Hoe voel je je op relationeel gebied #84

[WolterB]

Een verjaardag waarbij de helft van de mensen klef aan zijn/haar vriend/vriendin loopt te hangen is niet echt iets waar ik graag naar kijk Gelukkig waaren er genoeg mensen die dat niet deden en was het gezellig, maar pff.

[miekmuis]

Aaaah mijn zus is gaat trouwen! Zoooo ontzettend gaaf! Ze wilde al zo lang gevraagd worden en nu bleek dat hij er ook al een tijd mee in zijn hoofd liep en nu zijn ze verloofd En vriendje gaat ook mee naar de bruiloft en dan mag ik sexy kleren voor hem uitzoeken

[Marcade]

WolterB schreef:

Een verjaardag waarbij de helft van de mensen klef aan zijn/haar vriend/vriendin loopt te hangen is niet echt iets waar ik graag naar kijk Gelukkig waaren er genoeg mensen die dat niet deden en was het gezellig, maar pff.

Als er genoeg mensen waren die het niet deden, zat je nu je hart niet te luchten in dit topic.

Mergh. Issie er nog pas vanmiddag, terwijl ie vroeg zou komen. *pruil* Ah well. Samen slapen vannacht <3

Clumsy schreef:

Hmm twijfels. . Herkent iemand het, dat je al heel lang bij elkaar bent, en het gewoon goed gaat, maar dat je soms denkt: "Is dit het wel?"?

daar lopen mijn relaties eigenlijk altijd op stuk. ik ga dan nadenken of ik wel de rest van m'n leven met diegene wil spenderen, en dat is meestal niet het geval.

ot: gaat goed allemaal. mijn sociale leven is meer dan prima, en m'n liefdesleven is lekker rustig.

Whoeiii <3

[ST*R]

Ik wil hem. En ookal ontmoet ik andere jongens, die ws veel beter voor me zouden zijn, ik wil alleen maar hem. Waarom blijf ik hem zo willen als hij zo duidelijk mij niet écht leuk vindt?
Maargoed ik doe het mezelf allemaal aan dus moet niet zeuren. Eerst maar even die ene jongen terug smsen, kijken of dat nog wat is.

Ik heb een boze e-mail aan de blonde troela gestuurd, met dat ik haar excuses niet aanneem/geloof (ze stuurde alleen een lullig mailtje, heeft nooit sorry irl gezegd, terwijl ze me best goed kent) en daar verwacht ik verder geen reactie of zo op, maar het luchte hoe dan ook enorm op!
En hij komt maandag langs om zijn verhaal te doen. Spannend.
Vanavond gezellig film kijken en roti eten bij S. En ik krijg een nekmassage, iets wat hij heel goed kan, omg, zin in!

[snoopy]

Ik realiseerde me net dat ik in 1 week ben gaan samenwonen, 25 ben geworden en ben afgestudeerd. Pff... heftig weekje

[ocean flower]

Life sucks..daa ben ik nu toch echt van overtuigd!
Alles, werkelijk alles gaat mis!
Ene rotbericht na het andere,
maak me zorgen over vriendinnetje..
Pfff...wil alleen nog maar dagen achter elkaar slapen!!!!!
Voel me depri, gefrustreerd en moedeloos,
hoe shitter kan dit jaar nog worden?
Heb iemand nodig om tegen te praten/huilen/knuffelen
maar weet momenteel niet wie.
Ene vriendin heeft zelf al genoeg problemen,
andere is hele dag weg en wil haar leuke dag niet verpesten
en andere mensjes ken ik daar net niet goed genoeg voor..
Hoor ook niks meer van een goede vriend en dat terwijl ik m wel mis.
Heb helemaal geen zin meer alles.

[Qimm]

snoopy schreef:

Ik realiseerde me net dat ik in 1 week ben gaan samenwonen, 25 ben geworden en ben afgestudeerd. Pff... heftig weekje

productief

[Clumsy]

Daydream-ster schreef:

Yup, en eigenlijk het zelfde als zeep007. Ik woon alleen nog niet samen. Wat ik vooral herken is dat als ik niet lekker in m'n vel zit, mijn relatie ook niet lekker gaat en ik er geen toekomst meer in zie.
Maar het is leuk, hij is lief, vind het geweldig om samen een beetje aan te kloten als onze ouders op vakantie zijn.. Dus denk dat je je er niet te veel zorgen om moet maken. Zolang je er geen hekel aan krijgt sowieso niet

Nee ik heb er ook geen hekel aan, het gaat gewoon goed. Maar dat is het ook, ik mis de spanning een beetje. Ik weet wel dat dat sowieso minder wordt in een lange relatie, maar ik vind ook dat ik nog jong ben en soms heb ik het gevoel dat ik dingen mis. Maar dit gevoel overheerst niet, het speelt inderdaad meer op als ik zelf niet zo lekker in mijn vel zit.
We wonen nu ook de helft van de week samen, dat gaat ook goed, maar vaak vind ik het ook wel weer lekker om naar mijn ouders te gaan. Ik zal me er ook wel op instellen, maar als ik dan toch al aan het piekeren ben, denk ik dat dit ook niet echt goed is.

uuuf schreef:

daar lopen mijn relaties eigenlijk altijd op stuk. ik ga dan nadenken of ik wel de rest van m'n leven met diegene wil spenderen, en dat is meestal niet het geval.

