Oranje lucht en de romanticus

[Reynaert]

De afbeelding is helaas niet van mij, maar gewoon een foto die ik op internet heb gevonden. Ik ga er geen gewoonte van maken om afbeeldingen van anderen ongevraagd bij mijn gedichten te zetten, dit wordt voorlopig de laatste. De eerstvolgende afbeelding bij een gedicht van mij zal ik zelf maken, beloofd.

Oranje lucht en de romanticus

In het goudgele graanveld ligt een landloper;
naast hem in zomerjurk een jonge vrouw.
Hij zegt: wij hebben onszelf verlicht,
als de dichter die haarscherp
de compositie van ’s mans leven schetst.
Ze zwijgen wat, de wind waait lauw
de stengeltoppen krom. Dan zingt ze
een lied waarvan de woorden
niet bestaan.

Over hen heen ligt een oranje lucht,
die hem hun ontmoeting doet herdenken.

De donkerte van het gewelf boven hem,
verried de leegte van de hemel
en zijn stem beroofde de stilte
van haar nietig bestaan.
Hij had gezegd:
hoe kan ik zo zwart zijn,
zo dolen door de dagen,
terwijl de regenachtige jaren
mij van het leven beroven,
terwijl elke ochtend
mijn dromen vergaan.

De lucht rond de straatlantaarn,
ze scheen door het oranje licht,
zuchtend, alsof ze elk moment
uit kon gaan.

In het veld is hij alleen,
suf van slaap huilt hij
de dood van zijn droom.
Sleept zichzelf door onweer
modder en overvloed.
Zijgt tenslotte neer
naast een heldere stroom.

“Iedere gedachte verandert
ogenblikkelijk in goud,
zo ook deze, als het zwerk
dat zwaar waar is, echt.
Verlos mij van mijzelf,
Paktolos, en laat dan
erbarmelijk arm,
mijn denken vervluchtigen.”

De Wilgen, 20 februari 2005

[Reem]

Hmm.. Ik weet niet zo heel goed wat ik hierover moet zeggen. Ik vind het echt fijn om dit te lezen, maar het doet mij meer als een verhaal aan dan een gedicht. Niettemin vind ik het echt heel mooi: zo dromerig, romantisch, en dan wanhopig. Je taalgebruik is prachtig. Dat vind ik erg knap gedaan, maar ik kan niet zeggen dat ik 'm als gedicht echt ongelooflijk goed vind.

[Dreamerfly]

Wat in een prozavorm gegoten, lijkt het.

Ik wil je allereerst becomplimenteren met je geweldige (ook orginele) taalgebruik in dit gedicht! Mooie alliteraties en klanken. Erg goede inhoudelijke verwoordingen b.v:

wij hebben onszelf verlicht,
als de dichter die haarscherp
de compositie van ’s mans leven schetst.
Ze zwijgen wat, de wind waait lauw
de stengeltoppen krom. Dan zingt ze
een lied waarvan de woorden
niet bestaan.

Heerlijk!:-)

die hem hun

Dit vind ik geen mooi nederlands en het het loopt ook niet fijn.

hoe kan ik zo zwart zijn,
zo dolen door de dagen,
terwijl de regenachtige jaren
mij van het leven beroven,
terwijl elke ochtend
mijn dromen vergaan.

Ik vind het 2 keer gebruik maken van terwijl jammer. Ik zou de 2e "terwijl" vervangen met en.

Door strofe vijf krijg ik het idee dat de dame van strofe 1 een verbeelding of herinnering van hem is, klopt dat?

Strofe 4 regel 2 zou ik ze weglaten, loopt naar mijn idee beter. Of de gehele 2e zin tussen streepjes.

Paktolos

Ken ik niet........waar staat "het" voor?>die vrouw> een griekse godin ofzo?

Wat een geweldig mooie slotzin; dat woordgebruik!

[Sketch]

Paktolos was die rivier waarvan Koning Midas zich in de bron moest wassen om van z'n gave/vloek af te komen. En 'sinds die tijd voert de Paktolos goud mee in zijn stroom.'
paktolos was tevens de riviergod van die rivier.

[Dreamerfly]

Sketch schreef op 20-02-2005 @ 14:01 :
Paktolos was die rivier waarvan Koning Midas zich in de bron moest wassen om van z'n gave/vloek af te komen. En 'sinds die tijd voert de Paktolos goud mee in zijn stroom.'
paktolos was tevens de riviergod van die rivier.

Oke! Dankje voor je uitleg

[Tsasil]

Prachtig verhalend, ik geniet altijd van jou gedichten door het stukje proza wat er vaak bij komt kijken.

"die hem hun ontmoeting doet herdenken."

Is eigenlijk de enige zin waar ik over struikel, maar dat doet verder weinig af aan het geheel

Hm, ik kan me eigenlijk alleen maar bij de rest aansluiten. Ik vind hem érg mooi. Dat het dan misschien niet in alle opzichten echt een 'gedicht' is, maakt mij niet uit. Een verhaal kun je het toch ook niet noemen...
En je woordgebruik is gewoon prachtig.

