liefste...

Liefste, liefste,

Ik leef nu al tien dagen en dertien nachten op de uitgestrekte toendra’s. Het is hier zo koud en eenzaam dat het lijkt of de wereld hier ergens ophoud.
Vandaag of morgen trap ik waarschijnlijk in een gat, dit gat zal later ‘het zwarte gat van de aarde’ genoemd worden. Ik zal verdwijnen en door verschillende dimensies van tijd reizen.

Ik heb de hangmat waar Zompje altijd in sliep meegenomen om me in te rollen als ik wil slapen. Ik heb een beschutte plek opgezocht maar de wind lijkt steeds te draaien, ik lig altijd op de tocht. Overdag dood ik mijn tijd met het maken van boeketjes van heideplanten.

Ondanks de koude en eenzaamheid is deze afzondering de enige manier om mijn leven dragelijk te maken; onder de mensen word ik immers keer op keer teleurgesteld. Laatst nog: een conducteur van de NS deelde me tussen neus en lippen mede dat treinen in Nederland maximaal 140 kilometer per uur mogen rijden. De beste man had er geen seconde over gedacht de waarheid te verbloemen om mij in de waan te laten dat de trein een stuk sneller mag dan een auto. Dit is een klein voorval maar had grootse gevolgen: omdat ik zo teleurgesteld was, wilde ik niet meer met de trein. Zo kon ik mijn werk als machinist niet meer doen. Door gebrek aan eten teerden Zompje en ik langzaam weg.Zompje, God hebbe zijn ziel, stierf uiteindelijk een eenzame pijnlijke dood.

Nu kwam er van betekenis aan het leven geven niets meer terecht.
Toen jij me wakker schudde door me een spiegel voor te houden realiseerde ik me dan ook dat ik moest vertrekken.

De dag voor ik daadwerkelijk vertrok besloot ik nog een bezoek te brengen aan mijn peetmoeder. Ze heeft me jaren geleden op het ideeëngoed van het nihilisme gewezen, ik vond dat ik haar het een en ander schuldig was.
Toen ik aankwam stond ze schoon te maken. Ik betrapte haar op een stille traan toen ze met haar stofdoek over een verzilverde kreeft streek. Ik deed alsof ik het niet gezien had en omhelsde haar hartelijk. Ze bood me champignonsoep aan. Schuchter bekende ze dat ze het alleen had gemaakt omdat haar echtgenoot, annex ex-geliefde, er misselijk van word. Ik deed alsof ik het doodnormaal vond. We kletsten wat over koetjes en kalfjes en na 2 uur besloot ik dat ik op moest stappen.

Thuis gekomen begon ik met een ontevreden gezicht mijn spullen bijeen te rapen. Dit was, gezien mijn nihilistische instelling, niet veel.
Ik besloot een weinig te rusten en rolde me nog een keer in de wollen paardendeken voor de open haard.
De volgende dag, donderdag 7 februari, sloot ik om 6 uur des ochtends mijn voordeur voor de laatste keer. Nauwelijks 20 seconden later gooide ik de sleutel door de brievenbus en liet mijn oude huis voorgoed achter me.

Brave New World!

Allerliefste, ik vond dat je dit alles moest weten. Daarom heb ik je deze brief geschreven.
Ik weet dat je me enkel kent als een spiegelverkoopster haar klant kent. Maar ik ken jou zoveel meer.

Voor altijd de uwe.

Zonde van de delen tussen haakjes, je openingszin is nogal vreemd maar voor de rest, leuk om te lezen!

Hoe snel was die reactie?

Grim

wauw, heel snel!

bedankt!
wat is er vreemd aan de openingszin?

Ik leef nu al tien dagen en dertien nachten op de uitgestrekte toendra’s.

Klinkt best fout.
Ik zou zeggen: tien dagen en elf nachten, of twaalf dagen en dertien nachten. Maar zo kan het ook, alhoewel het surrealistisch aandoet.

dat heb ik expres gedaan.
het was juist een surrealistische poging.

Miss Jones schreef op 21-02-2005 @ 15:34 :
dat heb ik expres gedaan.
het was juist een surrealistische poging.

Mooi. Maar moest even checken.

[Zut Alors!]

Juist. De stukjes tussen de haken zijn eigenlijk te flauw. Ze zijn niet grappig. Ze doen afbreuk aan de tekst.

De rest was prettig te lezen, al zegt het me niet zo veel.

*duimpje omhoog*

huh, merci.

ik heb die stukjes tussen haakjes weggehaald. die voegde ik er vanmiddag nog aan toe toen ik in een flauwe letterlijke stemming verkeerde.

Zonder haakjes zal het vast een verbetering zijn.

[Zut Alors!]

De volgende dag, donderdag 7 februari, sloot ik om 6 uur des ochtends mijn voordeur voor de laatste keer. Nauwelijks 20 seconden later gooide ik...

Dit staat ook niet zo mooi. Niet dat je dat ook meteen moet weghalen. Die 7 en 6 passen wel (soort van herhaling), maar die twintig zou ik voluit doen.

[Changshan]

Leuk om te lezen.

Wat is het idee erachter? Heb je het geschreven met een (fictieve) geadresseerde (of afzender) in gedachten?

En... ga je nog verder? Of was dit meer een opwelling?

Allemaal vragen.

het leek me leuk om een filmpje te maken.
iets met verschillende fragmenten, niet een duidelijk doorlopend verhaal.
daar wilde ik het voor gebruiken.

misschien

[SiemdeCyper]

Ik kan iig niet zeggen dat het niet origineel is. Erg ok