Negatieve gebeurtenissen in je leven

[XQseMe2]

ik heb al best wel veel negatieve dingen meegemaakt in mijn leven, net als ieder ander op zijn/haar eigen manier natuurlijk op dit forum, of waar dan ook in de wereld.
en elke x als er iets negatiefs gebeurt, denk je automatisch 'waarom ik?' en wens je dat dit je nooit had overkomen.
je zou de tijd willen terugdraaien om alles weer goed en ongedaan te kunnen maken, om alle foute dingen weer recht te zetten.

maar toch krijg ik het gevoel als ik erover nadenk, dat het me niet alleen slecht heeft gedaan, maar ook gedeeltelijk goed.
want je leert er toch van.
je gaat het leven erdoor op een andere manier bezien, je begrijpt anderen (die hetzelfde meemaken) beter & je kunt ze (evt) ook beter helpen, bijstaan.

hoe denken jullie hierover?
zijn jullie ook als het ware, op een bepaalde manier "dankbaar" voor wat je is overkomen omdat je dáárdoor dus de dingen beter beziet & begrijpt? (dus niet de gebeurtenis zelf maar de uitkomst ervan)
heb je ook niet het gevoel dat je nooit de persoon was geworden die je nu bent, als dit alles niet was gebeurt?
of denk je dat je deze "lessen" ook wel had geleerd dmv andere gebeurtenissen in je leven?

ik vind dit wel een interessante gedachtengang opzich en ben benieuwd hoe jullie hierover denken

ik ben zeker niet dankbaar voor de negatieve dingen in mijn leven, ik had ze graag overgeslagen, maar het heeft me inderdaad sterker gemaakt, en ertoe bijgedragen dat ik nu wel sterk in mijn schoenen sta.

Ik heb ook wel een aantal negatieve dingen meegemaakt en ja van de ene kant denk ik dak er wel beter op geworden ben in de zin van, ik probeer t nie nog een keer te laten gebeuren. Of ik er ook daadwerkelijk sterker door ben geworden weet ik eigenlijk niet. Bij elke tegenslag val ik weer een stukje omlaag dus wat dat betreft denk ik t nie.

[Balance]

Louis Armstrong schreef op 08-08-2005 @ 19:32 :
ik ben zeker niet dankbaar voor de negatieve dingen in mijn leven, ik had ze graag overgeslagen, maar het heeft me inderdaad sterker gemaakt, en ertoe bijgedragen dat ik nu wel sterk in mijn schoenen sta.

Sommige negatieve gebeurtenissen hebben me op lange termijn sterker gemaakt, andere gebeurtenissen (nog?) niet. Van sommige dingen zal ik best geleerd hebben, maar ik denk dat je bepaalde dingen ook wel weet/leert zonder dat je bepaalde dingen mee moet maken. Ik weet iig dat ik bepaalde dingen niet anders zag voordat het gebeurde dan nadat het gebeurd was (is dit een normale zin? ). Ik ben voor de meeste dingen iig niet 'dankbaar' dat het me is overkomen.

Ik heb wel het gevoel dat ik zonder die gebeurtenissen nooit geworden was wie ik nu ben, maar om nou te zeggen dat dat zo erg is...? (Niet dat ik mezelf zo vreselijk vreselijk vind ofzo, maar wie weet hoe ik anders geworden was, ben daar best wel eens benieuwd naar. )

[moon]

Ik denk dat ik veel wijzer ben geworden door die negatieve ervaringen die ik mee gemaakt heb. Soms denk ik weleens dat mensen die niet zoveel negatieve dingen mee hebben gemaakt eigenlijk maar een leeg leven hebben. Het negatieve is voor mij achteraf vaak toch een stukje waarvan ik geleerd heb, waar ik kennis en ervaring mee heb opgedaan en waardoor ik op een andere manier in het leven sta als sommige andere mensen.

