Nieuwe vriend - moeder mag hem niet

[KiMZz]

Hoi allemaal,

Ik weet dat er al ergens een topic staat over een meisje dat een nieuwe vriend heeft, en die niet op haar kamer mag met haar.. Maar ik heb een beetje een ander verhaal.

Het zit zo: ik heb sinds 2 weken een nieuwe vriend, M. Ik ken hem al jaaaren. Het was eerst een kennis, toen een vriend, toen verloor ik hem uit het oog doordat hij dingen had gedaan die niet echt door de beugel konden in onze vriendengroep. Toen is hij heel erg veranderd en werd t mijn beste vriend.

En nu hebben we iets, maar door zijn verleden en ook wat recentere 'niet helemaal juiste' dingen (ik werd gek van mijn ex die steeds dreigde zelfmoord te plegen omdat ie mij miste maar het niet deed, en daarover steeds smste en belde, waarna mijn toen-nog-niet-nieuwe-vriend hem smsjes terug stuurde met dingen als "dat doe je toch niet" enzo) mag hij van mijn moeder niet bij ons thuis naar binnen.

Ze weet dus niet dat wij iets hebben met elkaar want ze mag hem niet. Wel weet ze dat ik veel met hem omga, en samen met wat vrienden vaak dingen doe zoals kaarten e.d. Laatst moest mijn moeder weg 's avonds en ik vroeg of het goed was als ik dan thuis bleef en spelletje ging doen met 'wat vrienden'. Toen vroeg ze "wie komen er allemaal? M, en ..." Dus ze begon wel met zijn naam en vond het ook niet erg, zolang zij niet thuis was..

Mijn vriend wil graag dat ik het vertel aan haar, want hij wil graag ook bij mij langskomen. Nu kom ik ALTIJD naar hem toe (hij woont om de hoek dus das niet zo'n probleem verder..) Maar ik weet niet of het verstandig is te vertellen, of ermee te wachten, of gewoon helemaal niet te vertellen en haar er zelf achter laten komen...

Misschien beetje ingewikkeld verhaal maar k heb ff tips nodig!!
x Kim

P.S: mijn vriend is echt in positieve zin heel erg veranderd en zou nooit meer de dingen doen die hij toen wel heeft gedaan.. Dus niet dat jullie zeggen dat het niet verstandig is van me om iets met hem te beginnen want hij is echt super lief geworden e.d...

[snuvvel]

kimmetjeluvsya schreef op 15-03-2005 @ 19:38 :


Het zit zo: ik heb sinds 2 weken een nieuwe vriend, M. Ik ken hem al jaaaren. Het was eerst een kennis, toen een vriend, toen verloor ik hem uit het oog doordat hij dingen had gedaan die niet echt door de beugel konden in onze vriendengroep. Toen is hij heel erg veranderd en werd t mijn beste vriend.

En nu hebben we iets.

P.S: mijn vriend is echt in positieve zin heel erg veranderd en zou nooit meer de dingen doen die hij toen wel heeft gedaan.. Dus niet dat jullie zeggen dat het niet verstandig is van me om iets met hem te beginnen want hij is echt super lief geworden e.d...

Als je dit nou eens tegen je ouders zegt? En misschien dat hij af en toe eens heel even langs kan komen, zodat je ouders aan hem "wennen".

[WolterB]

Vertel dat hij veranderd is tegen je moeder, probeer haar in te laten zien dat je niet met iets naïefs bezig bent, maar dat je echt wel weet dat die goed voor je is.
En probeer haar ervan te overtuigen dat hij geen gekke dingen meer doet.

Dus omdat je ex een aansteller is, mag je moeder je nieuwe vriend niet? Vreemd.

Mwah ik zou jemoeder gewoon vertellen wat er gaande is. En vertel haar daarbij ook dat hij veranderd is, net wat je hierboven al zelf noemt.
Je kan het toch niet eeuwig geheim blijven houden, en vroeg of laat zal je moeder er toch achter komen, en dat zal ze waarschijnlijk veel erger vinden dan wanneer jij het verteld hebt.
Ze kan er ook positief op reageren, en het een kans van slagen geven.

