Het grote gedichtentopic #4

[rare kwast]

Waarom,
Schijnen mijn angsten niet meer weg te willen.
Vroeger stelde je me altijd gerust,
Maar nu kan je het niet meer stillen.

Waarom,
Blijven de tranen nu maar stromen.
Terwijl ze een tijdje terug,
Niet eens te voorschijn wilde komen.

Waarom,
Wordt het verlangen naar de dood.
Na een tijdje weg geweest te zijn,
Nu ineens weer zo groot…

Het opgewekte is weg,
Alleen nog maar donker van binnen.
En hoe hard ik ook overal tegen vecht,
Ik kan het maar niet winnen.

Nu geef ik alles langzaam op,
Vermoeid door de eeuwige strijdt.
Geen zin om verder te gaan,
Ben simpelweg de reden kwijt….

[Meissiej]

Al zo lang leef ik nu,
in een kille duisternis.
Doelloos en eenzaam,
verwoest door pijn.

Ik heb echt geprobeerd,
om ertegen te vechten.
Gelukkig te kunnen worden,
maar ik kan niet winnen.

Nu is het genoeg geweest,
ik kan het niet meer aan.
Binnenkort is dan ook,
voor altijd afgelopen.

[Fieneke]

ineengedoken
in mezelf gekeerd
in gedachte verzonken en verdronken
in emotie

[Meissiej]

Ik zit hier zomaar,
midden in een wereld,
vol met ellende.

Ik huil zachtjes,
als ik alleen ben,
om mijn pijn.

Ik zwerf verward,
door mijn verleden,
en voel het verdriet.

[Meissiej]

Een stille waterval,
van tranen stroomt,
eindeloos lang door,
dagen en nachten.

Niemand hoort het,
die schreeuw bij mij,
diep van binnen,
om hulp en liefde.

Gedachten tollen,
zinloos rond in mij,
zonder dat ik weet,
wat ik precies denk.

[rare kwast]

Hoe lang blijf ik nog,
Vechten voor dit leven.
Terwijl het steeds duidelijker wordt,
Ik heb niets te geven.

Hoe lang hou ik me nog vasthouden,
Aan dingen die ik zelf fantaseer.
De werkelijkheid aan het uitstellen,
Er is hier voor mij niets meer,

Hoe lang ga ik de gedachte nog volhouden,
Dat ik gewenst ben door de mensen hier.
Geen nut om nog langer te blijven,
Nee, daarmee doe ik niemand een plezier.

Want mensen om wie ik geef,
Doe ik alleen maar verdriet.
Echt iets goed doen of helpen,
Dat kan ik toch niet.

Het zelfde zinnetje blijft nu maar malen;
Het wordt tijd om te gaan…
Ben zo moe van het vechten,
En kan het leven niet meer aan..

zo mooi..allemaal..
wauw..

heel gevoelig..
*knuffelt in het rond*

ontopic:

wilde dat je bestond
samen elkaar zouden snappen

dat jij dan voelt wat ik voel
en dat ik jouw woorden spreek

dat we samen lopen
en opeens gaan zitten

en een lachkick krijgen
om de domme hypocriete wereld

en de liefde zo intens
dat er geen woorden nodig zijn

[rare kwast]

Letters,
Vormen woorden.
Die iedereen grappig vindt,
Maar mij m’n ziel in boorden.

Woorden,
Vormen zinnen.
Die zo weinig lijken te betekenen,
Maar mij raken, zo diep van binnen.

Zinnen,
Vormen een verhaal.
Niet van grote betekenis voor andere,
Maar waarbij ik stomme dingen in mijn hoofd haal

Een verhaal,
Letters, woorden, zinnen uit een mond.
Zo betekenisloos voor andere,
Maar bij mij maalt het nog altijd rond.

