Het grote zwangerschaps- en babytopic #9

Ik denk dat ik niet zou kunnen stoppen met houden van mijn kind, maar misschien dat ik dan alleen nog van haar/hem zou houden hoe diegene voor die rotzooi was. Ik vergelijk het een beetje met een relatie, omdat ik nog geen kind heb. Ik houd bijvoorbeeld ook nog wel van mn exvriendje (van jaren geleden), ondanks dat hij vreemd ging bij de vleet. Maar voor dat gebeurde was het gewoon echt een leuke relatie. En in dat beeld hou ik nog wel van hem.

grl schreef:

Awww <3

Hoe gaat het met jou nu, Juul?

Met mij gaat het goed. Ik probeer nog elke middag even te slapen, want ik merk wel dat de nachten die Maud me wakkerhoud, me opbreken. En mijn buik, gister sloeg ik bij het opvouwen van lakens per ongeluk tegen mijn buik, dat doet dan toch nog gewoon pijn. Maar dat schijnt er ook bij te horen.

Met Maud gaat het allemaal ook goed. Vorige week zijn we even naar het consultatiebureau geweest, omdat ze toch wel af en toe wat veel spuugt (vonden wij). Maar ze bleek heel goed gegroeid te zijn. Met 14 dagen was ze terug op haar geboortegewicht (3265 gram) en vorige week dinsdag bij het consultatie bureau was ze 3720 gram. Maar dat ze zo flink groeit, ik zie het niet. Omdat ik haar elke minuut zie!

Stefenootje schreef:

Ja, hoe is het moederschap?

Als ik boodschappen doe, en ik vind zo'n mutsje van Maud in mijn jaszak. Of naar de bios, en ik loop met haar sokken in mijn broekzak. Spuugdoekjes verspreid in mijn bed. Dan voel ik me wel echt een moeder

En ze is meestal erg lief, ik geniet echt ontzettend van haar

blauw engeltje schreef:

awww <3
valt het een beetje mee met jullie drietjes nu?

We zijn voornamelijk met z'n 2tjes. Omdat ik wacht op thuiszorg, woon ik nog niet met Wim samen. Hij is er zoveel als hij kan, maar ik ben toch wel veel alleen (nou ja bij mijn ouders)
Het echte samenzijn als het goed is eind van de maand/begin volgende maand

drukknoopje schreef:

Wat een bos haar! Supermooi.

Volgens mij lijkt het op deze foto ook wel iets donkerder en daardoor meer. Maar ze heeft een mooie bos met haar!

Hoe gaat het met Meike?

wup schreef:

Aww <3. En een maand alweer?

Ja. 8 december - 8 januari. Gaat zo snel!

[drukknoopje]

testout.com schreef:

Hoe gaat het met Meike?

Groeien als kool, kletsen als de beste en veel lachen. Goed!

Veel opschrijven en foto's maken, want je vergeet alles heeel snel!

[Nona]

Mooi hoor Julia! <3

Oef ik had gedroomd dat ik hoogzwanger was en ik raakte volkómen in paniek. Op de een of andere manier had ik het de voorgaande 9 maand niet doorgehad en nu opeens wel, en ik dacht echt van "dit kan echt niet dit kan echt niet wat moet ik nou Ik heb geen werk en geen geld en wil mijn studie afmaken en vriendje heeft zijn studie ook nog niet af en jezus we hebben maar net wat en nu verpest ik alles aaaah". En toen bedacht ik me dat het helemaal niet kon, want ik had altijd goed opgelet met voorbehoedsmiddelen enzo, en toen duwde ik op de buik, en toen zonk ie zo ineen tot ie weg was.

Dus eh, voor mij geen zwangerschappen op het moment

[metallica]

Haha

Zelf begin ik het pleegouderschap steeds aantrekkelijker te vinden. Je hoeft niet zo rond je dertigste al te beslissen of je wel of geen kind wil en kinderen genoeg zonder papa en mama die voor ze kunnen/willen zorgen, die je dan een goed thuis kan geven En tja, je krijgt wel kinderen met issues, maar als wij een kindje krijgen heeft het door erfelijke factoren een grote kans om fucked up te worden dus dat zal niet veel schelen. Bovendien vind ik veel huidige pleegouders heel erg hypocriet en wil ik het graag anders doen. Ik vind het echt schandalig dat er een hoop pleegouders zijn die hun pleegkind op 18jarige leeftijd eruit zetten, omdat ze geen geld meer voor ze krijgen. Dat doe je bij je biologische kinderen toch ook niet

Het lijkt mij heel moeilijk om pleegouder te zijn, omdat je niet weet hoe lang zo'n kind blijft; soms is het echt maar voor een paar maanden, maar het kan ook zijn dat ze jaren blijven. Ik denk dat ik het heel moeilijk zal vinden om echt een band met die kinderen op te bouwen omdat ik bang ben ze kwijt te raken.
Mijn tante heeft wel veel pleegkinderen gehad en dat vind ik ook echt fantastisch, ze heeft zelf niet veel, maar wat ze heeft geeft ze allemaal aan die kinderen. En ook wanneer de kinderen weer bij hun biologische ouders wonen of volwassen zijn houdt ze contact en helpt ze ze als het nodig is.

Ik heb adoptie altijd wel als optie gezien, misschien dat we dat in de toekomst dus ook wel doen.
Maar de drang naar biologische kinderen is toch ook erg groot. Gek is dat, vroeger wist ik wel dat ik kinderen wilde, dolgraag, maar was die drang naar biologische kinderen er nog niet, die is er pas sinds een paar jaar.

Als ik überhaupt al kinderen zou nemen (het geluk hebben om te krijgen, maar in mijn geval is het meer nemen ^^), dan denk ik ook dat ik voor adoptie zou gaan. En eigenlijk nog het liefst vanaf 10 jaar ofzo, maar ik heb geen idee hoe adoptie werkt overigens. Ik denk dat ik voor jongere kinderen geen goede moeder zou zijn.

