zwanger worden

Ik wist wel dat t kwam, maar kon niet kijken ivm stage. Bij ons de krant stond wel een stuk over een stel dat daar aan mee had gedaan. Ze kregen hun eerste kindje en zij had ms (multiple sclerose) en daarom deden ze er aan mee. Ze kregen veel reactie als: 'dat kun je dat kindje niet aan doen' toen de mensen hoorden dat zij zwanger was. Nu wilden ze laten zien dat het evengoed kan. Het schijnt zo te zijn dat vrouwen met ms zich tijdens te zwangerschap beter voelen, niet zo'n last hebben van hun ziekte.

Nala schreef:

Nou ben ik wel heel benieuwd: Hebben jullie nu ook allemaal dat nieuwe programma Babyboom zitten kijken? Het gaat over 100 stellen die allemaal een kinderwens hebben en een jaar lang gefilmd worden. Ik vond het opzich wel intressant om te horen wat die mensen allemaal beweegt, wat ze doen om zwanger te worden maar ook de stellen te horen bij wie het allemaal niet zo makkelijk gaat. Vooral het moment waarop ze alle 100 tegelijkertijd een zwangerschapstest deden vond ik indrukwekkend. Hele heftige emoties door elkaar van intense teleurstelling tot intens geluk omdat het gelukt is.

Ik ga het nu kijken
edit; na vijf minuutjes kijken hield de stream er mee op, en nu krijg ik 'm helemaal niet meer aan de praat

edit; nu gelukkig weer wel

Wat een types allemaal zeg, echt heel verschillend. Wel beschamend toen het ene stel een standje ging voordoen

[stout!]

Ik schoot een beetje vol haha

Toen die vrouw na haar tweede test ook 'zwanger' kreeg en haar moeder ging bellen, moest ik huilen

[Hawahaai]

Ik heb het ook gekeken . Ik vind het een beetje een raar programma, om zo'n intiem onderwerp zo massaal (en dan ook nog op tv, maar goed, dat gebeurt tegenwoordig met veel onderwerpen) aan de kaak te stellen. Aan de andere kant vind ik het wel goed dat je zo een aantal stellen kunt volgen en van dichterbij kunt zien hoe zwanger worden gaat en wat voor plezier of verdriet daar soms bij komt kijken.
Niet dat ik met zo'n programma mee zou doen, maar sowieso zou ik dan bepaalde dingen al helemaal niet op tv willen vertellen of laten zien (zoals inderdaad dat stel wat dat standje voor ging doen).

Sommige dingen zou ik ook echt niet gaan vertellen, of in ieder geval niet zo raar (een man zei 'op z'n hondjes, wat dan is de kop van de penis het dichtst bij de baarmoedermond', dat vond ik net iets te plastisch, en wie noemt dat nu de 'kop van de penis'?! en idd, ook dat standje voordoen... maar dat stel vond ik sowieso een beetje raar dat meisje zat ook bovenop haar vriend/man en zei toen;'en dan bewegen..' beschamend ), maar verder heb ik er niet zo'n moeite mee. Ja, als het al járen niet lukt, dan lijkt het me wel heel moeilijk om aan zo'n programma mee te doen omdat je om je heen wel de blije gezichten ziet bij mensen die net een maand geleden hebben besloten voor kinderen te gaan proberen.

Heb het vanmiddag ook gezien. Niet echt mijn soort programma, net wat te veel sensatie. En omg, die mensen boven de veertig die nog serieus aan een kind willen beginnen! Dat kán toch bijna niet goed gaan.

[Mariekje*]

Ik heb het programma zojuist gezien, en ik weet het absoluut te waarderen. Het breekt volgens mij een zeker taboe door, en laat zien hoeveel stellen werkelijk problemen hebben met het krijgen van kinderen. Ik schiet niet snel vol, maar toen ik die vrouw zag die 2 keer die zwangerschapstest deed en vervolgens vol ongeloof haar moeder belde om te vertellen dat ze echt zwanger was... oef.

[zeep007]

Ik heb het ook gekeken, en ik schoot ook lichtelijk vol op het eind. En er zaten ook wat 'vreemde' stelletjes bij. Maar ik vind het wel mooi om te zien hoe mensen zo'n keuze maken en er helemaal voor gaan. Wat ik ook zo mooi vind is dan de liefde die er te zien is tussen twee mensen. Ik heb het altijd al fascinerend gevonden waarom juist die 2 mensen dan bijelkaar horen enzo.