En dat is niet het geval, ik wil wel mijn leven met hem spenderen. Ik was hem alleen liever wat later tegengekomen denk ik.

@ Clumsy; dat heb ik ook, zou hem liever 3 jaar later tegen zijn gekomen, of misschien zelfs 5. We zijn nu bijna 3 jaar samen en het is echt leuk en alles, maar ja, je bent maar één keer jong. Maar ik wil het er allemaal niet voor op het spel zetten. Want wie weet hoe het dan allemaal loopt enzo.
En zolang dat gevoel niet overheerst, zou ik me er niet te druk om maken. Doe ik ook niet en dat werkt toch het beste..

[metallica]

Ik heb hartjes koekjes gebakken voor hem Maar he verdomme, wat ben ik een weke troela zeg... Ik wil helemaal niet zo zijn, met beide benen op de grond aub. Het is ook wel echt leuk en ik heb er ook plezier aan om van die stomme kleine dingetjes te doen, maar ik vraag me soms af of hij dat wel leuk vindt...

metallica schreef:

Ik heb hartjes koekjes gebakken voor hem Maar he verdomme, wat ben ik een weke troela zeg... Ik wil helemaal niet zo zijn, met beide benen op de grond aub. Het is ook wel echt leuk en ik heb er ook plezier aan om van die stomme kleine dingetjes te doen, maar ik vraag me soms af of hij dat wel leuk vindt...

Haha
Ik vind het lief!
Ik doe ook regelmatig dingen die ik zelf heel leuk en schattig vind maar mijn vriend lijkt dat niet zo te zien.
Ik denk dat wij meisjes vaak dingen doen die we zelf graag zouden willen hebben/ krijgen.
Maar dat is toch niet erg. Zo lang het je een goed gevoel geeft!

[zeep007]

Clumsy schreef:

En dat is niet het geval, ik wil wel mijn leven met hem spenderen. Ik was hem alleen liever wat later tegengekomen denk ik.

Owja, dat heb ik ook. Het was fijner geweest voor mijzelf als we een jaar of 5 later een relatie waren begonnen. Maar die keuze heb ik niet, ik leef nu, nu is het fijn en goed, en nu wil ik mijn toekomst met hem aangaan. En ik ben ook heel blij dat het zo fantastisch is, en dat ik dat uberhaupt ervaar.

Maar dat andere gevoel overheerst niet, het bekruipt je af en toe als je je niet goed voelt. Dat is prima, niet erg. Als je er maar geen drastische beslissingen erdoor gaat nemen. En beseft dat je het nu al heel goed hebt, gewoon iets eerder!

Dat gevoel had ik na 3 jaar met exlief nog steeds niet, eigenlijk, dat ik hem later had willen tegenkomen... Waarom? Liever juist op tijd toch, des te meer tijd kun je samen spenderen? Maar goed, ik heb niks 'jeugdigs' voor hem gelaten ofzo. En ik had daarvoor al met genoeg jongens gevoosd. Hoewel, zou sowieso niet weten waarom je dat moet missen... Sowieso, als je niet genoeg 'jonge dingen' doet als je een relatie hebt dan doe je iets verkeerd.

Echt heel raar idee, dat je iemand liever later ontmoet had. Alsof je leven op je 27e toch maar saai is, dus moet je al het leuke daarvoor doen. Of dat vrij zijn leuker is op je 20e dan op je 25e. Of vrij zijn überhaupt leuker is dan een relatie hebben. Of alsof je 'klaar' bent als je die relatie eenmaal hebt; alsof je in de tijd met die persoon niet enorm veel nieuwe dingen leert en doet en beleeft. Als een van die dingen van toepassing is voor jou, is je relatie domweg niet leuk (genoeg) hoor.

[zeep007]

Morgan schreef:

Dat gevoel had ik na 3 jaar met exlief nog steeds niet, eigenlijk, dat ik hem later had willen tegenkomen... Waarom? Liever juist op tijd toch, des te meer tijd kun je samen spenderen? Maar goed, ik heb niks 'jeugdigs' voor hem gelaten ofzo. En ik had daarvoor al met genoeg jongens gevoosd. Hoewel, zou sowieso niet weten waarom je dat moet missen... Sowieso, als je niet genoeg 'jonge dingen' doet als je een relatie hebt dan doe je iets verkeerd.

Echt heel raar idee, dat je iemand liever later ontmoet had. Alsof je leven op je 27e toch maar saai is, dus moet je al het leuke daarvoor doen. Of dat vrij zijn leuker is op je 20e dan op je 25e. Of vrij zijn überhaupt leuker is dan een relatie hebben. Of alsof je 'klaar' bent als je die relatie eenmaal hebt; alsof je in de tijd met die persoon niet enorm veel nieuwe dingen leert en doet en beleeft. Als een van die dingen van toepassing is voor jou, is je relatie domweg niet leuk (genoeg) hoor.

