Obsessie

[Ljubavi *]

Het begon 4 jaar geleden. Ik ging op vakantie, naar m'n geboorteland, en leerde hem kennen. Je kent het, liefde op het eerste gezicht
Alles ging perfect, tot dat ik weg moest. Ik was ervan overtuigd dat dit niet enkel voor die ene vakantie was, maar hij dacht daar blijkbaar anders over. Een week lang heb ik hem gebeld en gesmst, tot ik besefte dat hij niet meer in mij zag dan een 'vakantie vlam'. Maanden lang heb ik gehuild, zo gek was ik op hem.
Toen de volgende vakantie aanbrak, en we er weer heen bleken te gaan, kon ik mijn geluk niet op, al had hij mijn hart zo hard gebroken, ik moest het hem wel vergeven, hij was tenslotte 'de ware'.
Dat jaar was het anders, maar toch precies hetzelfde als vorig jaar. We waren beide een jaartje ouder, volwassener, en z'n innerlijk leek net zo perfect te zijn als z'n uiterlijk. Na de vakantie hielden we contact, maar ook dat verwaterde. Ik heb hem nooit durven zeggen hoeveel ik om hem gaf, nooit gedaan. Ik hoopte dat hij het wel zou merken.
En zo ging het elk jaar door, elke vakantie bleef ik erheen gaan. Maar dat was hij ook waard, hij was perfect in ieder opzicht, hij gaf om me, hij hield van me, maar de afstand was gewoon te groot, dat wisten we beide.
De laatste 2 jaren waren het toppunt, hij deed iets met me dat niemand anders ooit met me heeft kunnen doen, door hem was ik een totaal ander mens, bij hem was ik gelukkig.
En hoe naief het ook mag klinken, je kon gewoon zien dat hij er precies hetzelfde over dacht. Ik bedoel, sommige dingen zeg en doe je gewoon weg niet als je niet om elkaar geeft.
Vaak genoeg hebben we het over ons gehad, maar nooit kwam er een duidelijk woord uit, iig niet duidelijk genoeg voor mij.
Na deze zomervakantie gaat het weer slechter, we spreken elkaar minder, etc. Al was de vakantie super, daar lag het niet aan. Maar ik kan maar niet bevatten dat het hem niks doet, ik bedoel, die tranen tijdens het afscheid, en zeker ook van zijn kant, kan je toch niet zomaar weg zetten? Dat afschuwelijke gevoel van die allerlaatste nacht, de allerlaatste zoen, de allerlaatste blik vergeet je toch niet zo één twee drie?

Wel weet ik het zeker, dit is de jongen van wie ik altijd zal blijven houden. En dat doe ik nu nog steeds. Hij is hetgene waarvoor ik leef, zijn naam snij, hoe diep ik me daar ook voor schaam, ik mijn armen, zo heb ik toch het gevoel dat hij voor altijd een beetje bij me zal zijn. Hij is de hoofdpersoon in mijn gedachten en mijn gebeden (terwijl ik niet eens christelijk ben ) Het idee alleen al om hem verlekkerd naar een ander iemand te zien kijken maakt me compleet krankzinnig.
Het gaat gewoon te ver nu, zelfs ik zie dat dit alles hopeloos is, maar toch kan ik het niet opgeven. En nog erger is het feit dat ik liever zo blijf leven, in een soort van verwerkingsproces, dan hem compleet uit mijn leven te verliezen, hoe erg ik me er ook tegen verzet, hij is mijn alles, zonder hem in mijn leven heb ik geen doel.

Het enige wat ik met dit topic wil bereiken zijn een paar nuttige opmerkingen om me terug te zetten in de realiteit, die de laatste jaren veels te ver weg is geweest.

[Lorelei]

Ljubavi * schreef op 08-11-2004 @ 14:15 :


Het enige wat ik met dit topic wil bereiken zijn een paar nuttige opmerkingen om me terug te zetten in de realiteit, die de laatste jaren veels te ver weg is geweest.

