broer-zus relatie herstellen

[swolha]

Ik heb een broer die 2 jaar depressief is geweest. In deze periode heb ik altijd voor hem klaar gestaan.
Vlak voor de zomervakantie hebben we ongeloofelijke ruzie gehad waarin hij mij zo kwetste dat het mij ontzettend veel pijn heeft gedaan. Aangezien ik toen moest huilen dacht ik wacht maar ik janken jij janken. Dat was simpel ik alles wat hij zei tegen mij verdraaien zodat het bij zijn situatie paste. We hebben elkaar pijn gedaan.
Mijn broertje kan ook door alles wat voorgevallen is en omdat hij aan het puberen is erg met hem botsen.
Zijn tweeling broer heeft ook een moeilijke periode gehad. Voor hem was het emotioneel ook heel zwaar.
Alles is na de zomer uitgepraat er zijn excuses gemaakt. En toch loopt het nog niet zoals het heeft gelopen tussen mij en mijn broer. Waarom kan ik wel met zijn eeneige tweeling broer leuke dingen doen en goede gesprekken met hem voeren en met hem niet?
Ik heb wat hij allemaal heeft gezegd echt vergeven hoewel het wel altijd bij mij blijft. Ik wil graag weer dichtbij hem komen te staan.
Ik zie hem weer afgeleiden, maar ik wil niet dat dit ophoopt tot een depressie. Ik wil niks liever dan me broer als een echte grote broer terug krijgen. Maar hoe??

[coopergirl]

Probeer samen wat te ondernemen. Alles uitpraten hebben jullie geprobeerd, dat heeft niet alles opgelost. Ga samen naar de kermis, bioscoop, kroeg, wandelen in het park (ja, Kampen heeft wel een leuk park) enz. Je moet niet de verwachting hebben dat de relatie van de een op de andere dag weer hersteld kan zijn. Laat zien dat je aan de zus-broer relatie wil werken en onderneem samen wat met hem.

[Thee Muts]

Ik heb een soortgelijke situatie met mijn broer gehad, alleen hebben we geen ruzie gehad ofzo. Vroeger waren hij en ik echt 2 handen op één buik, we deden alles samen en hadden heel veel lol. Maar toen hij een aantal jaar geleden depressief raakte, groeide we opeens heel snel uit elkaar. Hij begon zich compleet af te zonderen van mij en sloot mij overal buiten. Hij trok zich volledig terug uit het gezin, niemand had meer echt contact met hem. Ik heb het hier heel moeilijk mee gehad, maar wist ook niet goed wat ik er mee moest. Hij wilde er niet over praten en ik voelde me te gekwetst door het feit dat hij mij als het ware zo heeft laten vallen, dat ik ook niet meer de moeite kon nemen om te proberen iets aan de situatie te veranderen. Dus heeft het heel lang doorgemodderd zo, we zeiden elkaar alleen het hoognodige en zelfs dat viel meestal niet goed.

Nu ben ik ondertussen bijna een jaar het huis uit, en ik merk dat die afstand ons goed doet. Het gaat sowieso iets beter met hem en ik merk dat hij weer vanuit zichzelf contact zoekt met mij, ook weer wat opener is over zichzelf. Het contact tussen ons is nog steeds wel oppervlakkig, maar niet meer zo geforceerd alsdat het was. We zijn allebei inmiddels ook ouder en wijzer, ik denk dat dat ook veel verschil maakt.

In jouw geval kun je dus proberen om jullie contact weer langzaam op te bouwen, maar als dat niet gaat forceer het dan niet. Laat dan de tijd z'n werk doen zodat hij ook weer een beetje op zichzelf leert bouwen. Als hij weer beter in zijn vel zit staat hij waarschijnlijk weer meer open voor contact met jou. Als hij weet dat hij altijd nog een kans krijgt bij jou, dan neemt hij die op gegeven moment wel denk ik

[Yab-Yum]

Ik heb ook een 'verstoorde' broer-zus relatie gehad, wel niet door 1 felle ruzie, maar voornamelijk dankzij mijn omgang met hem. Die is weer hersteld doordat ik
a: ophield met hem niet serieus nemen, te treiteren, belachelijk te maken e.d
b: interesse begon te tonen
c: me opstelde als iemand die hij kon/kan vertrouwen door zelf iets persoonlijks met hem te delen, hem expliciet te zeggen dat hij me kan vertrouwen e.d, niet teveel aandringen als hij iets niet wilde zeggen
d: grapjes met hem te maken
e: laten blijken dat ik blij was dat hij er was/is, door te begroeten/knuffelen, leuk te reageren op wat hij allemaal meemaakt e.d

Ik ben dan de zus en hij het broertje, misschien belangrijk om te weten...

[Suusjuhh]

Ook zoiets gehad met mijn broer. Sinds hij een hele moeilijke periode gehad heeft wat ongeveer een paar jaar duurde was onze relatie eigenlijk niets meer. Hij was alleen nog maar met zichzelf bezig en bemoeide zich verder totaal niet met mij of de rest vh gezin. Toen hij hulp had gezocht was ik wat ouder en wilde ik die relatie graag weer herstellen. En ondanks dat hij ons veel dingen had aangedaan oa. door zijn verslaving, maar natuurlijk vooral door hemzelf heb ik hem eigenlijk vrij makkelijk vergeven, dit in tegenstelling tot de rest vd familie. Ik ben leuke dingen met hem gaan doen, en dat heeft hem volgens mij wel erg geholpen. Doordat ik dat een jaar ongeveer heb gedaan hebben we nu een, ik mag wel zeggen hele goede relatie. Al praten we nog weinig over de problemen die er zijn geweest (omdat hij daar sowieso niet van houdt, hij wil het liever allemaal vergeten) hebben we wel weer onwijs veel lol samen, doen we veel met elkaar en dat vind ik op dit moment het belangrijkste. Ook weet hij dat ik wat er ook gebeurt altijd voor hem ben. Het is alleen moeilijk om te zeggen wat jij moet doen. Iedereen is anders natuurlijk. Bij ons was het gewoon belangrijk dat ik niet teveel aandrong en niet alleen maar wilde praten over wat er gebeurt was zoals mn ouders nogal eens deden waardoor dat juist een afstand creeerde. Wat ik ook wel heel goed begrijp van mijn ouders, want hij blijft gewoon een 'probleemkind' en heeft nog lang niet het volle besef van wat er is gebeurt en hoeveel pijn hij sommge mensen heeft aangedaan. Maar dat praten moet denk ik van vanuit hemzelf komen, wanneer hij eraan toe is. Leuke dingen met hem ondernemen is denk ik het beste. Maar als hij dat contact niet wilt, moet je het niet forceren. Als hij maar weet dat jij er voor hem bent en hem weer als broer terug wilt. Als hij dat ook wil, dan komt hij vanzelf naar jou toe.