Een stil genot [kortverhaal]

[Anathema]

Ik neem een slok van mijn whisky en kijk op mijn horloge. “Zeventien na vier”, hoor ik mijzelf zeggen. Je kijkt even in mijn ogen en knikt met een gemaakte glimlach. Ik lieg terug en werp mijn blik opzij. Daar merk ik een meisje en haar vriendje op, beiden ongeveer veertien. Te jong voor zichzelf en zeker te jong om hier te zitten. Het vrouwelijk stukje onvolwassenheid draagt een opvallend groen bloesje en een felroze rokje. Blijkbaar heeft ze angst om omgereden te worden door een vrachtwagen, je kan haar wellicht al van honderden meters zien aankomen. De jongen zit er ongeïnteresseerd bij. Het meisje heeft, aan haar toon te horen, de meest fantastische verhalen te vertellen, maar hij staart in zijn glas Duvel dat na vijfendertig minuten nog altijd voor drie vierde gevuld is.
Enkele seconden later vinden mijn ogen ons zwijgen terug, maar mijn mond laat mij voorlopig nog in de steek. Ik kijk hoe je met je kleine, sterke linkerhand – waar ik zo verliefd op ben – zit te roeren in je zwarte koffie. Het lepeltje slaat tegen de rand van de tas en maakt een licht geluid. In je rechterhand heb je een koekje vast, dat beschermd werd door een zwarte verpakking. Die ligt ondertussen in de asbak, samen met jouw smeulende sigaret en mijn smeulende sigaar. De rook van de sigaar lijkt een tango aan te vragen, maar de sigarettenrook weigert. Om de sigaar uit zijn miserie te verlossen, neem ik hem op en inhaleer het resterende leven dat er nog inzat. Ik voel de rook in mijn mond dansen en proef het zachte aroma. “Dank u wel”, zwijgt de sigaar. “Dank u wel”, zwijg ik glimlachend terug en druk de sigaar zorgvuldig uit tegen de bodem van de asbak.
Een krakend geluid dringt doorheen mijn trommelvlies. Ik kijk even op en zie dat je nog een kleine hap uit het naakte koekje hebt genomen. Er zijn echter twee kruimels blijven hangen op je onderlip. Niet lang, want je tong slurpt ze met een trage motie terug op. Een rilling overvalt mijn lichaam, herinneringen duiken op. Zoveel herinneringen. Jouw tong die de mijne opslorpt, en mijn tong de jouwe. Mijn speekselproductie schiet even in gang, instinct, maar dat wordt samen met de herinneringen vlug weggespoeld door nog een goede slok whisky. Ik sluit mijn ogen en hoor de twee kleine luidsprekers van de kroeg de melodie van een lied van Pink Floyd waarvan ik de titel al lang vergeten ben fluisteren. Even verdwaal ik in de psychedelische geluidsgolven, maar het slurpend geluid van je eerste slok koffie sleurt me terug. Ik volg je bewegingen, aanschouw hoe je de tas vasthoudt met je prachtige linkerhand, hoe je even je neus boven de dampende koffie houdt en inademt, en de tas vervolgens weer op het bordje plaatst. De soepele verplaatsingen van je lichaam winden me op.
Nog een slok whisky, gevolgd door een diepe zucht. Ik kijk naar je ogen. Deze lijken bezig te zijn met het observeren van de ingang van de kroeg, waar net een veertigjarige man met een vrouw die zijn dochter zou kunnen zijn - aan de plaats van zijn hand zit te zien blijkt dit echter niet het geval - binnenkomt. De man lacht haar toe en zegt iets onverstaanbaars, de vrouw kijkt strak voor zich, emotieloos. Het koppel gaat zitten aan een tafeltje langs het raam. De man roept de garçon, je blik komt terug naar het zwijgen. Onze ogen ontmoeten elkaar. De twee blauwe blokken ijs die niet meer door mij gesmolten kunnen worden. Of wel? Het vierde en laatste hapje. Je rechterhand zweeft naar de sigaret, de rook streelt je vingers. Je neemt de sigaret tussen je vingers en brengt ze tussen je lippen. Het is zo erotisch. Jij bent zo erotisch. Terwijl jouw hand de sigaret terug in de asbak legt, drink ik mijn laatste slok whisky in één teug op. Je rechterhand ligt nu voor mij, je vingers gekruld. Je linker is nog altijd bezig met roeren en drinken van de koffie, en het verleiden van al die eraan voorbij loopt. Plots merk ik dat mijn hand op de jouwe ligt. Je kijkt even op, verrast, en glimlacht. Het lijkt bijna alsof je het deze keer meent. Mijn vingertoppen zoeken de jouwe, en vouwen je hand open. Ik streel elke vinger eens met elke overeenkomstige vinger van mij, van je vingertoppen naar je handpalm, en streel dan je hand met mijn wijsvinger. Je ogen gaan dicht en je slaakt een diepe zucht. Daarna openen ze weer een drink je een laatste slok koffie. Ik kijk op mijn horloge, tweeëntwintig voor vijf. “Heb je je vermaakt, vrouwlief?”, vroeg ik. “Jazeker”, glimlachte ze in alle eerlijkheid. We stonden op, ik betaalde, en we verlieten de kroeg hand in hand.

[Roosje]

Ik vind hem mooi, alleen doe je de laatste zinnen ineens in vt. Niet doen, want het klopt niet.

[Anathema]

Roosieh schreef op 08-04-2005 @ 21:45 :


Ik vind hem mooi, alleen doe je de laatste zinnen ineens in vt. Niet doen, want het klopt niet.

Enorm bedankt om mij daarop te wijzen! Had het zelf niet opgemerkt

Nogmaals bedankt!