Bij adoptie komen echt heel veel dingen kijken...ik vond het behoorlijk ingewikkeld (niet geheel ten onrechte, hoor, hoewel de eisen van sommige landen bij mij wel een beetje vraagtekens opriepen...ik begrijp ze op zich wel, maar ik ben het er niet mee eens).

[metallica]

Jah, adoptie zou ook niet mijn eerste keus zijn al is het maar om het gedoe. En wat betreft pleegzorg, ik zou dan wel de voorkeur hebben voor een kind dat langere tijd zorg nodig heeft

Leonoor schreef:

Bij adoptie komen echt heel veel dingen kijken...ik vond het behoorlijk ingewikkeld (niet geheel ten onrechte, hoor, hoewel de eisen van sommige landen bij mij wel een beetje vraagtekens opriepen...ik begrijp ze op zich wel, maar ik ben het er niet mee eens).

Bwa, ik ben het daar ook zeker niet mee oneens (let wel, ik weet niets van de procedures, maar ik veronderstel dat ze een hoop testen en onderzoeken klaar hebben liggen). Ikzelf ben persoonlijk van mening dat ook niet zomaar iedereen kinderen zou moeten kunnen krijgen. En ik besef dat ik nu een heel controversiële uitspraak doe en dat ik me daarmee misschien de woede van sommigen op de hals haal, maar ik vind dat er door sommige mensen te gemakkelijk wordt gedaan over kinderen krijgen (en dan heb ik het natuurlijk niet over iemand hier, maar over gevallen die ik zie op straat of het nieuws halen, kindermishandeling, -misbruik en meer van dat soort dingen, ouders die hun kun zowat vermoorden omdat het niet wil luisteren, pas nog iemand die zijn kind in de droogkast stak omdat het zo lastig was). Ik las overlaatst een artikel over een koppel dat niet mocht trouwen omdat ze allebei verstandelijk gehandicapt waren en dus niet zouden beseffen wat een huwelijk met zich mee zou brengen. Maar zij was wel zwanger... Als je al niet beseft wat een huwelijk met zich meebrengt, hoe kun je dan in hemelsnaam beseffen wat een kind met zich meebrengt. En let wel, ik wil hiermee ook níet zeggen dat verstandelijk gehandicapten geen kinderen mogen krijgen. Maar wat ik wil bedoelen is dat daar zo weinig controle over is. Ik heb zoiets: van waarom geen diploma ofzo...? Het klinkt stom en ik weet ook geen betere oplossingen, maar ik snap het gewoon niet.

En waarom het me vooral dwarszit is omdat mijn biologische vader geen greintje verstand had over kinderen opvoeden. Hij heeft oa een bak cement op mijn moeder haar zwangere buik gezet omdat ze moest werken. Hij heeft mij als kind 3 jaar onverzorgd laten rondlopen (mijn opa lette op mij), want hij voelde zich te goed om zich daarmee te bemoeien en mijn moeder moest werken. Hij heeft mijn moeder bedreigd met een geweer toen ze weigerde nog meer kinderen op de wereld te zetten voor hem omdat hij niet eens voor 1 kon zorgen.
En dan zal ik nog niet eens spreken over wat hij de jaren erna met mij heeft gedaan om mijn moeder het leven zuur te kunnen maken (zij heeft toen hij haar bedreigde haar spullen gepakt en is van hem gescheiden).

Dat zit mij dwars, ik vind dat zulke mensen geen récht hebben op kinderen krijgen.

Heel veel mensen doen het heel goed, maar die paar die het verpesten, verneuken daarmee wel het leven van hun kind en waarschijnlijk ook dat van hun kinderen, omdat ze nooit hebben gezien hoe het wel moet.

Overigens heb ik op mijn 7e een man uitgezocht die ik wilde dat mijn vader was en waarbij het toevallig ook nog eens klikte met mijn moeder. Hij is sindsdien mijn vader en iemand anders komt daar niet meer voor in aanspraak. Hij is altijd fantastisch voor mij geweest, ondanks dat ik niet zijn biologische dochter was en ik hou zielsveel van hem.



Bwa, sorry voor de hele rant en sorry als ik mensen op hun tenen trap, maar qua ouderschap zit mij gewoon een heleboel dwars door mijn verleden.

[Volk]

Ik ben het met je eens. Niet iedereen zou zomaar kinderen mogen krijgen. Maar je kunt (helaas?) natuurlijk niet van te voren bepalen of iemand een goede ouder wordt of niet. En ik vind dan eigenlijk ook weer dat niet zomaar iemand, of een of andere autoriteit mag bepalen of je wel of geen kinderen krijgt.

Om heel eerlijk te zijn vind ik die hele adoptie procedure belachelijk. Begrijp me niet verkeerd; ik ben het ermee eens dat niet iedereen geschikt is om kinderen op te voeden en ik ben dan ook blij dat ze zo goed uitzoeken/testen of bepaalde mensen in aanmerkingen moeten kunnen komen om te adopteren, maar ze overdrijven het wel heel erg. Daar gaat soms jaren overheen. Mijn tante heeft bijna 7 jaar moeten vechten (en dan bedoel ik echt VECHTEN) om maar een kindje te kunnen adopteren. Het is bijna niet voor te stellen wat ze allemaal komen controleren enzo. Je hele leven wordt overhoop gehaald.

Iedere Anita kan een kroeg in lopen, een kerel neuken, zwanger worden en dan een zooitje trailertrash 'opvoeden,' maar mensen die dolgraag een kind willen en daar nog ontzettend veel moeite voor willen doen (zo'n procedure is geen pretje) worden behandeld als crimineel. Ja, daarvan breekt toch echt m'n klomp.

[drukknoopje]

Siorin schreef:

Iedere Anita kan een kroeg in lopen, een kerel neuken, zwanger worden en dan een zooitje trailertrash 'opvoeden,' maar mensen die dolgraag een kind willen en daar nog ontzettend veel moeite voor willen doen (zo'n procedure is geen pretje) worden behandeld als crimineel. Ja, daarvan breekt toch echt m'n klomp.

