Het grote zwangerschaps- en babytopic #9

[wup]

snoopy schreef:

Deze dan: http://www.youtube.com/watch?v=8C33HJdOMEA

Aww<3 Haha en dan echt zo'n 'wow.... heb ik dat echt zelf gedaan?'- hoofd

[Myuki]

hier is al een topic voor, kijk maar eens goed.

[Rika Aqua]

Myuki schreef:

hier is al een topic voor, kijk maar eens goed.

Bedoel je het algemene zwangerschapstopic? Die had ik al gezien, maar ik dacht dat zoiets als dit wel in een ander topic kon (omdat er dan ms meer mensen in kijken die er niet zo mee bezig zijn en dus niet snel in het algemene topic kijken), maar dit mag dus niet?

[Lorelei]

Jongens, er moet weer iemand zwanger worden.. wie biedt zich als vrijwilliger aan?

Of je vragen in het andere topic horen mag een fb van L&R beoordelen...ik beantwoord je vragen toch vast.

-Hoe oud "moet" je zijn?
Daar heb ik geen mening over...ik vind het meer van andere dingen afhankelijk dan van leeftijd.

-Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Je moet een woning hebben, vind ik, maar of dat nou een huis of een appartement is, dat maakt wat mij betreft weinig uit. Wel is het praktisch als je genoeg ruimte hebt, dus bv. twee slaapkamers, maar ook dat is niet eens meteen een vereiste; er zijn mensen die het kind het eerste jaar bij hen op de kamer laten slapen.

-Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Ik heb geen idee...als je zelf/met z'n tweeën goed rond kunt komen, dan zit het wel goed, denk ik. Volgens het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) kost één kind gemiddeld 17% van het besteedbaar (gezins)inkomen (twee kinderen kosten gemiddeld 26% van het inkomen, drie kinderen 33% en vier kinderen 40%). Als je minder geld hebt, ga je op zoek naar goedkopere dingen (luiers van de Lidl ipv Pampers, een tweedehands kamer en tweedehands kleertjes en speelgoed ipv alles nieuw, enz.). Op de site van het Nibud kun je ook meer vinden over de kosten, zie bv. http://www.nibud.nl/uitgaven/kindere...-op-komst.html

-Hoe voelde jij je toen je zwanger bleek te zijn (bijv. blij/angstig/onzeker enz)?
Heel erg blij en gelukkig! En opgelucht. En natuurlijk vond ik het ook spannend, of alles goed zou zijn met het kindje ed.

-Hoe heb jij je voorbereid op het kindje?
We hebben de dingen die we nodig hadden uitgezocht en aangeschaft (kamertje, kleertjes, luiers, verzorgingsproducten, enz.). We hebben het kamertje ingericht (geverfd, 'aangekleed', spullen netjes in de kasten gelegd, bedje opgemaakt, enz.). We hebben nagedacht over namen en uiteindelijk een keuze gemaakt. We hebben bedacht waar ik wilde bevallen. En ik heb veel gelezen over de zwangerschap, de bevalling, de eerste maanden na de geboorte en borstvoeding ed. Dat soort dingen.

-Hoe oud was je zelf toen je een kind kreeg? Vond je dit een goede leeftijd?
Ik was 27. Vind dat - voor mijzelf - wat te oud...had liever jonger een kind gekregen.

-Hoe dachten je familie/vrienden erover?
Ik heb geen negatieve reacties gehad, iedereen vond het volgens mij alleen maar erg leuk.

Als iemand anders de bevalling op zich neemt, dan wil ik mij best aanbieden.

[Dott]

Voorlopig toch nog maar niet nee.
Al zijn hier heel veel mooie kindjes <3 zulke kindjes wil ik later ook

[miekmuis]

Ka is toch nog zwanger?

[blauw engeltje]

ik vraag me af hoe het met engeltje gaat

[Lorelei]

miekmuis schreef:

Ka is toch nog zwanger?

Oh ja! Laat maar, dan kunnen we nog wel even wachten

Sorry Kaa!

[Kaa]

grl schreef:

Oh ja! Laat maar, dan kunnen we nog wel even wachten

Sorry Kaa!

Whaha no worries. Sterker nog, kzou toch maar vast beginnen want ik ben hopelijk binnen 28 dagen zwanger-af

[nl2suzy]

Even een kort berichtje..

Vroeger was ik hier heel vaak op dit forum maar nu zag ik via google toevallig iets over Anencefalie..

Wij hebben 28-12 een kindje geboren laten worden na inleiding met Anencefalie. Wij hebben gekozen voor afbreking omdat voldragen totaal geen zin had.