[Mark Almighty]

Maar de grote vraag is: wát heeft hij nu vroeger voor dingen gedaan die 'niet door de beugel konden'?

Mark Almighty schreef op 15-03-2005 @ 23:52 :
Maar de grote vraag is: wát heeft hij nu vroeger voor dingen gedaan die 'niet door de beugel konden'?

Precies. Dingen die écht niet door de beugel kunnen, grote daden, zeggen vaak overigens vrij veel over iemands karakter, iemands ware aard, iets wat niet zomaar verandert.

[Mark Almighty]

perseus schreef op 16-03-2005 @ 00:09 :
Precies. Dingen die écht niet door de beugel kunnen, grote daden, zeggen vaak overigens vrij veel over iemands karakter, iemands ware aard, iets wat niet zomaar verandert.

Maar naïve vrouwen -waar ik niét de ts mee bedoel, want ik ken haar niet- trappen daar wel vaak in. "Maar hij is toch veranderd?"
Dus kom maar op, eerst de feiten...

[Boris_Beer]

Het ligt eraan wat voor erge dingen je bedoelt… Maar als het echt dingen zijn die niet door de beugel kunnen zoals ik me dat voorstel dan geldt denk ik:

Eens een klootzak, altijd een klootzak.

We denken vaak dat ouders maar een stelletje zeurende kinderen zijn als het op dit soort dingen aankomt. Zo van: daar weten zij toch niets van. Maar ouders hebben vaak (niet altijd overigens) toch bepaalde inzichten of voorgevoelens (door ervaring) die achteraf wel eens zouden kunnen kloppen.
Ik zeg niet dat je gelijk je ouders mening moet overnemen maar ik zou de kat wel even uit de boom kijken. Veel mensen kunnen heel goed toneel spelen, ze lijken de perfecte schoonzoon of dochter, maar ondertussen….

En voor de rest wat Mark Almighty al eerst feiten, anders wordt het lastig oordelen..

[KiMZz]

Mark Almighty schreef op 15-03-2005 @ 23:52 :
Maar de grote vraag is: wát heeft hij nu vroeger voor dingen gedaan die 'niet door de beugel konden'?

Hij had heel veel problemen thuis, zijn ouders gingen uit elkaar en dat kwam door hem en hij zat er heel erg mee, toen is hij een week bij een vriend van hem (ons) blijven slapen omdat het thuis niet meer ging. En ik weet niet precies hoe het toen gelopen is, maar hij heeft toen geld van die vriend zijn rekening gepind omdat ie in nood zat ofzo.. Wat ie overigens snel weer had terug betaald daarna, en wat zelfs die vriend hem allang heeft vergeven...

[Mark Almighty]

kimmetjeluvsya schreef op 16-03-2005 @ 12:47 :
Hij had heel veel problemen thuis, zijn ouders gingen uit elkaar en dat kwam door hem en hij zat er heel erg mee, toen is hij een week bij een vriend van hem (ons) blijven slapen omdat het thuis niet meer ging. En ik weet niet precies hoe het toen gelopen is, maar hij heeft toen geld van die vriend zijn rekening gepind omdat ie in nood zat ofzo.. Wat ie overigens snel weer had terug betaald daarna, en wat zelfs die vriend hem allang heeft vergeven...

Maar hoé kan het die jongen zijn schuld zijn dat zijn ouders uit elkaar gaan? Of is dat iets wat hij zichzelf heeft aangepraat?

[Boris_Beer]

Maar hoé kan het die jongen zijn schuld zijn dat zijn ouders uit elkaar gaan? Of is dat iets wat hij zichzelf heeft aangepraat?

Dat vraag ik me ook af...

