Begrensde passie
Daar lag ze dan, op haar buik met het kussen in haar armen. Ik lag stilletjes naast haar. Heimelijk keek ik hoe ze zachtjes in en uit ademde. Haar lichaam bewoog regelmatig op en neer. Ze straalde zoveel kalmte uit dat mijn ademtocht vertraagde en ik van ver weg de slaap voelde aankomen. Vannacht had ze mijn energie opgeslurpt.
Ik werd volslagen gek van verlangen toen ik voor het eerst haar fluwelen vachtje aan mocht raken. Giechelend zat ze naast me op de bank, met haar hoofd rustend tegen mij schouder. Haar buikje had ik ontbloot door haar shirtje een stuk omhoog te trekken. Ik moest de moed opbrengen om mijn vijf ijspegeltjes op haar huid te leggen, bang dat het bij één aanraking zou blijven. Maar ze krioelde onder mijn hand toen ik haar behoedzaam streelde.
“Stouterd,” had ze gefluisterd in mijn oor. Haar bruine ogen vol met kleine diamantjes keken mij ondeugend aan. Ik zag mijzelf weergespiegeld in het zwart van haar pupillen. Ik wist dat het niet zou blijven bij die ene streling. Ze had mijn hand al gepakt, om mij te leiden naar haar paradijsje.
Achteraf lagen onze naakte lichamen dicht tegen elkaar. Onze buiken begroetten en aaiden elkaar. Het zwakke maanlicht streelde haar witte huid, ik likte zweetdruppeltjes van haar voorhoofd. Ze had haar ogen gesloten, maar had de weg naar dromenland nog niet gevonden. Haar vingers maakten woorden en figuren op mijn rug. ‘Je bent lief’ en talloze hartjes. Zij was een engeltje, oogverblindend mooi en doorschijnend, die een lucifer in mijn hart had gegooid. Eerst was ik donker en koud van binnen, nu brandde er een vlammetje, aangestoken door haar.
“Ben je moe?” vroeg ze toen ik ook mijn ogen dicht deed. Ik schudde zachtjes van nee en trok haar dicht tegen mij aan. Twee zachte bolletjes vlees drukten tegen mijn borst. Ik had ze een groot deel van de avond liefkoosd en er voorzichtig in gebeten. Ze was geen kreuner en slaakte alleen kleine geluidjes als er een heerlijk gevoel een weg door haar lichaam zocht.
“Ik wel, ik ga slapen.” Ik liet haar los uit mijn greep en gaf een vluchtig kusje op haar wang. Even keek ze me verbaasd aan; ijs in plaats van diamant. Ze bevochtigde haar droge lippen, ze waren mooi en goed gevormd. Toen draaide ze mij de rug toe en rolde ze zich in het witte dekbed. Haar bruine haren golfden over hoofdkussen.
“Mag ik je nog een kus geven, de laatste?”
Ik had me over haar heen gebogen en haar hoofd zachtjes vastgepakt. Haar lippen maakten een kleine opening, waar ik straks door naar binnen kon. Ze ademde een paar keer diep uit en duwde haar oogleden langzaam omhoog. Twee slaperige ogen keken mij glimlachend aan, wachtend op een liefkozing. Ik kon me niet voorstellen dat ons ONS-je niet uit zou groeien tot meer. In mijn buik hadden zich vlinders genesteld die druk heen en weer vlogen. Ik was verliefd geworden op dat meisje, met haar donkerbruine ogen en haar melkwitte huidje. Maar ze had aangegeven dat ze niet uit was naar meer dan plezier.
“Dat mag hoor,” fluisterde ze en ze tilde haar hoofd een stukje op. Ik drukte mijn mond voorzichtig op de hare en drong bij haar naar binnen. Onze tongen ontmoetten elkaar en maakten samen een dansje. Eerst rustig naar links en daarna een wilde tango de andere kant op. Ik pakte haar hals vast en drukte mij nog meer op haar. De strelingen in onze monden werden hartstochtelijker; het werd de mooiste kus van de hele avond. Haar vingers woelden op hun wildst door mijn haren.
Plotseling verslapte ze en viel ze terug in haar kussen. Het kleine lachje op haar gezicht vertelde me dat ze het fijn had gevonden. Ik streelde haar voorhoofd en trok het dekbed tot onder haar kin op. Ze ging in foetushouding liggen en liet haar hoofd zakken op haar schouder.
“Het was fijn,” zei ik. Ook ik dook onder de dekens, om te proberen de slaap te vatten.
“Dat vond ik ook. Hoe laat neem je de trein terug?” De woorden werden zacht en traag uitgesproken. Het fijne gevoel verdween als sneeuw voor de zon. Het einde was in zicht, na enkele uurtjes slaap zou ik op de weg terug naar huis zijn en haar voor eeuwig achter me laten. Voor haar was dit waarschijnlijk een dertien in een dozijn-nachtje, en was ik één van haar vele slachtoffers.
“Rond negen uur, want ik krijg nog bezoek,” loog ik. Ze draaide zich op haar buik en mompelde nog iets van welterusten. Het lieve meisje met haar onschuldige uitstraling was in mijn ogen plotseling totaal veranderd. Er kwam een gedachte in mij op dat alle vrouwen die ik maar benaderde, na een avond vaarwel riepen en weer uit mijn leven verdwenen. Maar die wimpelde ik snel weg. Ik had me gewoon vergist in dit meisje en had niet de tijd genomen haar goed te leren kennen. In de trein zou ik haar proberen te vergeten en opzoek gaan naar meisjes die lief én solide waren. Meisjes die lieten zien hoe ze écht waren.
- - - -
Wat vinden jullie..?
Laatst gewijzigd op 04-05-2005 om 09:26.
|