Dit.
Maar in de praktijk is het ook erg lastig om te bepalen waar dan wel de grenzen moeten liggen, dus ook wat Volk zegt.
Ikzelf zou een pleegkind wel willen overwegen, lijkt me wel leuk! Maar praktisch erg onhandig (klein huis etc). Adoptie lijkt me meer iets voor mensen die geen biologische kinderen kunnen krijgen, vanwege al het gedoe. Niet dat ik vind dat het niet mag ofzo, maar dit is voor mij persoonlijk.

@Mutant: Dingen als 'niet homoseksueel zijn' of 'christelijk zijn' of 'niet ouder zijn dan' (soms best een redelijke eis, maar soms ook niet) of juist 'niet jonger zijn dan' (ook hier soms best een redelijke eis, maar soms vind ik jonger ook prima kunnen)* vind ik niet per se aanwijzingen dat iemand een goede ouder zou zijn. Wellicht volgens bepaalde culturen wel, maar volgens mijn waarden en normen niet.

*Want dat soort eisen stellen bepaalde landen aan adoptie-ouders. Naast het doorstaan van allerlei screeningen, volgen van cursussen, enz.

Dat zijn eigenlijk juist niet mijn eisen... vooral dat homosexuele enzo dan. Ik heb het echt over de mogelijkheden een kind op te voeden, of dat nu hindoestaans of christelijk of watdanook is... en jonger dan, tja, vaak heb ik mijn twijfels over mensen die voor hun 18e kinderen krijgen, maar dan bewijzen anderen weer dat het heel goed mogelijk is... Vandaar dat ik sprak over een soort 'diploma' , maar zoals ik al zei, heb ik geen betere oplossingen, weet ik ook niet wie dat diploma zou moeten afnemen en eerlijk gezegd zie ik het ook niet op middelbare scholen gebeuren dat ze vanaf 12 dat 'diploma' zouden afnemen

De dingen die ik noemde zijn voorbeelden van eisen die gesteld worden door bepaalde landen, omdat jij zei dat je het daar niet mee oneens was.

[Kitten]

Mutant schreef:

Dat zijn eigenlijk juist niet mijn eisen... vooral dat homosexuele enzo dan. Ik heb het echt over de mogelijkheden een kind op te voeden, of dat nu hindoestaans of christelijk of watdanook is... en jonger dan, tja, vaak heb ik mijn twijfels over mensen die voor hun 18e kinderen krijgen, maar dan bewijzen anderen weer dat het heel goed mogelijk is... Vandaar dat ik sprak over een soort 'diploma' , maar zoals ik al zei, heb ik geen betere oplossingen, weet ik ook niet wie dat diploma zou moeten afnemen en eerlijk gezegd zie ik het ook niet op middelbare scholen gebeuren dat ze vanaf 12 dat 'diploma' zouden afnemen

Je weet wel dat je een enorme hoop stront krijgt als je met dat soort diploma's gaat werken? Kinderen krijgen kan je niet op ethische gronden reguleren, maar je kan er donder op zeggen dat er veel meer adopties nodig gaan zijn als je een diploma nodig hebt. Dan krijg je echt generaties kinderen die van hun biologische ouders worden gescheiden, of enorme kosten van extra aangesteld gezinsvoogden etc etc.

Ik snap dat je een persoonlijk verhaal hier bij hebt zitten, maar ik ben altijd van mening geweest dat je op basis van individuele gevallen geen beleid kan maken. Ik denk dat in dit geval het leed van zo'n maatregel groter is dan het leed van kinderen met slechte ouders.

Leonoor schreef:

De dingen die ik noemde zijn voorbeelden van eisen die gesteld worden door bepaalde landen, omdat jij zei dat je het daar niet mee oneens was.

Oh, ik dacht meer aan eisen als een fatsoenlijk inkomen, dak boven je hoofd, kindvriendelijk, de dingen die een kind zeker zou moeten hebben. Ik dacht niet aan eisen die nogal 'racistisch' zouden overkomen. Maar die eisen stellen we in Nederland toch niet, hier kunnen bv. homosexuelen toch kinderen adopteren, niet?

Kitten, ik weet het, vandaar dat ik ook zei dat ik geen idee had hoe zoiets in de praktijk omgezet zou moeten worden.

Mutant schreef:

Maar die eisen stellen we in Nederland toch niet, hier kunnen bv. homosexuelen toch kinderen adopteren, niet?

Andere landen stellen eisen voordat je een kind uit 'hun land' mag adopteren (bv. als Nederlander zijnde dus). Dan kan Nederland zelf andere regels hanteren, maar dan kun je uit een dergelijk land nog geen kind adopteren als je niet aan de eisen voldoet die dat land stelt.

Nederland stelt andere eisen (of in ieder geval de adoptiebureaus), maar je moet dus aan zowel de eisen van 'hier' als van 'daar' voldoen om te mogen adopteren. En een Nederlands kind adopteren (waarvoor alleen de 'Nederlandse eisen' gelden) is nog lastiger dan een kind uit een ander land...

Ah kijk, ik zei toch al dat ik er niets van wist ^^

[Rika Aqua]

Bedankt voor je reactie Leonoor! Ik vond het erg leuk om te lezen. Ik hoop dat er meer mensen gaan reageren.

Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik heb het nogal druk met school/werk enzo.

[Vogelvrij]

Rika Aqua schreef:

Bedoel je het algemene zwangerschapstopic? Die had ik al gezien, maar ik dacht dat zoiets als dit wel in een ander topic kon (omdat er dan ms meer mensen in kijken die er niet zo mee bezig zijn en dus niet snel in het algemene topic kijken), maar dit mag dus niet?

Alles mag, maar dit is echt precies waar dat andere topic ook over gaat

[Rika Aqua]

Mja, als het niet okee is, dan mag een fb van mij het topic wel verplaatsen of sluiten hoor. Dan kan ik zelf mijn vraag naar het andere topic verplaatsen oid.