Dat klopt allemaal wel, maar het is een bepaald gevoel. Die je bekruipt als je niet lekker in je vel zit. Laat ik dat benadrukken.
Ik ben het dan ook eens met wat je zegt. Nee, het leven is vrij niet leuker (voor mij dan), nee het leven op je 27e hoeft niet saai te zijn etc.

Ik zou dit voor geen goud willen missen, anders was ik ook wel vrijgezel geweest. Mijn relatie is een verrijking, dat absoluut.
Maar ik woon wel al vanaf mijn 20e samen, toen ik net in het studentenleven terecht kwam. En en af en toe denk je weleens, is dit het dan wel, wil ik dit wel. Ik heb meteen besloten dat ik met hem voor de toekomst ging. Terwijl ik ondertussen persoonlijk nog gigantisch aan het groeien was. En mijn omgeving nog helemaal niet met dit soort zaken bezig was.

Ik herken het gevoel wel. Dat je er als je wat ouder bent meer toe bent aan het hele volwassen gebeuren en met je toekomst bezig zijn. En daarom liever later, dan toen. Ik ben nu een stuk evenwichter dan 4 jaar gelee.
Ik had liever nog even onafhankelijk in mijn eentje willen groeien.

Maar dit is voor ieder anders, en dit verhaal is persoonlijk. Ik weet niet of ik zo verwoord, wat ik wil verwoorden. Ik had het net met mijn vriend erover of ik dan achteraf andere keuzes had willen maken. En daar is mijn antwoord Nee op. Ik ben blij dat ik voor hem gekozen heb, en heb dan ook nergens spijt van. Ik doe het zo weer.

Ik begrijp dat gevoel wel.
Ik ken mijn vriend sinds mijn (net nog) 16de. Ik droom nu al heel erg over trouwen en samenwonen maar vind mezelf ook wel jong daarvoor.. Gelukkig wil mijn vriend dit absoluut echt nog niet dus dat houdt mij wel met beide benen op de grond.
Wat dat betreft had ik mijn vriend ook wel liever wat later leren kennen want ik kijk er echt naar uit om eindelijk echt aan de toekomst te bouwen.

[ZerO]

Waar het vaak fout gaat bij mensen die elkaar "vroeg" leren kennen is dat ze alles overhaasten en na 1 jaar gaan samenwonen als ze net 20 zijn. Tuurlijk heb je bijna niks meer om naar uit te kijken als je alles in een stroomversnelling doet alsof de wereld vergaat.

ZerO schreef:

Waar het vaak fout gaat bij mensen die elkaar "vroeg" leren kennen is dat ze alles overhaasten en na 1 jaar gaan samenwonen als ze net 20 zijn. Tuurlijk heb je bijna niks meer om naar uit te kijken als je alles in een stroomversnelling doet alsof de wereld vergaat.

Je hebt uit te kijken naar hetgeen je zelf doet met je leven.. of je nu al vroeg samenwoont of niet. Net als dat je echt zelf beslist of je relatie een sleur wordt en je er van alles voor op moet geven. Zo stom dat mensen zich soms zo snel voordoen als een slachtoffer van hun eigen leven, alsof je geen enkele keuzevrijheid hebt ofzo!

Maar goed, ik snap best dat mensen eens denken "had ik hem maar later ontmoet", al heb ik hier zelf nog nooit last van gehad (ook niet van de "is dit het nou" gedachte trouwens.. in tegendeel, ik denk iedere dag "wauw, dit is het!!"), maar denken dat een later tijdstip alles beter had gemaakt vind ik ook nogal makkelijk en naïef. Alsof het écht daaraan ligt, ik zou het eerder zoeken in de relatie zelf dan dat soort onwerkelijke factoren.

Ik heb het ook wel eens gedacht hoor. Niet dat ik hem zou willen missen of dat er dingen zijn die ik nu laat die het niet waard zijn. Maar op een bepaalde manier zijn dingen makkelijker als je niet gebonden bent. Een lange reis maken? Tuurlijk kan dat met relatie, maar het is makkelijker zonder. Je doet het makkelijker. Wat rondflirten? Doe je niet in een relatie. Dus in die zin is het soms makkelijk om later een relatie te krijgen. Maar ja, daar heb je toch verder geen invloed op. Of je moet het uitmaken

[zeep007]

ja precies. je maakt die keuzes zelf hoor. @ dusjcrib en ZerO. En ik beschouw mezelf als een gelukkig persoon, en niet iemand waarbij het fout is gegaan Het is het beste wat me is overkomen
De enige keren wanneer ik er dus wel aan twijfel, is het als het niet goed met Mij gaat.
Maar dat is niet erg, ik twijfel immers aan alles, van de sokken die ik aantrek, tot aan studiekeuzes en relaties. Je hebt maar 1 leven he, dus je moet het ervan nemen, ben dus erg kritisch als het om keuzes gaat.