Ik ben Zo gek op hem,
Waarom doe ik dan zulke dingen?
Vroeger was het spannend, en nog niet zó erg,
Maar vroeger was vroeger,
En vroeger was kinderlijk.
Even was het gestopt,
Maar nu ben ik weer begonnen.
Wat is er fout aan mij?
Waarom maak ik steeds die fouten weer,
Er was een tijd dat het was opgehouden,
Maar waarom deed ik dat bij Hem niet?
Terwijl ik net zo verliefd ben als toen..
Ik walg van de gedachte als hij dat bij mij zou doen,
Ik weet niet wat te doen,
Ik weet niet wat me te wachten staat,
Ik weet niet of ik het voor me kan houden,
Ik weet niet of ik ooit weer diep in zijn ogen kan kijken,
Want wat ik heb gedaan, is wederom onvergeeflijk..

[rare kwast]

Vrolijk door het leven,
Een grote brede lach.
Springen en gek doen,
Zo gaat het de hele dag.

Maar dat is spel,
Het is allemaal maar schijn.
Want achter het masker,
Verstop ik al mijn pijn.

Veel mensen stuiten op het masker,
Ze zullen mijn echte ik niet zien.
Ze kijken ook niet verder,
Alleen een goede vriendin misschien.

En als die dan verder kijkt,
Denk ik altijd even.
Waar zou je toch zijn…
Zonder vrienden in dit leven.

[farai]

rare kwast schreef op 19-03-2005 @ 08:49 :


En als die dan verder kijkt,
Denk ik altijd even.
Waar zou je toch zijn…
Zonder vrienden in dit leven.

Goeie vraag

[rare kwast]

~oceangirl~ schreef op 19-03-2005 @ 09:02 :
Goeie vraag

mijn antwoord weet ik wel

[farai]

rare kwast schreef op 19-03-2005 @ 09:34 :
mijn antwoord weet ik wel

ik het mijne ook hoor

Ik geef je kleur in je zwarte dagen.
Ik help je de pijn in je hart te verdragen
Ik breng je warmte in de koude nachten.
Ik kan de pijn niet wegnemen maar wel verzachten.

Zullen we samen vechten tegen je pijn en verdriet
Ik kan niet zo goed tegen wateren jij wil de pijn niet
Samen zijn we sterker dan kunnen we veel meer aan
Laat me alsjeblieft je hartje binnen gaan

Ik zal er voor je zijn als je in me gelooft
Mijn vuur is nooit gedoofd
-------------------------------------

Heb het niet zelf geschreven ma kvind het ontzettend mooi.

rare kwast; zoals gewoonlijk (): erg mooi weer!

Overdag,
Ben ik vrolijk en blij.
Doe ik overal leuk aan mee,
En gaat alles goed met mij.

Overdag,
Vecht ik tegen het verdriet.
Tegen de tranen op mijn wangen,
Zodat niemand het ziet.

Maar...

's Avonds,
Lopen de tranen over mijn gezicht.
Kan ik niet meer doen alsof,
Doe ik snel mijn ogen dicht.

's Avonds,
Ergens helemaal alleen.
Kan ik even verdrietig zijn,
Zonder blije mensen om me heen.

Ow, kheb er nog één.

Ik wil dansen, ik wil zingen,
Als vogels vliegen, zo vrij.
Leuke dingen doen,
Met familie en vrienden van mij.

Maar ik lijk gevangen,
Gevangen in een goude kooitje.
Vol stress en verdriet,
En over een zooitje.

Ik wil mezelf bevrijden,
Maar dat lukt niet.
Ik word tegen gehouden,
Door een hand met verdriet.

Ik ga stoppen met proberen,
Het lukt me toch niet meer.
Wees niet bang, ik zie je nog wel,
Dág! Tot de volgende keer.

[Meissiej]

Er is zoveel waar ik over praten moet,
maar ik durf het echt niet, kan het niet.
Er zijn zoveel gedachten en gevoelens,
waarvoor ik geen woorden bedenken kan.

Ik wil niet meer praten over mijn problemen,
zou willen zwijgen voor altijd.
En gewoon stoppen met dit verrotte leven,
veel langer kan ik dit echt niet meer aan.

