Advertentie | |
|
22-07-2012, 20:09 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Hij is een geschenk uit de hemel met lintjes en al, heel officieel schonk me veel blijdschap al stond ik daar nooit bij stil hij heeft het geweten eens was er wat mis toen was hij niet meer zo leuk knipte ik hem in stukken met lintjes en al, heel officieel |
23-07-2012, 09:20 | |
Verwijderd
|
Ik ben ook maar een Ras-Amsterdammer
Patat is mij vreemd Rotterdam mijlenver weg en stinkt De grachten doen wij wel wat Net als de taal Met zijn porem, de pijp uit, in zijn pakkie Wassie 'm maar eerder gepeerd Met die provincialen ken je ook niks Negentien dialecten heb ik geteld Ik lust wel een borrel, een jajem en een voor de juten, die dapper dagelijks de rol van stomkop uithangen Ik vind het mooi. |
23-07-2012, 09:35 | |
Ik vind het mooi
Als de regendruppels met een zachte plof de straat bereiken Als de zon zich door de dikke wattenwolken weet te vechten Ik vind het mooi Als vrienden elkaar een knuffel geven omdat de voetbalwedstrijd gewonnen is Als kleine kindjes van 6 jaar elkaar een kusje geven, omdat ze verliefd zijn Ik vind het mooi Als ik een echtpaar van beide 89 nogsteeds samen door het park zie wandelen Als jonge mensen uitgaan en stomdronken maar zielsgelukkig de kroeg uit stappen Ik vind het mooi Als ik zie dat de vogeltjes hun nestjes weer opbouwen Als ik zie dat honden uitgelaten met elkaar spelen en de baasjes vrolijk kwebbelen. Ja, dat vind ik mooi. Want ik zit hier op mijn bankje in het park met dieren een kroeg ertegenover en blije mensen ik die vieze, ouwe maar gelukkige zwerver |
23-07-2012, 23:46 | |
stil ochtendstaren
daar bewandel ik de wallen en zet stippen waar ik stappen dacht onder het vermoeide in jouw ogen snij dan langzaam - ogen open wonden dicht je blik op mijn gezicht
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
26-07-2012, 11:09 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-07-2012, 19:27 | |
Verwijderd
|
Nee joh, niet gek doen, gewoon in de aanval en schrijven
zal samen met het jaar getijden samen stromen, tikken en overspoelen verdwijnen met de laatste maan het verste verleden is eerste dat volgt samen dromen, wikken en overwegen fluisteren naar iets dat nooit op je wacht een stond die nooit wil staan die nooit meer zal geven dan wat je toekomt en ongeduldig zal je jouw deel doden ongedurig voortgaan ondanks de zachte fluisteringen stilaan vastgegrepen door dat ene dat niet verdeeld moet worden nog onwetend, maar dat komt later wel Hm, ik maak het niet veel makkelijker. |
31-07-2012, 14:02 | |
Verwijderd
|
Maar dat komt later wel – en je gaf je armen
weg aan de schaduw en je gaf je benen mee met de nacht. Het is tijd. Het wordt weer morgen, de zon gaat elke dag weer op, en ik denk aan de Noordpool, waar de zon soms wekenlang zich schuilhoudt in de nacht. We gaan niet weg, we blijven hier als gevallen soldaten die elkaar nog troosten bij het sterven, bij het fluiten van vervreemde kogels, soldaten die nog leven, maar wie legerlaarzen sussen, en hun bloed trekt diepe kloven in het land. Er droomt een vis in leeg water, een vis van ingegroeide schubben die hem bijten; hij zinkt, hij dobbert kalmpjes naar de bodem terwijl zijn blik gestaag al naar de hemel draait. We gaan niet weg, het wordt geen later, de zon komt op en klauwt met kromgetrokken stralen jaren van oud bloed weg uit het doodgeschoten land. Ik duw mijn tranen in je haren en kam ze zachtjes met een neergehuilde hand. |
03-08-2012, 19:08 | |
en kam ze zachtjes met een neergehuilde hand
terwijl ze kronkelen in deze hoeken van de nacht en hun zwetende lichaam blootgooien, zichzelf uit hun keel omhoog voor mijn voeten kotsen en dan smeken om meer om overgave en vergiffenis, om doorklieven, bloed en diepe wonden en om buigen zoals de wilgenboom in de wind zal buigen: soepel, zachtjes, zo vragen ze mij dat, zo draai ik mijn wervels zo leg ik mijn vingers zo doe ik mijn benen zo zingt de nacht langzaam door mij heen.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
04-08-2012, 12:28 | ||
Citaat:
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
04-08-2012, 18:22 | |
Offtopic: Er bestaan ook geen neergehuilde handen, dus ik kan me er weinig druk om maken! Ik zou me hooguit beledigd kunnen voelen doordat je 'hij' zegt.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
07-08-2012, 09:16 | |
Verwijderd
|
De nacht kan toch helemaal niet zingen?
