[verhaal] Patty op Kostschool

[jansepansekever]

Patty op Kostschool


Patty liep door de grote gang van haar school. Het gebouw was vroeger een klooster geweest en dat kon je nog goed zien aan de vele heiligbeelden. Patty liep langs haar lievelingsbeeld van de Heilige Maagd Maria. Bij dit beeld zocht Patty vaak biddend haar troost, maar soms beangstigden de beelden haar. Zoals haar geloof soms als een zware steen op haar borst drukte. Maar daar dacht Patty nu niet aan. Ze had haast en haar voetjes in lakschoentjes trippelden over de gladde marmeren vloer.

Na enig klimwerk liep ze de verboden gang op de derde verdieping op. De deur was van robuust hout gemaakt en had een grote ijzeren knop. Ze duwde hem open en met een luid gekraak kwam het duister op haar af.
De deur viel achter haar dicht. Het was aarde donker. Met haar hand tastte ze de muur af opzoek naar het lichtknopje. Plotseling zag ze een rood puntje in de verte. Het kwam op haar af. Ze was bang en schuifelde voetje voor voetje naar achteren. En opeens rook ze die geur weer. Alles waar ze zo naar had verlangd. Haar lust, haar leven. Ze barstte in snikken uit van pure emotie en zakte door haar knieen. Door haar tranen heen kon ze alleen kijken naar het rode puntje, wat een wazige vlek was geworden. Hier had ze naar verlangd, naar deze affectieloze genotsstreling en nu, was ze zo dichtbij.

Ze moest dichterbij komen en kroop op haar handen en knieen naar de rode vlek toe. Ze kwam steeds dichterbij en de tranen stroomden nogsteeds geruisloos langs haar gezicht. Al het verlangen van de afgelopen gevangen jaren, alle lege asbakken. Het was haar teveel geweest. Vaak had ze gedacht dat het haar fataal zou worden. Maar nu dan eindelijk: het enige waar ze naar hunkerde, nu was het geen illusie meer. De opwinding werd haar bijna te veel. Nog dichterbij kwam ze en ze voelde warme rook haar gezicht strelen. Ze besefte dat de enige plaats waar ze nu kon zijn de hemel was. Dat Hij nog zo goed voor haar was, terwijl ze zo vaak haar ochtendgebed had overgeslagen.

Even dacht ze aan haar oma. Haar oma haar angst voor God en de Hel had toch wel indruk gemaakt op de kleine Patty. Nogsteeds deed zij bijna elke dag haar ochtendgebed en vloekte zij nimmer. Hier was Patty trost op, want dat waren eigenschappen die de Katholieke school zeer apprecieerde.
Maar toch was Patty alles behalve een braaf meisje. Dat ze nu op de verboden gang was bewees dat maar weer. Want Pattys verlangen was groter dan haar angst, groter dan haar gehoorzaamheid, ja zelfs groter dan haar normen en waarden bij elkaar. Pattys verlangen was van ongekende niet-te-bevatten grootte. Een verlangen dat ze niet eerder had gekend, had haar hierheen geleid.

Hier lag ze dan, op de verboden gang, met tranen langs haar gezicht druppend. Haar lippen vormden langzaam een zin maar er leek geen geluid uit haar mond te komen. Haar ogen vulden zich weer met tranen en ze schokte terwijl er rillingen door haar lijf trokken. Ze fluisterde schor: "Dank u, dankuwel Heer, dat ik deze dag nog mag meemaken. Ik ben u zo dankbaar.."-
"Je hoeft God niet te bedanken, bedank mij maar," onderbrak een ordinaire stem met een Hollands accent haar. "Die ouwe weet niks van Hollandse groente! Haha!" De harde lach galmde vreemd door de donkere gang. Waarom moest hij toch altijd ijsselijkheden debiteren over Hem? Ze vond het vreselijk. En bovendien moesten ze zacht doen, want stel je voor dat een van de nonnen achter hun nachtelijke escapade zou komen.. Ze huiverde alleen al bij de gedachte.

"Stil toch," siste patty, omdat hij nogsteeds zat te grinniken. Patty veegde gauw haar tranen weg en probeerde haar emoties te bedwingen. Ze wilde niet dat hij zag hoe geemotioneerd ze van louter de gedachte aan een joint werd. Hij zou haar vast uitlachen. Hij zou haar nooit begrijpen. "Niemand begrijpt me," dacht Patty triest, maar onmiddelijk schaamde ze zich omdat ze had getwijfeld aan Zijn begrip. Hij die zijn leven voor de mensheid had gegeven, Hij was er altijd voor haar. Ook nu weer gaf Hij haar de kracht om door te gaan..

De hij naast haar onderbrak haar gedachtes door een rookwolkje in haar gezicht te blazen. Haar verlangen vele malen groter dan haar geweten. Ze zette de tip aan haar mond en voelde zich gelukzalig. Ze zuchtte diep en was opeens toch wel zenuwachtig: Nu eindelijk ging het gebeuren! Langzaam telde ze in haar hoofd af: "Drie, twee, een en ..". Ze zoog zo hard ze kon, ze hijsde zich de tyfus, ze zoog en zoog en zoog.. Patty werd al langzaam licht in haar hoofd. Ze hield de rook even binnen en blies toen heel langzaam uit. Voorzichtig nam ze nog een trekje. Bij ieder rookwolkje dat ze uitblies, viel er een zorg van haar af. Ze genoot in stilte. Ze wilde niets aan haar genot laten ontsnappen en hield ieder rookwolkje angstvallig binnen. Toch ontspande ze langzaam. Ze kreeg weer een beetje kleur op haar al zo lang bleke wangen.
En voor de eerste maal in haar leven voelde ze zich echt gelukkig.

[Roosje]

Patty op kostschool doet me wel erg veel denken aan Pitty, van Enid Blyton, maar dat is vàst toeval.

[I C U]

Hm. Oké, dat is nog eens een verrassend einde. Nice.

Alleen... Ik vind je stijl echt niet prettig. Te houterig, ofzo. Het leest niet fijn. O, en ik vond het eerste stuk, over de zeer brave en godvrezende Patty niet echt... leuk, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet zo van dat overdrevene in gelovigen hou. Sowieso vind ik het overdreven, ik denk dat dat best subtieler had gekund.

Maar het einde: .

Edit: De titel doet me idd denken aan Pitty op kostschool, wat overigens heerlijke boekjes waren...

Enid Blyton! <3

[Vogelvrij]

Roosje schreef op 24-03-2006 @ 13:59 :
Patty op kostschool doet me wel erg veel denken aan Pitty, van Enid Blyton, maar dat is vàst toeval.

Helemaal in combinatie met Ann en Patt van de dolle tweeling...

Het was aarde donker

Aan elkaar

"Stil toch," siste patty, omdat hij nogsteeds zat te grinniken.

hoofdletter

Ze wilde niet dat hij zag hoe geemotioneerd ze van louter de gedachte aan een joint werd.

geëmotioneerd

Het ziet er verder best goed uit.

Hoofdletter en elders spatie, that is.

[Roosje]

Vogelvrij schreef op 24-03-2006 @ 16:44 :
Helemaal in combinatie met Ann en Patt van de dolle tweeling...

Hé ja, die heb je ook nog.