgebroken muurtje maar weer opbouw? Zolang mijn moeder maar geen last van me heeft.

Het kan toch niemand verrotten lijkt het wel. Verdomme.

Blood's dripping on the floor, but who cares, who needs you anyway..

[darkfairy]

pfff

[LarsM]

Nijn* schreef op 01-08-2006 @ 20:22 :
Die fucking kutmongolen van een ouders ook!! Gaan ze nu even het weekend waar ik al maanden voor moet sparen, waar ik al maanden naar uit kijk, verbieden. Drie dagen lowlands is blijkbaar te veel in \'dat soort publiek\',, serieus loop naar de hel!! Willen ze nou echt het gene waar ik al zo lang naar uit kijk, wat ik al zo lang wil gaan verbieden? Ik ga toch wel, of ze het nou goed vinden of niet, ik ga. Stelletje debielen!

Hoezo zou je niet mogen?

[Redhair]

Jezus, wat een avond. Ik wou dat ik niet bestond. Het had een kutavond kunnen zijn, maar het werd mooi. Toen nog mooier. Daarna werd het verschrikkelijk. Een heel lang verhaal, ik barst uit elkaar.

Voor het eten uitte mijn moeder haar zorgen. Ik at zo weinig de laatste tijd, was dunner geworden. Ik werd daar heel somber van, waarom weet ik niet. Ik wil niet dat mijn ouders het zien, ik wil ze geen pijn doen.
Met een rotgevoel ging ik naar J., hij zag meteen dat er wat aan de hand was. Hij sloeg zijn armen om me heen en liet me praten. Ik vertelde wat mijn moeder had gezegd, ik vertelde dat ik gewoon zo bang voor het stoppen ben, bang ben dat ik gigantisch terug val op mijn eetstoornis, bang ben dat ik alles kapot maak, voor zover ik dat nog niet had gedaan.
Hij wiegde me heen en weer, streelde mijn haren. Alles zou goed komen, ik hoefde het niet alleen te doen. Hij en K. zouden me helpen, samen zouden we het wel redden. Als ik het niet meer trok, als ik me kut voelde, kon ik daarheen komen. Naar hem of naar K., ze zouden altijd voor me klaarstaan.
Ik was een beetje gerust gesteld, maar bleef me bedrukt voelen. We zoenden wat, toen J. vroeg hoe hij het nou moest zien tussen ons. Ik zei dat ik het niet wist, vroeg wat hij er van dacht. Hij wilde het wel proberen. Ik wist niet wat ik wilde, was verward. Vlak voor hij ging slapen zei ik dat we het dan maar moesten proberen, al zou het een moeilijke tijd worden. Hij zei weer dat het wel goed kwam, met z’n drieën zouden we het redden.

Ik liep naar K.’s kamer, waar het aardig druk was. K. en A. waren er, twee buren, ook speedfreaks en P. was er.
Het was best gezellig, P. en ik zaten weer te ouwehoeren. Rond 11 uur gingen de buren weg, wij gingen met z’n vieren pokeren. Ik heb het nog nooit zo leuk gehad met P..
Voor we begonnen lulden P. en ik A. uit.
P. zei triomfantelijk dat wij dat goed konden. De rest van de tijd was het steeds ‘wij’. We hadden echt lol. Net als zondag was hij op de wereld, vrolijk. Misschien heb ik hem zelfs nog nooit zo gezien, ook niet voor de brand.

Om tien over half twee zag ik dat mijn ouders hadden gebeld. Ik besefte dat dit een preek zou worden, aangezien ik niet had gezegd dat het laat zou worden, niet voor 1uur had gebeld om te zeggen dat het laat zou worden en ik mijn telefoon niet had opgenomen.
Niet veel later ging de zoemer van beneden. De deur naar het trappenhuis stond open, maar niemand kwam naar boven. K. en A keken op het balkon en via het kijkgaatje of ze iemand zagen. Toen kwam K. naar me toe, siste dat hij dacht dat mijn moeder voor de deur stond. Hij verborg de pepspiegel, ik liep bang naar de deur en deed open. Daar stond ze, huilend. Ze zei dat ze de huissleutel kwam brengen, omdat ze had gebeld maar ik niet opgenomen. Daarna wilde ze de trap weer aflopen. Ik hield haar tegen, vroeg wat er was. Ze huilde dat ze me helemaal kwijt raakte, ik kreeg de hele ellende over me heen. Ze hield zoveel van me, zoveel. Ze wilde me vertrouwen, maar in haar hart was ze doodsbang. Ik begon op haar in te praten. Het viel allemaal wel mee, ze raakte me niet kwijt. Ik had nog zo’n leuke toekomst voor me, had zin in de opleiding, dat zou ik echt niet verknallen. Als ze me nu kwijt aan het raken was, was ik toch niet naar Noorwegen geweest. Als ik verslaafd was aan drugs zou ik nooit gegaan zijn. Volgens mij stelde ik haar wel gerust, ik had sterke argumenten. Alleen het was een grote leugen. Maar wat moest ik dan? Haar gelijk geven en weer naar binnen lopen? Ze ging weer naar huis, ik zei dat ik snel kwam.

Ik voelde me zo klote, helemaal verrot. Dat J. opeens mijn vriendje was, dat het zo leuk was geweest met P., het maakte allemaal niet meer uit. Ik ben ergens in gegaan waar geen weg meer uit is. Ik ben heel ver gegaan, ik ben heel diep gevallen. Ik heb mijn moeder alweer gebroken.
Ik vertelde K., P. en A. wat er was, we werden allemaal stil. Er stond rustige muziek op, er ging een joint rond. De sfeer was ontspannen, maar in mijn hoofd maalde het.
Ik had verschillende kanten, dacht tegenstrijdige dingen. Ik heb mijn moeder weer gebroken. Toen ik thuis kwam was de thuiszorg er om mijn vader uit bed te halen. Ik zei hoi, kreeg geen reactie. Bij mijn kamerdeur zei ik welterusten, mijn vader zei heel bars dag.

Er is echt geen weg meer uit. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben echt radeloos. Dit was geen instorting door allemaal dingen zoals mijn moeder een poosje geleden had, dit was pure wanhoop en verdriet.

J. is mijn vriendje. Wat ik in februari al wilde, is nu werkelijkheid. Maar het heeft geen zin meer, alles is kapot.
Ik ben bang voor morgen, hoe zal het gaan? Zal ik een preek vol zorgen van mijn vader krijgen? Zal het stil blijven?
Ik wil niet dat er een morgen komt. Ik wil dood.
Of ik wil gewoon bij J. en K. zitten, met P. erbij, met iedereen, dat ik geen ouders heb, me helemaal naar de tyfus kan snuiven zonder hun te breken.

J. had het fout. Het komt niet meer goed. We kunnen het niet redden met z’n drieën.