Altijd ruzie met ouders:s

[evanescence]

Net ook weer

eerst wil ik zeggen dat ik redelijk veel op mn moeder lijk (innerlijk maar ook uiterlijk)
vroeger werd altijd gezegt en nu nog steeds trouwens: wat lijk je op je moeder....ik vond dat niet leuk, maar nu kan ik het wel hebben

Het probleem is dat ik altijd ruzie heb met mn ouders, iig met mijn moeder en daarna met mn vader (hij neemt het altijd voor haar op)

Net ook weer, ze zit altijd over van alles en nog wat te zeiken en dat kan ik echt niet hebben...op alles is wel wat aan te merken en als ik boos of chagie wordt ben ik degene die gek is!

net ook, ik woon 3 maanden op kamers en ze waren net ff op bezoek (mn zus op halen die was blijven eten)....zit ze te zeiken dat mn tv niet goed is, ik heb namelijk antenne en het beeld is kut maja niks aan te doen...gaat ze zitten klooien met dat ding maar dan wordt t beeld alleen maar erger dus ik zei daar wat van zei ze: laat maar we gaan...en toen gingen ze allemaal zomaar weg...ik kon wel janken!

ben ik nou degene die alles verpest?
Ik probeer me in te houden maar het lukt niet echt goed ofzo
Herkennen jullie dit en wat moet ik doen..ik hou echt veel van me ouders en zij ook van mij, ze hebben alles voor me over, misc wel te veel...ik kan buiten school nooit wat goed doen..met school zijn ze altijd trots enzo maar voor de rest doe ik niks goed
wat moet ik doen?
mn vriend zegt dat ik niet meer thuis moet komen en mn vriendinnen ook, zodat we geen ruzie kunnen maken, maar dan kwets ik mn moeder en dat wil ik niet..
ik ben overigens uit huis gegaan om beetje rust te scheppen, dan zitten we niet de hele dag op elkaars lip...

Help me!

[De Zwartkijker]

Ik ken het wel, mensen waarvan je veel van houdt, maar die ondanks dat, totaal andere persoonlijkheden zijn.

Je zou je moeder nooit kunnen veranderen en niet meer op bezoek gaan lijkt mij een erger middel dan de kwaal. Wat rest is de commentaren van jouw moeder gewoon anders opvatten, dus als jouw moeder bij wijze van spreken zou zeggen dat de koffie 'niet te zuipen is', dan moet je dat verstaan als 'ohh ze wilt er nog een paar schepjes bij'.

evanescene schreef op 06-06-2005 @ 19:54 :

Net ook weer, ze zit altijd over van alles en nog wat te zeiken en dat kan ik echt niet hebben...op alles is wel wat aan te merken en als ik boos of chagie wordt ben ik degene die gek is!

net ook, ik woon 3 maanden op kamers en ze waren net ff op bezoek (mn zus op halen die was blijven eten)....zit ze te zeiken dat mn tv niet goed is, ik heb namelijk antenne en het beeld is kut maja niks aan te doen...gaat ze zitten klooien met dat ding maar dan wordt t beeld alleen maar erger dus ik zei daar wat van zei ze: laat maar we gaan...en toen gingen ze allemaal zomaar weg...ik kon wel janken!

Ik kijk natuurlijk alleen maar naar wat je hier beschrijft en weet ik niet wat er allemaal gebeurt aan de andere kant van het scherm, maar wat ik hier lees vind ik helemaal niet stom ofzo van je moeder. Ze komt bij je thuis en ziet dat je tv het niet goed doet. dus probeert ze dat te maken. Vind ik alleen maar lief van haar eigenlijk. Ze wil gewoon dat jij een goed beeld hebt, niets raars aan. Misschien dat jou opmerking er wat ongelukkig uit kwam, waardoor zij het idee heeft gekregen dat ze het niet goed kan doen...

Misschien kan je proberen om dingen opmerkingen iets meer in te slikken. Ik kan me niet voorstellen dat je moeder je met opzet het leven zuur zou willen maken. Maar het kan zijn dat je door alle ruzies het wat moeilijker vind om hulpvaardige acties van je moeder te herkennen.
En bespreek het met je moeder, want als jij niet verteld wat je allemaal denkt en voelt zal ze het nooit precies weten. Niet iedereen is helderziend! Probeer het zoveel mogelijk vanuit jezelf en je gevoel te benoemen, en niet om haar als persoon af te keuren. ( dus niet: "mam, je behandeld me altijd als een klein kind!" Maar: ik krijg soms het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt als je zoiets zegt..." )

Maar goed, nogmaals, ik ga ook alleen maar af op wat je hier geschreven hebt.