[Kitten]

Ik heb de topics samengevoegd.

Originele OP van het andere topic: http://forum.scholieren.com/showthre...6#post30022846

[Love,SweetLove]

Kitten schreef:

Ik heb de topics samengevoegd.

Originele OP van het andere topic: http://forum.scholieren.com/showthre...6#post30022846

Zonde nu zijn de reacties weg. Ik vind haar vraag wel een eigen topic verdienen aangezien deze al lang niet meer over zwangerschap gaat.

[Lorelei]

Kitten schreef:

Kinderen krijgen kan je niet op ethische gronden reguleren,

En dat is maar goed ook want voor je het weet zit je in een soort van ubermensch situatie. Als je eenmaal aan zulke dingen gaat beginnen, gaat het van kwaad naar erger. (wat niet wegneemt dat ik absoluut denk dat sommige mensen ongeschikt zijn om kinderen op te voeden, maar je kunt daar geen regels en wetten aan gaan verbinden)

[Vogelvrij]

Love,SweetLove schreef:

Zonde nu zijn de reacties weg. Ik vind haar vraag wel een eigen topic verdienen aangezien deze al lang niet meer over zwangerschap gaat.

Die staan er nog wel, op pagina acht, moet je op de link klikken van Kitten. Maar het is een beetje raar dat alles dan zo door elkaar staat, ja. En dit topic gaat toch wel over zwangerschap en alles wat daarbij hoort, van welke leeftijd het handigst is tot hoe iemand haar zwangerschap beleeft?

Rika Aqua schreef:

Hallo!

Hopelijk mag een dergelijk topic hier, anders hoor ik het wel.

Ik vroeg me eigenlijk af wat mensen vinden van bepaalde dingen m.b.t. zwangerschap. Dingen zoals:
-Hoe oud "moet" je zijn?
-Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
-Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?

-Hoe voelde jij je toen je zwanger bleek te zijn (bijv. blij/angstig/onzeker enz)?
-Hoe heb jij je voorbereid op het kindje?
-Hoe oud was je zelf toen je een kind kreeg? Vond je dit een goede leeftijd?
-Hoe dachten je familie/vrienden erover?

Dit zijn dus een aantal vragen, maar als je zelf wat leuks weet te vertellen mag het ook.
Ik stel deze vragen omdat ik me afvraag wat anderen er nou van vinden en omdat mensen misschien tips kunnen geven wat betreft de voorbereiding als je een kind krijgt of misschien tips voor als je een kindje hebt.
Ik wil nu trouwens nog geen kinderen, maar over een paar jaar wel. Vandaar deze nieuwsgierigheid.

-Hoe oud "moet" je zijn?
Ik antwoord puur voor mezelf, en dan zeg ik dus: jonger dan 30 voor de eerste, ik vind 26 wel een mooie leeftijd.

-Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Ik vind het prima zolang er in ieder geval een babykamer is, nu wonen wij in een huis met 3 slaapkamers en nog een grote zolder, dus genoeg ruimte We hebben ook een tuin en dat vind ik ook wel fijn voor iets oudere kinderen.

-Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Ik wil wel dat ik gewoon zeker het eerste jaar thuis kan blijven, dus daar moet geld voor zijn. Verder wil ik natuurlijk ook mijn kind alles geven wat nodig is, en daar moet geld voor zijn. Hoeveel dat is ligt ook een beetje aan wat je verder nog wil. Mijn zus heeft bv. geen enorm inkomen, maar ze redden het prima.

Hoe oud "moet" je zijn?
Ik wil zelf wel ruim voor mn 30e mn eerste kind hebben. Mijn vriend is 10 jaar ouder en vind het wel fijn als hij ook nog niet al te oud is als we kinderen krijgen. Zoals ik er nu tegen aan kijk denk ik dat ik rond mn 25e ongeveer een kind zou willen.

Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Ik denk dat dat er heel erg van af hangt wat je mogelijkheden zijn. Als je de mogelijkheid hebt tot een huis, zou ik liever daar op wachten. Ik ben zelf erg gehecht aan ruimte, dus wat mij betreft is het: hoe groter hoe beter. Op dit moment zou het qua ruimte wel kunnen (we hebben een extra slaapkamer), maar het wordt wel krap. Ik wil toch wel minimaal 3 slaapkamers, 1 slaapkamer voor ons, 1 voor het kind en 1 computer/logeer/rommelkamer o.i.d.

Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Genoeg geld om het eten te geven, kleren en luiers te kunnen kopen etc. Ik denk niet dat dat een bedrag op de plakken is, het minimale is al genoeg om een kind te verzorgen, maar ik zou het toch wel fijn vinden als mijn kind ook op muziekles en/of sport etc. kan en dat ik niet ieder dubbeltje om hoef te draaien. Ik zou het liefst toch in ieder geval het 1e half jaar thuis blijven, daarna vertrouw ik de zorg ook wel toe aan de oppas (=mijn moeder) aangezien mijn kinderen daar wrsch toch ongeveer hun 2e huis zullen hebben.

Ik vind het echt zó persoonsafhankelijk hoe oud je moet zijn. Ik heb ooit iemand gesproken die op haar 19e bewust aan het proberen was om zwanger te raken bij wie ik dat helemaal niet raar vond, en ik ken mensen van 30 bij wie ik me echt niet kan voorstellen dat die binnen tien jaar een kind zouden krijgen. Als ik dan toch een leeftijdsgrens zou moeten noemen, zou ik zeggen: minstens 18 bij de geboorte, omdat het anders gewoon lastig wordt met het regelen van zaken en ook omdat je lichaam pas twee jaar na je eerste menstruatie echt klaar is voor een zwangerschap; en maximaal 40 bij de conceptie, omdat anders de kans op complicaties erg hoog wordt.
Voor mezelf vind ik tussen de 26 en 32 wel mooi. Ik heb geen haast. (mijn vriend wil graag over 1 tot 5 jaar beginnen, dus als we tussen 25 en 29 zijn, dus dat overlapt wel )
Een appartement voldoet natuurlijk ook prima, zo lang er genoeg ruimte is voor een kind. Dat betekent bij een baby dat er een veilige plek voor een wiegje en commode moet zijn (mag ook bij de ouders op de slaapkamer), en bij een peuter of ouder kind dat er een kinderkamer moet zijn.
En volgens het Nibud kost een kind 100 tot 200 euro per maand. Dus is het wel handig om sowieso 100 euro per maand over te hebben voor je eraan begint.