Hij weet niet beter en alles is goed als het helemaal stil is als de problemen voor het slapen gaan samen fluisteren en vervliegen in de wind de kleurige gloed aan de horizon laat zich wiegen gemengde warme tonaliteit fluisterend naar de eeuwigheid |
07-08-2012, 14:59 | |
Fluisterend naar de eeuwigheid
Raak je het soms even kwijt Die gedachte, problemen, zorgen van morgen Spijbelen naar nu en daar en ergens heen Zolang ze daar zijn heb jij er geen een Lossen ze op in pleziertjes en vrolijkheid Dan lijkt het wel een eeuwigheid Voordat ze weer praten en stilletje tussen de gaten Zo je hoofd weer binnendringen Om je bezorgdheid af te dwingen Fluisterend, fluisterend zijn ze al zo erg Dat eeuwigheid geen verschil zou maken |
07-08-2012, 15:58 | |
En buiten al nacht die zich met elke klokslag vaster
aan het ritme van de dagen hecht en de sneeuw die zich huiverend over de stenen schil beweegt die de huid vormt van een jong lichaam waarop wij leven. Zolang de huid niet barst en haar wezen kalm aan onze voeten ligt zullen wij niet verschroeien en ons haar niet zwartberoet door haar giftige gassen maar goud en glanzend - was er licht om erin te vangen - maar onze voeten kil en koud en zwart.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
08-08-2012, 15:25 | |
Onze voeten kil en koud en zwart
Kil door alle regendruppels en sneeuwvlokken die de grond bereikten en daarmee ook mijn zachte gevoelige voeten Koud door het lange lopen te lang om nog warm te maken te kort om eraf te vriezen zwart door de ijzige modder die mijn voeten een hard kussen brengt en wormen aan mijn voeten laat knagen Ik ga zitten in het zwart Laat mijn tenen vastvriezen aan de grond Laat mijn hart kil worden en zwart Door kilte koelte en zwart Is mijn leven gegrepen |
08-08-2012, 21:00 | |
Verwijderd
|
Offtopic: 'Een vrouw als jij' ga ik hanteren want correct Nederlands
Aan een vrouw als jij ik zou zo veel willen zeggen maar zou toch niets weten als ik mijn gedachten kon stillen en kon vergeten wie ik was en waarom ik voor een vrouw als jij eigenlijk niets zou kunnen zijn mijn hart is klein, mijn mond te groot iets in mij zwijgt maar wil toch proberen door te leven tot mijn dood |
08-08-2012, 23:37 | |
door te leven tot mijn dood
als een doorligwond die gaat zweren ettert over betekenis, want waar zijn we godverdomme nu mee bezig? we bevuilen ons bed, gunnen de ander zijn hoeslaken niet gooien jankend eisen als een spoetnikraket - want wie is hier de patient? ik weet mij gezond in plaats van gek door constant door te draaien.
__________________
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma.
