mijn broertje heeft macht

[a girl like me]

heey mensen,

Ik heb eigenlijk een probleem, mijn broertje heeft heel erg veel macht in huis. Hij heeft altijd een grote mond, ook tegen mijn ouders, en het vervelende is dat mijn moeder het ook nog pikt, want ze kan niet goed hard optreden, maar dat heeft ze nog nooit gekund, ook niet als ik of mijn broer iets deden wat we niet mochten. Mijn vader pitk het niet van hem, maar di eis niet hele erg vaak thuis, alleen 's avonds.
Maar nu even over mijn broertje, hij wil dus altijd achter de computer, op zich niets mis mee, maar hij loopt altijd te zeuren dat de computer het niet doet en dat hij er 1 voor hemzelf wil hebben en dan moet er altijd weer gezegd worden dat hij dat niet mag en daar wordt ik zo moe van, want hij wil altijd meer meer hebben, terwijl hij al zoveel dingen heeft en dan wordt ik boos op hem, omdat hij nooit eens een keer tevreden is! Vooral tijdens het eten is het erg, en ik loop dus ook regelmatig weg tijdens het eten omdat ik niet naar hem kan luisteren als hij mijn moeder voor alles en nog wat uitscheld en een grote mond tegen haar heeft, als hij mij dan nog een keer uitscheld dan wordt ik alleen maar boos en soms sla ik hem dan, maar dan slaat hij wel terug, maar het nare is dat hij soms niet meer weet wat hij doet en dan kan hij je echt pijn gaan doen, dus meestal geef ik wel op en pas ik me aan. Maar ik kan er echt niet meer tegen, hij hoeft nu altijd maar iest verkeerd te doen en ik ben heel erg boos op hem, vanwege al die andere keren.
Nu is mijn vraag eigenlijk, wie weet er hoe ik hier mee om moet gaan? Hoe ik op mijn broertje moet reageren als hij weer zo reageerd?
Zo word ik in ieder geval gek, hij is al wel vooruit gegaan, maar het is voor een groot gedeelte zijn karakter dat hem tegen zit, en nu ook ngo de puberteit bij, dat is zeker geen goede combinatie.

Ik hoop dat jullie reageren en me vertellen hoe ik het beste kan reageren,

alvast bedankt,
groetjes
a girl like me

[lady_x]

Ik heb ook een jongere broer, hij is 15, de jongste van 5 kinderen, hij is verwend en mag alle dagen weg van huis terwijl ik er niet moest aan denken om een avond op stap te gaan tijdens de week enkele jaren terug. Ik sta er ook onmachtig tegenover. Ik zeg mijn mening, dat het niet eerlijk is dat hij altijd weg mag, en dat ik zie dat hij slecht bezig is en dat hij door al die vrijheid die hij krijgt, altijd méer wil. Maar mijn ouders zijn zo onverschillig geworden na al die jaren en ik haat dat. Dus ik doe er niks meer tegen, het is zijn leven.
In jouw situatie zou ik babbelen met je ouders en zeggen dat je het beu bent dat hij alle macht heeft tegenover jou. Ik zou hem zeker niet gaan slaan, neen dat helpt niets, toon dat je ouder bent en machtiger dan hem, niet uiten in woede maar in woorden. Weglopen van tafel toont misschien je zwakheid en daarom reageert je broer nogal fel. Misschien is het aan je vader om hem een draai te geven en hem eens duidelijk te maken wat kan en wat niet..

Van wat ik lees, is het cliche waar: het oudste kind wordt te streng aangepakt, het tweede kind te soft en bij het derde kind wordt de gulden middenweg genomen. Misschien heeft je moeder het helemaal niet door dat je broertje zo doet? Misschien denkt ze dat het een fase is? Hoe dan ook, zo kan het niet doorgaan. Uiteindelijk knapt er iemand en gebeuren er ongelukken. Je schreef dat je moeder nog nooit goed hard heeft kunnen optreden. Misschien is een assertiviteitscursus iets voor haar? Daar leert ze voor zichzelf op te komen. Doet je broertje trouwens alleen thuis zo of doet hij dat ook op school ed? Informeer eens (samen met je moeder) naar zijn gedrag op school en kijk dan of hij het overal doet. Ga hoe dan ook eens met je moeder alleen rond de tafel zitten en praat er eens over. Zorg dat je broertje weg is! Ik wil je niet aanvallen, maar ga ook eens bij jezelf te rade. denk eens goed na of het echt zo erg is wat je broertje doet. Schrijf desnoods een paar weken op wat hij wanneer doet om er een goed beeld van te krijgen.

[a girl like me]

heey,

Mijn moeder weet wel heel goed dat er wat misis, maar het komt door een groot gedeelte door zijn karakter, en dat kun je toch niet veranderen en nu ook de puberteit er nog bij dat is het probleem, en mijn moeder en ik praten er wel vaak over en dan geeft ze mij ook wle gelijk dat wat hij allemaal doet soms niet kan, maar dat hij al vooruit is gegaan sinds een paar maanden geleden zeg maar en dat is ook wle zo maar goed. Zo'n cursus is trouwens niets voor mijn moeder, zo is mijn moedwers krakter gewoon en dat wil ze ook niet veranderen en dat hoeft ook niewt. Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik ook wle dat ik soms heel erg fel kan reageren en dat ik soms wle heel erg uitschiet maar goed, dat valt op zich ook ngo wle mee. Maar het stomme is dat ik nu heel vaak de goede momenten heel snel vergeet, zoals nu is er niets mis met mn broertje, maar zodra hij ook maar iets weer doet dan zit het mij al weer hoog. Ik denk dan dat het gewoon met tijd over moet maar goed. maar ik moet stoppen want mn broertje is in dezelfde kamer en dat lijtk me niet zo'n geweldig idee als hij dit leest..
nou alvast bednakt voro jullie reacties en als er nog meer komen dan zal ik daar ook lering uithalen en ngo wle ff reageren,

a girl like me