@Ave: Nou ja.. ik zal wel een vreemde relatie hebben dan, maar in mijn geval maakt mijn relatie allerlei dingen juist hartstikke mogelijk. Ik zal nu veel sneller een lange wereldreis maken dan wanneer ik hem niet had gehad. Hij zou het me zo gunnen en me zo stimuleren, dat dat het laatste zetje zou zijn. Ik doe dankzij zijn steun en hulp juist allerlei dingen WEL, die ik anders niet had gedurfd of niet had gedaan? Is dat nu echt zo een grote uitzondering? Het lijkt mij hoe het hoort te zijn..

En rondflirten, jawel hoor.. alleen doe je er niks mee. We vertellen elkaar ook gewoon van de flirtmomenten, ik gun het hem altijd van harte om even zo een spannend momentje te hebben met een vreemde, het geeft hem een goed gevoel en maakt hem uiteindelijk alleen maar extra blij met wat wij hebben.

Ik snap echt niet hoe een relatie bij zoveel mensen een belemmering kan zijn voor dingen, volgens mij zit er dan echt iets niet goed hoor..

Dusjcrib schreef:

@Ave: Nou ja.. ik zal wel een vreemde relatie hebben dan, maar in mijn geval maakt mijn relatie allerlei dingen juist hartstikke mogelijk. Ik zal nu veel sneller een lange wereldreis maken dan wanneer ik hem niet had gehad. Hij zou het me zo gunnen en me zo stimuleren, dat dat het laatste zetje zou zijn. Ik doe dankzij zijn steun en hulp juist allerlei dingen WEL, die ik anders niet had gedurfd of niet had gedaan? Is dat nu echt zo een grote uitzondering? Het lijkt mij hoe het hoort te zijn..

En rondflirten, jawel hoor.. alleen doe je er niks mee. We vertellen elkaar ook gewoon van de flirtmomenten, ik gun het hem altijd van harte om even zo een spannend momentje te hebben met een vreemde, het geeft hem een goed gevoel en maakt hem uiteindelijk alleen maar extra blij met wat wij hebben.

Ik snap echt niet hoe een relatie bij zoveel mensen een belemmering kan zijn voor dingen, volgens mij zit er dan echt iets niet goed hoor..

Ik denk dat een relatie niet zozeer een belemmering hoeft te zijn, mensen maken er zelf een belemmering van
En hij kan je wel in staat stellen om dingen te doen, die je anders niet gedaan zou hebben. Maar als jij twee jaar zou willen rondreizen, neem ik aan dat je hem niet zomaar hier achterlaat? Tuurlijk, binnen een relatie vind je vaak wel een manier om daar een oplossing voor te zoeken. Maar dat vergt wel aanpassingsvermogen en ook de wil om dat te doen. En ik denk dat m daar het probleem vaak in zit..

[metallica]

Ahh, het was echt een hele fijne avond. Weer even bijgekletst met twee oudklasgenotes. We waren al zo lang afspraken aan het maken, maar steeds kwam het er niet van, maar nu dan toch eindelijk

Ave schreef:

Ik heb het ook wel eens gedacht hoor. Niet dat ik hem zou willen missen of dat er dingen zijn die ik nu laat die het niet waard zijn. Maar op een bepaalde manier zijn dingen makkelijker als je niet gebonden bent. Een lange reis maken? Tuurlijk kan dat met relatie, maar het is makkelijker zonder. Je doet het makkelijker. Wat rondflirten? Doe je niet in een relatie. Dus in die zin is het soms makkelijk om later een relatie te krijgen. Maar ja, daar heb je toch verder geen invloed op. Of je moet het uitmaken

Dat van die reis herken ik aan de ene kant wel weer, maar nu moet ik wel toegeven dat dát wel te wijten was aan onzekerheid m.b.t. mijn relatie toen. Mijn beste vriendinnetje gaat dus een half jaar naar Zuid-Amerika en die maakt zich geloof ik geen moment druk om d'r vriendje, want die weet dat dat goed zit. (En hij op zijn beurt komt 'r natuurlijk opzoeken). Dat ik dat toen minder snel had gedaan, had bij mij in ieder geval wel echt te maken met dat ik bang was dat onze relatie verkeerd zou lopen als we elkaar zo lang niet zouden zien.

Maar hm. *haalt schouders op* Zij en ik willen eigenlijk na ons afstuderen wel een klein kutcampertje kopen en dan een half jaar ofzo gaan rondreizen. Dat hebben we bedacht toen we allebei vrij waren, maar nu er (weer) vriendjes in het spel zijn, vinden we dat die óf mee gaan, óf ons gewoon ergens in Afrika komen opzoeken. Of we skypen. Komt wel goed :]

OT trouwens: Hahah Duitser geshowd aan vrienden. Ben wel gecharmeerd van zijn gevoel voor humor eheheheh. Pestkop

[Changshan]

Myuki schreef:

Jee, klinkt heftig! Waar ging de ruzie over?

Nergens over, in 't begin. Daarna kwamen er opeens allemaal frustraties los die wel erg overdreven zijn voor een relatie van drie weken (er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk...). En vervolgens moesten we ze met alles wat we in ons hadden uit elkaar houden.

En ik voel me zo verdomd eenzaam. Help?