Belangrijker dan deze dingen vind ik dat je een stabiele relatie hebt waarvan je op dat moment zeker weet dat het goed zit, tenzij je heel bewust besluit om in je eentje een kind te krijgen en op te voeden, ook best, maar dan moet je niet elk halfjaar met iemand anders gaan samenwonen.

En natuurlijk zijn dit allemaal 'critiria' die ik stel voor bewust een kind krijgen. Als je ongepland zwanger raakt, is het een ander verhaal.

Ik moet er trouwens niet aan denken om een jaar volledig thuis te blijven of om überhaupt een kind te krijgen met een partner die van plan is om voltijd te werken.
Het mooist lijkt mij om allebei drie à vier dagen te werken en een oppasgrootouder of oppas aan huis te hebben voor de andere dagen. Mochten we een gehandicapt kind krijgen of een tweeling of anderszins een extra zorgbehoevend kind, dan kunnen we allebei twee à drie dagen gaan werken. Maar ik doe het wel graag ongeveer fifty-fifty.

Volgens mij slaan die vragen ook puur op wat jij voor jezelf zou willen.

Oh, en stabiele relatie vind ik idd ook belangrijk, ik zou zelf geen bewust alleenstaande moeder willen zijn.

En misschien een stomme eis, maar ik vind een auto toch ook wel erg handig wanneer je kinderen hebt. Onze familie woont bv. toch wel een stukje rijden weg, en om nu met een baby in de trein en/of bus te gaan zitten...

[Kitten]

Hoe oud "moet" je zijn?
Ik zie mezelf niet voor mijn 30ste aan kinderen beginnen. Ik vind het ook belangrijk om een basis te leggen voor het vervolg van mijn leven, en aangezien ik pas nu echt ben begonnen met werken, wil ik liever mijn financiele situatie flink verbeteren voordat ik aan kinderen zou beginnen.

Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Dit sluit bij mij sterk aan bij mijn verwachtingen van mijn toekomst. Ik denk dat het toch wel tot het einde van mijn 20e jaren gaat duren voordat ik kan overwegen een huis te kopen. Waarschijnlijk niet zozeer ivm financiën, als wel de lange termijn waarop ik op 1 plek zou wonen. Ik denk dat het niet zo'n verschil maakt of je een appartement hebt of een (klein) huisje. Ik denk dat het belangrijker is dat je niet steeds hoeft te verhuizen.

Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Ik denk dat het belangrijker is dat je een stabiel inkomen hebt, dan dat je een groot inkomen hebt. Zoals eerder gezegd redt je het wel met je kinderen, je moet alleen voorzichtiger met je geld zijn als je niet veel hebt.

Sarah schreef:

Ik moet er trouwens niet aan denken om een jaar volledig thuis te blijven of om überhaupt een kind te krijgen met een partner die van plan is om voltijd te werken.

Ik wil ook niet per definitie een half jaar thuis blijven, maar wel de mogelijkheid hebben. Dat bedoelde ik eigenlijk. Er zijn zoveel baby's bij wie het bijv. heel lang duurt voor ze de fles pakken etc., dan heb je dus een probleem.

Het liefst zou ik willen dat ik 3 dagen werk en mn vriend 4 dagen, maar dat kan nou eenmaal niet zomaar bij iedere baan. De kans is vrij groot dat mn vriend iig wel fulltime blijft werken (en ook regelmatig een paar dagen weg is), maar dat misschien 1 of 2 dagen vanuit huis kan doen. Dan kan je niet én met de kinderen bezig zijn én werken, maar je kan wel iig deels met de kinderen bezig zijn en 's avonds nog wat werken.

Qua oppas willen beide oma's graag oppassen dus daar maken we dan graag gebruik van

[Rika Aqua]

Andijvie schreef:

Volgens mij slaan die vragen ook puur op wat jij voor jezelf zou willen.

Dat bedoelde ik inderdaad.

Wat leuk dat er al zoveel mensen gereageerd hebben! Ik vind het echt ontzettend interessant om te lezen wat anderen er nou van vinden. Sorry dat mijn reacties niet erg nuttig zijn, maar ik vind het dus wel echt heel fijn dat er zoveel mensen reageren.

Ave schreef:

Het liefst zou ik willen dat ik 3 dagen werk en mn vriend 4 dagen, maar dat kan nou eenmaal niet zomaar bij iedere baan.

Het scheelt inderdaad wel dat mijn vriend het basisonderwijs in wil daar zijn toch vaak veel deeltijdmogelijkheden. Terwijl ik tegen die tijd als huisarts-in-opleiding of beginnend huisarts toch minstens vier dagen per week zal moeten werken.

Sarah schreef:

[...]

Ik moet er trouwens niet aan denken om een jaar volledig thuis te blijven of om überhaupt een kind te krijgen met een partner die van plan is om voltijd te werken.
Het mooist lijkt mij om allebei drie à vier dagen te werken en een oppasgrootouder of oppas aan huis te hebben voor de andere dagen. Mochten we een gehandicapt kind krijgen of een tweeling of anderszins een extra zorgbehoevend kind, dan kunnen we allebei twee à drie dagen gaan werken. Maar ik doe het wel graag ongeveer fifty-fifty.

En voor mij is 1 jaar zelfs echt het minimum, liever bv. 2 of zelfs 4 En mijn man wil graag voltijds werken, dus dat komt goed uit. (Sowieso is zijn werk heel flexibel, dus kan hij het best zo indelen dat hij af en toe overdag thuis is, bijvoorbeeld.)