[XQseMe2]

Leonoor schreef op 08-08-2005 @ 20:08 :
Ik heb wel het gevoel dat ik zonder die gebeurtenissen nooit geworden was wie ik nu ben, maar om nou te zeggen dat dat zo erg is...? (Niet dat ik mezelf zo vreselijk vreselijk vind ofzo, maar wie weet hoe ik anders geworden was, ben daar best wel eens benieuwd naar. )

ik weet wat je bedoelt, dat vraag ik me ook vaak af.
soms zou ik wel ns terug willen gaan in de tijd, om te kijken wat er zou gebeuren in/met mijn leven als ik een andere weg zou inslaan, om het zo maar even te noemen, en zonder dat dat dan definitief is.
gewoon alleen maar om te kijken of ik dan dezelfde persoon geworden zou zijn, en of andere dingen ook dezelfde uitkomst zouden hebben of dat ze juist beter of slechter zouden zijn.

en sja..wie zou ik dan zijn qua karakter?
ik weet niet of het "erg" *wat heet erg* zou zijn als ik iemand anders zou zijn, maar ik ben best wel blij met hoe & wie ik nu ben.
en dat ben ik geworden door de gebeurtenissen in me leven, zowel de negatieve als de positieve, want je leert van alles natuurlijk
en daar ben ik ook wel benieuwd naar indd

je verleden maakt je heden, en dus ook je toekomst, omdat dat alles weer invloed heeft op de keuzen die je zult gaan maken.


Dus je kunt er toch niks aan veranderen, alleen over de toekomst moet je gewoon goed nadenken.

Ik ben zeker niet blij met alle dingen die ik heb meegemaakt, maar het heeft me gemaakt zoals ik ben en veranderen kan ik dat toch niet.
Ik kan door wat ik heb meegemaakt en door de situatie waarin ik leef wel goed anderen helpen en steunen.
Alles is ergens goed voor, maar als het anders had gekund, had ik dat toch graag gehad.

[HybridTheory]

De afgelopen paar jaar zijn er voor mij veel negatieve dingen gebeurt, en ik ben er zeker sterker van geworden .
Als ik erop terug kijk is het inderdaad op een bepaalde manier goed voor me geweest, en ben ik zelfs "blij" dat ik er een hoop dingen van heb geleerd, maar ik hoef het liever niet nog een keer allemaal mee te maken .

Ik heb eigenlijk nog niet veel erge negatieve dingen meegemaakt en daar ben ik wel blij om, al denk ik soms dat die dan nog moeten komen. Maar op zich ben ik wel tevreden om de negatievere dingen die ik dan al wel meegemaakt heb, omdat ik er zeker als een sterker en zelfbewuster mens ben uitgekomen (niet in alle gevallen)

[Tegendraads]

Ik heb meer negatieve dingen meegemaakt dan goed voor me waren. Ondanks dat ik ervan heb geleerd, worstel ik er dagelijks mee. Bijvoorbeeld mijn 'slechte' verleden van drank-drugs-mannen, de acceptatie van mijn lichaam en de onvolkomendheden die daarbij horen en een depressie waar ik mezelf kapot mee maakte. Ik kan niet zeggen dat ik dankbaar ben daarvoor. Ik had liever dat ik niet ziek was geweest, zodat het leven niet zo'n worsteling zou zijn. Ik vind het niet eerlijk dat al die dingen mij zijn overkomen. Maar het is niet anders en ik hoop op betere tijden, maanden, jaren.

[Freestyler*]

Nee, want ik kan er niet mee omgaan

en dat ik dan (iemand) anders was geweest? lijkt me prima

Everything happens for a reason, daar geloof ik in. Alles wat ik meemaak, vormt me en heeft op de één of andere reden zin gehad.

Op het moment dat je er middenin zit dan zie je het niet, maar als je achteraf terugkijkt zie je vaak pas wat het je gebracht heeft. Ik weet dat mijn depressie toen ik jonger was ervoor heeft gezorgd dat ik niet zo oppervlakkig leef. Misschien had er ook iets anders kunnen gebeuren om mij "diepgang" te geven, maar dat zul je nooit weten.

Hoewel het soms pijn doet, is het toch goed zo. Allemaal.

Het is een vrij logische gedachtengang. Als je achteraf terugkijkt op negatieve gebeurtenissen dan denk je natuurlijk als eerste, ik wilde dat ik dat nooit had hoeven meemaken. Maar je kunt dingen die in het verleden gebeurd zijn niet terugdraaien, hoogstens ongedaan maken, maar dan zijn ze nog steeds gebeurd.