Ik heb fotos van voldragen babies gezien op het net ... en ons eigen zoontje en hij leek er met deze zwangerschapstermijn al sprekend op..

[nl2suzy]

Ohja wij hebben overigens wel ook al een gezonde dochter die gisteren 1 jaar geworden is...

nl2suzy schreef:

Even een kort berichtje..

Vroeger was ik hier heel vaak op dit forum maar nu zag ik via google toevallig iets over Anencefalie..

Wij hebben 28-12 een kindje geboren laten worden na inleiding met Anencefalie. Wij hebben gekozen voor afbreking omdat voldragen totaal geen zin had.

Ik heb fotos van voldragen babies gezien op het net ... en ons eigen zoontje en hij leek er met deze zwangerschapstermijn al sprekend op..

Wat moeilijk zeg
Veel sterkte en geniet van je dochter!

[nl2suzy]

het is lastig, maar het is nog lastiger als je dit kindje had voldragen denk ik.. dus daarom op deze manier..

Nu hopen wij voor 2010 op een 3e wondertje.. Dus wie weet ben ik wel snel zwnager.. tenminste daar gaan we voor..

[engeltje]

blauw engeltje schreef:

ik vraag me af hoe het met engeltje gaat

Goed Vandaag 37 weken zwanger, dus nog maximaal 5 weken! Ik ben het zwanger-zijn nog niet zat, maar de bevalling mag van mij deze week wel beginnen. Dan zit er nog 2-3 weken tussen mijn zoontje en deze baby. Ik heb er zin in .

testout, nog van harte gefeliciteerd!

nl2suzy, heftig zeg, sterkte. Ik hoop dat jullie het goed kunnen verwerken.

[engeltje]

Leonoor, wat een leuke foto trouwens in de sneeuw En Snoopy, wat heeft jouw dochter een prachtige bos haar!

[drukknoopje]

engeltje schreef:

Dan zit er nog 2-3 weken tussen mijn zoontje en deze baby.

Ik neem aan dat je de verjaardagen bedoelt?

@nl2suzy: Heel veel sterkte.

Sterkte, nl2suzy, lijkt me heel moeilijk... Hopelijk mag je inderdaad snel weer zwanger zijn. (})

engeltje en Kaa, ook sterkte. Maar vooral ook vast veel geluk met jullie kindjes!

[engeltje]

drukknoopje schreef:

Ik neem aan dat je de verjaardagen bedoelt?

Ehm, ja... Ik ben soms niet meer even helder Mijn zoontje wordt over 3 weken twee jaar, en ik hoop dat de baby niet op die dag komt.

Ok, om het topic weer even te uppen een afgekeken topicvraag van Onzin.

Wat zou jij je kind absoluut willen meegeven in zijn/haar opvoeding?

Ik begin: ik zou mijn kind, naast alle beleefdheden, normen en waarden, graag willen meegeven dat hij/zij zichzelf altijd moet accepteren, alle mensen gelijk zijn en dat gelukkig zijn het belangrijkste is, op welke manier hij/zij dat ook doet.

en U?

[metallica]

Hehe, was dat echt een topic op Onzin?

Maareh, goh ik hoop dat ik ze iets links en openminded mee kan geven naast de gebruikelijke normen en waarden.

yep, welliswaar met een hoop onzin erin, maar leek me wel wat voor hier

[Vogelvrij]

Ik zou ze eigenlijk niet willen meegeven dat gelukkig zijn het belangrijkste is, daar kunnen ze alleen maar zenuwachtig van worden, zo van: o jee, ik ben niet gelukkig en dat is het belangrijkst en wat moet ik nu doen aaargh. Voor het gemak ga ik ervan uit dat ik erg neurotische kinderen krijg Maar meegeven dat ze zichzelf én alle anderen moeten accepteren, vind ik wel een goede, ja. Maar ik vind het een lastige vraag, ik weet het eigenlijk niet zo. Ik denk dat je eigenlijk pas achteraf kan zeggen wat je nu het belangrijkst hebt gevonden om mee te geven, dat dat nog moet blijken. Tenzij je natuurlijk heel bewust al je normen en leefregels over gaat dragen, maar dat was ik niet van plan.

[Optima]

Ik denk dat ik de wereld een plezier doe als ik me niet voortplant. Mijn genen zijn voorbestemd om te falen, tenzij ik me voortplant met een sterke man...

...en die heb ik zojuist laten lopen...

[Breg]

Wat ik mijn kinderen zou willen meegeven (mocht het ooit tot kinderen komen)?