[Yolcu]

Ik heb het programma net gezien maar ik vond het echt teveel gericht op sensatie en te weinig gericht op de echt medische/psychologische kant. Dat stukje met dat standje dat voorgedaan werd hadden ze er natuurlijk gewoon uit moeten knippen, maar door zoiets erin te laten zitten zullen ze wel denken dat ze hogere kijkcijfers scoren ofzo. Ik vind dat een beetje ten koste gaan van de mensen die meedoen. En er werd zo lang stil gestaan bij die ene jongen die schijnbaar een muziekcarriere gehad had en nu helemaal into het geloof is..

En Caroline Tensen die zogenaamd erg meelevend moest reageren.. was net alsof ze daar bij die deur stond en dacht: yes, ze komen zo naar buiten, nu kan ik emotionele momenten filmen! Ook bij dat meisje met MS zat ze zo nep te doen.. "oooh nee maar dat geeeeft toch niet". Nee tuurlijk niet, ze zijn maar al te blij met zulke beelden.

Nee, ik zal het niet nog een keer kijken.

[Lyne]

Ik krijg nu ook een beetje kriebels eigenlijk. Heeel klein beetje. Maar ik ben bijna 19 dus dat is al helemaal onrealistisch.

Yolcu schreef:

Ik heb het programma net gezien maar ik vond het echt teveel gericht op sensatie en te weinig gericht op de echt medische/psychologische kant. Dat stukje met dat standje dat voorgedaan werd hadden ze er natuurlijk gewoon uit moeten knippen, maar door zoiets erin te laten zitten zullen ze wel denken dat ze hogere kijkcijfers scoren ofzo. Ik vind dat een beetje ten koste gaan van de mensen die meedoen. En er werd zo lang stil gestaan bij die ene jongen die schijnbaar een muziekcarriere gehad had en nu helemaal into het geloof is..

En Caroline Tensen die zogenaamd erg meelevend moest reageren.. was net alsof ze daar bij die deur stond en dacht: yes, ze komen zo naar buiten, nu kan ik emotionele momenten filmen! Ook bij dat meisje met MS zat ze zo nep te doen.. "oooh nee maar dat geeeeft toch niet". Nee tuurlijk niet, ze zijn maar al te blij met zulke beelden.

Nee, ik zal het niet nog een keer kijken.

Amen.

[x-spekkie-x]

aapje schreef:

ik heb wel foto's maar hoe moet je die er ookal weer opzetten?
Ik heb ff wat geprobeerd ik kom er verder ook niet uit

Aww, wat lief <3

[aapje]

x-spekkie-x schreef:

Aww, wat lief <3

zo wel ja
Maar ze heeft veel krampjes dus ongeveer 70% van de dag huilt ze..
en dan is het wel zwaar.
Maar goed na 3 maanden moet dat wel een beetje over zijn. Dus nog ff volhouden maar.

Het gevoel wordt alleen maar sterker, m'n zus praat áltijd over ons toekomstige kindje en dat is niet handig voor dat gevoel Pff, voor mijn gevoel hangt het nu alleen nog maar af van wat mijn man wil; zodra hij ja zegt, gooi ik die pil uit het raam... (Hij wil het ook heel graag, maar is te rationeel Hoewel het nu wel is 'eerst verhuizen en een auto, dan zien we wel verder' )

Leuk programma. En idd dat moment dat die vrouw haar moeder belt. Awww.

Voor de rest, ik heb zelf die wens stiekem wel al af en toe, maar dat hou ik voorlopig nog maar voor me. (Ik denk ook we dat ik het zeker zou kunnen al) Maar volgens mij wil ik eerst een ring aan mijn vinger voor ik serieus over baby's na ga denken.

[Lilything]

Ik heb van dat programma een klein fragmentje gezien bij een ander programma,
maar ze zaten serieus met een potje pies voor hun neus en dan dat stripje erin, ik vond het heel 'onromantisch'.

Daarnaast heb k zondag 21 oktober nog een programma gezien over adoptie, waarin je zag dat baby's onderhand een beetje als producten werden benaderd door mensen tegenwoordig, men wil een "vers" kind en gaat duidelijk erg ver daarvoor

[Hawahaai]

Lilything schreef:

ze zaten serieus met een potje pies voor hun neus en dan dat stripje erin, ik vond het heel 'onromantisch'.