[Clumsy]

Morgan schreef:

Dat gevoel had ik na 3 jaar met exlief nog steeds niet, eigenlijk, dat ik hem later had willen tegenkomen... Waarom? Liever juist op tijd toch, des te meer tijd kun je samen spenderen? Maar goed, ik heb niks 'jeugdigs' voor hem gelaten ofzo. En ik had daarvoor al met genoeg jongens gevoosd. Hoewel, zou sowieso niet weten waarom je dat moet missen... Sowieso, als je niet genoeg 'jonge dingen' doet als je een relatie hebt dan doe je iets verkeerd.

Echt heel raar idee, dat je iemand liever later ontmoet had. Alsof je leven op je 27e toch maar saai is, dus moet je al het leuke daarvoor doen. Of dat vrij zijn leuker is op je 20e dan op je 25e. Of vrij zijn überhaupt leuker is dan een relatie hebben. Of alsof je 'klaar' bent als je die relatie eenmaal hebt; alsof je in de tijd met die persoon niet enorm veel nieuwe dingen leert en doet en beleeft. Als een van die dingen van toepassing is voor jou, is je relatie domweg niet leuk (genoeg) hoor.

Ja, ik snap wat je bedoelt en ik ben het ook met je eens. Alleen bekruipt soms dat twijfelachtige gevoel me. Ik kan ook niet goed uitleggen wat ik op die momenten voel. Ik ben heel blij met mijn relatie en we hebben het goed samen, maar soms vraag ik me af of ik niks mis. Ik ben al meer dan vier jaar bij hem, we zitten momenteel een beetje in een sleur en dat speelt ook erg mee in hoe ik me voel. Maar dat hoort er bij neem ik aan, ik weet dat we er ook wel weer uit komen, volgende week zijn we allebei twee dagen vrij en kunnen we dus weer wat meer tijd voor elkaar maken.

ZerO schreef:

Waar het vaak fout gaat bij mensen die elkaar "vroeg" leren kennen is dat ze alles overhaasten en na 1 jaar gaan samenwonen als ze net 20 zijn. Tuurlijk heb je bijna niks meer om naar uit te kijken als je alles in een stroomversnelling doet alsof de wereld vergaat.

Ik woon nu een tijdje "part-time" samen en ik merk dat ik nog niet toe ben aan samenwonen, daarom is dit voor mij (ons) een ideale oplossing. Maar ik ken ook mensen die vroeg zijn gaan samenwonen die er wel helemaal aan toe zijn en zich er erg gelukkig bij voelen. Dat is afhankelijk van de personen.

Ave schreef:

En hij kan je wel in staat stellen om dingen te doen, die je anders niet gedaan zou hebben. Maar als jij twee jaar zou willen rondreizen, neem ik aan dat je hem niet zomaar hier achterlaat?

Ehm, jawel dus? Natuurlijk niet "zomaar", maar alsof je wanneer je vrijgezel bent en twee jaar gaat reizen "zomaar" je familie en vrienden achterlaat. Het zou nu juist veel makkelijker zijn om te gaan, dan toen ik alleen was.. dit omdat hij in ons huis blijft, voor onze katten blijft zorgen, onze rekening kan blijven beheren en de financiën over kan nemen. Als ik alleen zou zijn, zou ik voor al die dingen iets moeten regelen, dat maakt de drempel veel hoger!

Ik moet zeggen dat het zelfs een beetje ons "plan" voor "later" is (met later bedoel ik wanneer ik ben afgestudeerd) om regelmatig te gaan reizen, waarbij de één gaat reizen en de ander thuisblijft om voor de boel te zorgen.. en dan afwisselen. Indien het geregeld kan gaan we natuurlijk samen, maar als dat niet kan lekker los van elkaar.

Nu is zulke vrijheid ook wel tekenend voor onze relatie. We begonnen beiden met enorme bindingsangst, het woord "toekomst" waren we fobisch voor.. we hebben gewoon allebei het gevoel nodig dat we alle vrijheid hebben. Nou ja, toen bleek dat we dat elkaar kunnen geven is er een sneltreinvaart in gekomen en wonen we inmiddels samen. De relatie zijn we ook begonnen toen ik in het buitenland woonde, dat draagt misschien ook bij aan onze kijk erop.

Maar ik besef me wel dat we een redelijke uitzondering zijn wellicht..

[ZerO]

Dusjcrib schreef:

Je hebt uit te kijken naar hetgeen je zelf doet met je leven.. of je nu al vroeg samenwoont of niet. Net als dat je echt zelf beslist of je relatie een sleur wordt en je er van alles voor op moet geven. Zo stom dat mensen zich soms zo snel voordoen als een slachtoffer van hun eigen leven, alsof je geen enkele keuzevrijheid hebt ofzo!

Vroeg/snel samenwonen hoeft geen probleem te zijn als iedereen werkelijk nog voor zichzelf zou kiezen op bepaalde momenten maar vaak zie je helaas het tegenovergestelde gebeuren en vandaar de twijfelmomenten die opkomen als je even niet goed in je vel zit. De keuzevrijheid is er altijd en voor iedereen maar blijkbaar word IK vervangen door WIJ in een hoop gevallen en daarom heb ik geen medelijden met mensen die klagen over hun leven, je maakt het zelf naar.