Toevallig las ik dit stukje als eerste. Toen dacht ik nog aan een reply zoals ik daarnet ookal heb gegeven: *geeft mep in gezicht met vlakke hand*

Maar toen ik doorging lezen, kwam ik er al snel genoeg achter dat dat niets zou gaan doen.
Ik denk eerlijk gezegd sowieso dat wij je hier niet zullen kunnen helpen. Het is goed dat je inziet dat je ver van realistisch bent en ik hoop ook dat je inziet dat je ongezond bezig bent.. maar ik denk niet dat reply's van ons iets zullen veranderen. Je zal zelf iets met het inzicht, dat je niet realistisch bezig bent dus, moeten gaan doen. Wat dat betreft is een goeie mep in je gezicht eigenlijk nog helemaal niet zo'n slecht idee.

*geeft alsnog mep in gezicht* Word wakker. Zo kan je niet door gaan. Ga je leven leven.

[stout!]

Of als je echt gelooft dat hij de ware is, ga het proberen.

[Lorelei]

stout! schreef op 08-11-2004 @ 14:57 :
Of als je echt gelooft dat hij de ware is, ga het proberen.

stout! schreef op 08-11-2004 @ 14:57 :
Of als je echt gelooft dat hij de ware is, ga het proberen.

sluit ik me bij aan. Zeker omdat hij in je geboortjeland woont neem ik aan dat je de taal en cultuur kent. Dan moet het wel kunnen denk ik. Ga ervoor als je hier ongelukkig bent zonder hem heb je er ook niets aan.

[Bloedpropje]

Ljubavi * schreef op 08-11-2004 @ 14:15 :
Wel weet ik het zeker, dit is de jongen van wie ik altijd zal blijven houden. En dat doe ik nu nog steeds. Hij is hetgene waarvoor ik leef, zijn naam snij, hoe diep ik me daar ook voor schaam, ik mijn armen, zo heb ik toch het gevoel dat hij voor altijd een beetje bij me zal zijn.

ik dring serieus aan op een psycholoog

[Myuki]

Ik denk dat het tijd is dat je hem niet meer op moet zoeken... en beseft dat het uit is... beginnen met het verwerkingsproces... Goede herinneringen opschrijven. En door gaan met je leven

succes

stout! schreef op 08-11-2004 @ 14:57 :
Of als je echt gelooft dat hij de ware is, ga het proberen.

Ze heeft het lang genoeg 'geprobeerd', vind je niet?

[ilse]

Paranoide schreef op 08-11-2004 @ 16:20 :
Ze heeft het lang genoeg 'geprobeerd', vind je niet?

ja dat denk ik ook. en ik denk dat ze hem beter helemaal los moet laten, als ze zijn naam gaat krassen in haar armen dan denk ik niet dat het echt gezond is...

ga eens met iemand praten erover!

[BrunetJuh]

ik heb dit ook een poos gehad met een jongen al was dat een jaar. ik dacht echt dat hij echt de ware was en deed alles om hem te zien, zelfs afspraken met vriendinnen afzeggen. op een gegeven moment kwam het in me dat het te absurd was! niet lang daarna ontmoette ik mijn vriend en we zijn al anderhalf jaar samen! je moet hem echt van je afzetten (of hij moet je ook nog willen) dat scheelt echt en je kunt echt meer lol maken!

maar aangezien jouw situatie wel heel erg is met jezelf snijden enzo kun je het beste naar een psycholoog gaan denk ik.

[Sade]

It's time to wake up, see the cows and smell the fresh bullshit

[stout!]

Paranoide schreef op 08-11-2004 @ 16:20 :
Ze heeft het lang genoeg 'geprobeerd', vind je niet?

Wat ik uit haar verhaal op maak hebben ze nooit écht geprobeerd een blijvende relatie op te bouwen, is zij altijd weer weggegaan. Als zij er zo van overtuigd is dat hij de liefde van haar leven is, vind ik dat ze het minstens één keer een echte kans moet geven. Al was het maar om er uiteindelijk écht overheen te komen en niet steeds te blijven hangen in het "Hij had mijn grote liefde kunnen zijn". Een realitycheck lijkt me op zijn plaats.