Vanuit de wetenschap van die onomkeerbaarheid ga je na verloop van tijd steeds minder betekenis toekennen aan het feit dát het gebeurd is, maar kijk je alleen nog maar naar de mogelijkheden die je hebt om er toch lering uit te trekken. Dan krijgt het een plaats, dan verwerk je het en dan zie je dat je er ook wel dingen van hebt geleerd.

[WolterB]

Alle negatieve dingen die ik meegemaakt heb, had ik liever overgeslagen, maar achteraf ben ik er wel heel erg veel sterker en wijzer door geworden en nogsteeds kom ik achter dingen die vroeger gebeurd zijn en die probeer ik weer een positieve wending te geven, al is dat soms ook bijna niet te doen.
Al deze dingen zijn gebeurd en je kunt ze niet terugdraaien, dus daarom moet je maar eruithalen wat je kunt en proberen die dingen te vóórkomen als ze nog eens kunnen gebeuren, mits je daar zelf invloed op hebt. op die manier kan je zien dat niets gebeurt zonder een reden. Elke gebeurtenis, klein of groot, positief of negatief, heeft een bepaalde invloed op je en van al deze dingen kan je, als je wilt, leren.

[Lorraine]

negativiteit<3

Ik geloof zeker dat ik er sterker door geworden ben, maar het heeft ook veel van mij afgenomen. Ik had 'toen' altijd het idee dat het wel ergens goed voor moest zijn, anders klopte er iets niet met de redenen van 'diegene daarboven' (wie het dan ook is).
Al het goede wat me daarna is overkomen, komt voort uit die rottijd. Als ik geen 3 maanden thuis had moeten zitten, had ik mijn vriend nooit ontmoet. Als ik geen operatie nodig had gehad, had ik bij de hema blijven werken en niet hier (met een fijn salaris, goede collega's en vrijheid). Als mijn vader nog thuis zou zijn geweest, had ik voor altijd in een ijskoud huis gewoond, met een depressieve moeder en het gevoel dat ik weg wil.

Cytherea schreef op 09-08-2005 @ 14:18 :
Ik geloof zeker dat ik er sterker door geworden ben, maar het heeft ook veel van mij afgenomen.

Dat is precies waar het op neer komt

Gauloises schreef op 09-08-2005 @ 14:37 :
Dat is precies waar het op neer komt

ik heb er dan ook lang over nagedacht

[Limburgertje]

Ik ben niet dankbaar wat mij is overkomen maar het heeft me wel dichter bij mijn vriend gebracht en ervoor gezorgt dat ik beter met mijn vriend kan praten.

[juno]

Als ik later honderd ben zal alles lang niet zo belangrijk of onoverkomelijk blijken te zijn als ik denk op het moment dat het me overkomt.

Maar alles wat ik zelf aan rottigheid heb uitgevreten zal alleen maar zwaarder op mijn geweten komen te rusten, denk ik.

[Delicate]

Ik ben inderdaad niet dankbaar maar ik kijk nu heel anders tegen dingen aan en denk dieper na over verschillende onderwerpen t.o.v. mijn leeftijdsgenoten en dat vind ik ergens wel een fijn idee.

[XQseMe2]

juno schreef op 09-08-2005 @ 15:10 :
Maar alles wat ik zelf aan rottigheid heb uitgevreten zal alleen maar zwaarder op mijn geweten komen te rusten, denk ik.

sja..dat heb je denk ik zelf alleen maar in de hand.

waar het mij vooral hier omgaat, zijn de dingen die je overkomen waar je zelf geen schuld aan hebt, dingen die gewoon gebeúren.
zoals een dierbare die ineens (plots) komt te overlijden door wat voor reden dan ook, of een ziekte die je treft zoals bijv. kanker of familie problemen (het type problemen waarin je opgroeit zoals een vader die mishandelt of drinkt ofzo, vul maar iets in) of noem-maar-op!

[juno]

Dat is de afdeling pech gehad, als ik er niemand de schuld van kan geven. En anders geef ik er iemand de schuld van.

Mijn vader mishandelde me, en dat vergeef ik hem dus niet. Dat word ook niet minder erg naarmate het langer geleden is, want je gaat steeds meer beseffen wat hij kapotgemaakt heeft, op de lange termijn. Ik begrijp hem, en ik kan gedeeltelijk vergeven, maar nooit helemaal.

Andere "krenkingen", ach, die worden steeds minder belangrijk.