[Meissiej]

Afscheidsbrief

De letters heb ik op papier geschreven
Het afscheid van iedereen die van mij houdt

Het spijt me maar ik kan echt niet meer
Ik weet dat ik jullie iets afschuwelijks aandoe

Maar nu hoef ik niet langer meer te vechten
Misschien het ik nu dan eindelijk rust



okeej waardeloos mjah

[bij]

Ze is verdwaald
in de witte diepte
Achter deze zwarte letters hier
aan de oppervlakte
van dit blaadje.

mag ik op een plek zijn
zonder gescheld

en herrineringen
niet verkrampt en geen pijn

mag ík ook heel ff
met die gedachte blij zijn

zograag heel eventjes
zou ik in je armen willen zijn

[rare kwast]

zoo mooi repelsteeltjuh en zo herkenbaar


Langzaam verschijnen er woorden op papier,
Die ik lang niet heb willen schrijven.
Ik heb zo hard mijn best gedaan,
Om die woorden, gedachten te laten blijven.

De gedachten die in mijn hoofd zitten,
Hebben daar tijden vast gezeten.
Erover praten deed ik niet,
Jij hoefde er niets van te weten.

De gedachtes rennen nu rond in mijn hoofd,
Er steekt pijn diep van binnen.
Langzaam lopen er tranen naar benee,
As ik ze terug lees, de reeds geschreven zinnen.

Want die afscheidsbrief uit mijn gedachten,
Waarbij het toen bij denken gebleven is.
Is stukje bij beetje op papier gekomen,
En vandaag heb ik hem afgeschreven.

[Fantôme]

mensen die mij wat beter kennen zullen het wellicht begrijpen...

Rode tranen

Rode tranen
Zout bloed
Uit mijn ogen, over mijn wangen
Ik sluit mijn ogen, wil het verbergen
Niet tegen te houden…
Rode tranen!

Een open raam
Zonneschijn en warmte
Ik voel het wel, maar merk het niet.
Ik wil genieten
Iets houdt me tegen…
Rode tranen!

een gevecht
Vallen en opstaan
Gewond raken en genezen
Genezen van buiten
Maar van binnenuit…
Rode tranen!

Rood voor mij
Kleurloos voor jou
Tranen voor mij
Een lach voor jou
Ze bestaan, maar niet te zien…
Rode tranen!

liefs, fantome

[farai]

~~Fantôme~~ schreef op 23-03-2005 @ 11:20 :
[B]mensen die mij wat beter kennen zullen het wellicht begrijpen...

Rode tranen
B]

Ik ben niet 1 van die mensen die jou "beter" kent ma 'k vind 'm wel heel mooi

[Fantôme]

~oceangirl~ schreef op 23-03-2005 @ 11:56 :
Ik ben niet 1 van die mensen die jou "beter" kent ma 'k vind 'm wel heel mooi

liev! dankjewel

[Nona]

Kusje voor Spookie. Mooi gedicht!

you can not see me
running away

you can't hear me
screaming in your face

you have never felt me
when i reached out my hand

falli'n down
and then u see me

as i am
without fear

deeper and deeper
realising you're too late

let it be my fate.

[Meissiej]

Eenzaam in stilte ben ik nog altijd,
verward in gebeurtenissen van toen.
Steeds weer opnieuw ben ik,
dieper de put in geraakt.

Telkens weer dat duister,
dat mijn wereld zwart kleurt.
En steeds is er weer die kilte,
dat mij vanbinnen zo koud maakt.

Nu ben ik verloren in leegte,
en voel ik mij gebroken.
Terwijl restjes hoop nog ergens,
twijfelend rond zweven.

weer


hij,opnieuw
de trap op
langzaam
voetstappen

angst slaat je
om het hart
verkrampt
biddend

smekend om
genade, of hulp
hopeloos
want er is niemand

niemand die snapt
alleen
zielsalleen
onder je dekentje

bang
maar jij
nee
je voelt niks

alleen paniek
opnieuw en opnieuw
je lichaam doet niks
in shock

een hopeloze vlucht
in je wereld
van muziek
zonder pijn

altijd blijft de angst
altijd is hij er
altijd achtervolgd
altijd weer.

kom niet binnen zonder kloppen.