[ZerO]

Dusjcrib schreef:

Maar goed, ik snap best dat mensen eens denken "had ik hem maar later ontmoet", al heb ik hier zelf nog nooit last van gehad (ook niet van de "is dit het nou" gedachte trouwens.. in tegendeel, ik denk iedere dag "wauw, dit is het!!"), maar denken dat een later tijdstip alles beter had gemaakt vind ik ook nogal makkelijk en naïef. Alsof het écht daaraan ligt, ik zou het eerder zoeken in de relatie zelf dan dat soort onwerkelijke factoren.

Ja jij hebt makkelijk praten je hebt een relatie met iemand van 30 die vrijwel alles op een rijtje heeft maar er zijn zoveel twintigers die nog helemaal niet weten wie ze zijn en wat ze willen en dat ik combinatie met een serieuze relatie waarin je samenwoont kan het best confronterend zijn je wilt geen vastigheid nog even niet, je bent op zoek naar zoveel en daarom speelt leeftijd hier wel een rol in. Op het moment dat je wat ouder bent dan heb je of geaccepteerd dat je leven niet zou worden zoals je had gehoopt of je leven is zoals je het had gewild en dan kun je serieus naar de toekomst kijken en ergens vervalt de drang om alleen maar voor jezelf te kiezen en dan heb je vast patroon en daarin kun je dan van je relatie genieten als je allebei met een enigszins voldaan gevoel thuis komt.

Waar ik overigens wel mee eens ben is dat als een relatie niet goed genoeg is maakt leeftijd niet veel uit dan kun je nog zo lang wachten met samenwonen als het niet klikt dan moet je het ook gewoon opgeven.

[ST*R]

Ik ging oude smsjes van hem lezen en dat was niet zo'n goed idee. Nadat ik zei 'het wordt meer of het is over' stuurde hij 2 weken lieve smsjes, maar dat is de laatste tijd stuk minder. Nouja wel lief dat hij het geprobeerd heeft ofzo.
Ergens is het ook soort van zinloos om proberen over hem heen te komen, volgens mij ruikt hij het als ik nog net niet over hem heen ben, hij doet weer lief en ik ben dan te zwak en vind hem nog te leuk om 'nee' te zeggen. Zo gaat het nl al 5 maanden. Best erg.

Hij mist me, en dan ik maar gauw thuis kom - in 1 stuk zodat we weer wat leuks kunnen gaan doen en dat knuffelen fijn is.

Jaja.

ZerO schreef:

Vroeg/snel samenwonen hoeft geen probleem te zijn als iedereen werkelijk nog voor zichzelf zou kiezen op bepaalde momenten maar vaak zie je helaas het tegenovergestelde gebeuren en vandaar de twijfelmomenten die opkomen als je even niet goed in je vel zit. De keuzevrijheid is er altijd en voor iedereen maar blijkbaar word IK vervangen door WIJ in een hoop gevallen en daarom heb ik geen medelijden met mensen die klagen over hun leven, je maakt het zelf naar.

Nou ja, dan vinden we in principe hetzelfde volgens mij?

Dat je zelf bepaald hoe dergelijke dingen gaan en doen alsof dat niet zo is, vaak problemen oplevert. Ik bedoel er gewoon mee dat mensen die denken "had ik hem/haar maar wat later ontmoet", niets opschieten met die gedachte en beter kunnen kijken naar de reden achter die gedachte en wat je daaraan zou kunnen doen. Je weet helemaal niet of het, wanneer je elkaar later had ontmoet, anders was gelopen dan nu, namelijk. Nutteloze gedachte, dus.

[Fosca]

De verliefdheid is na een jaar over, kwam ik vorige week achter. En dat is wennen, het is niet erg maar wel wennen.

Verder hoor ik dat een vriend van mij op wie ik anderhalf jaar vreselijk verliefd op ben geweest er nu spijt van heeft dat hij me twee jaar geleden heeft afgewezen... hm... volgende maand ga ik met hem een weekendje weg + hotel dus dat gaat raar worden.

ZerO schreef:

Ja jij hebt makkelijk praten je hebt een relatie met iemand van 30 die vrijwel alles op een rijtje heeft maar er zijn zoveel twintigers die nog helemaal niet weten wie ze zijn en wat ze willen en dat ik combinatie met een serieuze relatie waarin je samenwoont kan het best confronterend zijn je wilt geen vastigheid nog even niet, je bent op zoek naar zoveel en daarom speelt leeftijd hier wel een rol in. Op het moment dat je wat ouder bent dan heb je of geaccepteerd dat je leven niet zou worden zoals je had gehoopt of je leven is zoals je het had gewild en dan kun je serieus naar de toekomst kijken en ergens vervalt de drang om alleen maar voor jezelf te kiezen en dan heb je vast patroon en daarin kun je dan van je relatie genieten als je allebei met een enigszins voldaan gevoel thuis komt.

Waar ik overigens wel mee eens ben is dat als een relatie niet goed genoeg is maakt leeftijd niet veel uit dan kun je nog zo lang wachten met samenwonen als het niet klikt dan moet je het ook gewoon opgeven.

