Met mijn handen in het haar

[U*NiQ]

3 maanden geleden leerde ik een jongen kennen waar ik hoteldebotel verliefd op werd. Hij ook op mij, zei hij en zodoende werd het was tussen ons. Nu zijn we drie maanden verder en gebeuren er dingen die ik niet begrijp.
We hebben het in die drie maanden echt gezellig gehad. Ik heb een klik met hem die ik niet eerder heb meegemaakt en kan echt lol hebben met hem.

Maar hij..

Ik was afgelopen vrijdag op stap, hij ook dus zocht ik hem op. Na wat gekletst te hebben over ditjes en datjes, begon hij te zeveren. Niet letterlijk natuurlijk Hij begon me een heel onsamenhangend verhaal te vertellen waar ik eigenlijk geen touw aan vast kon knopen.
Het kwam er op neer dat hij niet lekker in zijn vel zat en dat hij het allemaal niet meer wist. Bij het wordt 'allemaal' moet je echt denken aan alles, dus ook wat onze relatie betreft.
Ik heb hem op een gegeven moment mee naar buiten genomen, waar we wat rustiger konden praten. Hij gaf aan niet tevreden te zijn met zijn leven. "Wat heb ik nu eenmaal?" vroeg hij me. Van dat soort dingen. Nu is hij een jongen die eigenlijk altijd heel erg vrolijk is, een positieve kijk op het leven heeft en roept dat het leven toch oh zo mooi is.
Hij heeft het momenteel heel erg druk. Huiswerk, werk en heeft weinig vrije tijd. Dat weet ik en hij heeft het daar ook moeilijk mee. Maar ik zie niet in waarom hij zou twijfelen aan onze relatie. Daar ben ik ook meer over gaan vragen natuurlijk. Hij wist niet precies wat er aan de hand was maar het was meer een gevoel, dat was wat hij zei. "Ik vind je superleuk, maar smoorverliefd ben ik niet meer". Waarop ik zei dat hij dan moest gaan en mij moest laten. Daarop zei hij weer dat het toch normaal was dat je na een tijdje niet meer smoorverliefd op elkaar was? Tjee, ik wist op dat moment echt niet wat ik met hem aan moest.
Ik heb meerdere malen gezegd dat hij het moest uitmaken met mij als hij het niet meer zag zitten, dit wilde hij niet.
Op een gegeven moment begon hij over vroeger. Hij is vroeger heel erg gepest. Ik ging hier op door maar hij wilde er niet over praten. Nu heb ik ook een vervelend verleden waar hij ook nog niet alles van af weet, dus die slimmerik maakt de opmerking dat ik hem ook niet alles wil vertellen over vroeger. Nu vind ik dat mijn verleden zeker iets is wat bij mij hoort, alleen vind ik het moeilijk om er over te praten. Daarom ben ik een week geleden begonnen met een brief aan hem waar ik alles in beschrijf wat er is gebeurd. Dit zei ik hem, waarop hij ontzettend hard begon te huilen. Ik snapte er niets meer van, wat was er in godsnaam aan de hand? Hij vroeg me telkens waarom ik dat niet eerder had gezegd. Ik zei dat het me spijtte, dat ik niet wist dat hij zo belangrijk voor hem was. Hij maakte op opmerking: "Je had het eerder moeten zeggen, nu is het misschien te laat!" Ik snapte niet wat hij bedoelde. Vervolgens pakt hij zijn telefoon en stuurt mijn moeder een sms, dat ik bij hem blijf slapen.

Dus we zijn naar huis gegaan en daar heb ik hem alles verteld over vroeger. Daarna is hij in slaap gevallen en heb ik de hele nacht wakker gelegen. Werkelijk, ik heb geen oog dicht gedaan.
De volgende morgen hebben we het nog even over het gebeuren gehad. Hij was lief voor mij, zoals vanouds maar slingerde even later de opmerking naar mijn kop dat hij niet wist of ik de ware voor hem was. Hij zei: "Ik heb het super met je, gezellig, kan lol met je hebben, voel me op mijn gemak bij je en ik geef echt om je, maar ik weet niet of je de ware voor me bent." Auw. Nu geloof ik niet zo in heel het "de ware" gedoe, .. Maar ik weet ook niet hoe hij daar precies tegenaan kijkt. Mss heeft dit alles wel niets met mij te maken maar zit hij gewoon in een giga dip. Op dit moment is alles voor mij een groot vraagteken. Een paar dagen geleden was er nog niets aan de hand wat ons betreft. Hij had het toen al wel moeilijk met zijn gebrek aan vrije tijd, maar riep intussen heel hard dat hij van me hield. Hoe kan hij die dingen zeggen, om vervolgens met dit aan te komen? Hoe kan er zoveel veranderen in een aantal dagen?

Ach ja, ik weet eigenlijk niet waar ik heen wil. We hebben het de rest van de dag heel gezellig gehad samen, we hebben het er daarna niet meer over gehad. Gisteravond ben ik samen met hem naar een feest van zijn werk geweest waar iedereen mij kende als de vriendin van. Collega's kwamen naar me toe: "Ben je de vriendin van .. ?" Ja, dat ben ik. Hij zelf stelde mij voor aan een aantal mensen als zijn vriendin. En dan denk ik: God, waar ben jij mee bezig? Ik voel me de hele dag door onzeker, omdat ik het idee heb niet te weten waar ik aan toe ben. Intussen gaat hij vanavond wel met mij naar een familiefeest, waar hij voor het eerst mijn hele familie zal ontmoeten..
Het zit me allemaal zo dwars, vooral omdat ik heel erg dol op hem ben. Sinds ik hem ken lach ik meer en ik voel me zo lekker bij hem. Vanaf het begin heb ik geroepen tegen vriendinnen: "Eigenlijk is hij echt te mooi om waar te zijn!" Maar ik hoop zo dat dit niet zo is

Jullie kunnen vast niets veranderen aan deze situatie, maar misschien dat jullie zijn gedrag kunnen analyseren. Of me gewoon even een hart onder de riem willen steken of me raad willen geven. Kom maar op, ik kan nu echt alles gebruiken.

