05-01-2005, 17:34
|
|
|
Ze probeerde zo goed als ze kon te bewegen op de muziek, terwijl ze ondertussen gevoelens van angst omhoog voelde komen. Waar ben ik mee bezig? Wat doe ik hier ? Ronald keek haar naast het podium strak en gebiedend aan. Ze probeerde net zo leeg voor zich uit te kijken als de andere meiden op het podium. Ze schenen niets te voelen. Geen angst, geen paniek, geen schaamte. Voorzichtig trok ze haar topje uit. Wat moest ze anders? Mannen begonnen te klappen en keken haar verlekkerd aan. Een man leek extra geïnteresseerd en liep naar Ronald toe, ze zag ze praten. Wat bespreken ze? Gaat het over mij? Ze probeerde zich te concentreren op haar lichaam en de bewegingen die ze maakte. Toen het nummer afgelopen was, wenkte Ronald haar.
‘Je moet iets voor me doen liefje, rustig maar, je deed het echt geweldig. Je bent een natuurtalent.’ Ze keek hem aan met angst in haar ogen. ‘Rustig aan maar, het gaat niet om vanavond. Over een paar daagjes heb ik een klusje voor je. Maak je alsjeblieft geen zorgen. Ga nu maar weer het podium op en maak die mannen gek!’ Hij gaf haar een glas aan en dankbaar dronk ze het in een teug leeg, daarna pas beseffend dat ze beter geen drankje van hem aan had moeten nemen. Ze stapte het podium weer op en voelde zich steeds losser worden. Haar lichaam bewoog zich voort maar met haar hoofd was ze er niet bij. De hele ruimte leek te draaien. Ze ging maar door, ook toen de muziek al op was gehouden. In haar hoofd hielden de geluiden niet op. De mannen keken nu vol bewondering en ze voelde haar zelfvertrouwen stijgen. Dit is toch niet zo erg? Ze ging steeds verder en steeds meer kleren vlogen door de zaal. Ronald keek tevreden toe vanachter de bar. Dit keer had hij een goed meisje uitgekozen… Een zonnestraal kwam tussen de dichtgeschoven gordijnen door en prikte in haar ogen. Haar hoofd deed pijn en ze voelde een steek toen ze haar ogen opende en die meteen het felle licht opvingen. Wat is er allemaal gebeurd en wat heb ik allemaal gedaan? Vaag kon ze zich Ronald nog herinneren en het eerste deel van de avond. Toen hij vroeg of ze wilde dansen. Weer voelt ze de schaamte en wanhoop die ze voelde toen ze op dat podium stond. Daarna werd alles vaag. Ze weet niet eens meer hoe ze in bed is beland! Ronald kwam binnen en keek haar vrolijk aan, in zijn handen had hij een dienblad met een glas jus en een broodje. Hij scheen niks te merken van haar gevoelens over de vorige avond. ‘Hoe voel je je nu? Je deed het echt geweldig, ik ben zo trots op je! Je hebt ze echt gek gemaakt en ik heb meteen nog een paar klusjes erbij voor je.’ Hij gaf haar het glas aan en gretig bracht ze het naar haar mond toe. Ze voelde het heerlijke sap haar droge keel instromen en voelde zich direct al wat beter. Om zijn woorden te benadrukken gaf hij haar een kus op haar voorhoofd. Zou hij toch van me houden? Haar gevoelens van wanhoop waren meteen weg en maakten plaats voor een gevoel van trots. Ze dacht dat hij niets voor haar voelde, niets van haar wilde maar dit bewees toch wel wat anders! Tevreden liet ze haar vermoeide lichaam achterover zakken in de zachte kussens. ‘Slaap nog maar wat, vanavond is dat klusje waar ik je gisteren over vertelde. Het is echt een superklus, geloof me!’ ze voelde weer wat twijfels opkomen, iets wat hij waarschijnlijk merkte want meteen vervolgde hij: ‘je weet hoe graag ik hier woon en jij natuurlijk ook, we hebben het geld even nodig liefje! Doe het voor ons…’ Hij liep met grote stappen naar de deur en liep de gang op. Ze keek hem na. Wat is hij toch geweldig . Ze had nog nooit een vriendje gehad en hij zorgde meteen voor haar, ze mocht zelfs bij hem wonen! Wat was liefde toch geweldig, dacht ze met een zucht, terwijl ze haar ogen weer sloot.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