Dat snijden is natuurlijk heel slecht, maar dat lijkt me een ander probleem. Uiteindelijk heeft dat waarschijnlijk meer te maken met hoe zij haar emoties (niet) uit, dan met die jongen.

[Ljubavi *]

Mja ik snap de reacties van beide kanten.
Er helemaal voor gaan, of het achter me laten. Dat is de keuze waar ik nu al jaren voor sta.
Maar ik denk dat de 1e optie geen optie meer is, aangezien de afstand gewoon te groot is, aangezien hij nu aan vastigheid toe is die ik hem op het moment gewoon niet kan geven, punt. En dat is denk ik het punt waarop hij afhaakt. Ik sta minder ver in mijn leven dan hij, hij is 'binnenkort' klaar met z'n opleiding, gaat werk zoeken, daarna volgt huisje boompje beesje. En ik kan mezelf nu gewoon nog niet in dat beeld plaatsen. Maar aan de andere kant kan ik dat beeld ook niet voor me zien zonder hem.

En dan nog een probleem, stel ik besluit hem niet meer te zien. Ik heb daar nog andere vrienden, die ook een belangrijke reden zijn waarom ik daar graag heen ga, die ook met hem omgaan, waardoor ik hem gewoon weg niet kan ontwijken. Ook wonen mijn opa en oma daar en is het gewoon een prachtig land, dat kan en wil ik gewoon niet opgeven voor hem.
En stel, hij krijgt een nieuwe vriendin, en ik zie ze samen, dan kan ik nu al zeggen dat ik volkomen krankzinnig wordt en mezelf niet in de hand heb. *voelt zich een psychopaat*

En miss nog wel de belangrijkste reden, hij is me te veel waard. Hij is gewoon te perfect, in alle opzichten

Kheb je gehele verhaal niet helemaal gelezen, sorry daarvoor, maar ik had toch een vraag.

Jij bent duidelijk hélemaal gek van hem, zelfs houden van. Maar is dit ook wederzijds?

[Ljubavi *]

Anneka schreef op 08-11-2004 @ 15:19 :
sluit ik me bij aan. Zeker omdat hij in je geboortjeland woont neem ik aan dat je de taal en cultuur kent. Dan moet het wel kunnen denk ik. Ga ervoor als je hier ongelukkig bent zonder hem heb je er ook niets aan.

Mja, alleen qua taal valt het best tegen. Ik ben voor 100% ingeburgerd en spreek de taal daar behoorlijk gebrekkig, kan enkel wat standaart zinnetjes uit m'n mond krijgen en qua grammatica is het één en al flut.
Maar qua cultuur zeker, de gastvrijheid, omgangsvormen etc, geweldig

[Ljubavi *]

Surprise schreef op 08-11-2004 @ 19:48 :
Kheb je gehele verhaal niet helemaal gelezen, sorry daarvoor, maar ik had toch een vraag.

Jij bent duidelijk hélemaal gek van hem, zelfs houden van. Maar is dit ook wederzijds?

Goeie vraag Vroeg me al af wanneer iemand daarmee zou komen. Hij is gek op me, als ik daar ben, hij neemt me overal mee naar toe, kan me niet vaak genoeg vertellen hoe verliefd hij op me is, hoe veel hij om me geeft, hoe erg hij me gaat missen, etc. Máár, zodra ik thuis ben wordt het steeds minder, tót de vakantie weer aanbreekt, dat wordt het contact vanzelf beter. Maar met de jaren wordt het tussendoor ook steeds minder, dit komt doordat hij, naar eigen zeggen, langzamerhand toe is aan vastigheid, en dat met ons niet kan bereiken, iig niet op dit moment.
Mja, dat doet gewoon pijn

