Hallo iedereen,
Ik weet niet goed of dit hier of bij Studiekeuze of bij Psychologie past - verplaats dit topic maar als het hier niet goed staat.
Nou, ik heb eerst HAVO gedaan, daarna heb ik een paar maanden de lerenopleiding Geschiedenis gedaan aan een instelling van Fontys Hogescholen. Die opleiding viel erg tegen, zeker omdat er veel meer werd gehamerd op pedagogiek en ik de opleiding deed vooral om het vak Geschiedenis. Bovendien had ik erg het gevoel in het diepe te worden gegooid, en voelde het bij bepaalde cursussen (vooral bij Oude Geschiedenis) alsof er totaal geen aansluiting was met de stof die ik op de middelbare school (ik dacht: "Waar hébben ze het over?! Het duizelt me!"). Het was alsof ik als een kip zonder kop rondliep.
Nu heb ik twee jaar VWO gedaan en ga ik aan de Universiteit van Utrecht studeren. Ik ga waarschijnlijk Taal- en Cultuurstudies doen, maar als tweede keus heb ik Geschiedenis.
Het is nu zo dat, door mijn negatieve ervaring op het HBO, ik het gevoel heb dat een universitaire studie me te hoog gegrepen is. Ik heb een beetje weerzin en faalangst ontwikkeld wat betreft de universiteit, ik ben bang dat ik weer hetzelfde ga meemaken als op het HBO - dat ik de studie niet leuk vind en dat ik niet goed meekan. Ik ben ook bang dat het mentaal heel veel van me gaat eisen, omdat ik erg slecht tegen stress kan.

Bovendien ben ik erg verlegen en zie ik erg op tegen het ontmoeten van nieuwe, vreemde mensen - ik ben zelf erg gesteld op vertrouwdheid.
Plus daar komt nog druk van de familie bij - ze willen nu echt eens dat ik iets 'goed' ga doen.
Ik heb dus het gevoel dat ik straks de grond compleet onder mijn voeten weggeslagen krijg als ik straks aan mijn nieuwe studie begin, dat ik zo in het diepe word gegooid en dreig te verdrinken.
Ik vroeg me af of iemand zich hierin herkent, dat ik niet de enige bent die zich zo voelt? En misschien weet iemand ook een manier om dit tegen te gaan?
Alvast bedankt.