[MB]

kimmetjeluvsya schreef op 16-03-2005 @ 12:47 :
Hij had heel veel problemen thuis, zijn ouders gingen uit elkaar en dat kwam door hem en hij zat er heel erg mee, toen is hij een week bij een vriend van hem (ons) blijven slapen omdat het thuis niet meer ging. En ik weet niet precies hoe het toen gelopen is, maar hij heeft toen geld van die vriend zijn rekening gepind omdat ie in nood zat ofzo.. Wat ie overigens snel weer had terug betaald daarna, en wat zelfs die vriend hem allang heeft vergeven...

En dat is het grote kwaad wat niet door de beugel kan

Hij zit in hevige geldnood is een emotioneel wrak, verwijt zichzelf de scheiding van zijn ouders en dan leent hij ongevraagd wat geld van een vriend. Het is niet netjes maar om nou te zeggen dat het zo extreem onbegrijpelijk slecht is wat hij heeft gedaan.

Als dat de reden is waarom hij niet naar binnen mag van je moeder dan stelt je moeder zich heel erg aan.

[KiMZz]

Mark Almighty schreef op 16-03-2005 @ 12:49 :
Maar hoé kan het die jongen zijn schuld zijn dat zijn ouders uit elkaar gaan? Of is dat iets wat hij zichzelf heeft aangepraat?

Nee, het is zijn schuld ook wel. Hij had altijd ruzie met zijn vader en zijn moeder koos dan partij voor zijn vader, maar uiteindelijk zijn ze toch gescheiden. Ik weet t ook niet precies, maar ik heb hetzelfde mee gemaakt. Ik kon niet opschieten met mijn stiefvader en uiteindelijk is mijn moeder daarom ook bij hem weggegaan.

Da_mark schreef op 16-03-2005 @ 13:19 :
En dat is het grote kwaad wat niet door de beugel kan

Hij zit in hevige geldnood is een emotioneel wrak, verwijt zichzelf de scheiding van zijn ouders en dan leent hij ongevraagd wat geld van een vriend. Het is niet netjes maar om nou te zeggen dat het zo extreem onbegrijpelijk slecht is wat hij heeft gedaan.

Als dat de reden is waarom hij niet naar binnen mag van je moeder dan stelt je moeder zich heel erg aan.

Jah ik heb t allang vergeven en zo, maar het was wel 1000 gulden wat ie 'gestolen' heeft... Maar goed iedereen is het allang vergeten en zo maar mijn moeder dus niet..

kimmetjeluvsya schreef op 16-03-2005 @ 13:52 :
Nee, het is zijn schuld ook wel. Hij had altijd ruzie met zijn vader en zijn moeder koos dan partij voor zijn vader, maar uiteindelijk zijn ze toch gescheiden. Ik weet t ook niet precies, maar ik heb hetzelfde mee gemaakt. Ik kon niet opschieten met mijn stiefvader en uiteindelijk is mijn moeder daarom ook bij hem weggegaan.

Newsflash: het is tegennatuurlijk om een relatie te hebben die langer dan 5 jaar duurt.

Jah ik heb t allang vergeven en zo, maar het was wel 1000 gulden wat ie 'gestolen' heeft... Maar goed iedereen is het allang vergeten en zo maar mijn moeder dus niet..

Denk je niet dat er andere factoren meespelen?

kimmetjeluvsya schreef op 16-03-2005 @ 13:52 :
Nee, het is zijn schuld ook wel. Hij had altijd ruzie met zijn vader en zijn moeder koos dan partij voor zijn vader, maar uiteindelijk zijn ze toch gescheiden.

Nah.. dat is dan toch niet de schuld van die jongen.. sowieso moet ruzie al van 2 kanten komen, dus ook van die vader.
En blijkbaar zat er toch iets niet goed in de relatie van z'n ouders. Ik vind niet dat je een kind van zoiets de schuld kunt geven.

Ik kan wel begrijpen dat je moeder ermee zit dat hij zomaar dat geld heeft gepind, maar ja, hij had het niet gestolen want hij betaalde het snel weer terug. Dat zegt wel dat hij betrouwbaar is, vind ik.