[evanescence]

maar zij is echt een muggenzifter...en als ik eens tegen haar zeg 'mam je knoeit' zegt ze ' let eens niet zo op mij' hallo! wat doe jij de hele dag denk ik dan! gvd!
Ik haat haar soms zo erg!!!! en het is altijd mn zus, vader en moeder tegen mij ik ben altijd degene die gek is..mijn vriend zegt dat zij weer gek zijn, vooral mn moeder, als hij mijn verhalen hoort...
dus ik word gemanipuleerd bij t leven...ik weet nu ook niet meer wat ik moet denken

tis zo moeilijk ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan...zo frustrerend...het doet me echt pijn....das serieus

Mijn moeder is soms ook wat moeilijk in omgang, zeg maar, ze zegt soms niet heel duidelijk wat ze bedoelt, maar verwacht dan wel dat iedereen het duidelijk opvat. Mijn zus had daardoor áltijd ruzie met haar, en nog steeds klinkt het echt niet goed. Maar alleen omdat mijn zus mijn moeder niet begrijpt en andersom. Ik heb een tijdje hetzelfde gehad met mijn moeder, maar nu niet meer. Wanneer mijn moeder bv. aan de tv zou gaan klooien omdat hij niet scherp genoeg is, dan moet ik haar haar gang laten gaan, want ze bedoelt het absoluut goed. 't Is niet altijd even makkelijk niet in discussie te gaan, soms zegt ze heel onduidelijk dingen, maar meestal lukt het wel.

[evanescence]

lady-kebiss schreef op 06-06-2005 @ 20:07 :

Misschien kan je proberen om dingen opmerkingen iets meer in te slikken. Ik kan me niet voorstellen dat je moeder je met opzet het leven zuur zou willen maken. Maar het kan zijn dat je door alle ruzies het wat moeilijker vind om hulpvaardige acties van je moeder te herkennen.
En bespreek het met je moeder, want als jij niet verteld wat je allemaal denkt en voelt zal ze het nooit precies weten. Niet iedereen is helderziend! Probeer het zoveel mogelijk vanuit jezelf en je gevoel te benoemen, en niet om haar als persoon af te keuren. ( dus niet: "mam, je behandeld me altijd als een klein kind!" Maar: ik krijg soms het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt als je zoiets zegt..." )

Maar goed, nogmaals, ik ga ook alleen maar af op wat je hier geschreven hebt.

Ik kan het niet meer slikken, het is te veel het is al vanaf dat ik me kan herinneren dat ze zo doet....en praten? nee ik kan niet praten met mn moeder...we zitten echt in een virtieuze cirkel...ik erger me aan haar en zij is weer gekwets, ik voel me schuldig en rot...daarna gaat t ff goed en dan gebeurt het weer..in t begin van het bezoek ging het goed, maar toen opeens niet..
ze wilt altijd alles regelen zoals zij wil!!!! en daar kan ik niet tegen...ik ben gvd 20 en geen baby..ik kan mn eigen boontjes rdelijk doppen....

evanescene schreef op 06-06-2005 @ 20:09 :
maar zij is echt een muggenzifter...en als ik eens tegen haar zeg 'mam je knoeit' zegt ze ' let eens niet zo op mij' hallo! wat doe jij de hele dag denk ik dan! gvd!
Ik haat haar soms zo erg!!!! en het is altijd mn zus, vader en moeder tegen mij ik ben altijd degene die gek is..mijn vriend zegt dat zij weer gek zijn, vooral mn moeder, als hij mijn verhalen hoort...
dus ik word gemanipuleerd bij t leven...ik weet nu ook niet meer wat ik moet denken

tis zo moeilijk ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan...zo frustrerend...het doet me echt pijn....das serieus

Wat je hier zegt doet me echt denken aan mijn zus, die zou het precies zo opvatten als ze mijn vader, moeder en mij ziet. Ik zit er zelf een beetje tussenin, voor mijn gevoel. Maar goed, als ze knoeit, zeg dan niets, ze merkt 't zelf ook vast wel. Hou je dus echt in en praat op een manier die zij wil horen (maar zég niet per se wat zij wil horen natuurlijk).

