een kort Fragement

[tmR-]

Even een probeerseltje van mij. Het is nogal vaag geschreven, en onduidelijk maar ik zou toch graag commentaar enzo willen.
alvast bedankt.

Een hard bonkend geluid bespringt mijn gedachten en ik hoor zijn stem mijn naam roepen. Ik voel aan het slot van de badkamer om te kijken of hij goed op slot zit. Weer hoor ik mijn naam aan de andere kant van de deur geroepen worden. Even zet ik mijn nagels in de deur alsof ik degene erachter pijnige wil. Dan draai ik me om en zak ik naar beneden tot op de grond met de deur als steun. Hoe kon hij? Hoe kon hij me dit aan doen? Ik sla met mijn vuisten hard op de witte tegels van de grond. Weer mijn naam, dit keer half schreeuwend. Ik grijp naar me tasje die ik zojuist daar had neer gegooid en knijp stevig in het handvat ervan. Zal ik het doen, zoals ik me in de beginnende middag me al had voorgesteld? Ik wist van te voor dat dit allemaal zou gebeuren en dat ik mezelf zou opsluiten uit machteloosheid, in zijn badkamer nota bene. Mijn greep laat ik verzwakken zodat het tasje mijn hand uit valt en verward kruip ik naar een wastafel toe. Met de wastafel als steun sta ik langzaam op en kijk recht een grote spiegel in. Ik zie de angst van mijn eigen gezicht druipen. Even schud ik mijn hoofd, dan draai ik de kraan open. Weer gebonk op de deur, maar ik blijf het negeren. Lauw water laat ik over mijn handen stromen en laat het mijn gezicht wakkeren. Weer een blik de spiegel in, dit keer zie ik mezelf weer maar dan met duivelse ogen. Het water op mijn gezicht lijkt in vlammen veranderd. Weer hoor ik zijn stem, wat bij mij het toppunt is. Met volle kracht uit woede sla ik de spiegel voor me kapot. Een pijnscheut betreed mijn vuist dat leid tot mijn hart. Grote glasscherven liggen op de grond en ik raap er een paar op. Met mijn bloedende vingertop ga ik langs de kanten ervan en voel hoe gevaarlijk scherp het is. Zonder na te denken zet ik er een in mijn hals en druk hem er hard in. Weer een misselijke pijnscheut gaat er door me heen, maar eraan toe geven wil ik niet. Ik sluit mijn ogen even en haal het glas voorzichtig uit mijn nek, het bloed vloeit eruit. Een laatste keer ga ik er mee langs mijn nek om het bloed te meervouden, dan gooi ik het stuk in de wastafel en draai ik me om. Al weer grijp ik naar mijn liggende tasje maar dit keer pak ik er wat uit, mijn pistool. Even aai ik over de lieveling heen zodat mijn bloed zich er overheen verspreid. Dan pak ik hem stevig vast en ga voor de badkamerdeur staan. Weer schreeuwt hij mijn naam en ik wens die nooit meer uit zijn mond te horen. Met mijn linkerhand draai ik het slot om en laat hem daarna weer naar het pistool begeleiden. Even is het stil achter de deur. Dan zie ik langzaam de deurkruk naar beneden gaan en de deur gaat krakend open. En dan sta ik oog in oog met de hemelse mooie jongen, mijn liefde. Dan staren zijn ogen wijdopen naar de pistool in mijn handen en hij zijn gezicht trekt kleur weg. De badkamertegels waren met zijn gezicht vergelijkbaar, zo wit. Ik open mijn mond om hem n van mijn laatste woorden aan zijn hart toe te voegen. Sorry. Dan word de ruimte gevuld met een doffe schot en zijn krijsende maar ook smekende stem die in mijn oren blijft na galmen. Daar ligt hij dan net buiten de badkamer. Ik laat het pistool uit mijn handen vallen en sluit mijn ogen een paar seconden om weer in werkelijkheid te komen. Ik open ze weer en kijk waar ik de kogel bij hem binnen heb laten dringen, op de plek van zijn hart. De wereld lijkt opeens veel anders, ik voel me anders. Een paar stappen verplaats ik me naar hem toe en ik kniel bij hem neer. De bange blik is nog steeds zichtbaar in zijn mooie bruine ogen, die ik zojuist verloren ben. Met mijn hand voel ik voorzichtig aan de wond en ik voel het bloed van mijn grote liefde over mijn hand stromen. Een laatste kus druk ik op zijn lippen. Rust zacht, lief. Dan sta ik op en loop ik zijn huis uit, van hem weg terwijl de duivel uit mij vliegt. En door het bestaan van de hel was ik hem kwijt.