[blauw engeltje]

voor mezelf: ik zou 26 willen zijn als ik de eerste krijg op m'n 24 of 25 zou ik het ook prima hebben gevonden, maar daar is het nu eenmaal al te laat voor en de laatste zou ik willen krijgen als ik begin dertigerjaren ben, dan is mijn man net geen veertig of net wel veertig. later dan dat zou ik best erg vinden eigenlijk, niet zozeer voor nu, maar voor later: dan ben je bijna pensioengerechtigd als de laatste nog op school zit
ik vind een appartement wel prima, of je het nu gekocht hebt of huurt vind ik zelfs niet zo belangrijk, wel belangrijk is dat je niet elk jaar een nieuw onderkomen moet zoeken, dus persoonlijk vind ik het wel fijn dat wij gekocht hebben: kunnen we er tenminste niet worden uitgeknikkerd als de eigenaar wil verkopen.
ik zou graag vier maanden fulltime thuis kunnen zijn, eventueel daarna 4/5 werken. liefst had ik een heel jaar thuisgebleven, maar als dat niet lukt owv contracten, tja, dan is het zo! zo lang als het mag van mijn werkgever blijf ik thuis, maar ik denk niet dat ik er ontslag voor zou nemen.
hoeveel geld je moet hebben vooraleer je kind krijgt is voor mij minder belangrijk dan zekerheid van een deftig inkomen. je moet natuurlijk wel vantevoren een kamertje kunnen inrichten, maar dat zijn dingen die je ook 'bij elkaar kan sparen', en ik geloof dat we van het ziekenfonds een heel mooi kamertje krijgen omdat we allebei bij hetzelfde fonds zijn en wij kunnen ENORM veel spullen krijgen van familie, geloof ik, dus ik denk dat wij er wel klaar voor zijn

[Kaa]

Rika Aqua schreef:

-Hoe oud "moet" je zijn?
Ik denk dat een leeftijd niet echt te pinpointen is als het op kinderen aankomt. Zoals iemand al zei, sommige tienermoeders bewijzen geweldig kinderen te kunnen opvoeden en sommige dertigers/veertigers bakken er niks van. Dat soort dingen ligt puur aan de persoonlijkheid/levensinstelling/ervaring etc. Ik ben het er wel mee eens dat 18 wel n mooie minimumleeftijd is, gewoon om te voorkomen dat mensen hun keuzes niet overzien als ze gemaakt worden. Maar zelfs dat is niet echt vast te pinnen, er zijn zat oudere mensen die ook totaal hun keuzes niet overzien...Beetje vicieuze cirkel dit

-Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Als je een appartement hebt met voldoende kamers zal dit prima voldoen denk ik. Ik persoonlijk ben blij dat we een tuin hebben en extra kamers, ik vind het gewoon fijn dat overal een apart plekje voor is. Maar theoretisch gezien denk ik dat als je twee slaapkamers hebt, woonkamer, badkamer en keuken je het moet kunnen redden toch? Er zijn vast een boel mensen die dat zo prima doen.

-Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Je moet liever geen geld hoeven 'vrijmaken' om de verzorging van n kind aan te kunnen. Je moet het eerder 'over' hebben naast wat je normaal kwijt bent aan je huidige leven. Dingen vallen altijd duurder uit en onvoorziene uitgaven kunnen best op je neus vallen als je niet uitkijkt. Als je dan geen spelingsruimte hebt wordt het ook nog onderhouden van een kind wel erg lastig.

-Hoe voelde jij je toen je zwanger bleek te zijn (bijv. blij/angstig/onzeker enz)?
Het was na vier maanden raak, en elke maand daarvoor leek wel te lang. Als je het idee eenmaal in je hoofd hebt is elke dag dat je nog niet zwanger bent bij wijze van spreken 1 teveel. Het voelde alsof alles op zn plek viel. Ik was niet zenuwachtig of onzeker, ik had er wel meteen ontzettend veel zin in. En daarnaast was ik natuurlijk onbeschrijfelijk blij. Ik verwachtte in het begin wel dat ik nog een keer een soort paniekfase zou tegenkomen, maar nu ik dan aan het eind ben; die heb ik nooit gehad. Het voelde gewoon allemaal precies goed, precies op tijd, precies zoals het had moeten zijn. Niet geforceerd, niet tegen mn natuur, niet te vroeg, niet te laat. Het voelde gewoon heel goed

-Hoe heb jij je voorbereid op het kindje?
Voordat ik zwanger werd al heb ik zo'n beetje alles wat los en vast zit gelezen wat te maken had met zwangerschap en zwanger worden en opvoeding. Ik denk niet dat je je 100% kan voorbereiden op het krijgen van een kind, ook al ben je thuis in de theorie, de praktijk is altijd anders dan je verwacht. Hopelijk zal ik hier snel meer over kunnen vertellen
Qua uitzet had ik stiekem al wat dingen aangeschaft voor ik zwanger werd. Stom, ik weet het, maarja, kon mezelf niet inhouden En de rest was ook relatief snel aangeschaft toen we wisten dat de baby op komst was (te vroeg misschien, bij 4 mnd hadden we alles al, achteraf gezien beetje risky m.b.t. miskramen enz. Hoewel je daar tot het einde natuurlijk kans op hebt)