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik begrijp echt niet dat ouders bijv zeggen dat ze niet willen dat de vriend van hun dochter hun huis in komt. En zeker niet om zo'n reden.. "ik mag hem niet, dus ik wil hem niet zien en hij mag niet bij ons binnenkomen als ik er ben". Wat bereikt ze daar nou mee? Ze weet dat je toch wel met 'm omgaat..
Het klinkt ook zo vreselijk kinderachtig.. iedereen heeft het hem allang vergeven (wat je vertelde klinkt nog niet eens zo vreselijk trouwens) maar je moeder wil hem per se niet ontmoeten..

Ik zou beginnen met haar te vertellen dat hij belangrijk voor je is en dat je het fijn zou vinden als ze hem eens zou ontmoeten. Eens kijken hoe ze daarop reageert.. ik zou het ontzettend kinderachtig vinden als ze nee zou zeggen.. ik bedoel.. hij heeft háár toch nooit iets misdaan?

Da_mark schreef op 16-03-2005 @ 13:19 :
En dat is het grote kwaad wat niet door de beugel kan

Hij zit in hevige geldnood is een emotioneel wrak, verwijt zichzelf de scheiding van zijn ouders en dan leent hij ongevraagd wat geld van een vriend. Het is niet netjes maar om nou te zeggen dat het zo extreem onbegrijpelijk slecht is wat hij heeft gedaan.

Als dat de reden is waarom hij niet naar binnen mag van je moeder dan stelt je moeder zich heel erg aan.

Inderdaad. :/

[yapo]

even offtopic:
Een kind de oorzaak van een scheiding? Dacht het niet hè? Dan zit de relatie tussen de ouders sowieso al niet goed. Ik weet niet hoe die vriend van jou bij dat idee komt, maar ik denk dat hij de ware reden gewoonweg niet weet/ziet en dan maar aanneemt dat hij de schuldige is.

weer ontopic:
Vertel je mams dat jij hem lief vind, dat hij z'n leven heeft gebetert, dat je van hem houdt en dat je dat graag wil laten zien. Laat je mams er niet zelf achter komen dat jullie wat hebben, dan raak je haar vertrouwen kwijt. Misschien moet je ze maar eens aan tafel zetten en een goed gesprek met elkaar laten hebben, dan zal je mams ook wel begrijpen dat je vriend t moeilijk heeft gehad toen z'n ouders gingen scheiden.

[KiMZz]

yapo schreef op 18-03-2005 @ 09:19 :
even offtopic:
Een kind de oorzaak van een scheiding? Dacht het niet hè? Dan zit de relatie tussen de ouders sowieso al niet goed. Ik weet niet hoe die vriend van jou bij dat idee komt, maar ik denk dat hij de ware reden gewoonweg niet weet/ziet en dan maar aanneemt dat hij de schuldige is.

Ik ben zelf ook de oorzaak van een scheiding. Twee keer zelfs. Toen mijn moeder zwanger raakte van mij (ik ben 1e kind) wilde ze mij voor zichzelf hebben en heeft ze het dus uitgemaakt met mijn biologische vader. Indirect mijn schuld dus.

Toen ik 2 was ontmoette ze mijn stiefvader. Ze kreeg met hem nog 2 zoontjes, mijn broertjes dus. Maar ik had dagelijks ruzie met mijn stiefvader, onze karakters botsten gewoon heel erg. Tussen mijn moeder en mijn stiefvader ging het juist goed, hij was heel lief voor haar. Mijn broertjes en mijn stiefvader werkte ook gewoon, maar ik had altijd ruzie. Uiteindelijk wilde mijn moeder mij beschermen (hij sloeg ook weleens enzo) en is ze toch bij hem weggegaan...

weer ontopic:
Vertel je mams dat jij hem lief vind, dat hij z'n leven heeft gebetert, dat je van hem houdt en dat je dat graag wil laten zien. Laat je mams er niet zelf achter komen dat jullie wat hebben, dan raak je haar vertrouwen kwijt. Misschien moet je ze maar eens aan tafel zetten en een goed gesprek met elkaar laten hebben, dan zal je mams ook wel begrijpen dat je vriend t moeilijk heeft gehad toen z'n ouders gingen scheiden.