[farai]

Repelsteeltjuh schreef op 25-03-2005 @ 23:15 :
weer

hopeloze vlucht
in je wereld
van muziek
zonder pijn

kom niet binnen zonder kloppen.

Soms is het heerlijk om in da wereldje te zitten. Kan geen kwaad hoor, doet iedereen wel is denk ik. Of ben ik nu weer dom bezig? knuff heb je anyway van hieruit.

Enneuh ik ga nooit ergens binnen zonder kloppen. Simpele verklaring: krijg de deur meestal ni open.

Menskes ik ga fameus offtopic dus ik ga nù gauw paar oudjes van mij opzoeken lezen jullie van mij ook nog is iets want inspi blijft uit

[farai]

ik stond naast jou en keek je aan
de sterren straalden in je ogen
terwijl de regen viel
ik voelde je armen om heen
en liet mn zorgen even gaan

en terwijl ik mijzelf verloor in het moment
sprak mn hart een woordeloze taal
ik dacht het te zien in die ene blik
maar zeker ben ik niet

begreep je ze?



verdwalend in gedachten
strek ik mn hand voor me uit
vage gevoelens overspoelen me
als een storm waar geen eind aan komt

plots zie ik je voor me staan
zoveel gevoel, niet te verklaren
zoveel gevoel binnen in mij
zoveel woorden willen zeggen
woorden die geen uitweg vinden

en terwijl de woorden vastzitten in mn keel
wil ik maar 1 ding
verdwalend in gedachten neem ik je mee
naar een wereld alleen van ons twee
--------

Btje positieve nootjes bovengehaald

*zwijmel*...Damn waar is die tijd? Die tijd waarin ik écht samen met haar de tijd kon vergeten, kon verdwijnen in onze wereld. Naja, mss binnekort weer ff, who knows?

Offeuhm...Verdwijn ik intss zo af en toe in een ander wereldje?

~oceangirl~ schreef op 26-03-2005 @ 11:07 :
Soms is het heerlijk om in da wereldje te zitten. Kan geen kwaad hoor, doet iedereen wel is denk ik. Of ben ik nu weer dom bezig? knuff heb je anyway van hieruit.

Enneuh ik ga nooit ergens binnen zonder kloppen. Simpele verklaring: krijg de deur meestal ni open.

iedereen doet dat idd wel 's...
nee je bent niet dom bezig, ik denk dat iedereen weer anders tegen mijn gedichten aankijkt, niks mis mee
awh das lief knuf terug hoor ({)

wat heb ik veel gedroomd
over alles

over weggaan
samen

waarheen doet er ook niet toe
laat ons elkaar als vrienden hebben

dat is stiekem al heel ver
en ik heb gedacht

dat het een illussie zou blijven
tot het einde der tijden

zo,samen
maar je bent er

zo totaal onverwacht
als blijk sprak je

met de betoverende woorden
'we pakken de eerste trein die we zien'

zonder te weten
wat je nu zeker weet

ik ga met je mee

[Uice]

rare kwast schreef op 20-01-2005 @ 21:38 :
Kijk in mijn ogen,
Zie je dat ze veranderd zijn?
De twinkeling is weg,
Ze verspiegelen nu alleen nog pijn.

Verspiegelen

[rare kwast]

Juice schreef op 27-03-2005 @ 13:37 :
Verspiegelen

weerspiegelen....gigantische tik fout

[Meissiej]

Ooit was zij een meisje,
met een stralende lach.
gelukkig en opgewekt.

Maar ze is veranderd.
door gebeurtenissen,
vreselijk en pijnlijk.

Nu zit ze hier intens triest,
zomaar doelloos starend,
denkend aan de dood.

[tjsa...ikke]

sonho schreef op 09-03-2005 @ 21:22 :
[~~~~~~
Ik heb voor mezelf,
Een dieet bedacht.
Waar ik me aan moet houden,
Dag en nacht.