Daar is ook weinig romantisch aan, pas als je positief test kan er een romantische situatie ontstaan, denk ik . Maar als je bedoelt dat zo en masse met 100 stellen tegelijk testen verre van intiem en dus 'romantisch' is, dan ben ik het met je eens.

[Lilything]

HaWaHaai schreef:

Daar is ook weinig romantisch aan, pas als je positief test kan er een romantische situatie ontstaan, denk ik . Maar als je bedoelt dat zo en masse met 100 stellen tegelijk testen verre van intiem en dus 'romantisch' is, dan ben ik het met je eens.

Oh, nee ik verwacht ook romantische situaties als het negatief is hoor


Ik bedoelde inderdaad meer de intimiteit, stel dat je in je eigen badkamer negatief test dan staat er niet een ander stel naast je in blijdschap, verbazing o.i.d. Het lijkt mij in ieder geval zwaar irritant als iemand naast je wel positief test.

Mijn gevoel is ook dat het allemaal te smaakloos wordt neergezet, maar dat baseer ik puur op één fragment

Ik heb het idee dat de volgende afleveringen wat meer portretten worden van mensen die zwanger zijn of proberen te worden, dus blije mensen die misschien de eerste kleertjes kopen, mensen die al de kinderkamer af hebben, en ook mensen die al jaren proberen zwanger te worden en nu beginnen met IVF... Dat lijkt me allemaal wel wat minder sentationeel gebracht dan die zwangerschapstest met 100 vrouwen tegelijk. Dat hoop ik tenminste

Gisteren had ik mijn nichtje van 4 maanden aan de telefoon, ze brabbelt wat af Ze heeft nu echt ontdekt hoe ze geluid maakt en gaat dus van laag naar hoog en probeert alle klanken uit. Soms maakt ze per ongeluk een geluid dat ze nog niet eerder gemaakt heeft, en dan is ze helemaal enthousiast Zo schattig om haar zo actief te horen oefenen

[Kitten]

(Disclaimer: Onderstaand stuk zijn mijn interpretaties op mijn waarnemingen. Ze zijn niet bedoeld als persoonlijke aanvallen o.i.d.)

Ik heb net nog eens het topic door zitten lezen en het valt me zo op dat er nogal egocentrisch over kinderen hebben wordt gedacht door de dames. En daar bedoel ik mee dat het lijkt alsof vader nauwelijks in het verhaal voorkomt, zowel tijdens als na de zwangerschap.

Daarnaast vind ik het zo opvallend dat er door de heren zo veel meer afstandelijk over wordt gepraat dan de dames. En ik vind het heel raar om dat te zien, want in mijn hoofd ben je toch echt een team als je een kind moet gaan opvoeden. Nou kan een man het zwanger zijn, baren en borstvoeding geven niet overnemen, maar ze kunnen naar mijn mening toch wel meer zijn dan een figuur op de achtergrond.

Eigenlijk wel interessant hoeveel ik er dit weekend over na moest denken, want mijn 'schoonzusje' (7 maanden zwanger) is er erg mee bezig (ook omdat ze ervaring er mee heeft als arts). Daarnaast besloot mijn moeder me uit te horen hoe ik er eigenlijk over nadacht, etc

@aapje: Ik heb ooit eens een half-uurtje op een buurmeisje moeten passen dat last had van d'r darmen (ze was iets van 2 maanden). Dat was echt zo zielig! En ze viel met geen mogelijkheid te troosten/stil te krijgen, dus heeft ze echt een half-uur alleen maar gehuild. Ik wens je daar echt veel geluk mee.

Misschien komt dat doordat hier vooral vrouwen zitten en dit gaat over wat zij willen, niet over wat ze doen. De vader komt in vrijwel alle verhalen zeer zeker voor: er zijn hier weinig zwangere vrouwen, terwijl ze dat zelf wel willen.

Mijn man komt hier niet, anders zou je ook een ander verhaal hebben gezien van de 'mannelijke kant'.