Ik bijt wat harder op mijn lip uit spanning terwijl ik mijn stappen voortzet. Mijn hoofd laat ik zakken om te kunnen zien welk pad ik volg, bovenop de dijk. Wat kleine regendruppels vallen uit de lucht en lijken te glimmen in deze donkere nacht. De nacht, waarvan ik van de toekomst houden zal en het verleden zal laten bij de grote fout. Ik voel de warmte van het bloed over mijn verkleumde handen stromen en stop ze in de zak van mijn zwarte trui. Dan hoor ik een hond zacht blaffen en ik hef mijn hoofd weer op. Een eindje verderop zie ik een onbekende man lopen met de hond aan de lijn. Ongestoord loop ik verder. Wanneer ik langs de man loop blijft hij verschrikt staan. Ik voel zijn ogen prikken in mijn hals van het staren. Ik blijf stil staan en haal een bloedende hand uit mijn zak om in mijn nek te voelen. Zijn bloed vermengt zich met de mijne bij de wonden in mijn nek en hals. Met een ruk draai ik mijn hoofd om en kijk de man recht in zijn ogen aan. Een brommend geluid spreekt over zijn lippen. Niet doen. De laatste toon werd met een trilling uitgesproken. Een arm strekt zich naar me uit, alsof het me zou willen helpen en me veilig naar huis zou willen brengen. Maar ik mag hem niet aannemen, ik heb gefaald. Zonder enig geluid draai ik mijn hoofd weer om en doe ik mijn capuchon op tot over mijn ogen. Net of ik mezelf wil afdwingen naar de buitenwereld te luisteren en probeer mijn gedachten te beschermen. Dan begin ik rechtdoor te rennen. Mijn hart steekt stoten van pijn, maar ik huil niet. Ik ben niet degene die mag huilen, zelfs niet uit angst. Met volle vaart sla ik links af en ren de dijk af met af en toe een struikeling. Ik heb gefaald, ik heb iemand zijn leven afgenomen, nogal wel van mijn grootste liefde. Stiekem stroomt er toch een traan over mijn wang die in de zee beland waar ik mezelf laat onderstromen door dood. Want leven verdien ik niet.

[tmR-]

En waarom kopieert hij geen leestekens dan?
en de 1 met puntje's op de e staat er ook niet.

grr.

[Zut Alors!]

Tussendoor heb je geen enkele enter, dat vind ik niet lezen.
(en dan heb je wel vervolgens 3(!) witregels nodig om de twee delen van elkaar te scheiden???)

Ik heb het ook nog niet gelezen hoor, dus nog geen verder commentaar. drukdrukdrukdrukdruk

[Choking Duck]

Aangrijpend.....
Goed geschreven, meer kan ik niet zeggen. Een vervolg zie ik zo niet komen....

[tmR-]

Zut Alors! schreef op 03-03-2005 @ 13:42 :
Tussendoor heb je geen enkele enter, dat vind ik niet lezen.
(en dan heb je wel vervolgens 3(!) witregels nodig om de twee delen van elkaar te scheiden???)

Ik heb het ook nog niet gelezen hoor, dus nog geen verder commentaar. drukdrukdrukdrukdruk

Ik weet niet waarom ik het gedaan.
Ik heb er denk ik niet zo opgelet.
Maar bedankt, ik zal er de volgende keer wel opletten.

[tmR-]

Choking Duck schreef op 03-03-2005 @ 16:12 :
Aangrijpend.....
Goed geschreven, meer kan ik niet zeggen. Een vervolg zie ik zo niet komen....

bedankt.

[Roosje]

Ik vind het niet zo goed, eigenlijk. Het eerste gedeelte vind ik wel beter dan het tweede, al is het eerste erg dramatisch. Er staan best veel kleine foutjes in, waardoor het gelijk al minder lekker leest. Ik kan ze er wel uit halen, als je wilt.

[tmR-]

Bedankt voor het commentaar.

En ja liever wil ik het wel verbeterd hebben. =)

[tmR-]

Wat mij ook opvalt nu.
Dat ik te veel zinnen begin met; Dan.
dat klinkt niet lekker.

mrya.

[Roosje]

Een hard bonkend geluid bespringt mijn gedachten

Je begint gelijk al een beetje raar. Een bonkend geluid, ik weet wat je bedoelt maar het klinkt vreemd. En "bespringt mijn gedachten", daar zou ik van maken "springt mijn gedachten binnen" of zoiets. Klinkt nog steeds niet, mja.

Ik voel aan het slot van de badkamer om te kijken of hij goed op slot zit.

