een heel klein beginnetje voor een verhaal.

[prrr ta li loe]

De eerste zonnestralen gloorde al weer door het raampje van onze favoriete kroeg. Uit dat zelfde raampje had je een prachtig zicht over de daken van de panden in de binnenstad. En terwijl de gouden wagen met witte paarden ervoor langzaam van oost naar west trok, voelde ik mij – en dat kwam in die tijd wel vaker opeens voor – intens gelukkig. Zo’n soort van gelukkigheid waarbij je jezelf realiseert, dat toen jij vroeger anderen – en eigenlijk ook jezelf – over geluk hoorde praten en voelde denken, dat niet een en dezelfde vorm van geluk geweest kan zijn. Daar stonden we toen, die avond – of eigenlijk toen die ochtend – en we dachten bij onszelf, zo ja zo blijven we voor de rest van ons leven bij elkaar om het leven te leven.
Dat zijn de momenten waar ik de laatste dagen zo veel aan terug moet denken, toen ik nog jong was, recalcitrant als een echte puber. Nu lijkt dat alweer decennia geleden, terwijl het nog niet eens zo lang is, hoogstens een jaar of acht. Deze momenten heb ik de laatste tijd steeds weer, steeds weer sinds wij elkaar tegenkwamen, gewoon op straat in een vluchtig moment, wat ook niet had hoeven te gebeuren als ik een minuut eerder vertrokken was. Toch ben ik er blij om, en niet een klein beetje ook. We hebben daar gestaan, midden op de gracht, en elkaar allerlei vreselijk onbenulligheden vertelt ( dat soort vragen van wat doe jij nu en hoe is het nu met je moeder ) en jij hebt mij ook nog je nummer gegeven, om wat af te spreken en weer bij te praten.
Maar dat is nou net niet wat ik wil, ik wil al die herinneringen van vroeger niet verpesten om nu als een soort burgerkutten om te gaan en kennissen van elkaar te worden – oh, wat heb ik toch een hekel aan het woord kennissen, en niet alleen aan het woord meer nog aan het fenomeen kennissen. Elkaar een keer in de zoveel tijd opzoeken op de koffie of op de borrel, jongens doe maar wild, en dan het hebben overal van alles maar niks wat eigenlijk de kern raakt. Wat ik wil is dat het weer zo wordt, net zoals vroeger, maar dat lijkt zover weg en ik vraag me af of het nog überhaupt wel terug kan komen.


Dit is een heel klein beginnetje van iets wat een verhaal moet worden. dankjewel voor het lezen en graag iets van commentaar ofzo.

[Vogelvrij]

De eerste zonnestralen gloorde al weer door het raampje van onze favoriete kroeg. Uit dat zelfde raampje

gloorde-> gloorden
dat zelfde-> datzelfde

Verder vind ik hem best leuk, maar het is inderdaad echt een beginnetje, dus ik weet er verder niet echt iets over te zeggen

[prrr ta li loe]

Vogelvrij schreef op 18-03-2005 @ 15:27 :
gloorde-> gloorden
dat zelfde-> datzelfde

Verder vind ik hem best leuk, maar het is inderdaad echt een beginnetje, dus ik weet er verder niet echt iets over te zeggen

ja, er sluipen toch altijd weer spelfoutjes in als je wat vlot aan het schrijven bent. dankje iig voor je commentaar.

[Vogelvrij]

prrr ta li loe schreef op 18-03-2005 @ 15:30 :
ja, er sluipen toch altijd weer spelfoutjes in als je wat vlot aan het schrijven bent. dankje iig voor je commentaar.

Ja, daarom moet je je verhalen ook posten, dan kunnen anderen ze eruit filteren

[Sketch]

Vogelvrij schreef op 18-03-2005 @ 15:34 :
Ja, daarom moet je je verhalen ook posten, dan kunnen anderen ze eruit filteren

Vooral Grim doet dat graag.

Je laatste alinea is een beetje heel erg zeurderig. Voor de rest, wat Vogelvrij zei.

[Lessien]

Een leuk beginnetje. Ik zou zeker meer willen lezen. De manier van schrijven spreekt mij aan.

[Roosje]

Jouw nick is van Pluk van de Pletteflet, van de Krullevaar!