Margarithà

[Lalala1111]

Hoopvol, thans amateuristisch maar niet ongemeend
dacht ik aan je, wegzakkend met de zon
En in alle gemoedsrust legde ik het lot op de telepathie
hopend dat je me zou horen, wanneer ik je vertelde
dat je me vergelijken mocht met de sterren aan 't plafond

Maar zwevend in de dromen over ons eeuwig samenzijn
zwierde de tegenwoordigheid -tijd - aan mij voorbij,
Verloor ik al mijn liefde, behalve 't mijn aan jou
en meende ik - doch ongetemd - de schoonheid
van een ongerept stuk natuur niet te erkennen

Dat kon ook immers niet, jij was verkouden en blind
en ik zwaaide met doeken in mijn zak,
in de schaduw van de grootste vrouw die ik toen kende

Gelukkig dat de natuur mij niet herkent van toen
ik met Margarithà langs de waterkant slenterde.

[Miss_Bella]

Ten eerste wil ik even zeggen dat je een prachtig woordgebruik hebt. Zoals in de eerste zin, 'Hoopvol, thans amateuristisch maar niet ongemeend', echt super (dat lees ik wel vaker in je gedichten volgens mij )


'Dat kon ook immers niet, jij was verkouden, en blind', die vond ik wat minder , na een komma komt toch nooit 'en'
Ik vond dat 'en blind' er niet mooi achter .


'Gelukkig dat de natuur mij niet herkend van toen
ik met Margarithà langs de waterkant slenterde.', dat vond ik wel weer heel mooi


Al met al (wéér) een heel goed gedicht!

[Porcelain]

Oef, spelfout.
Herkent.

Soms denk ik wel eens dat je expres heel veel moeilijke woorden gaat gebruiken om je gedicht er mooi uit te laten zien. Het maakt vaak niet uit, maar in dit gedicht stoorde het me een beetje. (voegt toe: nu ik hem vaker heb gelezen valt het wel weer mee, je past de woorden namelijk wel goed in het gedicht)
Miss Bella merkte juist op dat na 'en' geen komma hoort te staan en die is ook niet nodig, vind ik.

De eerste strofe vind ik niet zo, door het ongemeend-wegzakkend-hopend. Je vertelt overal bij op welke manier je iets deed (ik weet even niet hoe je die vorm van schrijven noemt).
Wel vind ik je eerste en je laatste zin in die strofe mooi.

Margarithà, spreek je dat uit als Margarietah? Ik zou haast denken dat je Margaarietaa bedoelde, maar zo heeft het ook wel wat.

Edit: Oh, ik heb nog helemaal niet gezegd dat ik het uiteindelijk wel een mooi gedicht vind.

[Lalala1111]

Dank jullie

@Miss_Bella, nee, er komt nooit een komma achter 'en' (volgens mij, of bijna nooit) maar ik wou een soort pauze inbouwen daar, voor mezelf, en dan laat ik ze altijd staan. Nou ja, even weghalen dan maar.

@Porcelain, oeh, weer spelfout, volgens mij ben ik toch niet zo'n topper op gebied van spelling

Nou, ik kan wel zeggen dat ik mijn best doe andere woorden te gebruiken dan in spreektaal, maar ik zou bijvoorbeeld niet weten hoe ik de eerste zin in gemakkelijkere woorden op zou moeten schrijven. De eerste strofe vond ik zelf ook niet zó, weet niet waarom. Het leek wel een gedreun, in mijn oren. Maar verbeteren lukte ook niet, dus liet ik hem maar zo.

Nogmaals dank voor reactie, ook omdat ik zelf niet zo vaak meer reageer

Edit: Haast vergeten, ik wou een beetje exotische naam, ofzo, en ik vond Margaritha te 'gewoontjes' klinken, dus daarom heb ik er een accent op gezet. Je kunt het natuurlijk ook als Margaritah lezen, wat jij wil

[gezweetwel]

Mooi! Vooral naar het einde toe dan.

Toch enkele opmerkingen...

"ons eeuwig samenzijn" is een beetje clichématig

"zwierde de tegenwoordigheid -tijd - aan mij voorbij"
daar zou ik die 'tijd' weglaten..... de lezer moet zelf maar vinden dat je tijd bedoelt, het is een beetje betuttelend, en zonder die 'tijd' zou er wat extra mysterie bij komen volgens mij

De eerste 3 strofe's zijn mooi, gewoon zoals ik van je gewend ben (hoewel ik de 3e wel iets minder vind)

Maar je einde is leuk! orgineel en verrassend! Het maakt het echt af, dus