Okee.. even recapituleren..

Jij hebt een vriendje, 3 maandjes, en hij heeft het moeilijk.

Waarschijnlijk heeft hij hetzelfde gevoel als wat ik al een tijdje heb. Elke dag doe je wat je moet doen, je staat op, je eet, je gaat naar school, je hebt lol, je gaat terug, doet je huiswerk, kijkt tv, eet, msn't, daarna een kopje thee, en hup je bed in.
Weinig spannend dus. Alle afspraken die je hebt, zijn op vaste tijden. Je kan niet echt spontaan besluiten om de trein te pakken en in Amsterdam uit je dak te gaan, want die avond/volgende dag moet je weer iets doen. Er zit een bepaalde sleur in je leven, en die is kut. En nog kutter is eigenlijk dat je er niks aan kan doen, want bepaalde dingen moet je gewoon doen.

Er is niet echt iets wat jij daaraan kan doen, hij heeft gewoon het gevoel dat het leven hem niet uitdaagt, niet dattie wil stoppen met leven, maar het leven is wel saai. Leuk, want je hebt toch lol op je werk/school en als je uitgaat, maar omdat het zo op vaste tijden gebeurt.. is het saai.

Het beste voor hem zou zijn om even op vakantie te gaan, een weekje lekker naar een ander land, daar al zijn 'regels' loslaten en dan weer terug. Het kan ook al een weekje zijn in een vakantieparkje ofzo, maar dat hij weg is van die sleur.

Voor de rest dat gemiep of jij zijn ware bent, daar kan ik niks over zeggen.

[Eresh'kigål]

Lilith schreef op 29-10-2005 @ 11:50 :
gemiep

[juno]

Hij zit even niet lekker in zijn vel, maar kan geen echte oorzaak aanwijzen. Hij wil jou, heeft ontdekt dat hij zonder jou nog minder lekker in zijn vel zit, en nou snapt hij er niks meer van. Hoe kan je nou niet happy zijn als je bij de persoon bent die je wilt? Tja, dat kan.

Komt wel goed. Wat jullie gedaan hebben, namelijk praten, is goed. Wat hij nu nodig heeft is de zekerheid dat jij van hem houdt en hem wilt, en zult blijven willen, ook als hij niet die ideale vriend is. Dat dat niet hoeft, dat hij ook goed genoeg is als hij even niet zo goed is, dat je hem accepteert met al zijn goede en slechte kanten.

[YopY]

Inderdaad. Soms weten mensen het gewoon even niet meer, en dan hebben ze iemand nodig die ze kunnen vertrouwen om hun hart te luchten. Ik zou zeggen, wees die persoon, zorg ervoor dat hij je kan vertrouwen, en praat met hem over... tsjah, vanalles wat hem dwars zit, bijvoorbeeld.

Ga eens met hem een weekje ofzo er tussenuit, of gewoon een avondje iets speciaals doen.

[I C U]

Zoals al gezegd is, waarschijnlijk zit hij gewoon in een sleur en heeft hij een moedeloze periode. Waarschijnlijk heb je die zelf ook wel eens gehad, iedereen wel. Over het algemeen gaat dat vanzelf over, zeker wanneer er dus iets onverwachts gebeurt.
Verras hem, ga een avondje ergens heen, een weekendje weg, een dagje weg... Doe gewoon iets leuks met hem. Steun hem, praat met hem en laat hem weten dat je hem wil, wat hij ook doet.... (nou ja, er zijn grenzen enzo, maar je snapt me wel!) Succes iig!

[elledc]

Mijn vriend heeft idem reactie gehad tov mij.
Weet je, op bepaald moment in een relatie ga je twijfelen, de een meer dan de ander. Vooral omdat bij het binden met iemand er verplichtingen bij komen kijken. Het voelt soms beklemmend, wat logisch is.
Geef hem de tijd, en vooral ook genoeg vrijheid en dan komt het wel goed.

[I C U]

Volgens mij noemen mijn vriendinnen dit de drie-maanden-dip, geloof ik, omdat ze alledrie na drie maanden een beetje een dipje in de relatie hadden, en daarna ging het weer helemaal top. Herinner ik me ineens.

[BrunetJuh]

Ik denk dat hij zijn problemen van vroeger niet al te goed verwerkt heeft en er nu nog over zit. Jij hebt hem jouw probleem verteld en hij jou ook? Ik denk ook gewoon dat het een 'tijdelijke' sleur is.

[U*NiQ]

Mja, de drie maanden dip, daar heb ik vaker van gehoord.
Maar in ieder geval, allen bedankt voor jullie reacties.
Misschien moet ik het allemaal ook niet erger maken dan het is, waar ik nu wel mee bezig ben. Zucht.
Maar ik ga morgen eens even rondkijken om iets leuks te gaan doen.