05-01-2005, 17:37
|
|
|
|
Toen ze weer wakker werd was het alweer ver in de middag. Tot haar verbazing lagen er op de stoel naast het bed kleren klaar voor haar, nieuwe kleren. We hadden toch zo weinig geld? Nou ja, het is lief van hem, hij wilde haar natuurlijk bedanken! Ze pakte de broek van de stoel en voelde aan de stof. Het was zacht en soepel. Ze trok de kleren aan en keek in de spiegel. Het topje was gemaakt van doorschijnende stof maar paste haar perfect. Het was wel wat uitdagender dan wat ze gewend was te dragen maar het stond haar goed. Dit zou ze vanavond aantrekken. Ze zou op het podium gaan staan en gaan dansen voor Ronald. Ze wilde hem bedanken. Misschien kan ik hem wel een privédansje geven? Ze grinnikte bij die gedachte. Strompelend verplaatste ze zich naar de keuken. Weer geen boodschappen gedaan. Het enige wat er nog lag was een uitgedroogd stuk oude kaas en een beschimmelde appel. Ze besloot zich aan te kleden en naar de winkel te gaan. Ze had nog wel wat geld over. Misschien kon ze vanavond koken voor Ronald, om hem te bedanken voor alles wat hij voor haar had gedaan. Hij had haar onderdak gegeven en eten, het enige wat hij ervoor terugwilde was dat ze soms danste, dat was toch niet zo erg? Hij had gezegd dat ze de andere mensen in de zaal moest vergeten. Hij was de enige voor wie ze danste, de rest was niet belangrijk had hij gezegd. Wat is het toch een schatje! Terwijl ze voor de spiegel stond, dacht ze aan haar familie. Hoe zou het met haar broertje gaan, en met haar moeder? Ze probeerde de gedachte zo snel mogelijk uit haar hoofd te krijgen. Ze waren niet meer belangrijk. Ze zijn verleden tijd en behoren bij mijn andere leven, dit leven nu is belangrijk. Toch kon ze het beeld moeilijk kwijtraken, elke dag dacht ze er wel een keer aan en dan voelde ze meteen een steek in haar hart. Een paar keer had ze met de telefoon in haar handen gestaan, klaar om te bellen en te zeggen waar ze was en dat het goed ging. Ze had zo de neiging om alles tegen haar moeder te zeggen zoals ze vroeger altijd deed. Maarja…’Vroeger is verleden tijd en niet belangrijk,’ zei Ronald altijd. Hij heeft waarschijnlijk gelijk.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
05-01-2005, 17:38
|
|
|
Schrijf je dit puur voor jezelf of is dit een subtiele manier om jezelf uit te drukken in woorden?
__________________
Drinken halveert je leven, maar je ziet dubbel zoveel...
|
|
05-01-2005, 17:51
|
|
|
|
huh?? haha snap je niet psies
tis gewoon verhaal wat ik aant schrijven ben... en ik vroeg me af wat jullie ervan vonden!
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
05-01-2005, 19:21
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik vind het verhaal zelf goed geschreven, het is een onderwerp waar al vaak dingen van gepost zijn hier op Letteren. Enerszijds is het jammer, creativiteit staat bij mij hoog in het vaandel. Anderszijds is het makkelijk om een oordeel te vellen, omdat ik veel vergelijkingsmateriaal heb. Het verhaal houdt mijn aandacht vast, maar het is geen sterke greep. Ik heb dit verhaal al een keer gelezen, maar toen vergat ik commentaar te geven. De schuine stukjes in je tekst geven het geheel een grappig accent, maar het is stom om te lezen  .Grim - Ik vind het goed, ga door! |
|
|
05-01-2005, 23:03
|
|
|
Ga je verder? ik wil namelijk een gevolg.!
