Gisteren was fijn. Gisteren had mijn zusje gezegd: jullie moeten niet op ** en ** gaan lijken hoor? En daarvoor moesten we al niet op andere mensen gaan lijken.. (als stelletje zijnde)
En ik zat daar over na te denken en dacht toen: wat flik je me nou! Wij zijn wij! Wij zijn geen die en die of die en die. Wij zijn wie wij zijn en bepalen zelf wel hoe we ons gedragen en hoe we onze relatie invullen. Natuurlijk wil ik rekening houden met anderen en ik kan enerzijds ook wel begrijpen dat ze dat zegt, maar aan de andere kant: we bepalen zelf wel hoe we ons gedragen en ik wil niet het gevoel hebben dat ik me volgens bepaalde 'regels' moet gedragen.
Daarnaast is het zo dat 80% van de keren dat we elkaar zien er anderen bij zijn en vaak is dat op handbal. Dan ga ik niet doen alsof we niets van elkaar zijn en elkaar gewoon goed kennen. Echt niet!
Gelukkig denkt hij er net zo over

Dat scheelt

Zegt ie: 'ja, we moeten gewoon wat vaker samen wat afspreken.' En dan zeg ik met een glimlach tegen hem: 'tijd.' En dan heb ik weer gelijk

Wanneer hebben we nou de tijd om even bij elkaar te zijn zonder anderen...
Vanavond moet hij handballen in Nuth en ik moet volleyballen in Leerdam. We zijn dus beiden laat thuis. Ik heb net aan mijn moeder gevraagd of hij dan hier mag blijven slapen, want dan kunnen we met z'n allen samen naar mijn zusjes handbal morgen en daarna weer met z'n allen naar huis. Hij blijft dan de hele dag hier, kunnen mijn ouders ook weer wat meer aan hem wennen

En dan om vier uur moet er natuurlijk handbal gekeken worden

Ik hoop dat hij mag blijven slapen, maar anders zie ik hem morgen weer.
Gisteren was ik naar een wedstrijd van hem wezen kijken. Alle aanhang van de jongens was er en ik heb maar de helft van de wedstrijd gezien. Echt leuk. Het was zo gezellig. Ik heb echt het gevoel dat ik er vrienden bij heb gekregen. Dat meisje waar we bij zijn blijven eten donderdag vroeg of ik aankomende donderdag ook kwam.
Gisteren had ik wel even een moeilijk momentje. Eén van die meisjes, haar moeder heeft kanker en ondergaat een chemokuur. En ze vertelde daar zo over tegen een ander meisje en toen merkte ik dat het me even teveel werd. Ik ben toen maar even mijn trui naar de auto gaan brengen en heb mn zusje even geroepen. Even uitgehuild bij haar. En na de wedstrijd het tegen mn vriend gezegd. Met zulke dingen ga ik hem niet lastigvallen voor een wedstrijd, want het is altijd snel weer over. Maar god, wat was ik blij toen ik zijn armen om me heen voelde en hem even stevig kon knuffelen.. *zucht*
Naja, een verhaal is het wel weer geworden

Ik ga maar weer eens wat doen. En hopen dat hij mag blijven slapen *duimt*