Andijvie schreef:

Ik heb het idee dat de volgende afleveringen wat meer portretten worden van mensen die zwanger zijn of proberen te worden, dus blije mensen die misschien de eerste kleertjes kopen, mensen die al de kinderkamer af hebben, en ook mensen die al jaren proberen zwanger te worden en nu beginnen met IVF... Dat lijkt me allemaal wel wat minder sentationeel gebracht dan die zwangerschapstest met 100 vrouwen tegelijk. Dat hoop ik tenminste

Gisteren had ik mijn nichtje van 4 maanden aan de telefoon, ze brabbelt wat af Ze heeft nu echt ontdekt hoe ze geluid maakt en gaat dus van laag naar hoog en probeert alle klanken uit. Soms maakt ze per ongeluk een geluid dat ze nog niet eerder gemaakt heeft, en dan is ze helemaal enthousiast Zo schattig om haar zo actief te horen oefenen

Taalwetenschapper Maar precies daarom wil ik ook kinderen. Ooit dan.

Kitten' 85 schreef:

(Disclaimer: Onderstaand stuk zijn mijn interpretaties op mijn waarnemingen. Ze zijn niet bedoeld als persoonlijke aanvallen o.i.d.)

Ik heb net nog eens het topic door zitten lezen en het valt me zo op dat er nogal egocentrisch over kinderen hebben wordt gedacht door de dames. En daar bedoel ik mee dat het lijkt alsof vader nauwelijks in het verhaal voorkomt, zowel tijdens als na de zwangerschap.

Daarnaast vind ik het zo opvallend dat er door de heren zo veel meer afstandelijk over wordt gepraat dan de dames. En ik vind het heel raar om dat te zien, want in mijn hoofd ben je toch echt een team als je een kind moet gaan opvoeden. Nou kan een man het zwanger zijn, baren en borstvoeding geven niet overnemen, maar ze kunnen naar mijn mening toch wel meer zijn dan een figuur op de achtergrond.

Eigenlijk wel interessant hoeveel ik er dit weekend over na moest denken, want mijn 'schoonzusje' (7 maanden zwanger) is er erg mee bezig (ook omdat ze ervaring er mee heeft als arts). Daarnaast besloot mijn moeder me uit te horen hoe ik er eigenlijk over nadacht, etc

@aapje: Ik heb ooit eens een half-uurtje op een buurmeisje moeten passen dat last had van d'r darmen (ze was iets van 2 maanden). Dat was echt zo zielig! En ze viel met geen mogelijkheid te troosten/stil te krijgen, dus heeft ze echt een half-uur alleen maar gehuild. Ik wens je daar echt veel geluk mee.

Dit topic gaat in veel gevallen over dat lichamelijke gevoel, dus ja, daar komt niet echt een partner bij kijken. Maar de stap zetten naar zwanger proberen te worden is er natuurlijk een die je samen zet. Mijn man wil dolgraag kinderen, sinds hij om zich heen steeds meer vrienden met baby's ziet, komt het voor hem ook dichterbij. We zijn er samen heel erg mee bezig, maar bij mij is het ook nog eens zo dat het echt in m'n lichaam zit; dat heeft hij niet of in ieder geval een heel stuk minder.
Dus ja, mijn man zou zeker voorkomen in het verhaal voor, tijdens en na de zwangerschap. Ik wil ook echt zijn kinderen, en ik wil ze ook absoluut samen opvoeden. Wanneer ik nu niet in deze relatie zou zitten, zou ik er ook heel anders over denken, vermoed ik, nu is het zo dat wij alles op een rijtje hebben; we hebben een goede relatie, we hebben (binnenkort) een woning met genoeg ruimte, we hebben geen financiele problemen, we willen het ook allebei. Dat versterkt dat lichamelijke gevoel heel erg

[stout!]

Andijvie is binnen een jaar zwanger

[handschoen]

Dit topic gaat in veel gevallen over dat lichamelijke gevoel

Wat bedoel je hier precies mee? Hoe het zou zijn om een kindje in je buik te hebben? Of bepaalde "verliefdheids" kriebels?

Misschien is het wel een domme vraag, maar ik kan me er zelf gewoon op dit moment nog niets bij voorstellen.
Ik kan me best voorstellen dat ik in de toekomst eventueel kind(eren) heb, maar op dit moment ben ik er nog helemaal niet mee bezig.

handschoen schreef:

Wat bedoel je hier precies mee? Hoe het zou zijn om een kindje in je buik te hebben? Of bepaalde "verliefdheids" kriebels?