Ljubavi * schreef op 08-11-2004 @ 19:56 :
Goeie vraag Vroeg me al af wanneer iemand daarmee zou komen. Hij is gek op me, als ik daar ben, hij neemt me overal mee naar toe, kan me niet vaak genoeg vertellen hoe verliefd hij op me is, hoe veel hij om me geeft, hoe erg hij me gaat missen, etc. Máár, zodra ik thuis ben wordt het steeds minder, tót de vakantie weer aanbreekt, dat wordt het contact vanzelf beter. Maar met de jaren wordt het tussendoor ook steeds minder, dit komt doordat hij, naar eigen zeggen, langzamerhand toe is aan vastigheid, en dat met ons niet kan bereiken, iig niet op dit moment.
Mja, dat doet gewoon pijn

Ja ik kreeg namelijk de indruk, na jou openingspost, dat jij veel meer voor hem voelde dan hij voor jou maar ik kon natuurlijk ook fout zitten.
En tja, iedereen kan hier natuurlijk wel mooie praatjes gaan ophangen maar het lijkt me gewoon duidelijk dat je hem uit je hoofd moet zetten. Jaar in jaar uit wordt je gek van gemis. Je mist iemand die je 1 keer in het jaar ziet en waarvan je niet eens weet wat hij voor jou voelt en wat het kan worden. Waarom zou je al die jaren verpesten aan zoiets? Kom op, kom weer met die beide benen op de grond. Het zal wel moeilijk zijn maar probeer hem te vergeten, want anders houdt dit nooit op.

[Ljubavi *]

Surprise schreef op 08-11-2004 @ 20:00 :
Ja ik kreeg namelijk de indruk, na jou openingspost, dat jij veel meer voor hem voelde dan hij voor jou maar ik kon natuurlijk ook fout zitten.
En tja, iedereen kan hier natuurlijk wel mooie praatjes gaan ophangen maar het lijkt me gewoon duidelijk dat je hem uit je hoofd moet zetten. Jaar in jaar uit wordt je gek van gemis. Je mist iemand die je 1 keer in het jaar ziet en waarvan je niet eens weet wat hij voor jou voelt en wat het kan worden. Waarom zou je al die jaren verpesten aan zoiets? Kom op, kom weer met die beide benen op de grond. Het zal wel moeilijk zijn maar probeer hem te vergeten, want anders houdt dit nooit op.

Het klinkt misschien heel erg afgezaagd, maar, bedankt Eerlijk waar. Ik weet dat er ooit een keer moet komen waarop dit alles op moet houden, maar ik kan het gewoon niet één twee drie van me afzetten. Maar hierdoor dringt het gewoon beetje voor beetje tot me door dat dit gewoon verspilde tijd is, toch?
Maar ik moet trouwens wel even duidelijk maken dat hij wel heel veel voor me voelt, maar gewoon niet met lange afstandsrelaties om kan gaan, ook naar eigen zeggen En het nut er niet van inziet, hij is wat dat betreft nuchterder dan ik. Ik bedoel, zoals ook deze zomer, hebben we elkaar beloofd om te schrijven en te bellen, en dat gebeurt dan ook wel, tot een bepaalde tijd, en dan houdt het op. Hij ziet het zo: "Waarom zou ik te lang treuren om iets dat ik niet kan veranderen?" Waar hij in principe ook wel gelijk in heeft.
Aldus

Ljubavi * schreef op 08-11-2004 @ 20:13 :
Het klinkt misschien heel erg afgezaagd, maar, bedankt Eerlijk waar. Ik weet dat er ooit een keer moet komen waarop dit alles op moet houden, maar ik kan het gewoon niet één twee drie van me afzetten. Maar hierdoor dringt het gewoon beetje voor beetje tot me door dat dit gewoon verspilde tijd is, toch?
Maar ik moet trouwens wel even duidelijk maken dat hij wel heel veel voor me voelt, maar gewoon niet met lange afstandsrelaties om kan gaan, ook naar eigen zeggen En het nut er niet van inziet, hij is wat dat betreft nuchterder dan ik. Ik bedoel, zoals ook deze zomer, hebben we elkaar beloofd om te schrijven en te bellen, en dat gebeurt dan ook wel, tot een bepaalde tijd, en dan houdt het op. Hij ziet het zo: "Waarom zou ik te lang treuren om iets dat ik niet kan veranderen?" Waar hij in principe ook wel gelijk in heeft.
Aldus

