Ziek door thuiszitten?

Na het overlijden van mijn vader ben ik in gedragstherapie gegaan voor mijn angstaanvallen en andere problemen. Ik heb momenteel geen werk of school (wel geprobeerd) en zit eigenlijk alleen maar thuis, acher de pc. (Deze intro is handig voor mijn post )

Nu voel ik me de laatste tijd als ik thuis ben 'ziekerig'. Ik zweet, heb een vreemd gevoel in mijn keel, last van slijm, koud en misselijk. Ik ging ervan uit dat ik ziek was en na het beroert voelen dat ik in een eerder topic beschreef had ik de dokter gebeld waar ik woensdag naartoe moet. Ook voel ik me thuis vaak depressief (waarschijnlijk omdat ik continu achter mijn pc zit).

Toen ik afgelopen weekend bij mijn vriendin was, en me dus erg goed voelde, voelde ik me absoluut niet ziek. Direct vanaf het moment dat ik bij haar binnenstapte ging het beter. Dus ik vroeg mij af: kan ik ziek zijn door het depressief zijn thuis?

Om dit uit te testen ben ik net eens beneden gaan zitten. Maar ook hier voel ik me depressief door mijn moeder enzo die tegen mij aanzeuren. Ik voel me hier wél minder ziek.

Ik heb nu echt het gevoel dat ik vast zit. Ik wil hier weg, maar ik heb geen idee waar ik naartoe kan.


Note:
Zojuist de honden gedaan, maar dat is ook niet iets dat ik graag doe. Op straat ben ik bang. Bang dat ik bijvoorbeeld achtervolgt word, maar ook andere angsten. Net was ik zelfs bang dat elke auto die langs kwam wel eens op mij in kon gaan rijden. Toen ik koplampen zag moest ik achterom kijken...

[Nona]

Het kan best zijn dat je je zo slecht gaat voelen doordat je alleen maar thuis zit. Een mens heeft beweging, zonlicht en sociale contacten nodig. Dat bereik je allemaal niet door achter een computer te gaan zitten.

Ik bergijp ook dat je bang bent op straat. Is dat al lang zo en ben je ervoor onder behandeling?

Kruimel schreef op 22-05-2005 @ 22:18 :
Ik bergijp ook dat je bang bent op straat. Is dat al lang zo en ben je ervoor onder behandeling?

Dat is nu al een tijdje. Ik ben er inderdaad voor onder behandeling.

Het is niet alleen dat ik bang ben op straat... Ook 's nachts thuis in het donker (durf ik bv. niet naar de wc waardoor ik de hele nacht wakker lig), verlegen (durfde vroeger zelfs niet af te rekenen, en nu probeer ik dat ook nog te vermijden), durf niet achter dingen te kijken (bv gordijnen die dicht zitten, douchegordijn), en allemaal andere 'vreemde' angsten (ik noem het vreemde angsten omdat ik bijvoorbeeld niet claustrofobisch enzo ben). De psychotherapeut plaatst het onder gegeneralizeerde angststoornis, en we gaan nu kijken waar het vandaan komt. Het is een erg grote obstakel...

[dezeisvrij]

Ik wens je in ieder geval veel sterkte... , maar ik heb er alle vertrouwen in dat je jezelf hier overheen kan zetten.

[phensicske]

Angsten kunnen inderdaad wel heel belemmerend werken. Vroeger was ik ook van zowat alles bang : mensen die ik niet goed kende (dus ook tantes en zo), alle insecten, het strand (ik wou niet in het zand aan de zee), ik was bang om iets te vragen aan de leerkracht, ik was bang alleen naar het toilet te gaan als we op reis waren met de jeugdvereniging (mijn zus moest mee gaan, de bus zou wel eens kunnen vertrekken zonder me), ik was bang om twee broden te halen bij de bakker (wat als ze dat niet meer hadden en zelfs toen ik alternatieven en oplossingen voor alle mogelijke problemen kreeg aangereikt was ik nog steeds bang dat het fout ging lopen)...

Dus van alles en nog wat.

Uiteindelijk ben ik er stukje bij beetje over gegroeid. Door meer zelfvertrouwen te krijgen, aangezien ik opeens niet meer met mijn zus in de klas zat, door judo te doen, door dictie te doen, door iets uit te proberen en vooral door veel aanmoediging (en soms noodgedwongen forcering) van mijn ouders.

Nu heb ik maar twee angsten meer en ben ik van het hele verlegen meisje die bij het minste hysterisch kwam tot een veel zelfzekerder, sociale meid geëvolueerd.

Ik hoop dat therapie en/of steun uit je omgeving je ook zoveel vooruit kunnen helpen.

Vorig jaar heb ik ook eventjes therapie gevolgd, maar dit was niet alleen voor de angst, het was vooral geconcentreerd op mijn sociale terughoudendheid doordat ik nogal depri was.
Het heeft me uiteindelijk (maar dan vooral ook door de steun van mijn moeder) ook een stuk vooruit geholpen.

Veel sterkte.

Zon, muziek en kinderen kunnen erg deugdzaam zijn.

[BarbapapaX]

ik zit ook sinds januari thuis, maar ik verveel me geen moment , ik voel me juist beter , lekker elke dag uitslapen en geen verplichtingen . Tot ik in september weer ga studeren -_-'

[dezeisvrij]

ik denk dat je het daarmee niet echt kan vergelijken....

idd..

[light fighter]

ik moet direct denken aan het boek morgen ben ik beter van Evert hartman. Dat gaat daar ook min of meer over. Hoewel het gaat meer over het ziek blijven in een ziekenhuis