Column met discussiepunt

[JackieZ]

We weten dat Kerst van oudsher - of misschien niet van oudsher - een feest is waarbij er een sterke nadruk ligt op naastenliefde, familie en gezelligheid. De Kerstboom brandt fier, dode en nog nabloedende stukken hert worden, vermengd met iets wat vaagjes op een konijnenpootje lijkt, genoten alsof er nooit lijden aan voorafgegaan is, het glas wordt nog maar eens geheven; een zee van opgaan in gelach overspoelt de harten van de mensen.

Wie kan baden in gezelligheid, kan evenzo baden in eenzaamheid op het moment dat hij beseft dat aan zijn tafel geen glas geheven wordt, en dat er zelfs geen dood dier op zijn bord ligt om hem gezelschap te houden in zijn verdriet. De ballen hangen er stil bij, weerspiegelen de vlammen van waxinelichtjes.

De tofoe op mijn bord heeft geen weten van mijn aanwezigheid, of van mijn tranen. Ze smaakt zout, en hoort mijn schrandere lachen om de zoveelste flauwe grap van Lebbis en Jansen niet. De eenzaamheid omklemt me, in mijn gevangenis, die ik ben.

Ik ben de Kerst van de toekomst. Iedereen is weg.

'Het is de maand december. Meer dan ooit suddert de maatschappij. Het recht op publieke verkwisting is gegeven; alle dingen weerklinken met een immens geluid, alsof er verschil is tussen de feestdagen en gewone dagen. Zozeer is er geen verschil, dat hij zich niet schijnt te hebben vergist die beweerde dat december ooit een maand was, nu een jaar.'

Zo wordt een maand van verdriet een jaar van verdriet. Een jaar van eenzaamheid wordt een leven van eenzaamheid. Valt er in deze maatschappij nog te leven, met de last van het gemis op je schouders terwijl allen baden in opgaan in het opgaan zelf?

Alleen met Kerst. Het gerechtvaardigde zelfmedelijden dat de Kerstgeest bij mij opwekt, omarmt mij ver weg van de eenzaamheid, tot in het troosten dat mijn tranen aan mijn hart brengen.

Ik ben de Kerst van de toekomst. Verlaten. Badend in mijn eenzaamheid.

Een discussiepunt na deze colunm wil ik graag te zijn dat wij eens bespreken hoeveel mensen er eigenlijk eenzaam zijn met Kerst in plaats van dat bij hen de gezelligheid overheerst.

De afgelopen periode is voor mij een periode geweest van heel veel eenzaamheid en verdriet, en ik vermoed dat dat met Kerst nog niet over is. Zijn er meer mensen bij wie de nadruk bij Kerst ligt op hun eenzaamheid, juist omdat anderen zo gezellig doen en er een groot familiefeest van maken?

Ik kijk nu al met traantjes in de ogen uit naar volgende week, als mijn enkele familieleden (als er iemand komt) spelen dat alles goed is, en ik, in mijn verdriet, hetzelfde terugspeel.

[Skarrlock]

Dit heb ik ook... Ik krijg waarschijnlijk wel allerlei cadeautjes voor kerst, en ik vind dat ook wel plezant, maar echt veel waarde hecht ik er niet aan. Al een paar maanden voel ik mij best kut vanwege een meisje (ik ga het er niet verder over hebben), en met kerst zal ik alleen maar denken: "Was ik maar bij haar...".

Dus hoewel ik waarschijnlijk naar veel familie gaat waar het vast allemaal heel goed meegaat, wens ik slechts 1 ding voor kerst, en dat is liefde. Al weet ik al zeker dat ik dat niet kan krijgen.

Niet dat ik er echt super depri over ben hoor, ik denk dat ik mijn liefde ga delen met mensen die het moeilijk hebben, alleen dan nog veel moeilijker dan mij. Iets aan liefdadigheid ofzo.. Ik zie wel.

[JackieZ]

Skarrlock schreef op 19-12-2004 @ 10:01 :
Dit heb ik ook... Ik krijg waarschijnlijk wel allerlei cadeautjes voor kerst, en ik vind dat ook wel plezant, maar echt veel waarde hecht ik er niet aan. Al een paar maanden voel ik mij best kut vanwege een meisje (ik ga het er niet verder over hebben), en met kerst zal ik alleen maar denken: "Was ik maar bij haar...".

