eenzaam maar dan in me hoofd

[joes]

Als ik met vrienden loop of fiets en ik loop heel even alleen dan komen er allemaal gedachten in mijn hoofd van ze mogen me neit, ik wordt weer eens buitengelsoten. Al bij de allerkleinste dingen, momenten en hoewel ik onmiddelijk weet dat het onzin is, geloof ik het ergens toch. Mijn vrienden weten dat wel, zij kennen mij wel goed ofzo maar toch, soms gaan zij iets doen en dan denken zij er niet over mij te vragen en dan zie ik het gelijk heel erg in. Ik kan er heel verdrietig van worden.

Ook heb ik heel snel het idee dat als iemand vraagt ga je dit mee doen, of dat? dat ik al snel wil zeggen: "nee". dat ik liever thuis wil blijven. Voor mijn gevoel zou ik mij dagen lang af kunnen zonderen en dan nog geloven dat niemand met mij om wilt gaan, ipv ik met hen.

Als ik les geef, ik geef dans les aan 9-11 jarige kinderen, áls ik les geef denk ik altijd dat ze de andere juf aardiger vinden, ik zet mezelf liever wat op de achtergrond terwijl Margrit, met wie ik lesgeef, zegt komop ga ook eens wat meer naar voren.

Ik heb heel erg de neiging te denken dat anderen mij niet mogen omdat als ik naar mijzelf kijk, en naar mijn innerlijk, denk ik altijd god wat zou ik me aan mijzelf ergeren. Gewoon die spontane opmerkingen of iets dergelijks.

iK word gek van mezelf en hoe ik denk of doe. Ik kan er niets aan doen en het is alsof ik nu al rekening meot houden met mijzelf zegmaar. Wat kan ik nou doen hieraan

[rare kwast]

ik herken het wel een beetje..
je mist net dat stukje zelfvertrouwen wat belangrijk is om te hebben
je kan naar een decaan stappen om te vragen wat zij nou verstandig vinden om te doen..

ik denk wel dat je er wat mee moet doen, je gaat je alleen maar ongelukkiger voelen!

Erg herkenbaar. Ik heb dat zelf ook een tijdje gehad, wat bij mij hielp was als ik dat idee kreeg het aan degene waarvan ik dacht dat hij me niet mocht het vertellen, desnoods aan diegene vragen waarom hij eigenlijk met je bevriend is (klinkt een beetje dom maar het helpt wel, ik voel me iig beter als iemand tegen mij zegt dat hij graag met me omgaat omdat ik een leuke meid ben ) en dat dan gewoon net zolang tot ik ervan overtuigd ben en weer leuke dingen kan doen zonder me buitengesloten te voelen zo andersom ook want een vriendin van me heeft hetzelfde probleem. Maar sluit jezelf niet af, dan wordt het alleen maar erger vraag aan anderen ook om iets leuks samen te gaan doen, die mensen hebben heus niet stiekem een hekel aan je

[Spiteful]

Dat heb ik ook. Maar kheb eindelijk een beetje geleerd om er niet droevig van te worden, iig niet dikwijls. Als ik even mijn gezond verstand gebruik, gaat het gewoonlijk wel over. Toch beheersen die angsten zo'n beetje mijn leven, ik leef er wat naar, vaak onbewust. Dat uit zich bij mij ook vooral in problemen op sociaal gebied. Gelukkig heb ik het tegenwoordig niet altijd meer, kheb er wat mee leren omgaan. Er zijn nog van die momenten dat ik geen woord kan uitbrengen, maar evengoed momenten dat ik tegen iedereen begin te zeveren. En het schijnt nog altijd te verbeteren. Dat zal voor een groot deel wel te verklaren zijn doordat ik antidepressiva neem, en dat het over het algemeen vrij goed gaat met mij . En ik kan nu echt alles tegen mijn vrienden kwijt, dat scheelt ook een pak.
OT: kwas gisteren voor het eerst sinds tijden nog eens straalbezopen en kvoel mij nu nog altijd behoorlijk woozy, kben eens benieuwd wat ik morgen van mijn post vind

[MisterDJ]

Ik heb inderdaad ook vaak dat als ik met vrienden op stap ben, en even alleen moet lopen, dat ik me buitengesloten voel.
Ik kan dan ook heel erg gaan denken van ze mogen me niet, of ik ben niet leuk/goed genoeg om mee om te gaan.

Dus ja, ik herken een gedeelte van je verhaal.
Als je er eens over wil praten, mag je me toevoegen op MSN

[barkrukkie]

hmm, herken wel hoe je denkt/voelt, denk dat iedereen dat soms wel eens (ff) heeft.. maar zoals anderen ook al zeiden, jezelf gaan afsluiten moet je zeker niet doen, want dan lijkt 't allemaal nog erger, en als je je blijft afzonderen wórdt 't ook vanzelf erger.
Beste wat je kunt doen op zo'n moment is gewoon proberen op te houden met denken en gewoon doorzetten.. dus wel voor gaan staan met les geven, of meegaan met uitgaan met vrienden, etc. Dan blijkt 't achteraf meestal toch wel mee te vallen, en heb je veel meer plezier en des te vaker je merkt dat 't allemaal niet zo erg is, dan ga je er vanzelf ook minder over twijfelen.
Als je echt iets niet durft/wilt, dan kun je ook proberen direct 't te vragen aan iemand wat hij/zij van jou denkt (zoals rasmusje zei)

sterkte ermee iig

[Elisabeth.]