Dat gaat echt niet werken. Mijn moeder vertrouwt me toch al niet. Ik rook ook al ruim een jaar en dat heb ik haar afgelopen zomer verteld. Dus maanden uitgesteld.. No way dat mijn moeder met hem aan tafel gaat zitten praten!

[Mark Almighty]

Lieve meid, je doet er heel verstandig aan jezelf niet langer de schuld te geven van die twee scheidingen. De eerste keer was je moders' beslissing en daar had jij simpelweg helemaal niets over te zeggen, omdat je er niets over kón zeggen. Jouw moeder kon dat wel en heeft voor haarzelf die beslissing genomen. De tweede keer nam je moeder dat besluit omda ze jou win bescerming wilde nemen. Jouw stiefvader sloeg jou. Dan is híj de schuldige en niet jij. Verwijt jezelf alsjeblieft niks.

hij is misschien de aanleiding tot de scheiding, en jij misschien ook, maar dan is het toch niet je schúld? Schuld heb je pas als je iets expres hebt gedaan. De oorzaak ervan kun je ook niet zijn, want als je gaat scheiden om iets van je kind dan had je al een slecht huwelijk.

[yapo]

Mark Almighty schreef op 18-03-2005 @ 12:15 :
Lieve meid, je doet er heel verstandig aan jezelf niet langer de schuld te geven van die twee scheidingen. De eerste keer was je moders' beslissing en daar had jij simpelweg helemaal niets over te zeggen, omdat je er niets over kón zeggen. Jouw moeder kon dat wel en heeft voor haarzelf die beslissing genomen. De tweede keer nam je moeder dat besluit omda ze jou win bescerming wilde nemen. Jouw stiefvader sloeg jou. Dan is híj de schuldige en niet jij. Verwijt jezelf alsjeblieft niks.

Juist, jij bent niet de oorzaak van een scheiding. de eerste keer is in geen enkel opzicht jouw schuld, maar die van je ouders zelf. Zij zijn verantwoordelijk voor jouw geboorte en voor de gevolgen die dat met zich meebracht.
En de tweede keer: je vader sloeg jou en deed daarmee ook je moeder pijn. Hij 'mishandelde' haar kind en zij vond dat (terecht) niet kunnen. Het heeft echt niets met jouw gedrag te maken, maar met het zijne. Hij heeft maar te accepteren dat jij niet met hem overweg kon/kan, ipv zijn handjes te gebruiken. Het was dus zijn gedrag tegenover jou wat jouw moeder niet aanstond, niet jouw gedrag tegenover hem.

[Smobbo]

zoals met de meeste van deze problemen:

Ga met je vriend en je moeder om de tafel zitten, praat het uit...
Zo door gaan werkt toch niet, iets wat je gelukkig zelf ook inziet.

[VanillaCream]

Zeg het tegen je moeder en laat hem af en toe langskomen zodat ze hem (opnieuw) kan leren kennen. Niet gelijk elke dag, maar af en toe en het gewoon opbouwen. Ze zal het toch moeten accepteren dat jij voor hem kiest.
Vertel wat je hier hebt verteld

[KiMZz]

Smobbo schreef op 18-03-2005 @ 13:40 :
zoals met de meeste van deze problemen:

Ga met je vriend en je moeder om de tafel zitten, praat het uit...
Zo door gaan werkt toch niet, iets wat je gelukkig zelf ook inziet.

Ik kan zélf niet eens normaal met mijn moeder praten laat staan dat hij dat kan als ze hem toch al niet mag

[yapo]

kimmetjeluvsya schreef op 18-03-2005 @ 18:13 :
Ik kan zélf niet eens normaal met mijn moeder praten laat staan dat hij dat kan als ze hem toch al niet mag

hoe wil je het dan oplossen?

juist, er is geen andere oplossing, ze zal hem moeten leren accepteren, it's the only way

[juno]

Kimmie, je moet de huwelijken de kost geven die weer opbloeien als de kinderen de deur uit zijn. Ouders zijn twee verschillende mensen die het heus niet altijd eens zijn over de opvoeding van hun kinderen, dat is normaal, daar moet je gewoon ruzie over kunnen maken. Als ze dat hun huwelijk laten verpesten, zat het toch al niet goed genoeg.