Behalve de grote lijnen die al eerder genoemd zijn (respect, openminded, gelukkig zijn, etc.), een paar specifieke dingen:
- opstaan voor ouderen in het openbaar vervoer
- zou ze graag tweetalig opvoeden of in ieder geval al vanaf een redelijk jonge leeftijd een 2e taal laten leren
- tja, aan de ene kant zou ik ze willen meegeven dat gelukkig zijn het belangrijkste is, en dat het niet uitmaakt of ze nou dokter of vuilnisman worden, maar aan de andere kant zou ik het toch wel jammer vinden als als mijn kind niks zinvols met zijn/haar leven doet. Zolang mijn kind thuis zou wonen moet hij/zij of studeren of werken, niet zinloos de hele dag thuis rondhangen. Dus het maakt niet echt uit wat mijn kinderen doen, als ze maar wat doen. Ik heb zelf ook vrienden die afgestudeerd zijn en nu met minimale middelen (liftend, werk in ruil voor kost&inkomen, eten uit vuilnisbakken van supermarkten halen) de halve wereldrondreizen, en dat zou ik allemaal best vinden, maar als mijn kind een uitkering zou aanvragen zodat ie de hele dag thuis voor de tv kan hangen, daar zou ik echt niet blij van worden.

[WAT]

hmmmm, interessante vraag.
ik zou mijn kinderen hetzelfde willen meegeven wat mijn ouders mij meegaven, het idee dat alles ze zal lukken als ze zich er voor inzetten en om open te staan voor de wereld, de wereld bestaan niet uit stereotypes maar dat is voor de media altijd wel het makkelijkst weer te geven....

[Vogelvrij]

Maar WAT, zou je dat dan niet misleidend vinden? Want het is toch helemaal niet zo dat alles lukt als je je ervoor inzet, natuurlijk kan inzet af en toe wel een beetje helpen, maar het is toch van nog zo veel andere factoren afhankelijk of iets lukt? Ik zou mijn kinderen eerder willen meegeven dat het niet uitmaakt als er iets niet lukt, dat dat niet het belangrijkst is, maar dat het erom gaat dat ze dingen blijven proberen.
Maar dat van die stereotypes lijkt me wel belangrijk ja, dat ze leren dat de wereld genuanceerd in elkaar zit, dat ze begrijpen hoe meningen van mensen tot stand komen en niet alleen hun eigen mening doordrammen.

[WAT]

zie het wat kleiner. Ik heb mijn hele leven geleerd dat als ik echt een bepaald beroep wil gaan doen ik mij daar zelf voor moet inzetten. Ik moet zelf mijn best doen en ook zelf zorgen dat ik er kom. Maar dit heeft ook deels met realisme te maken, maar vooral om nooit mijn doelen onbereikbaar te vinden. En het gaat niet om enkele dingen, het gaat om het geheel (ja heel logisch als ik eerst zeg het op iets kleinere schaal te bekijken). Ik wou jaren lang dierenarts worden en mijn ouders hebben mij nooit verteld dat ik het niet kon. Ik heb op jonge leeftijd (groep 8) vaak meegekeken bij de dierenarts op woensdag middag en was echt van plan dat te gaan doen. Ik heb mij hard ingezet op de havo omdat ik daarna vwo kon gaan doen om het te halen. Maar in die tijd is mijn wens veranderd en ook mijn pad. Tuurlijk had ik altijd uitgeloot kunnen worden maar daar gaf ik niet om, ik wou eerst op het punt komen dat ik op de opleiding zou kunnen komen. Maar ook op jongere leeftijd is dit het geval geweest voor mij, ik heb nooit zustertje gespeeld ik was de dokter, ik was geen secretaresse ik was de baas en dat soort dingen.
Inzet is het grootste deel van het vervullen van je wensen, je kunt niet er vanuit gaan dat alles je aangereikt word, je moet er zelf voor zorgen. Veel mensen zeggen dat ze wel ergens willen komen en hebben het idee dat als ze braaf doen wat ze gezegd word het ze lukt, maar als je echt ergens wil komen zul je zelf inzet moeten tonen.

[drukknoopje]

Hmm, ik wil graag respect meegeven voor alle mensen, dieren en andere dingen. Wat niet van jou is, daar blijf je af, papiertjes in de prullenbak en niet op straat, etc etc. Verder moet je je best doen voor wat je wilt.