[Stefanie]

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog heel jong was, een jaar of drie. Ik heb er eigenlijk nooit veel last van gehad totdat ik in de puberteit kwam. Toen ging ik nadenken: wat ging er mis? en: waarom mijn ouders? Helemaal toen mijn moeder vertelde dat ze nog nooit knallende ruzie met mn vader heeft gehad.

Achteraf ben ik daardoor heel zelfstandig geworden op jonge leeftijd, omdat ik vaak alleen thuis was (mijn moeder werkte hele dagen), maar echt leuk was het niet altijd.

Ik viel daardoor eigenlijk ook wel buiten de groep omdat kinderen van mijn leeftijd niet zo zelfstandig waren. Het heeft dus zo voor- en nadelen.

[XQseMe2]

juno schreef op 09-08-2005 @ 20:52 :
Mijn vader mishandelde me, en dat vergeef ik hem dus niet. Dat word ook niet minder erg naarmate het langer geleden is, want je gaat steeds meer beseffen wat hij kapotgemaakt heeft, op de lange termijn. Ik begrijp hem, en ik kan gedeeltelijk vergeven, maar nooit helemaal.

maar daardoor begrijp je wél mensen die dat ook hebben meegemaakt in hun leven, en kun je ze evt beter bijstaan en/of helpen enzo.
in dat opzicht heeft het dan toch iets *om even dit woord te gebruiken bij gebrek aan een betere* "positiefs" opgeleverd in jouw leven?

sorry naar jou en alle anderen die dit hebben meegemaakt als dat heel verkeerd klinkt, maar ik weet dus even geen beter woord daarvoor.
ik hoop dat jullie snappen wat ik ermee bedoel

[juno]

Het heeft meer kapotgemaakt dan dat het me via een omweg heeft opgeleverd. Meer begrip voor anderen is leuk, maar ik had liever een leuke vader gehad.

[XQseMe2]

juno schreef op 09-08-2005 @ 21:07 :
Het heeft meer kapotgemaakt dan dat het me via een omweg heeft opgeleverd. Meer begrip voor anderen is leuk, maar ik had liever een leuke vader gehad.

ja ok...

kan ik denk ik wel in inkomen.
lijkt mij dat je dan liever zoiets hebt van "geef mij maar begrip in andere dingen in ruil voor een leuke vader die wél lief is tegen me"
zoiets..

[Nijn*]

Ik heb ook al veel meegemaakt in m'n nog maar korte leven eigenlijk.. Tot nu toe heeft het meer vernietigt en meer schade aangericht dan dat het goed heeft gedaan. Misschien begrijp ik dingen nu wel makkelijker en kan ik me makkelijker in mensen inleven, maar echte voordelen oid heeft het niet gehad.

Misschien dat ik over een tijdje kan zeggen dat het me sterker heeft gemaakt en dat ik ervan heb geleerd en zo, maar nu nog niet.. Uiteindelijk maakt het je natuurlijk tot de persoon die je uiteindelijk wordt, maar dat duurt nog wel even denk ik. Ik denk dat je zonder nare gebeurtenissen ook kunt groeien en kunt leren, misschien leer je het hierdoor iets sneller, maar ach, later leren kan ook.

Dus nee, ik heb nog niet echt iets positiefs aan negatieve gebeurtenissen kunnen ontdekken. Maar zoals ik al zei: misschien later. Ik wil liever gewoon dat bepaalde dingen niet waren gebeurd, dat ik er dan later pas iets over zou leren, zal me aan m'n kont roesten.

[fractuur]

Als ik zo terugkijk (omg.. ik haat dat woord) dan zijn er twee dingen.
Door het eerste ben ik absoluut sterker geworden. Sociaal vooral. Ik werd zelfverzekerder (al zou je dat niet snel worden in die omstandigheden), stapte eerder op nieuwe mensen af, en misschien geef ik mezelf sindsdien ook sneller een arrogante houding. En van die 'arrogante' houding, nou ja, meer zelfverzekerde houding, heb ik nog elke dag profijt.