Zodat ik af ga vallen,
Het vet kwijt raak.
Ik ben er de hele dag mee bezig,
Het is een soort dag taak.

Maar het is moeilijk vol te houden,
En ik vergis me telkens weer.
Dan begin ik te eten,
En denk; ‘meer, meer’.

Ik raak de controle kwijt,
En kan gewoon niet meer stoppen.
Niks is dan veilig voor mij,
Ik blijf me vol proppen.

Dan voel ik me schuldig,
En wil het eten kwijt.
Ik denk aan de calorieën,
Voel alleen nog spijt.

Dit was niet de afspraak,
Zo had ik het me niet voorgesteld.
Afvallen is wat ik wil,
Dat is het enige wat telt.

Ik voel me vet en lelijk,
En wil het liefste niet meer.
Niet als ik blijf eten,
En dat gebeurt, keer op keer.
~~~~~~ [/B]

hmm... dit is echt precies zoals ik me voel.. en dat is best confronterend kutzooi

Hersenspinseltje:
Nat zijn mijn wangen
Rood is mijn arm
De pijn van binnen
Zit in mezelf gevangen
Word langzaam zichtbaar
Is even bevrijd
Niet voor lang
Morgenochtend,
Ben ik weer blij

[Meissiej]

Omgeven door donkere vlagen mist,
alle dagen dwarrelend om haar heen.
De pijn deed het geluk verbleken,
en haar ziel werd zwart en koud.

Geen woord en geen gebaar,
kon haar leed echt verzachten.
Ze voelde zich steeds maar alleen,
in haar donkere wereld van pijn.

Steeds meer raakte zij verloren,
in de diepe dalen van haar leven.
Koud en leeg zwierf zij nog even,
over de mistige donkere paden.

Nu snerpen nog door de kille nevel,
de tonen van haar allerlaatste lied.
Terwijl zij stil gevoelloos huilend,
eindelijk die fatale daad volbrengt.

Meissiej schreef op 31-03-2005 @ 15:04 :
Omgeven door donkere vlagen mist,
alle dagen dwarrelend om haar heen.
De pijn deed het geluk verbleken,
en haar ziel werd zwart en koud.

Geen woord en geen gebaar,
kon haar leed echt verzachten.
Ze voelde zich steeds maar alleen,
in haar donkere wereld van pijn.

Steeds meer raakte zij verloren,
in de diepe dalen van haar leven.
Koud en leeg zwierf zij nog even,
over de mistige donkere paden.

Nu snerpen nog door de kille nevel,
de tonen van haar allerlaatste lied.
Terwijl zij stil gevoelloos huilend,
eindelijk die fatale daad volbrengt.

wow
*kippenvel*
gevoelig gedicht..

[rare kwast]

wow heeel mooi
*snif*

[RIV]

ow die is heel goed...

[Meissiej]

Soms verandert
zelfs mijn vertrouwde dorpje
in een onbekende plek voor mij

Soms zie ik mensen
die ik ken van vroeger
Dan zie ik mensen
die ik nergens kan plaatsen

Soms gaat alles ineens te snel
dan is het even zwart
of juist te fel

[RIV]

zoals ik vroeger altijd lachte,
besef ik nu wat ik ben.
Niks wat de pijn verzachte,
terwijl ik huilend door de regen ren.

Muziek is het enige wat voor mij overbleef,
In een hoekje huil ik zacht.
Terwijl ik me overgeef,
treurend om mijn verloren kracht.

De reden ervoor weet ik niet,
Hoe diep ben ik gezonken?
of is dit hoe het er echt uiziet?
de gedachten blijven maar in mijn hoofd bonken.

ben ik uit een illusie ontwaakt,
of er in een terecht gekomen.
wat is het toch dat het zo moeilijk maakt,
waarom lig ik niet gewoon te dromen.

Het antwoord zal ik wel nooit weten,
Er is toch niks meer wat me interesseerd.
waarom kan ik niet gewoon leuk keten,
wat heeft zich tegen mij gekeerd?

[malaika]

RIV schreef op 01-04-2005 @ 23:43 :
zoals ik vroeger altijd lachte,
besef ik nu wat ik ben.