Een man die mijn kind sloeg, die verliet ik niet alleen maar , ik gaf hem ook nog een mep op zijn kop met de koekenpan in het voorbijgaan. Wat denkt hij wel, een kind slaan. Dat zijn zulke vederfelijke mensen, daar wil je niet mee getrouwd blijven, al spelen ze verder nog zo mooi weer. Hij liet toen hij jou sloeg zijn ware gezicht zien, en je moeders ogen gingen open.

Maar nu je vriend: wat hij gedaan heeft was in absolute termen zo erg nog niet. Ik dacht op zijn minst aan drugs of echt crimineel gedrag.

Ik weet ook niet of je moeder zo tegen hem persoonlijk is, of dat ze vindt dat je door alle ellende met P. een tijdje rust nodig hebt. Ook vertelde je ooit dat er ruzie in jullie vriendengroep dreigde als je iets met hem zou nemen. Dat valt blijkbaar wel mee dus. Of was het juist het weer terugnemen van P.?

Jist door al die turbulentie wil je moeder misschien dat je weer helemaal op eigen benen komt te staan. Voordat je P. kreeg had je ook geen lieverdje als vriend. Je moeder wil haar dochter voor nog meer verdriet behoeden, wil misschien dat je sterk bent voor je weer aan een knul blijft hangen.

[KiMZz]

juno schreef op 18-03-2005 @ 22:40 :
Een man die mijn kind sloeg, die verliet ik niet alleen maar , ik gaf hem ook nog een mep op zijn kop met de koekenpan in het voorbijgaan. Wat denkt hij wel, een kind slaan. Dat zijn zulke vederfelijke mensen, daar wil je niet mee getrouwd blijven, al spelen ze verder nog zo mooi weer. Hij liet toen hij jou sloeg zijn ware gezicht zien, en je moeders ogen gingen open.

Maar nu je vriend: wat hij gedaan heeft was in absolute termen zo erg nog niet. Ik dacht op zijn minst aan drugs of echt crimineel gedrag.

Ik weet ook niet of je moeder zo tegen hem persoonlijk is, of dat ze vindt dat je door alle ellende met P. een tijdje rust nodig hebt. Ook vertelde je ooit dat er ruzie in jullie vriendengroep dreigde als je iets met hem zou nemen. Dat valt blijkbaar wel mee dus. Of was het juist het weer terugnemen van P.?

Jist door al die turbulentie wil je moeder misschien dat je weer helemaal op eigen benen komt te staan. Voordat je P. kreeg had je ook geen lieverdje als vriend. Je moeder wil haar dochter voor nog meer verdriet behoeden, wil misschien dat je sterk bent voor je weer aan een knul blijft hangen.

Mijn moeder is nooit getrouwd geweest met mijn vader en stiefvader, gewoon samenwonend..
Het gaat mijn moeder persoonlijk om M., niet in t algemeen dat ik geen vriendje mag ofzo..
En over degene die ik voor P. had weet ze eigenlijk niks (hij dwong me zo ongeveer om sex met hem te hebben, ging door toen het pijn deed enz.) en dat was ik ook niet van plan te vertellen..

[Mark Almighty]

Och lieverd, wat een narigheid allemaal. Je verdient het echt om met M. samen te zijn en gelukkig te zijn. Desnoods dan maar tegen de wil van je moeder in.

[KiMZz]

Mark Almighty schreef op 19-03-2005 @ 13:07 :
Och lieverd, wat een narigheid allemaal. Je verdient het echt om met M. samen te zijn en gelukkig te zijn. Desnoods dan maar tegen de wil van je moeder in.

Dat probeer ik ook wel, zij bepaalt niet wie mijn vrienden zijn ofzo maar het is toch vervelend als hij niet naar binnen mag, niet mee naar familie en verjaardagen enzo, en dat mocht mijn vorige vriend allemaal wel, dat moedigde ze zelfs aan..