Ik kan niet voor Andijvie praten, maar voor mij geld dit wel, ja. Hoe voelt het om een kindje in je te dragen, hoe reageert mijn lichaam daarop? Op het moment dat ik denk aan zwanger worden, samen met mijn vriend een babykamer inrichten, kleertjes kopen, het kindje krjgen en dan het zien opgroeien, krijg ik echt kriebels in mijn buik. Noem het raar, maar zo is t wel.

Ik weet ook echt wel dat het er de komende vijf jaar (zeker vijf) gewoon niet inzit. Ik ben atm heel druk bezig met mijn opleiding, wil daarna nog een hbo-opleiding doen. Bovendien wil ik eerst gesettled zijn voordat ik een kindje krijg. Ik wil de hele wereld nog zien, en dat kan niet meer zo makkelijk als je een kindje hebt. Ik wil ze wel heel graag dus, maar nu nog niet.

[Lilything]

Kitten' 85 schreef:

Ik heb net nog eens het topic door zitten lezen en het valt me zo op dat er nogal egocentrisch over kinderen hebben wordt gedacht door de dames. En daar bedoel ik mee dat het lijkt alsof vader nauwelijks in het verhaal voorkomt, zowel tijdens als na de zwangerschap.

Daarnaast vind ik het zo opvallend dat er door de heren zo veel meer afstandelijk over wordt gepraat dan de dames. En ik vind het heel raar om dat te zien, want in mijn hoofd ben je toch echt een team als je een kind moet gaan opvoeden. Nou kan een man het zwanger zijn, baren en borstvoeding geven niet overnemen, maar ze kunnen naar mijn mening toch wel meer zijn dan een figuur op de achtergrond.

Hmm, ergens kan ik me wel vinden in die afstandelijke houding die je beschrijft van de mannen. Het komt een beetje over alsof de mannen zich 'over het algemeen' maar laten overhalen als hun vrouw/vriendin er klaar voor is. Ik ben er wel een beetje over verbaast dat meer mannen niet arroganter (of assertiever) hierin zijn; in de zin van dat ze geweldige kinderen in de wereld willen zetten met hun genen. Het lijkt wel alsof de Nederlandse man steeds bescheidener wordt in zijn kinderwens(of juist egoistischer?) Ik vind dit wel jammer, alsof je als vrouw moet onderhandelen (meer taken op je nemen?) om een kind op de wereld te mogen zetten. Ik verbaas me daarnaast ook over de afstandelijke vaders die onze generatie goed kent, maar ook nu nog veel te zien zijn in relaties, jammer.

Dan het andere dat vrouwen wat eenzijdig praten hier heeft er natuurlijk mee te maken dat dit een forum is, waarbij iedereen altijd zeer zelfgeconcentreerd is, ongeacht het onderwerp. (op L&R post je geen foto's van je partner alleen; en op eten&drinken ga je ook niet posten wat je partner gegeten heeft o.i.d.) Dat hoeft echter niet betekenen dat deze mensen irl niet rekening houden met hun partner e.d.

[Lilything]

Soron schreef:

Kinderen....

Ik maak me meer zorgen of ik wel eens een relatie heb voor mijn 30e en een baan waar ik me lekker bij voel.

Als je je nu druk kan maken om kinderen te krijgen... Wees dan erg gelukkig..

Ach, eigenlijk deel ik die zorgen wel en ik heb er nog veeeeel meer En deze nemen we er gezellig bij

stout! schreef:

Andijvie is binnen een jaar zwanger

Toen ik dat las, begon ik echt te blozen
Damn, ik wil het écht graag...

handschoen schreef:

Wat bedoel je hier precies mee? Hoe het zou zijn om een kindje in je buik te hebben? Of bepaalde "verliefdheids" kriebels?

Misschien is het wel een domme vraag, maar ik kan me er zelf gewoon op dit moment nog niets bij voorstellen.
Ik kan me best voorstellen dat ik in de toekomst eventueel kind(eren) heb, maar op dit moment ben ik er nog helemaal niet mee bezig.

Voor mij is dat inderdaad een soort 'verliefdheidskriebel', ik kan het niet goed uitleggen, maar als ik denk aan zwanger zijn, babykamer inrichten, kleertjes kopen, en gewoon ook als ik leuke baby's zie (mijn nichtje is zo'n fijn exemplaar) dan voel ik bijna en soort vlinder in m'n buik en kan ik alleen maar denken 'ik wil een baby!'.