__________________
Tsja...nou zeg...
|
|
06-01-2005, 11:06
|
||
|
Citaat:
.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
|
06-01-2005, 11:10
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Grim - er staat 'volg' in, dus de bedoeling is wel duidelijk, hoop ik? |
|
|
06-01-2005, 11:13
|
||
|
|
Citaat:
. En ja hoor, de bedoeling snap ik .
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
|
06-01-2005, 11:22
|
|
|
|
Miep niet..
ik wil een vervolg op het vervolg..
__________________
Tsja...nou zeg...
|
|
06-01-2005, 11:33
|
|
|
Het onderwerp is idd wel vaak gebruikt, maar ik vind het goed geschreven! Het leest lekker.
Ik wil ook een vervolg.. op het verhaal. 
__________________
Wark!
|
|
06-01-2005, 13:32
|
|
|
|
Fluitend liep ze de deur uit. Wat is dit toch een geweldige stad , dacht ze met een teruggevonden gevoel van geluk in haar hart. Alles was in de buurt en de mensen waren zo gezellig. Ze hoefde alleen maar de straat over te steken of ze stond al bijna binnen bij de supermarkt. Bij de deur van de supermarkt zag ze opeens een bekend gezicht. O god, dat is mijn tante, dacht ze verschrikt en snel dook ze weg achter een busje dat geparkeerd stond. Ze was bezig iets op te plakken. Wat raar, ze woont niet eens in de buurt! Ongeduldig wachtte ze af totdat de vrouw wegging, toen liep ze naar de deur. Happend naar adem ontdekte ze dat haar tante een foto van haar op had gehangen.
‘Heeft u dit meisje gezien? Neem dan contact op met 06-64783029!’ De mensen die langsliepen zagen de foto en haar natuurlijk ook! Snel griste ze het papier weg en stopte het in haar tas. Zouden ze toch om haar geven? Zouden ze allemaal toch van haar houden, ondanks wat ze had gedaan? Ze slikte en voelde de woede borrelen. Dit mag niet. Dit is háár stad, háár leven, háár supermarkt. Ze moesten hier wegblijven! De neiging om te bellen of iets te laten horen was meteen verdwenen en maakte plaats voor woede. Stampend liep ze de supermarkt binnen en zocht verwoed naar de spullen die ze nodig had. Lekkere dure zalm zou ze maken, met een lekkere salade erbij en gebakken aardappeltjes, dat was toch zeker een feestmaal? Veel beter dan de zooi die ze thuis altijd te eten kreeg! Een gevoel van warmte kwam in haar lichaam toen ze dacht aan het blije gezicht van Ronald straks, als hij ziet wat ze voor hem heeft gedaan. Lekker flesje wijn erbij, dat ging er altijd wel in. Helemaal blij met wat ze allemaal had gedaan liep ze weer terug naar het appartement. Wat was dit toch een heerlijk leven. Ze kon alles doen wat ze wilde! Ik laat dit niet mijn dag en leven verpesten! Er waren veel mensen op pad, overal was het druk. Iedereen was bezig met shoppen voor kerstcadeautjes natuurlijk. Een steek ging door haar hart. Wat miste ze dat eigenlijk. Gezellig bij de boom zitten met haar ouders en broertje. Cadeautjes uitpakken en daarna gezellig eten. Het waren leuke herinneringen. Aan de kant van de weg stond een man kerstbomen te verkopen. Zal ik..? Zwijgend betaalde ze de man en liep glunderend verder. Ze gunde haar familie niet meer geluk dan zij met de kerstdagen, dus ze zou het gewoon gezellig gaan maken! Met een boompje onder haar arm liep ze verder. Het appartement kon wel een beetje sfeer gebruiken. Binnengekomen schrok ze. Ronald was ondertussen thuis geweest en was blijkbaar niet echt vrolijk. Planten lagen verspreid over de grond en overal lag glas. Voorzichtig keek ze om het hoekje van de slaapkamer. Ronald zat op bed met zijn hoofd rustend op zijn handen. ‘Schatje, wat is er gebeurd?!’ Hij tilde zijn hoofd kreunend op. Er liep een straaltje bloed over zijn verdikte wang naar beneden en zijn oog zat half dicht en was blauw. ‘Oh mijn God liefie, wie heeft dat in vredesnaam gedaan? Praat nou toch tegen me, praat nou!’ Hij keek haar aan met tranen in zijn ogen maar zijn lippen vormden een streep. In zijn ogen zag ze verdriet en boosheid tegelijkertijd. Er werd aangebeld en snel liep ze naar de deur. ze opende de deur een klein beetje en keek om het hoekje. Het was de buurvrouw. ‘Ik hoorde allemaal lawaai, gaat het wel? Ik hoorde zoveel geluiden en Pietje werd helemaal gek van de geluiden dus ik maakte me zorgen en dacht; laat ik eens even kijken wat er aan de hand is.’ Snel toverde ze een lach op haar gezicht. ‘Er is niets aan de hand mevrouw van Duinen, echt niet. Ik liet gewoon iets uit mijn handen vallen.’ Snel deed ze de deur weer dicht maar het oude vrouwtje stak haar voet tussen de deur. ‘Weet je het zeker liefje?’ ‘Ja, ik weet het echt zeker mevrouw, ik moet nu weer verder sorry.’ Dit keer was ze te snel en de vrouw had geen kans nog iets te zeggen of haar voet tussen de deur te zetten. Snel baande ze zich een weg tussen de planten en het glas, terug naar de slaapkamer. Ronald zat nog steeds in dezelfde positie. Roerloos en onbewogen. De blik in zijn ogen nog steeds hetzelfde. Ze pakte zijn handen vast. ‘Ik vertel het je vanavond wel. Wat heb je voor lekkers bij je?’ Met moeite probeerde zijn mond zich te vormen tot een glimlach maar het lukte hem niet. Ze wist dat ze hem niet moest dwingen te praten. Hij was al niet zo’n prater dus dat zou waarschijnlijk alleen maar averechts werken. ‘Ga maar even liggen schatje, ik ga wel even eten maken en we praten straks wel.’ Ze gaf hem een kus en zag dat zijn gezicht betrok toen haar lippen zijn huid raakte, maar dankbaar kroop hij toch zo goed als het kon tussen de lakens.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
Laatst gewijzigd op 06-01-2005 om 14:54. |
|
06-01-2005, 13:50
|
|
|
|
mooi verhaal! goed opgebouwd, meenemende schrijfstijl!
ga zo door ben benieuwd naar het vervolg |
|
06-01-2005, 14:04
|
||
|
|
Citaat:
Verder goed. O, maar de eerste zin heb je in de ott staan. Moet de ovt zijn, net als in de rest van het verhaal.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
|
06-01-2005, 14:14
|
|
|
|
Goed!
__________________
Tsja...nou zeg...
|
|
06-01-2005, 14:29
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Grim - Goed stukje
|
|
|
06-01-2005, 14:55
|
|
|
|
tis al veranderd..bedankt...vanavond volgt weer een stuk!
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
06-01-2005, 18:10
|
|
|
|
De stilte duurde maar een paar seconden en werd gevolgd door bonken op de deur en schreeuwende stemmen. Uit de slaapkamer kwam geen geluid en voorzichtig liep ze naar de deur. Wie is dat? Is dat mijn moeder misschien? Voorzichtig opende ze de deur op een kier en keek om het hoekje. Het was geen familie.