Ik wil ons kind meegeven dat ze goed is zoals ze is en dat haar papa en mama er altijd voor haar zullen zijn en altijd van haar zullen houden. En natuurlijk houdt dat niet in dat het niet goed is om je best te doen om 'verder te komen' ed, maar als je je best doet dan is dat goed genoeg. Daarnaast vind ik zaken als respect, normen en waarden ed natuurlijk ook erg belangrijk.

hihi je klinkt ook echt als n ouder

[Lorelei]

Ik geloof dat ik m'n kinderen zou willen meegeven dat je je eigen pad in het leven moet begaan. Dat wat normaal en standaard is, is niet altijd het beste. En ik wil dat mijn kinderen weten dat ze hun eigen keuzes mogen (en moeten?) maken als die beter voor hen zijn dan dat wat iedereen al doet. Verder sluit ik me bij Leonoor aan.

[Vogelvrij]

@WAT: Ja, misschien gaat het er dan meer om dat je wel moet werken als je iets wilt bereiken, dat het je niet allemaal vanzelf zult komen aanwaaien? Daar ben ik het dan wel mee eens.

En ik denk dat wat Leonoor zegt misschien nog wel het belangrijkst is om mee te geven: dat je altijd van je kind zult houden.

Ik wil inderdaad ook meegeven dat ze leren trots te zijn op wat ze zelf bereiken en dat als je je best gedaan hebt, het goed genoeg is. Natuurlijk ook dat ik er altijd voor ze zal zijn en altijd van ze zal houden, dat ik wil dat ze gelukkig zijn, of dat nu betekent dat ze putjesschepper zijn of hersenchirurg; als ze maar hun best hebben gedaan en tot het uiterste zijn gegaan én zijn waar ze willen zijn (ik ga mijn kinderen niet dwingen bv. naar de universiteit te gaan wanneer ze liever naar het MBO gaan, dat is hun eigen keuze, maar ik ga wel teleurgesteld zijn als ze bewust voor een opleiding kiezen en er dan met de pet naar gooien, bijvoorbeeld.). Ik wil niet dat mijn kinderen het gevoel hebben te falen wanneer iets niet meteen lukt (of nooit zal lukken), ik wil dat ze blij zijn met wat ze hebben en kunnen.
En natuurlijk normen en waarden; ik wil dat ze beleefd zijn tegen mensen, dat ze vriendelijk en behulpzaam zijn.

[Hawahaai]

Wat ik aan mijn kinderen mee zou willen geven, vind ik lastig om nu te zeggen. Wat ik aan de kleuters in mijn klas probeer mee te geven zijn 'gewone' beleefde omgangsnormen (iemand aankijken als je tegen iemand praat, sorry zeggen na een ruzie, hand voor je mond als je hoest) en het vertrouwen in eigen kunnen (met tegelijkertijd een realistische blik op waar ze goed in zijn en waar minder goed in).

[Daantje_0705]

Dat was Leonoor zegt klinkt heel simpel maar vind ik wel heel belangrijk en zal ik ook heel graag aan m'n kinderen mee willen geven. Ik heb zelf heel lang rond gelopen met het idee/gevoel dat m'n ouders niet van m'n hielden en dat is echt vreselijk als kind. Heb het daar een hele tijd heel moeilijk mee gehad.

Dat zou ik m'n kinderen dus graag mee willen geven. Vooral veel liefde, warmte, belangstelling, interesse. Vooral de dingen die ik zelfs eigenlijk altijd heel erg gemist heb thuis dus Ow, en de houding van m'n moeder dat altijd alles kon en mocht. Ik mocht altijd mensen mee naar huis nemen om te spelen, te eten, te slapen want we hadden altijd wel extra eten en een bed om mee te slapen. Gewoon dat hele makkelijke, dat heb ik sowieso wel van m'n moeder meegekregen en dat vind en vond ik altijd heel erg tof. Dat je altijd klaar staat voor een ander en bereid bent om iemand te helpen.

Omdat Maud vandaag precies 1 maand is

[Lorelei]

testout.com schreef:

Omdat Maud vandaag precies 1 maand is

[afbeelding]

Awww <3

Hoe gaat het met jou nu, Juul?

grl schreef:

Awww <3

Hoe gaat het met jou nu, Juul?

Ja, hoe is het moederschap?

[blauw engeltje]

awww <3
valt het een beetje mee met jullie drietjes nu?

[drukknoopje]

Wat een bos haar! Supermooi.

[wup]

Aww <3. En een maand alweer?

Vraagje aan de ouders en zij die ouder willen worden ^^, ik zie hierboven oa staan dat je altijd van je kind zal houden. Maar wat als je kind iets onvergeeflijk doet? Een moord plegen, iemand verkrachten,... (en dan geen verzachtende omstandigheden zoals dat het zelfverdediging was, of dat hij/zij last heeft van psychoses of watdanook, nee iets uit koelen bloede). Hoe zou je daar tegenover staan? Zou je je kind veroordelen?