Dat hij 33 is maakt toch niet zoveel uit, aangezien ik zelf wel gewoon 23 ben? En op mijn 22e ben gaan samenwonen? Ik heb zelf ook al die vragen die jij hier neerzet, ik heb zelf ook al die twijfels over wie ik ben en wat ik nu eigenlijk wil.. dus gaat het hele verhaal voor mij persoonlijk toch alsnog op of begrijp ik je nou vekeerd?

Verder was hij nou niet echt iemand die alles op een rijtje had. Zijn familie had niet verwacht dat hij ooit nog zou gaan samenwonen of uberhaupt iemand zou zou toelaten in zijn leven zoals hij met mij heeft gedaan.. de enige reden dat hij dit kan, is omdat ik hem alle vrijheid geef. Als hij niet het gevoel had gehad nog alle kanten op te kunnen, had hij mij nooit letterlijk binnengelaten in zijn huis. Het was voor hem een enorme stap, een stap die hij nooit eerder heeft durven en willen nemen. De reden was altijd dat het hem beklemde, dat hij het idee had zijn vrijheid te gaan verliezen en niet meer te kunnen doen wat hij wilde. Dus ik weet niet of ik nou zo "makkelijk praten" heb als jij denkt..

Ik blijf van mening dat je zelf beslist hoe het eruit ziet en of je relatie je belemmert of juist stimuleert in dingen.

[Pluis]

Ojee. Ik had gehoopt dat t zegmaar een eenmalige dronken stomme actie was, maar ik geloof dat ie me écht in z'n bed wil . En hij heeft al een vriendin. en dat is niet zomaar een vriendin, dat is míjn beste vriendinnetje. Hoe krijg ik het ook altijd voor elkaar?

en ex-scharrel-lief deed stom gisteravond. De ochtend ervoor toen ik na een nacht logeren bij hem weg ging was ie een en al lieflijkheid, en gisteravond was ie nog te beroerd om me een fatsoenlijke knuffel te geven (misschien mede omdat zijn broertje in de kamer zat en hij er van overtuigd is dat niemand iets weet van ons scharrelgedrag *iedereen weet het*). toen heb ik dus een knuffel geéist. vond ie niet zo leuk maar kan me niet schelen. Hij hoeft niet in een botte lul te veranderen zodra er iemand in de buurt is.

[SiemdeCyper]

Ik voel me een beetje maf. Ik heb op zich best veel vrienden nu en ook wel echt leuke vrienden, maar ik heb het gevoel dat sommigen nogal kritisch naar mij toe zijn en ook naar mijn ouders. Ik heb laatst ruzie gehad met een meisje dat ik nu echt mijn vriendin niet meer ga noemen. Ze verweet me van alles waar ik me echt geen kwaad van bewust was en ook dingen die ze me niet kwalijk kan nemen. Zoals dat ik bijvoorbeeld vaak niet vrolijk was. Ja sorry, ik had inderdaad van tevoren niet voor ogen dat ik in het examenjaar het gezelligst zou zijn. Maar dat kan je toch niet iemand verwijten? Ze gaf mij van heel veel conflicten de schuld terwijl ze zelf alleen maar van zichzelf uitgaat. En dan ging ze gelijk maar suggereren dat het met geen een van mijn vrienden goed gaat, ja die zie je niet zo vaak en die spreek je ook bijna nooit. Terwijl dat het juist met iedereen heel erg goed loopt en ik elk weekend wel gezellig bij iemand zit te eten. Daarbij heb ik vorig jaar een vriendschap verloren. Ze vond als dat zo vaak gebeurde dat ik daarom maar eens naar mijzelf moest gaan kijken. Terwijl ik juist iemand ben die voornamelijk van anderen uitgaat en mezelf voor anderen wegcijfer.
Ik ben echt beledigd door wat ze heeft gezegd en nu ben ik nogal onzeker geworden over mijn vriendenkring. Ik heb het gevoel dat ze allemaal wel kritiek op mij of mijn ouders hebben, terwijl ze dan wel bijna elke week bij ons aan tafel zitten.

Ik snap daar niets van .

Ik vind het zo moeilijk om te blijven vertrouwen op mijn eigen gevoel/intuïtie. Normaliter heb ik al de neiging om te veel te rationaliseren en alles wat in de buurt van gevoel komt niet toe te laten en intussen ben ik de keren dat ik me wel eens openstelde voor gevoelens iedere keer zo gekwetst dat het nog minder aanlokkelijk wordt om dat ooit nog eens te doen.
Ik haat het om in zo'n emotionele achtbaan te komen waar ik in zit. Ik voel me aanstellerig en zwak als ik zo ben, vooral omdat het ándere mensen zijn die me de up's en down's bezorgen en ik zelf totaal de controle niet meer heb.

Maar hé: ik krijg van de meiden chocola en de jongens bieden me aan om hem in elkaar te meppen. Ook al slaat dat nergens op, het is grappig en ik weet dat ze er voor me zijn. Vrienden kan ik heel goed toelaten tegenwoordig.

