Lang getwijfeld of ik hier het neer zou zetten, ik loop het risico dat mijn vader hier komt speuren. Maar ik doe het toch, kan geen kant meer op. Wat moet ik doen?
Het zit zo: 4 weken geleden ben ik begonnen met automutileren, in mijn geval mijn hand slaan. Dit liep uit de hand en ik brak mijn middenhandsbeentje. Ik heb het onder gymles gedaan dus iedereen (inclusief mijn ouders behalve mijn psychiater en psycholoog) denken dat het door een honkbal komt. Ik heb deze hand al twee keer eerder in het gips geslagen; pols uit de kom enzz. ik sla altijd links. ik kan niet meer stoppen.
Na een paar dagen in het gips bleef hij zwellen, in het zh aangekomen moest ik met spoed geopereerd worden. daar hebben ze mijn hand op drie plaatsen opengemaakt omdat ze bang waren dat door de zwelling ik mijn hand zou verliezen. twee wonden bleven open, ik heb een nachtje in het zh doorgebracht. Na de operatie ben ik door blijven gaan met slaan, zo genas mijn hand niet goed. de dokters denken dat het komt omdat ik hem teveel heb bewogen. ik heb allerlei medicijnen gekregen om het vocht af te drijven maar die neem ik niet. afgelopen week ben ik di, wo, do en vrijdag in het zh geweest. donderdag had ik zo hard geslagen dat ik het uitgilde van de pijn en van gekheid niet wist wat te doen. ik heb toen een gipsspalk gekregen en toen kon ik ff niet meer slaan. vrijdag moest ik terugkomen. dat is gebeurd. de dokter heeft toen gezegd dat wanneeer ik weer zoveel pijn krijg ze me weer op gaan nemen, me morfine geven en mijn arm aan een paal binden zodat hij hoog hangt. ze weten nog steeds van niks.
ik heb het met mijn psycholoog besproken en die zegt dat wanneer ik niet stop, het weer opname wordt. (ben opgenomen geweest voor anorexia, daar automutileerde ik ook erg veel) de psychiater die mijn pillen (risperdal en prozac) voorschrijft zegt dat hij me gaat drogeren als de zaak uit de hand loopt. dat is nu denk ik wel het geval.....
ik heb mijn psych gevraagd of hij niet wil overleggen met de psychiater voor opname, ik wil niert fdat mijn ouders het weten. ik heb beloofd te stoppen, hij heeft beloofd dat als ik niet stop, ik word opgenomen. ik wil nu morgen tegen hem gaan liegen. want het is me niet gelukt ermee te stoppen
. ik heb nu namelijk een afneembare spalk die ik afdoe en dan ga slaan.
morgen moet ik op controle in het zh, mijn hand is nog even dik, ik sterf van de pijn, en ben bang dat ze me in het zh houden. als ze dat doen, weet mijn psych dat het mis is.
ik wil dan in het zh bellen en liegen om bestwil. maarja, zal hij me geloven? denk het niet.
ik ben zo bang, zo radeloos. ik kan geen kant op, wat moet ik doen?