En in een minder erg geval. Wat als hij je al jaren beliegt, besteelt en bedriegt, iedere keer teleurstelt, voor de gek houdt, bij de keuze waar hij voor gesteld wordt, kiest voor iets anders ipv een fatsoenlijke relatie met zijn ouders (en dan heb ik het niet over gedwongen te worden tussen een geliefde en je ouders ofzo). Hoe zou je daar tegenover staan? Dit vraag ik me af omdat bv. de vader van mijn ex hem niet meer wil zien omdat hij voor de zoveelste keer hen voor de gek heeft gehouden en nodeloos ongerust heeft gemaakt. Hij vertelde ook dat destijds de auto van zijn zoon bij hem stond en zijn zoon wou die auto 'verkopen' aan een 'vriend'. Hij zou er geen geld voor krijgen (het was zijn dealer enzo) en zijn vader heeft toen gezegd: ofwel kies je ervoor om een fatsoenlijke relatie met ons terug op te bouwen, ofwel kies je voor die vriend en die auto. En toen koos hij voor de auto. Hij heeft het huis nog met stenen lopen bekogelen. Zijn vader zei: hij heeft ons nu zo vaak belogen en ik heb hem zeker 26 kansen gegeven, het blijft mijn kind, maar eens houdt het op.
Ik vond altijd dat hij en zijn vriendin een vrij harde houding hadden tov hun (stief)zoon, maar na alles wat er gebeurd is en nu ik heb gezien hoe hij ze behandeld heeft, begrijp ik de houding veel beter.

Ik denk dat je in zo'n situatie er wel voor kunt kiezen om de relatie te verbreken (voor zover dat mogelijk is want iemand blijft toch je kind), maar ik denk dat het vrijwel onmogelijk is om op te houden van je kind te houden.

[Hawahaai]

Freyja schreef:

Ik denk dat je in zo'n situatie er wel voor kunt kiezen om de relatie te verbreken (voor zover dat mogelijk is want iemand blijft toch je kind), maar ik denk dat het vrijwel onmogelijk is om op te houden van je kind te houden.

Mee eens. Er is een verschil tussen het afwijzen van de daden van een persoon en het afwijzen van die persoon zelf.

@Mutant: Ik denk dat wat Freyja en HaWaHaai zeggen klopt... En ja, natuurlijk zou ik zo'n daad veroordelen, maar dat is niet hetzelfde als niet meer van iemand houden. Lijkt me een enorm lastige situatie, ik denk dat je jezelf op zo'n moment ook heel veel verwijten maakt (en wellicht terecht?). Maar ik hoop dat ik nooit uit eigen ervaring kan vertellen hoe dat gaat...

[drukknoopje]

Ik denk dat je altijd blijft houden van het kindje dat je kind is geweest. Misschien niet van de persoon die hij of zij is geworden, maar echt stoppen met houden-van lijkt me wel onmogelijk.
En wat ik nog wilde toevoegen bij wat ik mijn kind wil meegeven; niet bang zijn. Alles proberen.

[Fosca]

Ik ken iemand die zich van haar zoon heeft gedistantieerd. De zoon in kwestie is aan lager wal geraakt en rolt van de ene problemen in de andere. Hij was daarbij altijd gewend aan te kunnen kloppen bij zijn mams om geld en oplossingen en zij kon dat niet meer aan. Ze hebben nog wel redelijk contact maar zij voelt zich niet meer verantwoordelijk voor zijn fouten.




Over de vraag wat je aan je kinderen wilt meegeven: naast respect en normen en waarden enzo ben ik heel bang mijn kinderen te verwennen. Ik ben zelf opgevoed met het idee dat als je iets wilt bereiken, je er ook iets voor moet doen. Ik kan me doodergeren aan ouders van medestudenten die verzekering, huur en studie betalen voor hun kinderen, die daarnaast ook nog eens maximaal lenen. Van werken ga je niet dood hoor! Ook problemen zijn er om op te lossen en niet om bij een ander neer te leggen of om erom te gaan jengelen. Maar natuurlijk is mams altijd bereid om te helpen

[Lorelei]

Freyja schreef:

Ik denk dat je in zo'n situatie er wel voor kunt kiezen om de relatie te verbreken (voor zover dat mogelijk is want iemand blijft toch je kind), maar ik denk dat het vrijwel onmogelijk is om op te houden van je kind te houden.

Ik denk het ook. Ik zou me overigens wel gaan afvragen wat ik fout heb gedaan.. (egocentrisch he? )