-Hoe oud was je zelf toen je een kind kreeg? Vond je dit een goede leeftijd?
Ik ben nu 23, en over twee weken nog steeds . Voor mij is dit n goede leeftijd. Ik besef dat ik relatief jong ben om aan kinderen te beginnen, maar geestelijk voelt het echt volkomen op zn plek. Voordat ik mijn vriend leerde kennen had ik altijd in gedachten/de hoop dat ik kinderen wilde proberen te krijgen zo rond mn 25e/26e. Mijn vriend is op dit moment 30, wat er ook enigzins aan heeft bijgedragen. Toen we nog niet heel lang iets hadden (7 maand ofzo, ik was net 19 en hij 25) hebben we vrij snel besproken wat onze verwachting van de toekomst was, vanwege het leeftijdsverschil. Dat sloot gelukkig op elkaar aan. En het was duidelijk dat we allebei 'op tijd' kinderen wilden. De originele afspraak was eigenlijk dat we zouden beginnen als ik tegen de 25 liep (mits de relatie dan natuurlijk nog goed was enzo ). Ik weet niet meer precies waarom, maar het zal ook met huizen te maken hebben gehad want toen zag het er niet naar uit dat we snel zouden gaan samenwonen. Uiteindelijk na een paar jaar lopen miepen met zn tweeen zijn we er maar gewoon voor gegaan. We beseften dat er geen argumenten waren om nog te wachten en we wilden het allebei ontzettend graag. Dat ik sowieso zo rond de 25 kinderen wilde, heeft er ook mee te maken dat ik nu voor mn gevoel echt fysiek het sterkst ben. Ik denk, persoonlijk, dat als ik was begonnen rond mijn 30e het een stuk zwaarder zou zijn. Kan ik niet voorspellen, maar dat denk ik gewoon. Ook vind ik het heel fijn dat ik nu de 'tijd' heb om eventuele broertjes en zusjes een beetje te spreiden ipv dat je dat allemaal binnen 5 jaar moet klaren (zoals veel vrouwen tegenwoordig doen, als ze beginnen met de 1e rond 35. Lijkt mij nogal gestress, maar dat is persoonlijk)

-Hoe dachten je familie/vrienden erover?
Ik had eigenlijk best wel reacties verwacht vanwege mn leeftijd. Vooral van vriendinnen enzo, maar geloof het of niet, ik heb echt alleen maar positieve reacties gehad. Meerderen hadden het zelfs wel verwacht en vonden het ook bij me passen. (Wat ik zelf dus weer niet vind, want ik ben nou niet echt n standaard moeke - type. Ben heel lief hoor en verzorgend, maar andermans kinderen kunnen me op sommige momenten totaal niet boeien bijvoorbeeld. Terwijl ik van het begin af aan echt verslaafd ben aan 'dat mensje' wat er straks bij hoort. Wat ik zelf heel leuk vond is dat al mn vrienden gewoon al meerdere keren langs komen om puur over de baby te praten en dingetjes meenemen en weet ik het wat. Dat had ik niet verwacht. Kind is er nog niet eens! Maar wel ontzettend leuk. Familie was helemaaaaal happy met het nieuws. Vooral ouders en schoonouders, ze moesten stuk voor stuk janken (ja van blijdschap hoor ). Mn schoonouders hadden blijkbaar niet durven hopen dat wij nog binnen korte tijd aan kinderen wilden beginnen omdat ik nog best jong ben en ze dachten dus dat ze dan heel oud zouden zijn voordat wij daar aan dachten

[Kaa]

Tjeesz wat een belachelijk lange lap tekst Sorry mensen...

Ik vond het interessant om te lezen anders

Ik ook

[Rika Aqua]

Sarah schreef:

Ik vond het interessant om te lezen anders

Nu ik dit allemaal lees bedacht ik eigenlijk nog een vraag voor degene die net moeder zijn geworden. Hebben jullie eigenlijk last van bemoeierige types, die je steeds corrigeren qua opvoeding/manier van dingen doen? Wat vind je er van als mensen je corrigeren of ligt het er aan wie het doet? Of zegt helemaal niemand er iets van en vinden ze alles alleen maar leuk?

ik ook!

[Kitten]

Kaa schreef:

Tjeesz wat een belachelijk lange lap tekst Sorry mensen...

Ik quote even je tekst niet, maar ik had een vraagje na aanleiding van je laatste alinea:
Voelde je je niet ongemakkelijk toen je schoonouders toegaven dat ze het eigenlijk hoopte dat je een kind zou krijgen?

[Hawahaai]

Hoe oud "moet" je zijn?
Ik vind dat mensen die een kind krijgen, in ieder geval in staat moeten zijn om goed voor zichzelf te kunnen zorgen. Welke leeftijd daar aan gekoppeld is, verschilt per persoon. En ik vind het belangrijk dat beide partners echt echt volledig achter staan.
Ik ben 25, maar had nu echt nog geen kind willen hebben. Ik heb het nog zo druk met mijn eigen leven, ik zou dat nu nog niet willen combineren met de zorg voor een kindje. Verder zijn we bezig om ons appartement te verkopen (zie tweede vraag) en wil ik geen kind als ik nog half in een verhuissituatie zit. Daarnaast ben ik vorig jaar noodgedwongen van baan geswitcht en heb ik nu een jaarcontract. Ik zou graag eerst wat meer vastigheid willen hebben, zodat ik zeker weet dat ik straks mijn huis kan betalen en na een verlof terug kan komen in de functie die ik nu met veel plezier heb. Ik denk al jaren dat ik voor mezelf de leeftijd van 28 tot 31 wel prima vind voor een eerste kindje.
Ik zou ook niet willen stoppen met werken als er een kindje is; ik doe mijn werk met veel plezier en heb gezien dat het lastig is om na een aantal jaar weer een baan op niveau te vinden. Sowieso moet je in het onderwijs het geluk hebben om 'ertussen te komen' als je een buitenstaander bent (maar parttime werken is dan juist wel weer makkelijk voor elkaar te krijgen als je een baan hebt). En ik heb graag het gevoel dat ik mijn steentje bij kan dragen aan de maatschappij.

Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Een dak boven je hoofd is belangrijk, maar in welke vorm dat is maakt wat mij betreft niet uit. Misschien is een huis met een tuin en veel ruimte een stuk makkelijker, maar ik zie op mijn werk genoeg kinderen die in een flat wonen en ook niets missen. Het hangt er van af hoe de ouders er mee omgaan.
Ik zelf woon op dit moment in een (voormalig) 3 kamer appartement. Als ik nu een kind zou krijgen, zou ik voor mijn gevoel echt te weinig ruimte hebben, vanwege onze indeling (een 'studeerkamer' die half gescheiden is van de woonkamer, erg handig vanwege ons werk). Maar hier in de flat (in zo'nzelfde appartement) zijn ook een aantal stelletjes met een jong kind, dus het kan prima.