M'n man vroeg me vanmorgen of ik nu misschien al zwanger was, omdat ik de laatste tijd telken over baby's begin. Hij straalde toen hij het vroeg Maar nee, ik ben niet zwanger.

[Kitten]

Andijvie schreef:

Voor mij is dat inderdaad een soort 'verliefdheidskriebel', ik kan het niet goed uitleggen, maar als ik denk aan zwanger zijn, babykamer inrichten, kleertjes kopen, en gewoon ook als ik leuke baby's zie (mijn nichtje is zo'n fijn exemplaar) dan voel ik bijna en soort vlinder in m'n buik en kan ik alleen maar denken 'ik wil een baby!'.

Toch vind ik dat niet echt pure dames-gevoelens, behalve het zwanger zijn. Ik heb helemaal dezelfde gevoelens voorstellen. Ik heb dan geen nichtjes/neefjes van die leeftijd en al mijn achterneefjes en nichtjes zijn al ruim uit de luiers (maar dat zijn er ruim meer dan 50, dus ik ken ze niet allemaal)...

Nog een ander vraagje, voor degenen die ook Sims (2) spelen: hebben jullie wel eens jezelf en je partner en je huis gecreeerd, met kinderen?

Kitten' 85 schreef:

Toch vind ik dat niet echt pure dames-gevoelens, behalve het zwanger zijn. Ik heb helemaal dezelfde gevoelens voorstellen. Ik heb dan geen nichtjes/neefjes van die leeftijd en al mijn achterneefjes en nichtjes zijn al ruim uit de luiers (maar dat zijn er ruim meer dan 50, dus ik ken ze niet allemaal)...

Je weet toch niet of jouw gevoel of het gevoel dat mannen hebben hetzelfde is als dat van vrouwen? Dat kun je niet ervaren. Ik denk dat een vrouwenlichaam dat er klaar voor is om kinderen te krijgen, dat gaat "doorseinen". Dat is dus meer dan wanneer je daadwerkelijk zwanger bent, het is ook je lichaam die jou klaar maakt voor een komende zwangerschap en de gevoelens die erbij komen kijken als je eenmaal klaar bent. Dat wordt er denk ik ook bedoeld met het fysieke aspect.. Je kunt wel zeggen "behalve het zwanger zijn", maar dat is nu juist een immens groot deel van dat hele "gevoel" imho.

Overigens speelt ook mijn vriend natuurlijk een enorme rol. Ik snap echt niet wat je bedoelt met egoisme van de dames in dit topic. Het lijkt maar niemand duidelijk te worden dat het juist gaat om lekker fantaseren en praten over "what if", maar dat er niemand is die op dit moment gehoor geeft aan haar gevoelens.. Dat maakt m.i. nogal een verschil?

Krummeltje schreef:

Nog een ander vraagje, voor degenen die ook Sims (2) spelen: hebben jullie wel eens jezelf en je partner en je huis gecreeerd, met kinderen?

Ja Heel vaak ook Zo leuk

[botervleug]

Ja, dit ken ik. Ik heb zelf ook geen baan, maar wel een HBO diploma. Ik ben ook 24 en ik wil ook kinderen voor mijn 30e, eigenlijk wil ik kinderen voor mijn 27e. Ik denk niet dat het er zo snel in zit. We hebben het er wel over gehad maar hij wil idd eerst carriere maken. Ik heb al gezegd dat 30 voor mij echt de max is. ik denk erover om zodra hij zijn diploma heeft te zeggen dat ik NU zwanger wil worden en dat we het voor de rest wel voor elkaar krijgen, maar dan in wat aardiger termen natuurlijk.

Je wilt niet weten hoe snel mijn zusje geïnstalleerd was met huisje boompje beestje baantje toen ze eenmaal per ongeluk zwanger werd. Ik ga niet per ongeluk zwanger worden en ik raad het jou ook niet aan. Maar kinderen krijgen voor je 30e is gezonder, daarna worden de kansen op complicaties steeds groter. Praat erover en stel een beetje een termijn af, en voor de rest is het een kwestie van geven en nemen. en wachten. Maar als je het eenmaal in ieder geval op de planning hebt gezet zul je je een stuk beter voelen, neem dat maar van me aan.

Good luck!

