alles bij elkaar

[neardo]

bouwstenen

Een kronkelende weg,
die eenzaam voor mij ligt.
Klein, tussen grote bomen.
Nergens is er licht.

Een pad door mijn gedachten,
dat nergens meer naar leidt.
Je kunt eeuwig blijven lopen,
terwijl de tijd verstrijkt.

Woorden vormen zinnen,
een herinnering ontstaat.
Zo zijn er telkens nieuwe
dingen, stenen voor mijn straat.


Untiteld 3

Wachtend op dat antwoord,
hopend op die lach,
denkend aan je zoete lippen,
ik weet nu alles zeker,
ooit komt onze dag.
Dan zal ik in jouw warmte,
de kou kunnen trotseren.
Vliegend met de vele vlinders,
die jij me hebt bezorgt.
Gewichtloos kunnen zweven,
zo veel liefde, ongehoord.


Wantrouwen

Een stroom van gedachten,
als de rivier die nooit stopt,
beinvloed mijn leven,
maakt alles kapot.

Altijd maar denken,
nooit meer voorbij,
gefluister in dromen,
'blijf toch bij mij'.

Ik gil in de stilte,
een echo weerkaatst.
Toch is er geen antwoord,
op die brandende vraag


Boot

Varen op het water,
gemaakt van zoute traan.
Naar de golven staren,
roeiend verder gaan.

Dobberend in liefde.
Een zon die ondergaat.
Geur van warme zeelucht,
die ik langzaam achter laat.

Zeilen door de stormen,
furieus en kwaad.
Bijna omgeslagen.
Ontstaan uit pure haat.

Een zee vol met emoties,
wanhoop en verdriet,
gelukkigheid en vrede,
verlaat mij nimmer niet.

-------------------------------------------------------

zo ik heb dr maar meteen een paar in 1x gedaan anders schiet het natuurlijk ook niet op.

[Reem]

Ik reageer even alleen op je laatste twee gedichten, omdat ik die twee het mooist vond.
Over 'Wantrouwen':
Ik vind deze op zich niet slecht, maar je gebruikt (in mijn ogen) teveel komma's. Het beeld van 'een stroom van gedachten' vind ik erg mooi. Je verwoording is niet bijzonder, maar het leest fijn. Wat ik wel heel jammer vind, is het einde. Ik vind namelijk dat je jezelf daar een beetje gemakkelijk vanaf hebt gebracht; het einde voldoet niet aan de inhoud van je gedicht. Het zou verrassender of schokkender moeten zijn, omdat je er nu niet méér mee zegt dan wat je al had geschreven.

Over 'Boot':
Ik vind vooral dat dit gedicht erg fijn leest, omdat het een goed metrum heeft. Ook je rijm vind ik goed en inhoudelijk spreekt het me ook wel aan, hoewel het niet erg origineel is.

Een zee vol met emoties,
wanhoop en verdriet,
gelukkigheid en vrede,
verlaat mij nimmer niet.

Ik zou op die laatste zin iets anders verzinnen, want 'nimmer niet' is eigenlijk een dubbele ontkenning, net zoals 'nooit niet' en dat betekent dan weer 'ooit'. Ik denk niet dat dat je bedoeling was.

Om even op Re3m te reageren: als je van nimmer immers maakt hou je het metrum en de klank vast, maar betekent het iets anders.

[Reem]

Ave9 schreef op 16-12-2004 @ 15:22 :
Om even op Re3m te reageren: als je van nimmer immers maakt hou je het metrum en de klank vast, maar betekent het iets anders.

Ja dat is wel een goeie.

Re3m schreef op 16-12-2004 @ 15:22 :
Ja dat is wel een goeie.

jij bent snel

[LittleLucille]

ik vind wantrouwen mooi..

Een stroom van gedachten,
als de rivier die nooit stopt,
beinvloed mijn leven,
maakt alles kapot.

beinvloed mijn leven,

moet beïnvloedt zijn

Voor de rest zie ik geen beelden of taal die mij aanspreken.

[Reynaert]

Een dubbele ontkenning betekent niet dat het wel zo is. Taal is geen wiskunde, 1--1=2 maar zin--zin=(sterke)-zin. Een dubbele ontkenning geeft een erge nadruk.

[Reem]

Ik dacht dat dat in het Engels inderdaad zo was.
Maar in Nederland is dat toch wel bij een dubbele ontkenning?

[Reynaert]

Nee, want de intentie van degene die een zogenaamde dubbele ontkenning gebruikt is niet om iets te ontkennen, maar om iets extra nadruk te geven. Volg maar eens een college pragmatiek, daar krijg je het allemaal uitgelegd.

[xineof]

'Alles bij elkaar' is leuk gekozen als topictitel. Wat me vooral opviel zijn de grote verschillen tussen de gedichten. Gedicht twee lijkt bijv. op een veel jongere leeftijd te zijn geschreven.

Bouwstenen vind ik de mooiste, niet te moeilijk of ingewikkeld, maar een heldere boodschap in een mooie vorm. Er spreekt gevoel voor ritme uit .

Het tweede gedicht spreekt me niet zo aan, hier vind ik wat te weinig aandacht aan besteed, ook de woordkeus vind ik wat clichématig.

Wantrouwen vind ik alweer mooier, maar op die brandende vraag vind ik geen goede afsluiter; een beetje een clichézin.

Boot vind ik degene waar het meeste temperament en gevoel in zit . Het beeld of de verwoording is niet heel bijzonder, maar er zit spanningsopbouw in en je hebt je gevoelens hier erg goed verwoord.

[Reem]

Renard schreef op 22-12-2004 @ 13:12 :
Nee, want de intentie van degene die een zogenaamde dubbele ontkenning gebruikt is niet om iets te ontkennen, maar om iets extra nadruk te geven. Volg maar eens een college pragmatiek, daar krijg je het allemaal uitgelegd.

Haha, okay. Maar dan hangt het dus af van de intentie. Hmm...

[Halogeen]

Re3m schreef op 23-12-2004 @ 11:47 :
Haha, okay. Maar dan hangt het dus af van de intentie. Hmm...

hangt niet alles van intenties af?
Het is immers het enige wat we hebben.

Over je gedichten neardo, ik ben het compleet met mijn voorgangers eens: De beelden of de taal doen mij niets. Ik vind het allemaal te veel recht toe recht aan en ik heb het allemaal al eens gelezen.