|
2. De eigenaardige spin
’Tik, tik, tik.’ Harry wordt wakker van een hard getik op zijn raampje. Hij ziet dat het Koekeroekus is, de dwerguil van Ron. Hij maakt het raampje open en Koe fladdert wild in ’t rond, Harry houdt het uiltje dan maar even vast aan zijn poten om hem wat te kalmeren, maar ook dat werkt niet echt. Daarom houdt hij het hele lichaampje in zijn handpalm en ziet het kleine briefje dat aan zijn linkerpoot is vastgebonden. Hij maakt het briefje onhandig los en rolt hem open;
Beste Harry,
Mijn moeder, ik en de rest van de familie zouden het leuk vinden als je weer eens langs kwam. Als je wilt komen stuur dan zo snel mogelijk een briefje terug en wij staan gauw bij jullie voor de deur, hopelijk tot gauw,
groetjes Ron
Harry pakt meteen een stukje perkament, een veer en een potje inkt en begint vlug een briefje terug te schrijven;
Hé Ron,
Lijkt me leuk! Ik zou jullie wel weer willen eens spreken. Ik heb me koffer al ingepakt dus kom maar zo snel mogelijk,
groetjes Harry
Harry bind het briefje aan de poot van Koe en stuurt het uiltje richting Ron. Hij gaat weer op bed zitten en pakt zijn doos met smekkies. ‘Hmm, welke zou ik nemen’, denkt hij. Hij pakt 2 roze kleurige en stopt ze beiden in zijn mond, ‘gadverdamme mierikswortel!’
’Pap wanneer krijg ik nou mijn nieuwe fiets?’ zeurt Dirk.
’Die krijg je zo snel mogelijk, ik heb de bestelling al geplaatst, ’t duurt nog zo’n 3 dagen’, antwoord Herman geërgerd. ‘Schat, wat gaan we eten?’ ‘Erwtensoep’, zegt Petunia.
Als iedereen zijn bord leeg heeft gaat de bel. ‘Godverdomme, wie belt nu op zo’n tijdstip, snappen die dan niet dat we aan het eten zijn!’, schreeuwt oom Herman. Geërgerd loop hij naar de deur en trekt hem hard open. Dan is hij even stil. ‘Goedenavond, familie Wemel’, zegt hij zachtjes. ‘Komt u binnen’. ‘Hallo Herman, we komen Harry ophalen, hij logeert bij ons totdat we naar Zwei....’. ‘Herman laat hem zijn zin niet afmaken; ‘Ja ja, kom nu maar binnen, hadden jullie niet even kunnen bellen van te voren?’ ‘Sorry meneer, maar wij weten niet goed hoe zo’n ding werkt’
Harry komt inmiddels hard aanrennen nadat hij hoorde dat het de Wemels waren. ‘Heey, alles goed Ron!?’ ‘Ja, helemaal, met jou?’ ‘Ook hé’. ‘Alleen zou ik het fijn vinden als we hier zo snel mogelijk weg waren’, fluistert Harry in Ron’s oor. Ron begint te glimlachen. ‘Ja’s goed’. ‘Mam kunnen we hier weg?’ ‘Ja Ron, maar eerst even Harry een knuffel geven, ik heb hem al zo lang niet meer gezien, kom eens hier schattebout’ Harry wordt helemaal fijngeknepen.. maar hij is blij dat hij weg kan bij de Duffelingen. Hij zwaait ze nog even na en met een glimlach op zijn gezicht vertrekken ze naar Het Nest.
Eenmaal aangekomen kijkt Harry eens flink in het rond. Alle bomen die de jaren ervoor daar stonden waren weggekapt. ‘Ja Harry, ze moesten weg van de gemeente, ze vonden ze te lelijk en daarom zijn ze allemaal gekapt. Ogja, zo erg is ’t nou ook weer niet’, zegt meneer Wemel. ‘Ja echt wel!’, schreeuwt Ron er achteraan. ‘Nu kan iedereen ons zien als we zwerkbal zitten te spelen’, zegt Fred er achter aan.
Als ze eenmaal binnen zijn vraagt Ron vanaf het trappenhuis; ‘Kom je mee Harry?’. ‘Waarvoor?’ ‘Dan zetten we je spullen al boven’, antwoord Ron. ‘Oké, ik kom’. ‘Komen jullie wel zo even naar beneden voor een kopje thee?’, vraagt mevrouw Wemel. ‘Ja mam’, antwoord Ron ongeïnteresseerd.
’Ik heb mijn kamer anders ingericht Harry’, zegt Ron. Ze lopen zijn kamer binnen en Harry kijkt licht verbaasd maar ook vriendelijk rond. ‘Wow, mooi man, die rode muur daar is cool. Wow, je hebt nieuwe posters van de 'Cambridge Cannons' , vet gaaf man.’ ‘Kijk hier, die heb ik gekocht van geld wat ik verdiend heb in de vakantie.’ Ron maakt zijn hand open en Harry kijkt enthousiast naar de lepel in de hand van Ron, versierd met edelstenen en een plaatje van Kruml. ‘Wow, issie van zilver?’ ‘Ja, maar houdt alsjeblieft je mond tegen mijn ouders, die vermoorden me, hij kostte 3 galjoenen.’ ‘Oke, ik zeg niks, waar heb je die gekocht?’ ‘In een klein winkeltje in de Wegisweg.’
Nadat ze nog een half uur over het lepeltje hadden gepraat liepen ze naar beneden en dronken met de rest van de familie een kopje thee. ‘Mag ik buiten even wandelen?’ vroeg Harry toen iedereen het kopje leeg had. ‘Ja is goed Harry, als je maar niet later als 8 uur binnen bent’. Antwoordde mevrouw Wemel.
Harry liep door de voortuin en keek eens om zich heen, er was nog 1 spar in de weide omgeving. Hij liep erna toe en bekeek hem eens. Er liepen allemaal mieren heen en weer met stukjes brood. Verder zag hij in de top van de boom een vogelnestje, waar een moeder haar jongen aan het voeden was. Hij keek weer naar de stam, waar veel hars uit liep, waarschijnlijk door spechten veroorzaakt. Toen zag hij een spin die raar gekleurd was. Hij was donkergroen en had een rode gloed die er overheen scheen. Achteraan zaten hele kleine bruine haartjes die overeind stonden. Hij bewoog zich ook heel raar, hij gebruikte slechts 4 van zijn 6 poten. Zijn ogen waren zeker 4 millimeter doorsnede en zijn lijfje was ongeveer 4 centimeter lang en hij had hoorns op zijn voorhoofd van zo’n 1,5 centimeter. Hij keek Harry met een enge, scherpe blik aan en na een aantal seconden en Harry werd een beetje zenuwachtig. De spin trok zijn bek open en er kwam een hoog gilletje uit. Plotseling begon de wereld weer om Harry heen te draaien en voelde hij zijn maag een paar keer over de kop gaan. Hij begon net zoals gisteren te braken en was nu nog misselijker. ‘Help!’ wist hij samen met een hoog gilletje nog uit te brengen. De wereld begon nog harder te tollen en Harry werd erg nerveus en bleef met een vage blik naar het beestje kijken, die steeds meer geluidjes op andere toontjes gilde. Harry werd nu nog misselijker en begon als een spastische jongen met alles te zwaaien, daarna voelde hij zich zo slap dat hij met een harde klap op de grond viel.
__________________
Go with the flow and the Sex
|