[thegoodlife]

Het lijkt me dat er in jullie gezin of in ieder geval tussen jou en je ouders aardige spanningen bestaan en dat jullie allemaal vrij snel prikkelbaar zijn en dat is niet goed. Probeer eens wat relaxter te zijn, waarom zou het je boeien als je ouders weggaan na zoiets simpels? Die mensen zijn toch volwassen, oud en verstandig genoeg en kennen je toch goed genoeg om te weten dat je ermee zit als ze zo reageren?

Daarnaast, probeer gewoon wat afstand te nemen. Misschien zijn het wel een stel kortzichtige zelfingenomen figuren, dan kan je je maar beter niet al te veel aantrekken van hun acties.

[evanescence]

mja ik heb al afstand genomen door op kamers te gaan, maar het is voor mn moeder volgens mij moeilijk, ze iwl dat ik 2x in de week langskom...sowieso op donderdag want dan is mn oma er ook altijd dat vind ik wel leuk...
maargoed t is heel moeilijk uit te leggen deze situatie...niemand ziet het behalve mijn gezinsleden....buiten het gezin snapt niemand het....ik kan het dus moeilijk met andere over hebbe, want mn vriendinnen zien mn oduers als lieve aardige mense en alles....
ik snp wel dat ik relaxter moet doen, maar tegenover mn ma gaat t zo moeilijk...weet niet waarom...tegenover mn vrienden enzo benk altijd super relaxt haha..mja ik weet niet hoe het komt

het erge is dat mn ouders niet in de gaten hebben volgens mij dat ze mij laten denken dat ik de gek ben...ze zien niet in dat ik een onafhankelijk individu wil zijn...ze zeggen ook altijd dat ik een afwijkende mening heb, vooral tegenover hun etc etc...
dan ga ik denken dat ik niet spoor en ik ga er nog in geloven ook

[De Zwartkijker]

Heb je overigens ook een verklaring voor jouw moeders gedrag?

[thegoodlife]

Niet over nadenken. Jij hebt het recht om je eigen mening te hebben en te reageren op iets zoals jij het voelt. Als zij daar niet mee kunnen omgaan is dat hun probleem. Het is hard voor jou, maar probeer het te accepteren dat je zo in elkaar zitten, het ligt niet aan jou.

[evanescence]

De Zwartkijker schreef op 06-06-2005 @ 20:39 :
Heb je overigens ook een verklaring voor jouw moeders gedrag?

Denk t wel...ze heeft op haar 10e haar echte vader verloren en op haar 26e haar stiefvader...das natuurlijk een grote klap en ze is altijd bang geweest om ons kwijt te raken...een vriendin van mn moeder heeft me wel eens verteld dat ze vroeger in de speeltuin contant op ons aan het letten was en ons waarschuwde dat we niet meosten vallen blabla...

Ik heb voor mn studie een boek moeten lezen met persoonlijkheden, zij valt onder de neuroten vind ik... dit houdt in dat je heel erg aan je eigen patroon vast houdt en alles wil laten lopen zoals jij wilt....dit ben ik ook...vandaar dat dit botst..ik sta er overigens wel voor open om me relaxter en soepeler op te stellen..ik merk dat dit aardig goed lukt nu ik op mezelf woon..ik hoef niet alles vast te hebben staan en kan nu makkelijker omgaan met halve afspraken etc....

[Smobbo]

Andijvie schreef op 06-06-2005 @ 20:14 :
Wat je hier zegt doet me echt denken aan mijn zus, die zou het precies zo opvatten als ze mijn vader, moeder en mij ziet. Ik zit er zelf een beetje tussenin, voor mijn gevoel. Maar goed, als ze knoeit, zeg dan niets, ze merkt 't zelf ook vast wel. Hou je dus echt in en praat op een manier die zij wil horen (maar zég niet per se wat zij wil horen natuurlijk).

Is exact wat ik ook mee maak!

ik wil dan ook niet lullig doen, maar waarschijnlijk bedoelen je ouders het echt wel goed! Gewoon niet zeuren over dingen die ze tegen je zeggen, laat het lekker langs je heen gaan.
Accepteer dat je een kort lontje hebt, en je ouders ook. Leer daar mee omgaan, door elkaar minder te corrigeren ook al is het volgens de ander echt nodig, etc.

kortom: 'Think Happy Thoughts'.