Naja. Je begrijpt hem iniedergeval en gaat er dus niet om treuren dat hij het zo ziet Het vervelende alleen aan dit alles is dat elke keer wanneer jij het een plekje zou kunnen geven in je leven waarbij je je erbij neerlegt het stof rond deze jongen weer wordt opgewaaid. Die tijd dat jij hem niet ziet kan jij hem proberen te vergeten. Maar elke keer zie jij hem weer in de zomer waardoor dit natuurlijk onmogelijk wordt om je over hem heen te zetten. Misschien moet je daarin eens verandering in brengen.

[Ljubavi *]

Surprise schreef op 08-11-2004 @ 20:24 :
Naja. Je begrijpt hem iniedergeval en gaat er dus niet om treuren dat hij het zo ziet Het vervelende alleen aan dit alles is dat elke keer wanneer jij het een plekje zou kunnen geven in je leven waarbij je je erbij neerlegt het stof rond deze jongen weer wordt opgewaaid. Die tijd dat jij hem niet ziet kan jij hem proberen te vergeten. Maar elke keer zie jij hem weer in de zomer waardoor dit natuurlijk onmogelijk wordt om je over hem heen te zetten. Misschien moet je daarin eens verandering in brengen.

Uhu- maar hoe ?

[thatssarah]

Hij is idd een obsessie voor je.
Als je het hem waard vind om daarheen te verhuizen en huisje, boompje, beestje te gaan doen, dan moet je daarover nadenken.
Die tranen van hem bij je afscheid zouden toch niets anders kunnen betekenen dan dat hij echt van je houdt?

Maar je moet natuurlijk inzien dat jullie levens in alle opzichten verschillen.
Jij bent een meisje dat opgegroeid in Nederland, met een -enigzins- Nederlandse opvoeding, en hij in dat andere land, wat waarschijnlijk heel anders is dan Nederland.
Je zult je ouders nauwelijks meer zien en je moet je wel effe bedenken wat je zou missen als je daar zou wonen.

Verder vind ik ook dat je meer naar de vakantie uit moet kijken (dus het positieve eruit halen) dan er een obsessie van te maken.
Bijvoorbeeld het snijden van zijn naam in je arm.
Ik weet zeker dat hij het ook niet leuk zou vinden als je dat doet.
Want dit gedrag is niet gezond. Hiervoor moet je hulp zoeken.

[forthemoon]

ik herken heel wat in jouwn verhaal. Heb ook zoiets (gehad) alleen dan was het geen obsessie maar gewoon gigantische verliefdheid. ook van zijn kant dat weet ik. Dit heeft bijna een jaar geduurd met veel gedoe en heel veel lol en afstandelijkheid en onzekerheid en verliefdheid.
Ik heb net een tijdje geleden voor mezelf vastgesteld dat het echt niks gaat worden en het was even moeilijk en raar. Maar die duidelijkheid is zo veel fijner dan onduideijkheid en valse hoop. En ik voel me nu ontzettend goed bij hoe het nu tussen ons is.

maar wat ik wil zeggen is dat ik denk dat het blijkbaar niet zo moet zijn. Zou je het echt willen? Of is het meer het idee dat je aantrekt. Of is het gewoon de onduideijkheid waar je aan onder door gaat en waardoor je wat met hem wil.
Ik snap wel dat je bang bent om hem kwijt te raken. Maar probeer voor jezelf te leven, want hier heb je niks aan. Ik denk dat je het idee van een relatie los moet laten en je ergens anders op richten, zorg iniedergeval voor complete duidelijkheid. Als het niet kan dan kan het niet.
Je kan iets voor jezelf gaan doen waar je vrolijk van wordt en waardoor je je goed over jezelf gaat voelen, dan heb je iets om mee bezig te zijn. Probeer dingen te doen die je graag wilt doen en kom erachter hoeveel leuker het is om je gedachtens niet vol te hebben met één persoon en zoveel verwarrende gedachtens.