[juno]

Nou denk jij waarschijnlijk: het is mijn verkering, en het gaat alleen mij aan, maar zo denken moeders niet. Iedere traan die jij laat, laat zij dubbel, omdat jij haar kind bent.

En vergeet verder niet dat je moeder zich ook aan P is gaan hechten, jullie waren hardstikke lief samen, ik ken P van een PM wisseling toen jullie voor het eerst problemen hadden in jullie relatie en hij trof me als een jongen die het allemaal graag goed wilde doen maar er waren wat misverstanden. Ik vond het geen slechte jongen, en ook niet iemand die slecht was voor jou. Hij had er zelf ook veel verdriet van en hij was vol goede wil en het is toen weer goed gekomen. Zo zal jouw moeder hem ook gezien hebben, en ze zal hem wel en beetje missen. Eerst is hij binnengebracht alsof hij sinterklaas was, en nu opeens is daar weer een andere knul, waar ze bovendien zo haar bedenkingen tegen heeft, ook al zijn ze misschien niet terecht in de ogen van anderen.

Ik denk dat jij al wel over P heen bent, maar zij nog niet. als je dochter een vriendje mee naar huis neemt, adopteer je als moeder zo'n jongen ook een beetje. Zij is haar stiefkind kwijt, bekijk het eens van die kant.

Het went wel. Geef haar even tijd.

[KiMZz]

juno schreef op 20-03-2005 @ 18:43 :
Ik denk dat jij al wel over P heen bent, maar zij nog niet. als je dochter een vriendje mee naar huis neemt, adopteer je als moeder zo'n jongen ook een beetje. Zij is haar stiefkind kwijt, bekijk het eens van die kant.

Het went wel. Geef haar even tijd.

Ik ben er nog niet helemaal overheen maar k moet ook door met mijn leven.. Soms denk ik weleens 'If I could turn back time' maar dat kan niet.. En P. heeft ook slechte eigenschappen maar ja wie niet.. En toen t uit ging en weer ff aan met hem en we samen bij mij thuis kwamen moest mijn moeder gewoon huilen omdat ze zo blij was dat ie terug was.. Maar ja dat voelde voor mij ook niet goed dus toch uitgemaakt.. Mjah..
Maar met M. gaat alles wel ok, maar het voelt gewoon zo anders dan met P. P. en ik waren gewoon echt soulmates, konden overal over praten samen en wisten ook altijd wel iets te zeggen tegen elkaar, terwijl ik met M. soms echt niet weet waar ik het over moet hebben.. Voor mijn gevoel is M. een superlieve jongen maar niet 'everlasting'.. Maar ja je weet t nooit bij relaties.. M. en ik houden wel van dezelfde dingen, hetzelfde eten, dezelfde muziek, vrijwel alles gewoon. Maar ik heb het idee dat ik niet echt met hem kan praten over serieuzere dingen, dat het gewoon veel lol hebben is enzo maar niet 'het'...
Maar ja nu begin ik weer te twijfelen aan alles, maar dat is ook niet goed want ik krijg P. toch niet meer terug, nooit meer.. En ik wil gewoon ervan maken wat ik kan met M. maar jah ik weet t allemaal niet meer hoor
En hier thuis gaat het ook helemaal niet goed, mijn moeder weet t niet van M. en mij, maar gewoon er is geen sfeer, puberaal broertje dat vervelend is enzo, maak me zorgen om mijn andere broertje en t gaat gewoon echt niet goed met me
Ik eet gewoon heel weinig, heb nergens zin in, ben het liefst zo weinig mogelijk thuis.. Ik zie mijn moeder en broertjes ook alleen met het avondeten verder ontloop ik ze...
En dat mijn moeder M. niet mag bevordert alles ook niet want zo kom ik nog minder thuis... Zucht..

[KiMZz]

En toen vond niemand het meer bijzonder... Gooi dan maar dicht ofzo