[blauw engeltje]

Xentric schreef:

ik ook!

idem hier!

Rika Aqua schreef:

Nu ik dit allemaal lees bedacht ik eigenlijk nog een vraag voor degene die net moeder zijn geworden. Hebben jullie eigenlijk last van bemoeierige types, die je steeds corrigeren qua opvoeding/manier van dingen doen? Wat vind je er van als mensen je corrigeren of ligt het er aan wie het doet? Of zegt helemaal niemand er iets van en vinden ze alles alleen maar leuk?

ben ik ook wel benieuwd naar eigenlijk!

Kitten schreef:

Ik quote even je tekst niet, maar ik had een vraagje na aanleiding van je laatste alinea:
Voelde je je niet ongemakkelijk toen je schoonouders toegaven dat ze het eigenlijk hoopte dat je een kind zou krijgen?

waarom zou je je daar ongemakkelijk bij voelen? haar schoonouders geven gewoon aan dat ze er erg blij mee zijn, meer moet je daar niet achter zoeken volgens mij. mijn schoonouders (en eigenlijk hele schoonfamilie) zijn (is) al twee jaar heel enthousiast over toekomstige kleinkinderen, en zij fantaseren gewoon met ons mee, ik zie niet in waarom dat een inbreuk op de privacy zou moeten zijn, of waarom ik mij daar ongemakkelijk bij moet voelen. een kind komt niet gewoon in het gezinnetje, maar in de hele familie, en weten dat heel de familie een kindje enorm leuk zou vinden is gewoon ... fijn!
'hopen dat je snel oma wordt' vind ik nog hééééél iets anders dan bij wijze van spreken 'de pastoor die aanbelt om te vragen wanneer de kinderen komen', zoals je vroeger nogal eens hoorde. het feit dat mensen er gewoon blij mee zijn betekent hoegenaamd niet dat ze er pusherig over doen.

nuja, blaat!

[drukknoopje]

-Hoe oud "moet" je zijn?
Ik vind niet echt dat je een bepaalde leeftijd moet hebben. Als je maar een stabiele relatie hebt en een fijn, veilig, liefdevol plekje kan bieden aan een baby.

-Moet je al een huis hebben of voldoet bijv. een appartement ook prima?
Voldoet prima, mits voldoende ruimte en frisse lucht voor de baby.

Hoeveel geld moet je ongeveer hebben om een kind goed te kunnen verzorgen?
Dat ligt eraan hoe veeleisend je bent. Wil je per sé alles nieuw? Dan ben je duizenden euro's nodig. Ben je minder kieskeurig, dan heb je aan 200 p/m denk ik wel genoeg. En een klein 'startkapitaal' is ook wel handig, voor eenmalige grote uitgaven, zoals meubels, box, kinderstoel etc.

-Hoe voelde jij je toen je zwanger bleek te zijn (bijv. blij/angstig/onzeker enz)?
Heel blij en erg nieuwsgierig hoe iedereen zou reageren!

-Hoe heb jij je voorbereid op het kindje?
Heel veel gelezen over zwanger zijn en baby's. En spulletjes verzameld. Pas op het allerlaatst neergezet, vanwege een nare ervaring in de familie met een miskraam op 8.5 maand.

Hoe oud was je zelf toen je een kind kreeg? Vond je dit een goede leeftijd?
Net 1 dag 24. Vond ik prima, was er helemaal aan toe.

Hoe dachten je familie/vrienden erover?
Iedereen was heel erg blij en enthousiast, hadden het ook wel verwacht.

Bla bla kritiek andere mensen
Die kan ik meestal erg makkelijk naast me neerleggen. Ik doe het toch op mijn manier. Als het me te ver gaat, zeg ik er iets van.

[Kaa]

Kitten schreef:

Ik quote even je tekst niet, maar ik had een vraagje na aanleiding van je laatste alinea:
Voelde je je niet ongemakkelijk toen je schoonouders toegaven dat ze het eigenlijk hoopte dat je een kind zou krijgen?

Nu je het zo zegt, had dat best gekund ja. Misschien hadden ze dat beter niet kunnen zeggen . Maar ik denk dat in het moment zelf, omdat ik het zelf al heel graag wilde ik er geen aanstoot aan nam. Maar dan meer omdat het verwachtingspatroon dus ook al in mij zelf zat. Als ik nou onverwacht zwanger was geworden had het misschien anders overgekomen zoiets...dat zou goed kunnen.
Maar then again mn schoonouders gaven wel ns steken onder water van, goh willen jullie ooit kinderen enz enz. (op n niet vervelende manier hoor), dus deze reactie was niet volkomen onverwacht...

[Kaa]

Rika Aqua schreef:

Nu ik dit allemaal lees bedacht ik eigenlijk nog een vraag voor degene die net moeder zijn geworden. Hebben jullie eigenlijk last van bemoeierige types, die je steeds corrigeren qua opvoeding/manier van dingen doen? Wat vind je er van als mensen je corrigeren of ligt het er aan wie het doet? Of zegt helemaal niemand er iets van en vinden ze alles alleen maar leuk?

Ik ben ook erg benieuwd naar de ervaringen van de moeders
Moet zeggen dat ik nu al merk dat sommige mensen graag zich "bemoeien" met dingen. Wel op n advies-manier. Maar soms heb je daar gewoon even geen zin in...Goed advies en tips is altijd welkom natuurlijk, maar ik heb soms wel zoiets van; als ik het niet meer weet dan vraag ik het wel! Ben dan wel nieuw met alles, maar ben niet helemaal onwetend ofzo. Ben ook heel benieuwd hoe dat straks zal gaan..