In the afternoon I put it back again. - Oscar Wilde Laatst gewijzigd op 09-08-2012 om 00:29. |
19-08-2012, 23:41 | |
Door constant door te draaien
Als ik op de spreekwoordelijke draaimolen sta Besef ik dat dit stoppen moet Het is alsof ik elke dag in de Goliath moet Of elke dag groentesoep met veel spruiten eten moet Of ik iedere seconde weer inelkaar word gemept Ik besef Dat dit NU moet stoppen Want ik val anders nog vaan de vervloekte draaimolen af De draaimolen in mijn doorgedraaide kop komt nu eindelijk tot stilstand |
22-08-2012, 16:48 | |
Komt nu eindelijk ten stilstand
die dolle draai maar door van jou? Ja, ik weet, ja geloof me dat ik heel veel van je hou maar soms hangt het me m'n keel uit (nee, niet jou, slechts je gedrag!) het is dus echt niet, (echt niet lieverd!) dat ik jou niet mag Maar die zooi en rot en laat maar lekker liggen stinken op je kamer En dat smakken en dat kauwen brommen en grommen tijdens het eten (noem het vreten voor mij part) Na al die smart, zal ik het weten en ook echt nooit meer vergeten dit wordt een feest een dag om te gedenken (geen gegrom meer, geen gebrom geen veel te lang niet schoongemaakte vieze vaat) Het is eindelijk (eindelijk!) zo ver: Dat jij het huis uit gaat! |
22-08-2012, 17:45 | |
Verwijderd
|
Dat jij het huis uit gaat – dat is het leegste en het volste
dat er in de wereld kan bestaan. Ik aai je haren en mompel duizend keer je naam. Vertrouwen. Wie kan er Gods woord vertrouwen dat je dochter ooit een vrouw zal zijn? Niet zomaar een vrouw, maar iemands vrouw, en iemands moeder en de dochter van een ander, in een ander huis met een andere naam. O Heere, neem haar in bescherming, want ze is nog maar zo klein. Ze is de kleinste van ons zessen – een vader, een moeder, drie boers en een bruid. En als we morgen voor het altaar staan – maar nee – zo mag ik nog niet denken. Ze is te jong, dit mensenkind, nog te naïef en onervaren, net als alle kinderen die trouwen gaan. Die trouwen gaan. Die trouwen gaan. -- duszz. |
26-08-2012, 00:02 | |
Die trouwen gaan
mensen zijn gekukkig maken gezellige kletspraatjes aan duistere en misselijkmakende verhalen wordt niet eens gedacht Als het kersverse paartje in spe naar het altaar gaat en hun liefde bezegelt met prachtige ringen en een kus Huilen de moeders En bij de vaders staan de tranen in de ogen |
08-09-2012, 01:16 | |
ze vallen samen en soms alleen
en daarmee enkelvoudiger in en masse wolkenoverval: sneeuw. ver en stil valt verstilt grijze vlekjes en vormen wit om mij heen. en ik zie hoe niks harder en meer versteend is dan: sneeuw. het kraakt en voegt en smelt alleen onder de vingers, de voeten, maakt mij de mens-bedwinger van: sneeuw. de onbedoelde moordenaar van dat wat zacht sterven moet, zijn hardheid langzaam aflegt als leer en eenmaal tot lijkenwater vergaan mij diep deprimeert over mijn weke daden, gedichten, lichaam.
__________________
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma.
In the afternoon I put it back again. - Oscar Wilde |
16-09-2012, 17:17 | |
Verwijderd
|
Je krijgt geen salarisverhoging als je thuiskomt en je dochter
dood op de grond ligt en haar hart is gebroken, en je wordt geen president omdat je de laatste kwakioetl bent. Maar dan ben je wel de enige, en als je alleen bent is er nooit genoeg geld. Je twijfelt of je witte bloemen wil voor op haar kist of roze, maar de roze, zijn goedkoper, dus je neemt de roze, en je wil nog een keer spreken in een taal die je kende toen je klein was, maar de taal is op. |
20-09-2012, 22:47 | |
Verwijderd
|
maar de taal is op en het zoeken naar woorden
blijkt tevergeefse moeite, dus struikel je over iedere stoeptegel terwijl je knieën eigenlijk niets meer kunnen hebben. Zonder taal is de wereld wit, noch zwart zijn er bloemen, noch auto's en staren de mensen apathisch voor zich uit hopend op niets, want er valt niets te hopen |
22-09-2012, 21:44 | |
Verwijderd
|
als je op dit moment wakker zou kunnen worden
dans je dan nog altijd met blote voeten in het natte gras? En fluiten de volgens nog steeds de melodie van het tweede pianoconcert van rachmaninoff, of verdwijnt alle kleur nu de bladeren van de bomen langzaam maar zeker hun blad laten vallen en tel je de dagen terwijl je wacht op een nieuwe morgen die maar nooit lijkt te komen? Als je op dit moment wakker zou kunnen worden is je leven dan niet gewoon al af? |
Advertentie |
|
|
|