Voor de deur stonden drie mannen met alledrie een gezicht dat de woede niet wist te verhullen. De voorste man gaf een duw tegen de deur, wat ervoor zorgde dat ze bijna omviel. Geschrokken deed ze een stap achteruit. ‘W-Wie zijn jullie. Wat doen jullie…’ De tweede man kwam naar haar toegelopen met grote passen en drukte een doek tegen haar mond aan. Ademloos zag ze de kamer draaien en langzaam vervagen, daarna werd alles donker. Voorzichtig opende ze haar ogen maar het licht was te fel en snel sloot ze ze weer. Met haar handen tastte ze langs de muur en stond ze voorzichtig op. De kamer was een rotzooi. Overal lag alles verspreidt, terwijl ze het net opgeruimd had. Een ijzige gil kwam uit haar mond maar zelf had ze het gevoel dat haar oren het niet meer deden. ‘Ronald!’ Daar lag hij. Een poel bloed rond zijn hoofd dat zich door de kamer verspreidde. Ze had hem niet eens gezien! Voorzichtig pakte ze zijn hand. ‘Ronald hoor je me? Wat is er gebeurd, wat moet ik doen?! Tranen stroomden over haar gezicht heen en drupten op zijn gezicht. Dit kan niet waar zijn. Dit kan echt niet waar zijn. Eerst mijn vader en nu Ronald, de jongen waar ik zoveel van houd. Snel pakte ze de telefoon terwijl ze door zijn haar streek. Wat is er gebeurd, wat kan er nou gebeurd zijn? Waarom waren die mannen zo boos? Ze dacht terug aan haar vader, die anderhalf jaar geleden overleden was. Waarom gebeurt dit toch? Waarom in mijn leven? Waarom kan alles verdomme nou niet een keertje goed gaan?! De ambulance kwam met loeiende sirene aangereden en de buren kwamen allemaal om het hoekje kijken. ‘Ga verdomme ergens anders kijken! Leuk hè iemand zien liggen in zijn eigen bloed! Leuk hè, ja voor jullie misschien wel maar ik houd godverdomme van hem ja, ik wel!’ Iemand greep haar vast en weerhield haar daarmee ervan dat ze iemand aanvloog. De buren keken allemaal angstig naar haar, alsof ze gek was. Met tranen in haar ogen zag ze toe hoe Ronald afgevoerd werd. Hij zag er zo hulpeloos uit. De rit naar het ziekenhuis beleefde ze in een roes. Er werden dingen gezegd over zijn toestand maar ze hoorde niks. Ze zag hem alleen maar. Haar vriendje. Haar redder in nood. Waarom moest dit gebeuren in haar leven? Na zes uur zag ze eindelijk de deur van de operatiekamer opengaan. Lijkbleek lag hij daar op het bed met zijn ogen gesloten. Wat een opluchting, hij leefde nog! Toch? Ongerust keek ze naar de dokter die naast het bed liep. Hij keek haar aan en gaf haar een knipoog. ‘Hij haalt het denk ik wel hoor meid, maak je niet teveel zorgen en ga naar huis. Rust even dan kan je als hij over een paar uur bijkomt er zijn als hij zijn ogen opent. Laat voor de zekerheid maar even je telefoonnummer achter bij de balie oké?’ ‘Oké,’ wist ze met zachte stem uit te brengen. Ze had geen energie om ertegenin te gaan dus liep ze naar de balie toe en gaf haar telefoonnummer. Buiten keek ze omhoog naar de lucht. Heb ik geen recht op geluk en liefde papa? Mag ik niet een keertje blij zijn met mijn leven en de kant die het opgaat? Ze wist dat ze geen antwoord zou krijgen. Of misschien was dit wel zijn antwoord? Ze had de vraag al zo vaak gesteld en misschien was het antwoord gewoon ‘nee’.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
Laatst gewijzigd op 06-01-2005 om 18:45. |
|
06-01-2005, 18:29
|
|||
Verwijderd
|
Mooi stukje weer, ik vloog er echt doorheen. Maar, het zal eens niet zo zijn, ik heb wat opmerkingen.