[botervleug]

Trouwens, ik wil geen baby en geen kinderkleertjes kopen en geen kinderkamer inrichten, ik wil een kind om op te voeden en van te houden. Zo'n baby is net een huisdier, kan niks, wil niks en maakt een hoop vies. ik vind 4 jarigen leuker, dan praten ze tenminste.

[Kitten]

botervleug schreef:

wil niks

Volgens mij willen babies een heleboel

botervleug schreef:

Trouwens, ik wil geen baby en geen kinderkleertjes kopen en geen kinderkamer inrichten, ik wil een kind om op te voeden en van te houden. Zo'n baby is net een huisdier, kan niks, wil niks en maakt een hoop vies. ik vind 4 jarigen leuker, dan praten ze tenminste.

Baby's willen eten, slapen, verschoond worden en spelen. Mijn nichtje van vier maanden maakt al een hoop geluid dat op praten lijkt, als je haar op je knie zet en hop paardje hop zingt lacht ze alles bij elkaar, niets lekkerder dan dat stralende snoetje. Maar kleuters zijn ook leuk hoor

[Kitten]

Andijvie schreef:

Baby's willen eten, slapen, verschoond worden en spelen. Mijn nichtje van vier maanden maakt al een hoop geluid dat op praten lijkt, als je haar op je knie zet en hop paardje hop zingt lacht ze alles bij elkaar, niets lekkerder dan dat stralende snoetje. Maar kleuters zijn ook leuk hoor

Volgens mij heeft elke fase van een leven wel zo z'n voor- en nadelen.

[Meadow]

Ik droom ontzettend vaak dat ik zwanger ben/kinderen heb/krijg. Maar irl moet ik er niet aan denken eigenlijk... Heeft iemand daar een verklaring voor ?

[Osmoian]

Instinct vs Logica

[Kitten]

Osmoian schreef:

Instinct vs Logica

Instinct v.s. gezond verstand.

Voor veel mensen is het niet perse een logische oplossing om aan kinderen te beginnen. Sterker nog: voor sommige mensen is het najagen van een carriere niet perse nodig, terwijl de vrouw precies in de juiste leeftijd is om kinderen te krijgen.

Mijn man heeft ook de sterke wens om vader te worden. Soms praten we samen met z'n twee, te fantaseren hoe een kindje van ons eruit zou zien. Wiens oogjes, neusje, oortjes dat soort dingen. Op wie zou hij of zij lijken, hoe klein of groot zou het zijn? Allemaal dat soort dingen. En dat voelt ontzettend fijn. Ook de wetenschap dat we ook wat betreft kinderen dezelfde ideeën hebben. Het zou toch een stuk moeilijker worden als hij daar negatief tegenover zou staan.
Ik waarschuw mensen met kleine kinderen ook altijd: 'Let wel goed op dat je kindje er straks nog is, want hij gaat er zo mee aan de wandel!' Hij heeft gewoon iets met kinderen en kinderen reageren ook altijd erg goed op hem. Ze zijn gek op hem, vertrouwen hem meteen en komen meteen spelen, kletsen en op schoot zitten. Wat dat betreft heeft hij dat nog meer dan ik. Ik ben niet zo gek op kinderen van anderen, niet vaak althans. Hij vind alles wat klein is schattig en leuk. Zijn leukste baantje ooit was dan ook op een kinderdagverblijf

Maar goed. Zolang er nog geen opleidingen afgemaakt zijn, we de financieën op orde hebben en we nog steeds ons 'nog te doen voor er kinderen zijn-lijstje' is, wachten we nog lekker en genieten we optimaal van het leven voordat we kindjes mogen ontvangen.

[Ilona1]

Ik heb ook regelmatig de kriebels..! Heel regelmatig. Het kan nu ook..
Alleen, ik zie mezelf wel met een baby'tje..maar met een kind van 8/9.. Dat vind ik echt een verschrikkelijk idee op 1 of andere manier. Ik kan er echt nix aan doen. Herkenbaar? Of juist totaal niet?

Ilona1 schreef:

Ik heb ook regelmatig de kriebels..! Heel regelmatig. Het kan nu ook..
Alleen, ik zie mezelf wel met een baby'tje..maar met een kind van 8/9.. Dat vind ik echt een verschrikkelijk idee op 1 of andere manier. Ik kan er echt nix aan doen. Herkenbaar? Of juist totaal niet?