Twee keer slot vlak achter elkaar, en het tweede gedeelte is een beetje vreemd (dat na "om"). Ik zou er van maken: Ik voel aan het slot van de badkamer om te kijken of de deur goed op slot zit. O nee, dan heb je nog steeds twee keer slot. Goed dicht is dan.

Weer hoor ik mijn naam aan de andere kant van de deur geroepen worden.

Klopt wel, maar ik vind het persoonlijk niet fijn lezen. Misschien: Weer hoor ik dat mijn naam aan de andere kant van de deur geroepen wordt.

pijnige

pijnigen

Dan draai ik me om en zak ik naar beneden tot op de grond met de deur als steun.

Loopt niet lekker. Je hebt twee bijwoordelijke bepalingen aan het eind, kan natuurlijk wel, maar het klinkt vreemd.

naar me tasje

mijn tasje, en dat weet je vast wel.

van te voor

van tevoren (maar ik weet niet of ik de spaties goed heb staan).

kruip ik naar een wastafel toe

Ws is er maar een wastafel in de badkamer, maar dat weet ik natuurlijk niet.

Ik zie de angst van mijn eigen gezicht druipen.

Druipende angst; vind ik niet mooi klinken.

Lauw water laat ik over mijn handen stromen en laat het mijn gezicht wakkeren.

Twee maal laat, en bovendien: wakkerend water? Dat snap ik niet.

Weer een blik de spiegel in, dit keer zie ik mezelf weer maar dan met duivelse ogen.

Tweemaal weer. En in het eerste gedeelte zou ik "in" voor "de" zetten, dus weer een blik in de spiegel. Anders klinkt het alsof de blik echt in de spiegel gaat.

Met volle kracht uit woede sla ik de spiegel voor me kapot.

Met volle kracht uit woede, dat vind ik vreemd klinken. Ik zou ervan maken: Met volle kracht sla ik woedend de spiegel voor me kapot. Of zoiets.

Een pijnscheut betreed mijn vuist dat leid tot mijn hart.

Ten eerste een verwijsfout; "dat" kan niet naar pijnscheut of naar vuist wijzen. Daardoor klopt de hele zin niet en is hij onduidelijk. Ten tweede moet "leid" hier iig met een -t erachter, behalve als de hoofdpersoon zelf leid.

Weer een misselijke pijnscheut

Misselijke pijnscheut? Misselijkmakende pijnscheut bedoel je, denk ik.

haal het glas voorzichtig uit mijn nek, het bloed vloeit eruit.

Komt op mij over alsof het bloed uit het glas vloeit.

Een laatste keer ga ik er mee langs mijn nek om het bloed te meervouden, dan gooi ik het stuk in de wastafel en draai ik me om.

Geen fijne zin. Ik zou hem in tweeën splitsen en volgens mij bestaat het hele woord meervouden niet.

Even aai ik over de lieveling heen zodat mijn bloed zich er overheen verspreid.

De lieveling? En verspreid moet met een -t erachter.

Weer schreeuwt hij mijn naam

Wie, dat pistool? Ik weet dat het haar vriend is, maar qua grammatica klopt dat niet helemaal.

Met mijn linkerhand draai ik het slot om en laat hem daarna weer naar het pistool begeleiden.

Deze zin klopt gewoon niet. "Begeleiden" past er niet in en sowieso vin'k het tweede gedeelte niet kloppen.

Dan zie ik langzaam de deurkruk naar beneden gaan en de deur gaat krakend open. En dan sta ik oog in oog met de hemelse mooie jongen, mijn liefde. Dan staren zijn ogen wijdopen naar de pistool in mijn handen en hij zijn gezicht trekt kleur weg.

Idd, drie keer dan achter elkaar. De zin met "en" hier vind ik ook niet mooi, het "en" vind ik er gewoon niet in staan.

De badkamertegels waren met zijn gezicht vergelijkbaar, zo wit.

Zijn, want het hele verhaal is in tt geschreven.

hem n van

Volgens mij hoort de "n" hier niet in.

Dan word de ruimte gevuld met een doffe schot

Er moet een -t achter "word". En het is een dof schot, niet een doffe.

De wereld lijkt opeens veel anders, ik voel me anders.

heel anders, en tweemaal anders.

voel ik voorzichtig aan de wond en ik voel

Weer woordherhaling; tweemaal voel.

Dan sta ik op en loop ik zijn huis uit, van hem weg terwijl de duivel uit mij vliegt. En door het bestaan van de hel was ik hem kwijt.

Ik zou hier een hele zin van maken, want je hakt 'm echt in tweeën.

Zo, dat was de eerste helft. Ik weet zeker dat ik vanalles ben vergeten, maar ik word gewoon een beetje laks.

Edit: Oeps, een beetje een lange post.