ik hoop dat je hier wat aan hebt. succes!

switch van reisbureau

[Ljubavi *]

forthemoon schreef op 08-11-2004 @ 21:08 :
ik herken heel wat in jouwn verhaal. Heb ook zoiets (gehad) alleen dan was het geen obsessie maar gewoon gigantische verliefdheid. ook van zijn kant dat weet ik. Dit heeft bijna een jaar geduurd met veel gedoe en heel veel lol en afstandelijkheid en onzekerheid en verliefdheid.
Ik heb net een tijdje geleden voor mezelf vastgesteld dat het echt niks gaat worden en het was even moeilijk en raar. Maar die duidelijkheid is zo veel fijner dan onduideijkheid en valse hoop. En ik voel me nu ontzettend goed bij hoe het nu tussen ons is.

maar wat ik wil zeggen is dat ik denk dat het blijkbaar niet zo moet zijn. Zou je het echt willen? Of is het meer het idee dat je aantrekt. Of is het gewoon de onduideijkheid waar je aan onder door gaat en waardoor je wat met hem wil.
Ik snap wel dat je bang bent om hem kwijt te raken. Maar probeer voor jezelf te leven, want hier heb je niks aan. Ik denk dat je het idee van een relatie los moet laten en je ergens anders op richten, zorg iniedergeval voor complete duidelijkheid. Als het niet kan dan kan het niet.
Je kan iets voor jezelf gaan doen waar je vrolijk van wordt en waardoor je je goed over jezelf gaat voelen, dan heb je iets om mee bezig te zijn. Probeer dingen te doen die je graag wilt doen en kom erachter hoeveel leuker het is om je gedachtens niet vol te hebben met één persoon en zoveel verwarrende gedachtens.

ik hoop dat je hier wat aan hebt. succes!

.
Knap van je dat je het aan de kant hebt kunnen zetten, ben alleen wel benieuwd hoe de jongen in kwestie daarop reageerde?
Waarom ik het zo graag wil is niet zo gemakkelijk in woorden vast te leggen. Maar ik zal het wel even proberen
Toen ik hem voor het eerst zag was het gewoon meteen raak, ik viel tot die tijd op standaart blonde jongetjes, met blauwe oogjes, perfecte lach, etc, maar toen ik hem zag veranderde dat ideaalbeeld echt in een fractie van een seconde. Even terug op dat ideaalbeeld, ik was toen ook nog maar een klein lief meisje dat net haar barbiefase was ontgroeid he
Al zou hij dagen rondlopen in dat ene lompe slobbershirt met vieze gele tanden, dan nog zou hij in mijn ogen geweldig zijn.
Alles is gewoon te perfect aan hem, die lach is goddelijk, zijn innerlijk is hemels, ik ken serieus geen enkel iemand met zo'n geweldig innerlijk en zoveel zelfkennis. Bij hem krijg ik het idee dat hij me met één simpele blik kan doorgronden en precies weet hoe ik in elkaar steek. Als hij me alleen al aankijkt verga ik van de vlinders in mijn buik en dit wordt gewoon met het jaar erger, ziekelijker.
Maar ik heb serieus, alles, maar dan ook alles voor hem over. En als ik zou weten, dat hij er precies hetzelfde overdacht, maar dan ook echt precies, zou ik meteen het 1e te beste vliegtuig nemen en bij hem intrekken, geloof me, zo erg is het met me gesteld

Tsjah ik was ook heeeeel erg verliefd op iemand geworden van vakantie maar dat werkte gewoon niet en hij woonde niet zo Heel ver weg maar het plan was niet dat t tussen ons zou werken. Ik heb ook een hele tijd gehuild etc. en ged8 dat hij de ware was en dat hij dat alleen nog in mij zou moeten zien en dna met mij samen gaan wonen hahaha Nu lach ik erom kheb hem alweer meer dan jaar niet gezien en tis weg, dat is het beste gewoon zo min mogelijk contact. Nooit meer je gezicht ertoe keren.. Maarja dat is waarschijnlijk onmogelijk voor je..