Niks wat de pijn verzachte,
terwijl ik huilend door de regen ren.

Muziek is het enige wat voor mij overbleef,
In een hoekje huil ik zacht.
Terwijl ik me overgeef,
treurend om mijn verloren kracht.

De reden ervoor weet ik niet,
Hoe diep ben ik gezonken?
of is dit hoe het er echt uiziet?
de gedachten blijven maar in mijn hoofd bonken.

ben ik uit een illusie ontwaakt,
of er in een terecht gekomen.
wat is het toch dat het zo moeilijk maakt,
waarom lig ik niet gewoon te dromen.

Het antwoord zal ik wel nooit weten,
Er is toch niks meer wat me interesseerd.
waarom kan ik niet gewoon leuk keten,
wat heeft zich tegen mij gekeerd?

mooi...

[Limburgertje]

Ik heb een vraagje aan jullie,

Ik kan zelf wel dichten maar de laatste tijd gaat het ff niet meer,
Nu lees ik altijd die mooie gedichten hier,ik post haast niks maar ik wil wel ff laten weten aan jullie hier dat jullie mooie gedichten kunnen maken,ook al zijn ze soms verdrietig,eenzaam,sober en vol met gevoelens.

Ik ben al 5 weken een bedank gedichtje aan het bedenken voor BJZ ze heeft naar me geluisterd.Kan iemand me hierbij helpen ??

PM me maar ik PM terug.

Ik bedank jullie hartelijk en ik ga nu het laatste gedichtje uit mijn dagboek hierplaatsen.

Kussies Limburgertje

[Limburgertje]

Wat is een vriendin ???
Is dat een Heldin ???
Is dat iemand die naar je luisterd en je zachtjes fluisterd
Kom op en geef niet op ???
Iemand die jou steunt en waar je op leunt ???
Een vriendin die is er voor jou en dat ze ook omdat ze van
je houdt ???
Helpt ze jou bij problemen en verdriet
en als je het leven even niet meer ziet ???
Ik denk van wel
want een echte vriendin doet dat voor jou,en laat jou niet in de knel
Kijk eens goed om je heen
en vertel me wat je ziet,
Zo'n vriendin heb jij er zo een ???
Die heb ik niet
en dat doet mij heel veel verdriet
Ik wil dat er iemand voor me klaar staat
en niet tegen mij zegt je kunt gaan

Vriendschap doet je goed en geeft je veel moed.
Zo'n vriendschap die ik niet heb wik ik
niet voor even maar hoop eigenlijk voor een heel leven

ik mis gewoon een vriendin.

limburgertje

[RIV]

malaika schreef op 02-04-2005 @ 18:16 :
mooi...

thx

ik zal kijken of ik er meer kan schrijven

[rare kwast]

Overvallen door tranen
Die zijn opgewekt door angst en verdriet
Ik probeer ze te verstoppen
Zodat niemand het ziet

Het masker dat ik daarom draag
Heeft er nu veel te lang op gezeten
Continue een rol die ik speel
En daardoor is hij nu bijna versleten

Maar bang om mezelf te zijn
En mensen nog meer teleur te stellen
Ga ik door met het spelen van mijn rol
Terwijl ik je het liefst alles zou willen vertellen

Ik probeer dus regelmatig een steek te laten vallen
Zodat je door hebt dat ik praten wil
Maar iedere keer als je er naar vraagt
Ligt het op het puntje van mijn tong, maar val ik steeds stil…

[Meissiej]

mooi rare kwast..



Valse noten klinken schrijnend
door het dal der duisternis
Verslagen ligt in het donker
een meisje intens triest
Haar ziel zingt indringend
het lied van haar leed

In de leegte echoën klanken
van een melancholische melodie
De tonen doen het hele dal trillen
Als zij voorgoed in het duister verdwijnt
zullen kille klanken van het lied
voorgoed eenzaam wegsterven

[farai]

@meissiej & rare kwast: super mooi