[tmR-]

Bedankt voor verbeteringen.

Wat wel zo is dat het beteringen zijn naar jouw mening en niet de mijne.
Maar met de spelfouten heb je helemaal gelijk, want dat is niet mijn sterke kant.

[Ieke]

Even een kleine opmerking tussendoor, de wordt niet gezien als een vriendelijke smiley. Hij is eigenlijk altijd negatief bedoeld. Ik weet dat (zeker veel nieuwkomers) hem leuk vinden, maar het is wel verstandig op te passen met het gebruik van die smiley.

Ieke schreef op 03-03-2005 @ 23:06 :
Even een kleine opmerking tussendoor, de wordt niet gezien als een vriendelijke smiley. Hij is eigenlijk altijd negatief bedoeld. Ik weet dat (zeker veel nieuwkomers) hem leuk vinden, maar het is wel verstandig op te passen met het gebruik van die smiley.

De rolleye heeft voor de nieuwkomers het uiterlijk van 'duh' en aanverwant, maar voor de kenners is het een smilie van sarcasme, afgunst, ongeloof, ongenoegen en haat

Tot zo ver de aanvulling, over en sluiten

[tmR-]

Oeps.

Ik vond hem wel verlegen en schattig.

[Ieke]

tmR- schreef op 03-03-2005 @ 23:16 :
Oeps.

Ik vond hem wel verlegen en schattig.

Dat dacht ik al, vandaar mijn opmerking Je kan er op andere forums echt rotopmerkingen van terug krijgen, terwijl je het helemaal niet zo bedoelt.

[tmR-]

Dankje voor de waarschuwing dan.

[Roosje]

tmR- schreef op 03-03-2005 @ 22:12 :
Bedankt voor verbeteringen.

Wat wel zo is dat het beteringen zijn naar jouw mening en niet de mijne.
Maar met de spelfouten heb je helemaal gelijk, want dat is niet mijn sterke kant.

Idd, naar hoe ik het mooier zou vinden, maar dat zegt natuurlijk niet dat het op die manier ook werkelijk beter is. De rest doe ik nog wel een keertje, maar niet nu. O, nog een dingetje: woordherhalingen lezen echt niet lekker. Ach, ook naar mijns inziens (schrijf je dat eigenlijk zo?).

[Zut Alors!]

Een hard bonkend geluid bespringt mijn gedachten en ik hoor zijn stem mijn naam roepen...

Wat Roosieh al zegt, de eerste zin is een beetje vreemd, en dat steekt, want het is je opening. Daarnaast kun je ingewikkelde zinnen beter kort houden, dus zo snel mogelijk een punt (hier kan dat op de plek van de 'en'.

Weer hoor ik mijn naam aan de andere kant van de deur geroepen worden...

Dit is ook geen mooie zin, omdat je doet alsof je meer wilt zeggen dan 'Opnieuw roept hij mijn naam.'

Even zet ik mijn nagels in de deur alsof ik degene erachter pijnigen wil. Dan draai ik me om en zak ik naar beneden tot op de grond met de deur als steun...

De combinatie 'Even' en daarop de volgende zin 'Dan' kan ook niet. In dat geval zou er een komma moeten staan, geen punt.

...en kijk recht een grote spiegel in...

kan ook mooier

Lauw water laat ik over mijn handen stromen en laat het mijn gezicht wakkeren. Weer een blik de spiegel in, dit keer zie ik mezelf weer maar dan met duivelse ogen... Het water op mijn gezicht lijkt in vlammen veranderd. Weer hoor ik zijn stem, wat bij mij het toppunt is...

Hier wordt het allemaal té rommelig. De manier waarop jij het gevoel beschrijft is onbegrijpelijk voor de lezer.

Met volle kracht uit woede sla ik de spiegel voor me kapot.

welk van de twee? 'uit woede' of 'met volle kracht? Zeg anders: 'Uit woede sla ik met volle kracht..'

Een pijnscheut betreed mijn vuist dat leid tot mijn hart...

(juist)

Grote glasscherven liggen op de grond en ik raap er een paar op.

Ongeveer hetzelfde verhaal als bij zin 1. Daarnaast mag je eerst wel even op je tanden bijten van de pijn of je vingers samenknijpen. Iets in die strekking...

Daar houd ik het bij, want anders wordt het wel erg veel typwerk. Ik zou zeggen, lees het een paar keer over.
Wat ook heel goed werkt, lees het aan jezelf voor. Door het voor te lezen hoor je welke zinnen niet goed lopen, en wat er niet goed aan loopt.

Edit: Het valt me trouwens op dat je topictitel ook niet helemaal in orde is...