Het tweede.. Tsja, ik ben meer gaan nadenken, bewuster gaan leven. Het heeft me verdriet gedaan, maar ik kijk nu met hele andere ogen naar situaties, naar het leven eigenlijk. Ik ben bedachtzamer geworden, wat meer een binnenvetter geworden. Nooit zal ik helemaal open worden over sommige dingen, of zal ik echt al mijn emoties tonen. Die emoties bereiken, dat kunnen er maar weinig. Door die negatieve gebeurtenissen zit er om het binnenste van mn hart een soort muur.

Door deze gebeurtenissen gedroeg ik me vooral wat volwassener dan de rest van mijn leeftijd, maar behalve sommige soorten humor die ik (nog steeds) kinderachtig vind, heb ik er geen sociaal of mentaal nadeel aan ondervonden. Jammer dat het gebeurt is, dat zeker.

Mijn klote momenten zijn waarschijnlijk de belangrijkste momenten in mijn leven geweest. Het is hard om doorheen te gaan, maar je leert er zoveel uit, je leert wat van de gebeurtenissen en je leert veel van het verwerken, van je leven weer op de baan krijgen.

De slechte dingen hebben ook goede kanten. Net zoals de goede kanten ook slechte kanten hebben, niets is 100% negatief of positief.

Ik heb jarenlang angstig in het leven gestaan. Totdat hetgeen gebeurde waar ik het allermeeste bang voor was. Nu heb ik geleerd dat angst een gevoel is dat je misleidt.

Zie mijn signatuur.

Ja, ik vind het ook fijn dat ik mensen beter kan helpen en begrijpen. Maar toch had ik liever een normale goede moeder gehad en alles niet meegemaakt.

Ik heb altijd geleerd, iets wat jou overkomt, overkomt een ander. Zo simpel ligt het, wanneer ik mijzelf afvraag, waarom ik?
Heb ik altijd zo'n dubbel gevoel er zijn mensen die het erger dingen mee maken. Ik mag niet klagen.
Dat is een voor van egoisme die ik niet graag in mijzelf wil zien.

[Chloe Siere]

Ik denk eigenlijk nooit "waarom overkomt mij dit??". Het is zoals het is, weinig aan te doen... En ja, het maakt je zoals je bent. Je wordt er sterker door. Niet voor niets zijn oudere mensen vaak minder onzeker dan jongere mensen. Gewoon omdat ze door alles toch sterker staan in hun leven. En zoals de persoon boven mij zei: het overkomt iedereen.

[farai]

Vind dit wel een intressant vraagstuk.

Hoe het bij mij zit? Tja.....Wat zal ik zeggen? De dingen op school had ik liever niet zien gebeuren want ik was er bijna aan kapotgegaan maar achteraf heeft het me wel sterker gemaakt ja. Mensen hebben me getoond dat ook ik tussen al mijn slechte kanten ook goede kanten heb. Dat was nodig, want ik was door al wat er gebeurd was heel onzeker en had een hééééél laag zelfbeeld aan het einde van mn laatste schooljaar. Nu durf ik ook weer te zien dak goei kanten heb en probeer ik dat dus ook te doen, al is da ni altijd makkelijk natuurlijk. Dus ja, ik ben ergens wel blij dat de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

Ik heb ook in de tijd dat ik nu thuis zit geleerd hoe belangrijk het kan zijn als mensen je het gevoel geven dat je bijzonder bent, en door dat ik nu dus thuiszit en véééééééééél tijd heb om na te denken doet dat gevoel me des te meer. Ik weet zeker dat ik dat zonder mn so called sabbatjaar nooit zo sterk had ervaren en nog mooier vind ik dat ik door het zelf zo te ervaren sommige mensen ook da gevoel heel sterk trug kan geven (althans zo hebben sommigen me verteld ) dus ja, ik ben blij dat het allemaal zo gelopen is. En toen ik hoorde dat ik een jaar thuis zou zitten viel de hemel haast op mn kop. Achteraf benk er heel blij om want ik heb daardoor de tijd gekregen dingen te verwerken en een plaatsje te geven dus in die zin ben ik zeker sterker geworden het afgelopen jaar.

[ythguaN]

De negatieve gebeurtenissen die ik heb meegemaakt ben ik altijd binnen een jaar vergeten, of ik denk er iig niet meer aan

[DP17]

Er zijn enkele negatieve dingen voorgevallen in men leven t/m nu, die ik nooit en nimmer zal vergeten!

Ze hebben me zeker ook veranderd!!!

SOMS IS HET LEVEN IN 1 WOORD ........ JE WEET WEL.