[Cesar]

Moaaah, het kan beter.

ik ging op de bank hangen om tv te kijken, maar blijkbaar ben ik in een onbewaakt moment in slaap gevallen, want ik werd net wakker, en nu heb ik rugpijn, want mijn bank is een beetje kut. nu maar koken en geertje uitlachen omdat ze het syndroom van down heeft

[Nienna*]

Changshan schreef:

En ik voel me zo verdomd eenzaam. Help?

Hoe komt dat?

@ Simoen: Ik heb echt ongeveer dit meegemaakt. Mensen proberen je te pakken op je zwakke punten, zeker als je ruzie hebt, en dan krijg je dit soort beledigingen. Probeer je er niet teveel van aan te trekken, meestal zijn die mensen zelf zielig. Ja oké, soms hebben ze gelijk, maar dat weet je meestal diep van binnen zelf wel. Dus kijk in je hart en trek je conclusie

OT: Hm. Ik weet niet. Mijn vrienden vallen me tegen en ze ergeren me ook soms. In dit geval ligt dat wel aan mij, denk ik. Ik loop op mijn tenen door dat kuttige examenjaar. En ik hoor ineens allemaal dingen die mijn ex over me gezegd zou hebben nadat het uit was (twee jaar geleden ofzo) en dat voelt rot. Ik probeer er niet aan te denken, want het is zooo lang geleden, dat kan ik hem nu niet meer kwalijk nemen en daarnaast was hij gekwetst enz enz. We zijn nu volwassener, toch? Maar toch blijft het gevoel dat hij niet altijd helemaal eerlijk is (geweest), dat ik hem niet zo kan vertrouwen als ik had gehoopt, zitten. Ik weet het allemaal niet meer.
Oh en hij is een goede vriend van me dus.

[Qimm]

Ja goed, fijn. Mijn vrinedje is helemaal top, mijn vrienden zijn fantastisch. En mijn zus verrasste me vandaag met uit-eten-plannen met haar en haar nieuwe vriend, nou ja heel nieuw istie niet meer, maar zo goed ken ik hem nog niet (ik heb niet een heel innige realtie met mijn zus(sen)) Maar het was héél gezellig, mijn zus is echt heel leuk wij snappen elkaar. Haar vriend is ook tof, lekker gek doen, geen probleem. Hij snapt mijn humor (dat kan ook niet anders, want mijn zus en ik zijn daarin gewoon gelijk). Ja fijne dag vandaag!

[Changshan]

Nienna* schreef:

Hoe komt dat?

Na een avond/nacht uitgaan waarop ik door bepaalde mensen nogal genegeerd werd, kreeg ik een vreselijke dip, begon al toen het tegen het einde liep en thuis was ik helemaal weggezakt. Miste ex enorm, had meer dan ooit het gevoel dat ik het komende jaar geen relatie zal kunnen hebben omdat ik gewoon op niemand anders verliefd kan worden en voelde me door dat alles nogal eenzaam. Gelukkig heeft mijn ex slaapproblemen en kreeg ik meteen een sms terug nadat ik het niet had kunnen laten om het íemand te laten weten. We hebben weer wat vriendelijke contact, maar weet niet in hoeverre me dat gaat helpen... zeker niet als ze zegt dat ze nog niet over me heen is op een bepaalde manier, en dan tóch doorgaat met haar zo snel verkregen relatie, waarvan ze zelf redelijk zeker denkt te weten dat het geen rebound is. Zou best kunnen dat het niet zo is, maar reden genoeg voor twijfel en storende gevoelens. Anyway, buiten het forum ben ik nog altijd negen van de tien keer gezellig bezig... want op zich gaat het niet eens slecht voor de rest, afgezien van de studieresultaten door die paar weken dat ik dizzy/lusteloos was door al dat gezeik.

[EXBO]

Ik kom hem overal opeens tegen.. net alsof ie me omgekeerd volgt oid. Zou ie een vermoeden hebben? Zou het wederzijds zijn? Aaaargh dilemmaa (ik voel me weer 12 )

[ST*R]

Wow er zijn toch nog jongens die smsen en een date voorstellen! Weet alleen niet echt wat ik van hem vind, behalve dat hij lekker kan zoenen (ehm geloof ik).
Heb alleen niet dat ik er heel erg veel zin in heb, en me helemaal druk maak over hoe het gaat zijn en wat ik in hemelsnaam aan moet (wat ik bij hém altijd wel had). Maargoed het zal vast wel goed zijn voor het 'hem vergeten' proces. En met de andere jongen was het ook gezellig dus wie weet.

ST*R schreef:

En met de andere jongen was het ook gezellig dus wie weet.

Kijk dat is de goede instelling en ook al heb je niet helemaal dat gevoel, datkan nog komen en het kan sowieso gewoon gezellig worden.

[Ohmygosh!]

Het gaat echt veel beter weer. Ik merk dat ik toch nog wel in trek ben enzo. Verder is exlief stom, maar ben ik verschillende neefjes en nichtjes tegengekomen die vertelden dat ik toch veel leuker ben als zijn nieuwe vriendin. Zijn oma schijnt te hebben gezegd dat ze deze actie echt niet vind kunnen. Kijk, daar houd ik van.

Het is liefde tussen ons.