Ik herken dit wel heel erg.
Misschien is het een idee om hierover met je vrienden te praten? Gewoon vertellen dat je je weleens buitengesloten voelt, enzo. Heeft bij mij heel goed geholpen. Ook scheelt het veel als je toch maar meegaat leuke dingen doen, zodat je iig niet buitengesloten word wanneer ze het daarover hebben.
Sterkte ermee.

[Cethlion]

Ook ik herken dit heel goed. Als mensen zelfs maar een beetje raar kijken wanneer ik iets zeg, denk ik meteen dat ik iets stoms heb gezegd en dat ze me maar raar vinden. Als iemand even met zijn/haar rug naar mij toe gaat staan, of wanneer ik even een klein beetje buiten de groep sta, komt gelijk dat stemmetje weer in mijn hoofd: 'Oh, ze mogen me niet meer.' Terwijl ik vaak genoeg heb gehoord dat het onzin is. Toch blijf ik het nog vaak denken, heeft puur te maken met onzekerheid.

Wat ik nu altijd doe: wanneer ik merk dat ik het denk en het dus herken, rationeel proberen te denken en tegen mezelf te zeggen: 'Nee, ze vinden mij níet raar. Dat denk ík alleen maar. Ik moet niet voor anderen te denken.' Want dat is het eigenlijk. Jij dénkt dat anderen dat denken. Hoe weet jij dat nou? Door dit vaker tegen mezelf te zeggen, begin ik ook langzaam te geloven dat mijn vrienden mij heus niet stom oid vinden.
En wat anderen al zeiden; wanneer je je onzeker voelt, vraag iemand anders eens wat positiefs over je te zeggen, of vraag desnoods of diegene je soms buitensluit. Zul je zien dat het antwoord érg meevalt.

Ik ben regelmatig eenzaam in mijn hoofd. Gewoon te alleen met mijn gedachtes, te ver weg om dat te delen met iemand.

Alleen ik denk dat jij twee dingen door elkaar haalt. Ik denk dat het bij jou ook een stuk onzekerheid is. En niet alleen eenzaamheid. Daar moet je dus in eerste instantie aan werken, en dat is moeilijk, maar je kunt hulp vragen op school bijvoorbeeld, ze doen soms wel eens trainingen ofzo. Daar zou je naar kunnen vragen. Succes

[Spiteful]

Idd, het is gewoon beide en nog veel meer, niets is simpel

[Ici-Paris_#]

Dat heb ik ook. vorig jaar zat ik ook heel vaak alleen in de klas. Ik had wel vriendinnne in de klas, maar die deden alles samen en liep ik er een beetje achteraan. En toen had iik het gevoel dat ze me niet aardig vonden enzo.

[dark*dizzie*]

Herkenbaar. Ik kan opeens heel eenzaam zijn als ik alleen loop, zit. En ook ben ik bang dat iedereen mij belachelijk vind. Gelukiig heb ik vrienden die het merken als ik eenzaam word.
Praat er met je vrienden over, misschien helpt dat. Succes!

Heb precies hetzelfde gehad ... Heb er al een tijdje mee gezeten maar het gaat over

Maar telkens komt het toch weer terug een beetje raar soort van jojo effect. Heb wel het voordeel dat ik me vaker prima voel dan dat ik met dat probleem zit

Dat herken ik wel ja... Het is misschien slim om iemand te zoeken in je omgeving waar je je verhaal aan kwijt kunt. Het lucht op om iets kwijt te kunnen. Ik heb precies hetzelfde gehad, maar het is mij niet gelukt om er zelf uit te komen. Een vriend van mij had het ook, maar dan nog net iets erger. Hij ging ook echt nooit meer het huis uit, sprak nooit meer iets af en is daardoor een hele hoop vrienden verloren. We zijn alle twee naar een psycholoog geweest, en het gaat een stuk beter. Hij gaat langzaam maar zeker weer uit zichzelf de deur uit, en ik durf weer mezelf te zijn.
Heel veel succes er mee! Komt wel goed

[maarten030]

Ik vind jou echt lief op die foto's.

[Sacrilege]

maarten030 schreef op 02-11-2005 @ 21:18 :
Ik vind jou echt lief op die foto's.

on-topic:
Weet hoe het is, zo voel ik me ook...
Wat te doen, wat te doen..

[maarten030]

Ontopic

Laat ze allemaal de tering krijgen. Jij bent de hoofdprijs. Als je je niet leuk vinden, jammer. Iemand anders vind ongetwijfeld wel. Hier zit er al één bijvoorbeeld. Maarja mijn reactie wordt afgedaan als offtopic. Shit happens © f gump.