Dat beroerde dingen mij of mijn gezin overkomen ben ik door de loop der jaren wel gewend geraakt. Ik vraag me ondertussen ook allang niet meer af waarom, maar heb een beetje het idee dat het maar goed is dat het mij en/of ons overkomt. Ik en/ of wij zijn blijkbaar zodanig 'sterk' geworden dat ik meer aankan dan een ander. Heb ondertussen een flinke lading levenservaring opgedaan waar ik anderen mee helpen kan. Ik sta er ook bijna niet bij stil eigenlijk...

[soultodeny]

Ik ben zeker gevormd door de dingen die tot nu toe zijn gebeurd in mijn leven en ik ben tot op zekere hoogte ook wel blij met wie ik ben. Al denk ik niet dat ik dezelfde persoon was geworden zonder al die gebeurtenissen, maar dat had ik dan natuurlijk niet erg gevonden. Ik ben absoluut niet dankbaar voor die gebeurtenissen.. ze verhouden zich totaal niet tot wat het me heeft 'opgeleverd'.

Ik wou dat de negatieve dingen in mijn leven niet gebeurd waren. En daar zou ik ook alles voor over hebben. Het heeft me op een bepaalde manier inderdaad sterker gemaakt. Ik begrijp veel meer dingen, kan beter met problemen omgaan en ik denk dat ik met bepaalde dingen iets verder ben dan leeftijdsgenoten.
Maar emotioneel ben ik best wel een wrak. Ik ben ook erg gevoelig voor dingen en dat maakt me dus wat zwakker.

Ik denk ook wel dat de negatieve dingen mij sterker hebben gemaakt en dat ik daardoor de dingen van nu veel beter kan doorstaan als het ware. Maar ik zou willen dat ik niet zo sterk was en dat het allemaal niet nodig was. Ik denk ook dat ik er meer vrede mee zou kunnen hebben als ik het zou kunnen afsluiten en het over was geweest, maar dat is het nog niet.
Toch maken de negatieve dingen mij ook zwakker, voel ik me radeloos, enzovoorts. Maar ik hoop maar dat het allemaal een beetje goedkomt, of in ieder geval... nouja... ik weet het ook niet, want goedkomen kan het toch niet, eigenlijk...

[Suusjuhh]

Natuurlijk had ik liever gewild dat bepaalde dingen niet gebeurd waren. Maar ik zal nooit zeggen: 'waarom ik?'. Dat is een soort van egoisme, het is altijd niks vergeleken bij bijv. mensen die doodgaan van de honger en ik kijk liever naar wat er wél goed gaat. Ik heb absoluut veel geleerd van dingen, maar sommige dingen hebben me juist weer negatief beinvloed. Maar misschien is zelfs dat op een bepaalde manier goed geweest, ik weet het niet. Ik ben bijv. superblij dat de relatie met mn broer nu echt geweldig goed is geworden. En dat allemaal door dingen die ons allemaal heel veel pijn hebben gedaan. Dus daar heb ik een heel dubbel gevoel over. Ik ben niet zozeer veel sterker geworden, maar wel heel erg veranderd. Ik ga anders om met dingen. Ik geniet meer van de dingen die goed gaan en sta er meer bij stil.

K denk dat alles bij elkaar me meer heeft leren genieten van het leven. Ik heb ook best wel wat negativiteit gehad, maar k ben dr sterker uitgekomen, en kan meer en beter genieten van kleine dingen. Ik waardeer het ook meer als mensen met mij om willen gaan.... Klinkt heel stom, maar k ben jarenlang gepest en kreeg het gevoel dat ik anders was dan anderen, en daardoor wilden ze niet (meer) met me omgaan. Dat pesten is inmiddels over, maar k krijg dr nog steeds kippenvel van als iemand mij vraagt of k wat wil afspreken. Het feit dat ze het moeite waard vinden om met me om te gaan, maakt me glukkig. Dit klinkt heel stom, maar zo voel k t wel

K heb trouwens nooit gedacht 'waarom ik?' K ben dr van overtuigd dat iedereen zn portie ellende wel over zich heen krijgt, en die van mij komt zoals het komt. Iedereen voelt zich wel eens kut, en k vind t dan onzin om me af te vragen waarom dit juist mij overkomt.