Daar groei je wel naartoe, ik heb ook geen idee wat kinderen van 7/8/9 eigenlijk willen/kunnen/doen enzo, maar gelukkig begin je meestal gewoon bij 0

Mijn man zei gisteren ineens dat hij 3 kinderen wil Lijkt me heel bizar wanneer we ooit ineens een gezin van 5 vormen

Ilona1 schreef:

Of juist totaal niet?

Juist totaal niet. Ik heb niet zo veel met baby's, vind ze wel lief, daar niet van, maar ik heb gewoon meer met wat peuters en alles wat daar boven zit. Hoewel ik denk dat het wel anders is als het mijn eigen kind is...met mijn nichtjes had ik ook al veel meer dan met 'zomaar een baby'.

En ik denk dat je er idd ook naar toe groeit.

[Ilona1]

Leonoor schreef:

En ik denk dat je er idd ook naar toe groeit.

Ik denk het wel ja...! Haha! Grappige is dat mijn zus precies dezelfde gevoelens heeft als ik.
Ik heb natuurlijk ook nog nooit die onverwaardelijke liefde gevoeld die je (hopelijk) voor je kindje gaat voelen. Dan maakt het denk ik ook niet uit of je kind 0 is of 30.

Maar toch knaagt het

Ilona1 schreef:

Ik denk het wel ja...! Haha! Grappige is dat mijn zus precies dezelfde gevoelens heeft als ik.
Ik heb natuurlijk ook nog nooit die onverwaardelijke liefde gevoeld die je (hopelijk) voor je kindje gaat voelen. Dan maakt het denk ik ook niet uit of je kind 0 is of 30.

Maar toch knaagt het

Mijn broertje is 9 jaar jonger dan ik en ik heb altijd wel het idee dat ik daardoor wat heb meegekregen van die onvoorwaardelijke liefde. Ik kan me echt van die momenten herinneren dat ik ZO trots was o.i.d... echt tranen in de ogen. De eerste keer dat ie zelf naar de NSO fietste, met zn fietshelmpje op en zonder zijwieltjes.. <3 Haha. En ook echt, ik doe ALLES voor mijn broertje, niemand moet aan hem komen.

Hebben andere mensen met broertjes/zusjes dat nou ook? Zo'n een gevoel van.. bij mn eigen kindje voelt het vast zo maar dan nog VEEL sterker..?

Dusjcrib schreef:

Mijn broertje is 9 jaar jonger dan ik en ik heb altijd wel het idee dat ik daardoor wat heb meegekregen van die onvoorwaardelijke liefde. Ik kan me echt van die momenten herinneren dat ik ZO trots was o.i.d... echt tranen in de ogen. De eerste keer dat ie zelf naar de NSO fietste, met zn fietshelmpje op en zonder zijwieltjes.. <3 Haha. En ook echt, ik doe ALLES voor mijn broertje, niemand moet aan hem komen.

Hebben andere mensen met broertjes/zusjes dat nou ook? Zo'n een gevoel van.. bij mn eigen kindje voelt het vast zo maar dan nog VEEL sterker..?

Ik heb een broertje van acht en een paar maanden jonger en ik voel me ook wel eens moederig ja. Laatst bleef hij bij me logeren en dat was fantastisch, maar ook raar, omdat ik zo ''zorgerig'' werd enzo. Mijn nichtje is nu vijf en bij haar heb ik het nog veel sterker, al zie ik haar niet vaak. Het lijkt me gewoon moederliefde wat je dan voor je eigen kind zou voelen (die versterkte vorm dus), als het goed is voelt iedere moeder dat.

Ilona1 schreef:

Ik heb ook regelmatig de kriebels..! Heel regelmatig. Het kan nu ook..
Alleen, ik zie mezelf wel met een baby'tje..maar met een kind van 8/9.. Dat vind ik echt een verschrikkelijk idee op 1 of andere manier. Ik kan er echt nix aan doen. Herkenbaar? Of juist totaal niet?

Totaal niet! Het lijkt me juist geweldig om mijn kind op te zien groeien, van baby naar peuter en kleuter en puber enzo. Als ik er over nadenk, krijg ik nog een beetje een probleem als mijn kind ook maar een beetje van mij heeft als hij/zij in de puberteit komt. Maar daarentegen, als ik ook maar een beetje op mijn ouders lijk, komt het allemaal wel goed.