[Ljubavi *]

Jolankaas schreef op 09-11-2004 @ 18:56 :
Tsjah ik was ook heeeeel erg verliefd op iemand geworden van vakantie maar dat werkte gewoon niet en hij woonde niet zo Heel ver weg maar het plan was niet dat t tussen ons zou werken. Ik heb ook een hele tijd gehuild etc. en ged8 dat hij de ware was en dat hij dat alleen nog in mij zou moeten zien en dna met mij samen gaan wonen hahaha Nu lach ik erom kheb hem alweer meer dan jaar niet gezien en tis weg, dat is het beste gewoon zo min mogelijk contact. Nooit meer je gezicht ertoe keren.. Maarja dat is waarschijnlijk onmogelijk voor je..

[filia dei]

Ik denk dat je gewoon om je heen moet kijken. Open moet staan voor andere jongens. (Dus niet willekeurig gaan rondsletten) maar jongens in je omgeving ook een kans geven. En misschien kan je over 'n poosje die jongen als één van je gewone vrienden daar zien.

btw: dat stukkie van zijn naam in je armen krassen is een poetisch stukje om de ernst van de situatie aan te geven neem ik aan??? Als je écht jezelf snijdt zou ik hulp zoeken, bij een maatschappelijk werken of 'n psycholoog ofzo.

[j3nnif3r]

ik heb ongeveer hetzelfde probleem.
Ben nu al 3 jaar verliefd op een hele leuke leraar op school, we flirten ook vaker met elkaar. Maar het zal nooit wat tussen ons worden, dat weten we allebei. Hoewel we elkaar wel allebei heel erg leuk vinden. Maar hij heeft een vriendin en 2 kinderen.
Nu wil ik er ook een beetje vanaf komen, maar telkens als ik hem zie, word ik weer verliefd op hem.
Ik probeer echt op te staan voor andere jongens, maar telkens als ik een leuke jongen tegen kom denk ik weer aan hem. Ik in die 3 jaar ook al 2 vriendjes gehad, maar die relaties zijn telkens uit gegaan omdat ik met mijn gedachte meer bij die leraar zat.
Vriendinnen zeggen ook altijd dat ik het eens met hem moet uitpraten, maar telkens als ik erover begin, loopt ie weg en begint ie te lachen, gewoon omdat ie niks durft te zeggen.
Ik heb me hier ook echt een paar jaar heel erg rot over gevoelt. Ik weet nu ook echt niet meer wat ik moet doen. Kan iemand me misschien nuttige tips geven? of een ervaring delen.

[Ljubavi *]

j3nnif3r schreef op 15-11-2004 @ 18:17 :
ik heb ongeveer hetzelfde probleem.
Ben nu al 3 jaar verliefd op een hele leuke leraar op school, we flirten ook vaker met elkaar. Maar het zal nooit wat tussen ons worden, dat weten we allebei. Hoewel we elkaar wel allebei heel erg leuk vinden. Maar hij heeft een vriendin en 2 kinderen.
Nu wil ik er ook een beetje vanaf komen, maar telkens als ik hem zie, word ik weer verliefd op hem.
Ik probeer echt op te staan voor andere jongens, maar telkens als ik een leuke jongen tegen kom denk ik weer aan hem. Ik in die 3 jaar ook al 2 vriendjes gehad, maar die relaties zijn telkens uit gegaan omdat ik met mijn gedachte meer bij die leraar zat.
Vriendinnen zeggen ook altijd dat ik het eens met hem moet uitpraten, maar telkens als ik erover begin, loopt ie weg en begint ie te lachen, gewoon omdat ie niks durft te zeggen.
Ik heb me hier ook echt een paar jaar heel erg rot over gevoelt. Ik weet nu ook echt niet meer wat ik moet doen. Kan iemand me misschien nuttige tips geven? of een ervaring delen.