Citaat:
Citaat:
Verder zijn de schuine stukjes wel echt 'jouw' verhaal, maar ze zijn nog steeds rete-irritant om te lezen. Grim - Je gaat lekker zo 
|
||
|
06-01-2005, 18:43
|
|
|
|
moet ik nou wel of niet die stukjes schuin zetten??
de een vind het wel duidelijk...de ander niet...ben confused nu...  @Grim: dank je en zal het veranderen!!
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
06-01-2005, 19:31
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik lees er wel doorheen.  Grim |
|
|
06-01-2005, 19:37
|
|
|
|
dankje...ik hou het wel zo
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
06-01-2005, 21:23
|
|
|
‘Ik hoorde allemaal lawaai, gaat het wel? Ik hoorde zoveel geluiden en Pietje werd helemaal gek van de geluiden dus ik maakte me zorgen en dacht
2 keer geluiden...mischien is 1 keer lawaai een goede vervanging?
__________________
Het is niet af maar er komt geen vervolg.
|
|
06-01-2005, 21:24
|
|
|
|
mooi verhaal trouwens
__________________
Het is niet af maar er komt geen vervolg.
|
|
06-01-2005, 21:48
|
|
|
|
dank je
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
| Advertentie |
|
|
|
06-01-2005, 21:54
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Grim |
|
|
06-01-2005, 22:20
|
|
|
|
Dan moet je de tweede "de geluiden" weghalen, en tussen "werd" en "helemaal" het woordje "er" zetten, dus "werd er helemaal gek van"
.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
06-01-2005, 22:22
|
|
|
|
IK ZAL HET VERANDEREN!!!!!!!!!!
(morgen..nu benk moe )
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
08-01-2005, 12:06
|
|
|
Goed verhaal, leest lekker...
Wanneer komt er weer een vervolg???
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
|
|
08-01-2005, 14:24
|
|
|
Makkelijk verhaal, het maakt me wel nieuwschierig naar het vervolg. Ik behoor tot de groep die zich wel irriteerd aan de schuine stukjes, maar dan denk ik ze wel rechtop
Ga zo door!
__________________
Zo. En dat is weer een genot voor het oog.
|
|
08-01-2005, 15:18
|
|
|
Ik ben van de andere groep, die de schuine stukjes juist een verduidelijking vind
. Houden zo en doorschrijven!
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
|
08-01-2005, 20:04
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
|
09-01-2005, 13:04
|
|
|
|
Ze werd gewekt uit haar onrustige slaap door het rinkelen van de telefoon. Gelijk paniek. Was er iets mis met Ronald? Meteen kwam er de angst die ze al eerder had gevoeld. Als het maar niet gebeurd is, als hij maar niet dood was. Ze rende naar de telefoon maar struikelde onderweg over de plant die nog steeds midden in de kamer lag. Snel pakte ze de pot op, terwijl ze over haar pijnlijke knieën wreef.
‘Hallo met…’ Ze was te laat, de verbinding was alweer verbroken. Moedeloos zakte ze in elkaar. Echt niks gaat goed vandaag, verdomme! Boos gaf ze en trap tegen de plantenbak, die daardoor een stuk verder rolde. De telefoon ging niet meer en het huis bleef stil. Ze stond op en pakte de plant. Ze maakte alles weer netjes terwijl ze met harde muziek de nare gedachtes uit haar hoofd probeerde te zetten. Alles komt goed, alles komt goed, alles komt goed. Dat zinnetje herhaalde zich elke keer in haar hoofd. Zelf twijfelde ze aan de betekenis ervan maar het was beter dan denken; komt alles goed? Dat was eigenlijk de vraag die ze zich onbewust de hele tijd stelde, terwijl ze zelf het antwoord niet kon weten. De telefoon ging na een half uur weer. Dit keer was ze op tijd. Het was het ziekenhuis, of ze even wilde komen. De stem van de vrouw klonk neutraal en zonder emoties. Snel belde ze een taxi, dan maar even geld uitgeven, het was sneller dan helemaal met de bus het centrum door! Na twintig minuutjes kwamen ze eindelijk bij het ziekenhuis aan. Ze rende snel naar binnen en hijgend kwam ze aan bij de balie. ‘Wat is er gebeurd? Wat is er aan de hand?’ De woorden kwamen feller en harder uit haar mond dan ze bedoelde maar het kon haar niks schelen. De vrouw achter de balie bleef rustig zitten en typte langzaam iets in. Een gevoel van radeloosheid en boosheid zorgde er bijna voor dat ze de vrouw over de balie heen sleurde maar ze hield zich kalm. Ze werd doorverwezen naar een kamernummer en snel liep ze naar de lift die natuurlijk weer een eeuwigheid op zich liet wachtten. Eenmaal in de kamer aangekomen verwachtte ze Ronald te zien liggen maar hij lag er niet! Verward keek ze om zich heen. Hier moest ze toch zijn? Weer keek ze naar het kamernummer en het is inderdaad het nummer dat de vrouw noemde. Ze rende de gang op en keek in een volgende kamer, waar een zuster bezig was een man medicijnen te geven. De vrouw was zo inspannend bezig dat ze niet eens merkte dat ze in de kamer was. Ze loopt weer terug naar kamer 572 en daar staat een man die schijnbaar op haar stond te wachten. ‘Waar is Ronald? Waar is hij?! Geruststellend kijkt de man haar aan. ‘Maak je geen zorgen, alles komt goed met hem, echt waar. Ik wilde alleen dat je zou komen zodat je erbij bent als hij wakker wordt over een half uurtje ongeveer.’ ‘Wa-wat heeft ie?’ Ze stelde de vraag maar wist niet of ze het antwoord wel wilde horen.
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
Laatst gewijzigd op 09-01-2005 om 20:17. |
|
09-01-2005, 19:20
|
||
|
|
Hey! Ik vond het weer een nice stukje
maar dit stukje vond ik een beetje minder:Citaat:
Het zou misschien iets fijner lopen als je de 2e zin het woord 'zinnetje' zou vervangen door 'ervan', dus dan krijg je: Dat zinnetje herhaalde zich elke keer in haar hoofd. Zelf twijfelde ze aan de betekenis ervan, maar het was beter dan denken; komt alles goed? Mja, mierenneukerij, voor de rest naais! Keep it goin'!
__________________
Zo. En dat is weer een genot voor het oog.
|
|
|
09-01-2005, 19:50
|
||||||
|
|
Tof, maar nog een paar foutjes
.Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Ook heb je erg weinig komma's gebruikt, maar ik heb geen zin om die er allemaal uit te halen .
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|||||
|
09-01-2005, 20:23
|
||
|
Citaat:
Je kunt ook een gestresste buurvrouw hebben die alles herhaalt.
__________________
Intimacy is a four syllable word for "Here are my heart and soul - please grind them into hamburger and enjoy".
|
|
|
09-01-2005, 20:51
|
|
|
|
haha precies..en bedankt
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
11-01-2005, 17:19
|
|
|
|
ben er weer mee bezig...voor het weekend staat er een nieuw stukje op!
__________________
Heaven bend to take my hand and lead me through the fire, be the long awaited answer...to this long and painfull fight
|
|
11-01-2005, 17:58
|
||
|
|
Citaat:
)Verder goed!
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
|
|
|
05-06-2007, 16:18
|
|
Verwijderd
|
ik heb alles in een keer achter elkaar gelezen
ik vind het een heel mooi verhaal.Nu jullie het zeggen idd er staan schuingedrukte woorden en zinnen in. Het viel me niet eens op dus laat maar lkkr staan of doe wat je zelf wil Hoop dat er snel een vervolg is XXX Fia |
|
05-06-2007, 17:26
|
|
Verwijderd
|
Ik gok niet dat er nog een vervolg komt, aangezien deze topic al tweeënhalf jaar oud is. Het is niet echt de bedoeling dat er op zulke oude topics nog gereageerd wordt, vandaar dat ik hem nu ook op slot doe.
LUH-3417 |
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:14.
Adverteren