Dus hoewel ik waarschijnlijk naar veel familie gaat waar het vast allemaal heel goed meegaat, wens ik slechts 1 ding voor kerst, en dat is liefde. Al weet ik al zeker dat ik dat niet kan krijgen.

Niet dat ik er echt super depri over ben hoor, ik denk dat ik mijn liefde ga delen met mensen die het moeilijk hebben, alleen dan nog veel moeilijker dan mij. Iets aan liefdadigheid ofzo.. Ik zie wel.

Wat goed van je; liefdadigheid is een goeie zaak. Sterkte met je verdriet enzo, ik weet hoe het voelt (hoewel ik er wel vrij depri over ben ).

[Miracle]

Om eerlijk te zijn vind ik dit niet echt iets een heel topic aan te wijden. We hebben al veel topic's met de discussie over kerst. Hier, hier en hier.

Anders lijkt dit forum alleen maar negatief over kerst, dat lijkt me niet echt de bedoeling.

[Miracle]

Topic heropend en ik verplaats hem naar psychologie.

tsjah..... eenzamaheid.......... dat is dan niet alleen met kerst maar met elke dag nietwaar? maar goed.....ik kan er niet veel over zeggen, aangezien ik terug naar mijn ouders ga om het te vieren...

[Xonzo]

Wat ik zeker waar vind in de column is dat december geen maand is, maar een jaar.
De druk van kerstis en de daarbijhorende gezelligheid is zo groot dat het van december plots een samenvatting van het jaar geeft.
En ja, ik zit met kerst waarschijnlijk alleen thuis, eenzaam. Ook mn pa zal nieuwjaar maar eenzaam doorbregen. Daarom ben ik nu aan het overleggen om naar hem toe te gaan.
En er is ook allemaal zo veel schijnheiligheid over. Elk jaar zijn er acties voor mensen die eigenlijk alleen zitten. Maar écht actief er aan denken doet men niet.
Kerstmis een feest van samenhorigheid en naastenliefde? Niet dus, men vergeet de mensen die het slecht hebben, eenzaam zijn terwijl men rustig verderfeest.
Schijnheilig ja, dan krijg je plots een cado, doet heel de familie of ze je echt graag zien. Maar heel het jaar is het anders..
alsof ze alles kunnen oplossen door lief te doen op kerstmis.

[Nona]

Ik ben niet eenzaam met kerst. Ik heb een lieve familie, een lieve vriend die ook een lieve familie heeft en als die allemaal niet kunnen heb ik ook nog een zooi goede vriendinnen. Ik heb geen reden om me eenzaam te voelen.

Wat ik me wel bedenk is... Al die stress die veel mensen voelen om kerst. Daar ben je redelijk eenzaam is, ook al is het alleen maar omdat iedereen die heeft... Maar dat is dan ook weer niet zo erg, want je hebt er wel veel gezelligheid bij.

[JackieZ]

Xonzo schreef op 19-12-2004 @ 20:21 :
Wat ik zeker waar vind in de column is dat december geen maand is, maar een jaar.
De druk van kerstis en de daarbijhorende gezelligheid is zo groot dat het van december plots een samenvatting van het jaar geeft.
En ja, ik zit met kerst waarschijnlijk alleen thuis, eenzaam. Ook mn pa zal nieuwjaar maar eenzaam doorbregen. Daarom ben ik nu aan het overleggen om naar hem toe te gaan.
En er is ook allemaal zo veel schijnheiligheid over. Elk jaar zijn er acties voor mensen die eigenlijk alleen zitten. Maar écht actief er aan denken doet men niet.
Kerstmis een feest van samenhorigheid en naastenliefde? Niet dus, men vergeet de mensen die het slecht hebben, eenzaam zijn terwijl men rustig verderfeest.
Schijnheilig ja, dan krijg je plots een cado, doet heel de familie of ze je echt graag zien. Maar heel het jaar is het anders..
alsof ze alles kunnen oplossen door lief te doen op kerstmis.

Ja, ik ben ook wel met mijn moeder. Maar ik ben al jaren met mijn moeder.

In feite is de eenzaamheid bij mij dan nog erger, omdat ik Kerst in feite helemaal niet met alleen haar wil doorbrengen.

Mja wat doe je eraan. Ik zeg iig een klein gebedje voor de mensen die alleen zijn, net als ik.