[evanescence]

elkaar minder corrigeren haha kan mn moeder nie dat frustreerd me

[saartjeh]

De Zwartkijker schreef op 06-06-2005 @ 20:05 :
Ik ken het wel, mensen waarvan je veel van houdt, maar die ondanks dat, totaal andere persoonlijkheden zijn.

Je zou je moeder nooit kunnen veranderen en niet meer op bezoek gaan lijkt mij een erger middel dan de kwaal. Wat rest is de commentaren van jouw moeder gewoon anders opvatten, dus als jouw moeder bij wijze van spreken zou zeggen dat de koffie 'niet te zuipen is', dan moet je dat verstaan als 'ohh ze wilt er nog een paar schepjes bij'.

ja daag je kunt neit altijd alles slikken
ik denk dat je juist je moeder ermee moet confronteren hoe moeilijk dat ook is
ik denk indd dat het wel een beetje neurotisch is
maar tis wel heel herkenbaar ook, mijn is ook wel beetje zo, wel anders maar iedereen denkt dat ze altijd lief en aardig is maar binnen gezin weet iedereen het en mijn ex zei ook altijd dat als ik contact wou verbreken ik dat gewoon moest doen, maar kan nog niet ivm geld en ze wil alleen betalen als ik contact opneem. maar je moet iig blij wezen dat je zoveel aan je vriend hebt ik bedoel dat die wél begrijpt hoe het echt in elkaar steekt
maar jemoet echt met je moeder praten denk ik, zet het desnoods in een brief of mail (heb ik ook gedaan) waarin je alles eerlijk zegt maar ook dus dat je heel veel om je moeder geeft. ik moet eerlijk toegeven dat het bij mij niet heeft geholpen en dat mijn meoder nu steeds als we ruzie dreigen te krijgen excuses wil voor die brief. maar ik heb er ook niet ingezet dat ik veel om haar geef enzow (is ook niet is ook wel wat erger wa ze gedaan heeft) maar wees blij dat je nog wel een band met haar hebt
sommige dingen moet je misschien slikken zoals misschien van de tv en probeer zelf ook zo min mogelijk confrontatie op te zoeken zoals knoeien maar als je echt irriteerd over tv moet je gewoon op vriendelijke manier zeggen dat je je eigen leven leid en dat je zelf keuzes maakt en dat zij jou leven nietmeer hoeft te leiden.
suc6 iig

[SweetGirl18]

Ik heb ook al een paar maanden bijna elke dag ruzie met mijn ouders.
Het komt vooral omdat mijn ouders onderling steeds ruzie hebben en daar kan ik niet tegen. Dan ga ik me daarmee bemoeien, en krijg ik vanalles naar me hoofd geslingerd.

Bij ons begint het altijd over nutteloze dingen.
Zoals te laat me bed uit terwijl me ouders iets leuks bedacht hadden, terwijl ik die dag ervoor gewerkt heb en ook wel even wil uitslapen.

Ze willen nooit zonder mij weg en dan krijg ik de schuld voor alle ruzies die er dan van komen.

De laatste tijd laat ik het maar over me heen komen en blijf ik redelijk rustig. Maar zelf kan je verder er niet veel aan doen, als je erover wilt gaan praten met ze dan ontstaat er weer een ruzie.

Maar je bent iig niet de enige

[Love_Fulfilled]

Zo te zien vind ik niet dat jij degene ben die fout zit hoor, maar je ouders, maar ik zou het gewoon laten gaan en als ze weer zo doen, gewoon negeren en zoiets hebben van 'dan niet'.

[Loezzel]

Misschien is het slim om eens een keer een serieus gesprek met alle gezinsleden hierover te hebben.
Bij ons heeft het ooit ook zo ver moeten komen. In het begin is het even stom, moeilijk enzo, maar zet je over die drempel heen. Vertel elkaar hoe je je voelt, waarom je je zo voelt, zoek naar oplossingen. Bij ons werkte het echt!
Ik zeg nu niet dat het voor altijd werkt, maar zeker voor een hele tijd. Je weet hoe iedereen zich voelt en waardoor dat komt, dus kun je ook meer rekening met elkaar houden, omdat je weer op welke punten je rekening met elkaar moet houden...

[evanescence]

er is een wonder gebeurd! gister ben ik een paar uur thuis geweest en er is geen ruzie geweest!!! 0,0! we hebben zelfs gelachen en grapjes gemaakt...! toch bijzonder...das lang geleden dat er zoon sfeer hing ik ben er echt blij om

yay