"Hoewel we elkaar allebei heel erg leuk vinden" . Een leraar die valt op een minderjarige scholier? ziekelijk.

[x-spekkie-x]

Ljubavi * schreef op 08-11-2004 @ 14:15 :
*knip*

Vraagjes:
Hoe oud ben jij en hoe oud is hij?

Zou jij je opleiding niet in dat land kunnen afmaken? (Ik heb geen idee om welk land het hier gaat).

Er zijn zat studies waarbij je een jaar in het buitenland kunt studeren, dus dan zullen er ook wel studies zijn die je gewoon in het buitenland kunt volgen

Anyways, als je zo vreselijk verliefd op hem bent (of misschien zelfs meer dan dat), is dat zonde om weg te gooien alleen maar vanwege stomme omstandigheden

Kijk of het realistisch is om in dat land te wonen, te studeren en toch support te krijgen van je ouders. (Financieel en emotioneel).

Is dat geen optie?

[elledc]

Weet je, misschien dat het beter is verder te gaan zoals je nu bezig bent. Want stel dat je daar gaat wonen en je doet daar je opleiding verder en stel dat het toch niet was waarvan je de voorbije jaren voortdurend droomde. Stel dat hij toch niet zo perfect als hij blijkt, stel dat hij nog andere vriendinnen heeft etc.?

Als hij echt van je houdt waarom loopt hij je niet achterna en waarom moet jij altijd naar hem toe gaan?

[Eos]

x-spekkie-x schreef op 19-12-2004 @ 10:38 :
Vraagje:
Hoe oud ben jij en hoe oud is hij?

[Nienna*]

Ik vraag me af hoe goed jij hem kent.
Je zegt dat zijn innerlijk perfect is, maar kun je dat weten met alleen vakanties? Je weet niet hoe hij in het dagelijks leven is. Alleen op vakantie, en op vakantie is altijd alles anders.
Ik dring ook serieus aan op een psycholoog. Gewoon om met iemand te praten, die jou kan helpen ermee om te gaan. Het kan ontzettend veel helpen. Zo kun jij alles een beetje verwerken.

[elledc]

Damnit, jullie allemaal met advies naar een psycholoog te gaan. Alsof een psycholoog liefdesgevoelens kan doen verdwijnen.
Verliefdheid kan je inderdaad krankzinnig maken maar met pilletjes zal dit niet in 1 2 3 gefixt zijn hoor

[Spray rebel]

Wel weet ik het zeker, dit is de jongen van wie ik altijd zal blijven houden. En dat doe ik nu nog steeds. Hij is hetgene waarvoor ik leef, zijn naam snij, hoe diep ik me daar ook voor schaam, ik mijn armen, zo heb ik toch het gevoel dat hij voor altijd een beetje bij me zal zijn. Hij is de hoofdpersoon in mijn gedachten en mijn gebeden (terwijl ik niet eens christelijk ben ) Het idee alleen al om hem verlekkerd naar een ander iemand te zien kijken maakt me compleet krankzinnig.

Is dat normaal dan?! Mwa een psycholoog zou volgens mij toch wel het enige redmiddel zijn, wat hopeloos, ken genoeg hopeloze mensen zoals mij , maar zo erg.. Damn..

En word nou eens wakker meid hij voelt niks voor je, lekker in de vakantie, beetje zoenen en neuken/of hij vind de afstand te groot en dus moet je maar gaan verhuizen naar Verweggistan, das dan de enige oplossing, heb je al eens naar andere jongens gekeken..

Je hebt een beetje last van als iemand een beroemd iemand vereert bijvoorbeeld voor een meid, Brad Pitt, die voor vele onbereikbaar is en mysterieus blijft.. Damn zoek wat zekerheid meid..