[Reynaert]

Re3m, het is natuurlijk wel een verhalend gedicht, maar dat het poëzie is lijkt me duidelijk. Als je echt een begrippenapparaat over die definities wil bestuderen raad ik je het studieboek "Literair mechaniek" aan waarin dat allemaal heel helder en saai wordt uitgelegd.
Maar ik denk niet dat je dat wil, en bovendien lijkt het me ook niet echt nodig om hierop een stikkertje te plakken. Maar ik vind het fijn dat je het heel mooi vindt.

Dreamerfly, wat betreft het 'die hem hun' zinnetje ben ik het met je eens, hoewel als ik het hardop voorlees het volgens mij niet echt grote problemen geeft. Ik heb het verandert in "en hij herdenkt hun ontmoeting.", ook al kan ik die wijziging hier niet doorvoeren. Over die twee keer 'twijfel' twijfel ik. Ik vind het namelijk wel mooi klinken, die herhaling. En die 'ze' in strofe vier laat ik eigenlijk ook liever zo, onder andere vanwege de ambiguïteit van het woor 'schijnen'.
Je idee over strofe 5 klopt. Verder bedankt voor je complimenten en je tips.

Tsasil en Thoughtful, dank jullie wel voor de reactie en de complimenten. Het is altijd fijn om te horen dat mensen van je creaties kunnen genieten.

[xineof]

Als eerste wil ik even zeggen dat ik het héél bijzonder vind, dit gedicht. Petje af, één van de betere dingen die ik op DoP heb gelezen. Echt héél erg bijzonder, zo met die afbeelding erbij ook, al heb ik zelf er gewoon echt een heel ander schilderij bij in gedachte.

De donkerte van het gewelf boven hem,
verried de leegte van de hemel
en zijn stem beroofde de stilte
van haar nietig bestaan.
Hij had gezegd:
hoe kan ik zo zwart zijn,
zo dolen door de dagen,
terwijl de regenachtige jaren
mij van het leven beroven,
terwijl elke ochtend
mijn dromen vergaan.

Hier zak je imo wel wat in; de spanning verdwijnt hier een beetje, het is wat te lang. In de regel 'van haar nietig bestaan' mis ik een lettergreep tussen nietig en bestaan.

zo ook deze, als het zwerk
dat zwaar waar is, echt.

Het zal aan mij liggen dat de betekenis ervan me ontgaat, dus wil je het me uitleggen?

Het beste aan dit gedicht vind ik de wat prozaïsche schrijfstijl, de sfeer die je oproept, de thema's persoonlijke groei en zelfreflectie die ik erin herken, en vooral de eerste strofe in zijn geheel.

In de laatste strofe noem je de Paktolos. Heeft het gedicht met Midas en Dionysus te maken of bedoel je niet de rivier Paktolos?

[=zwart wit=]

in de eerste regel las ik voor landloper eigenlijk gelijk zandloper. je eerste strofe is echt knap, zo mooi beschrijvend! vooral treffend vind ik dan zingt ze ~ een lied waarvan de woorden ~ niet bestaan. de strofe de lucht rond de straatlantaarn ~ ze scheen door het oranje licht ~ zuchtend, alsof ze elk moment ~ uit kon gaan vind ik vooral inhoudelijk ook erg mooi. verder weet ik geen commentaar te leveren, je gedicht geeft me een goed gevoel. ik weet niet of dat positief of negatief is, maar het zegt wel iets over je stijl. en die origineel, en je uitwerkingen zijn de moeite waard. verlos mij van mijzelf ~ paktolos, en laat dan ~ erbarmelijk arm ~ mijn denken vervluchtigen vind ik ook treffend.
publiceer je je gedichten trouwens?

[Reynaert]

xineof, ontzettend bedankt voor al je lofuitingen. Ik heb van 'nietig' 'nietige' gemaakt, omdat het dan inderdaad mooier klinkt.

"zo ook deze, als het zwerk
dat zwaar waar is, echt."

De dubbelzinnigheden buiten beschouwing gelaten: Het zwerk is de hemel, ofwel de oranje lucht. Dat beeld is tegelijkertijd zijn gedachte, die in goud verandert en dus heel erg zwaar is. De zwaarte van dat beeld is dus waar/echt, hij ervaart die zwaarte werkelijk zo. Hopelijk kun je het nu beter plaatsen. En tot slot, het gedicht heeft inderdaad met Koning Midas te maken, maar daar ga ik niet al te veel van verklappen.

=zwart wit=, als dit gedicht je een goed gevoel geeft is dat voor mij zeker een reden om positief te zijn. Jij ook bedankt voor je fijne complimenten. Wat dat publiceren betreft: dat is wel de bedoeling. Ik heb nog geen uitgevers benaderd (en ben ook niet benaderd), maar heb wel meegedaan aan wat wedstrijden en ik heb ingezonden naar literaire tijdschriften. Als mijn gedichten gepubliceerd zouden worden, zou dat dan voor jou een reden zijn om ze te kopen?

[Tsasil]

Reynaert schreef op 22-02-2005 @ 12:57 :
Als mijn gedichten gepubliceerd zouden worden, zou dat dan voor jou een reden zijn om ze te kopen?

Ik zou mij in ieder geval zeker niet schamen om een bundel van jou in mijn kast te etaleren.